|
Gisteren was het kalm... Er werd geen repetitie gehouden doordat het moederdag was... Volgende week is de Ros Beiaardharmonie van de partij en repeteer ik dus mét muziek! Nu iets anders...
Vannacht heb ik gedroomd... Ik moet er niet bijvertellen dat het over de Ommegang ging, zeker? 30 mei was een stralend mooie dag, de stad was gekleurd in wit en rood en een massa mensen overspoelde het centrum...
Uit openstaande deuren en vensters weerklonk mijn lied alsof het de grootste hit aller tijden was geworden. Klein en groot, oud en jong straalde van geluk en zong en danste.
Aan de inkom van de stad, op het kruispunt van de Noordlaan en de Gentsesteenweg, hadden hellebaardiers de handen vol om de invasie van Aalstenaars tegen te houden die de stad wilden bezoeken om mij te aanschouwen.
De intendant had strenge regels opgelegd. Geen enkele 'ajuin' zou de stad inkomen... want 'die van Aalst die zijn zo kwaad, omdat hier 't Ros Beiaard gaat'...
Op de Grote Markt werd alles in gereedheid gebracht om een fantastische apotheose te garanderen. Het voorprogramma was al een spetterend feest op zichzelf en zou een climax bereiken, als ik mijn intrede deed...
En ja, het werd een schitterende ontvangst! De toeschouwers op de tribunes lieten hun emoties de vrije loop, iedereen sprong recht en ging uit de bol.
Ik gaf het beste van mezelf en bereidde me voor op de doorbraak.
De buskruitschutters verloren de strijd en legden zich bij de traditie neer...
Toen ik mij naar mij stelplaats begaf, werd ik gevolgd door een massa 'supporters'...
Toen ik, na enkele keren halsstarrig te hebben geweigerd, toch mijn stal diende te vervoegen, schoot ik wakker...
|
