Hoeveel verhalen liggen niet in het geheugen neergelegd waarvan we ons nauwelijks of niets meer herinneren. Wel helpen die verhalen ons leven bepalen.

Hoe kan ik via kleur, vorm die verhalen in mij wakker maken zonder te moeten zoeken naar woorden.

Ik probeer het me voor te stellen te moeten leven zonder de basiskennis van lezen en rekenen, maar het lukt me niet. Analfabetisme is een onrecht.

In ons dorp was een bibliotheek. ‘k Denk dat ik zowat alle boeken gelezen hebben die ‘toegelaten’ waren, want er waren boeken voor kinderen, jeugd en volwassenen … de boeken die op de index stonden waren waarschijnlijk niet aanwezig.

Nu nog kan ik met plezier terugdenken aan de vraagstukken met een sterretje: dat waren de moeilijke. Dat was rekenen en lezen in één: een wereld om in te vluchten.

Naar buiten treden met je werk stimuleert om nieuwe creaties aan te durven. Hoewel het geen tekenwerk is ben ik best tevreden met deze reeks werken en zullen ze ook getoond worden tijdens de kunstroute.

Het eerste weekend van mei organiseert de kunstkring’t alentvoor de zesde keer een kunstroute in Werchter. Zaterdag en zondag, tussen 13 en 18 uur, kan men op 21 adressen, allerlei kunstvormen en ambachten bezichtigen. Ook ik neem deel aan dit evenement en ben benieuwd wat het gaat worden.

Zo heb ik me voorgesteld in de brochure van de kunstroute: Met een abstraherende tekentaal probeer ik de indrukken van de mij omringende wereld weer te geven. Daardoor wordt het visuele herkenbare vaak verlaten om door te dringen tot een diepere gelaagdheid van het bewustzijn.

Het is wel hard werken om de ruimte die ik kreeg tot een soort expositiezaaltje om te vormen. Maar het is me gelukt, ik ben heel tevreden.

Zoals sommigen er een schetsboek op nahouden om voorbereidend studies te maken voor het werk dat ze willen realiseren, gebruik ik klein formaat van papier met daarop een laag gesso. Ik heb die studie-werkjes samengebracht in eenzelfde hoek. Zo hangen ze gezellig bij elkaar en tonen waarmee ik bezig ben of was.