De op 16 november 1847 in Lokeren geboren Emiel Van Winckel is een man die het hulpverlenen in het bloed zit. Op 6 april 1875 promoveert hij aan de Katholieke Universiteit Leuven tot doctor in de Geneeskunde, waarna hij zich het jaar daarop als huisarts in Lebbeke vestigt, een dorp nabij Dendermonde. Hij trouwt daar op 10 september 1878 met de dochter van de notaris, Sidonie Schicks. Rond 1881-’82 verhuist dit doktersechtpaar naar Dendermonde.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Emiel neemt actief deel aan het leven in deze stad, waar hij vanaf 1884 een van de vier artsen wordt, die in opdracht van het Bureel der Weldadigheid – ons huidige OCMW – toezicht uitoefent op de gezondheid van arme gezinnen. Van Winckel heeft de 4de wijk als werkterrein. Hij geeft gratis vaccinaties tegen koepokken en tyfus aan zijn patiënten.

In 1886 wordt Van Winckel lid van de provinciale Geneeskundige Commissie en vanaf 9 september 1887 tot 1895 is hij secretaris van die commissie.

Hij is ook medestichter van de Geneeskundige Vereniging van Dendermonde. In zijn laatste levensjaar roept hij nog maandelijks de beheerraad van de Naamloze Maatschappij De Werkmensheerd samen, waarvan hij voorzitter is. Ook het Davidsfonds kan op hem rekenen en vindt in de diepgelovige Emiel een medestichter en voorzitter van de lokale afdeling.

Vanaf 12 december 1886 zetelt Van Winckel in de Dendermondse gemeenteraad, waar zijn grote populariteit bij de bevolking blijkt tijdens de verkiezingen van 19 oktober 1890, als Emiel slechts 6 stemmen minder krijgt dan burgemeester Omer Van Damme. Hij is schepen van Dendermonde wanneer op 4 september 1914 de Duitse generaal M. von Boehn Dendermonde inneemt. Hoewel hij als arts onmiddellijk de gewonden gaat verzorgen in de door hem tot lazaret omgebouwde kapel van het Sint-Vincentiusklooster en daarbij geen onderscheid maakt tussen vriend en vijand, wordt zijn woning aan de Beestenmarkt toch in brand gestoken op 5 september 1914 als wraak voor de tegenstand die de Belgische militairen een maand lang bij Dendermonde hebben geboden. Weliswaar wordt dit meteen als een vergissing van de Duitsers bestempeld door de generaal, maar het heeft wel tot gevolg, dat het gezin Van Winckel de rest van de Eerste Wereldoorlog in het Sint-Vincentiusinstituut moet gaan wonen.

Na het overlijden van deze geliefde huisarts op 2 juni 1925 wordt vijf jaar later, in 1930, de Beestenmarkt herdoopt in Emiel Van Winckellaan.



Zijn vroegere woning heeft plaats moeten maken voor de Sint-Christinakliniek, die vandaag ook alweer buiten dienst is gesteld en waar nu het parket van de Dendermondse rechtbank een onderkomen heeft gevonden. In het Vleeshuismuseum is een fraai ovaal fotoportret van Emiel Van Winckel te zien op het gelijkvloers.