Ik begin mè toch stillekesoën af te vroëge oe langk dâ ze d’r im Brissel nog goën zjiëvere en brabbele…’t Is pessies of ’t kost ammel gië gèltsj! Vèr die manne zelf is’t niks nowô? Die-j-éir préi lup voersj, zudus loëte ze ’t mor on éir èrt ni komme… Daddis nâ gelèje van in de mointsj juni dâ me moete gon kiezen èmme. Twië doëge nodien was’t ier en doër gruëte fiëst om dâ ze gewonnen ouën en op ander ploitsje gruëte mizéire omdâ ze verlaure woëre en benaat woëre dâ z’éir zakke nimme zouën kènne ville… Mè dingke mè d⠒t wèrral véil patatie en patataa gewéisd’ éit vèr niks. Ze kènne d’r op den dier ammel zelf nimmer on ’n ouit. Ze willen ammel mennister zain en véil gèltsj verdiene, mor ze komme langst gin kante auveriën (tot aster op oen ’n komt)…
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Manne gebier zei van déis wéik nog: “Ze schaiten ammel ouit iën ol!”, en faitelaik éiten gelaik nowô. Ge zoitj er op den dier â bluët gat loëte vâ zien!