En met veel enthousiasme duik ik achter mijn tekentafel. Het lukt me niet me te concentreren op de reeks die ik moest onderbreken om de voorbije tentoonstelling op te bouwen. De zon staat van 's morgens tot 's avonds aan de hemel te branden … en het licht en de warmte voeren me naar de papavers die straks weer zullen bloeien. Wat uit mijn pen vloeit is speels … en ik geniet er van

We zijn tevreden over de voorbije tentoonstelling: veel geïnteresseerden en leuke gesprekken. We zijn ook blij dat we de tentoonstelling kunnen afbreken, want ondanks de animerende drukte, ben ik wel moe … en ik begin mijn tekentafel te missen. Sinds meer dan twee weken heb ik geen tekenpen aangeraakt. Ik verlang om me terug te trekken en me in stille concentratie over te geven aan het tekenwerk.

Dan komen de leerlingen van Christel aan de beurt. Sommigen hebben hun eerste stappen gezet in de tekenwereld. Dit jaar hebben ze rond Van Gogh gewerkt ... en dat merk je. Maar het tekenplezier straalt je zo tegemoet.

In de grote ruimte hangt bij het raam het werk van Christel. Zij leefde zich de laatste maanden uit in imaginaire portretten. Het grote werk (Samenhorigheid) is van twee jaren terug, het was een blije verrassing het weer te zien.

Bij de ingang naar de grote zaal hangen de twee schilderijtjes van Brigitte Simon, lerares schilderen van de avondklas in Werchter, met de titels 'Verbroedering I en II' naast mijn werkje, dat de titel heeft 'Egidus, waer best du bleven'.

Met panelen hebben we een ruimte georganiseerd waarin enkele leerlingen van de avondklas van de Hagelandse Academie afdeling Werchter een plaatsje gevonden hebben. Hoewel de werken erg verschillen van kleur, thema, techniek is, na veel uitproberen en nog eens veranderen van plaats, de samenstelling nog een mooi beeld te geven.

Bij het binnenkomen hangen enkele van mijn werken. Aan de ene kant werken uit de reeks: 'Zang van de sjamaan', daar tegenover werken uit de reeks: magie van cirkel en vierkant en dan nog enkele werkjes die een soort voorstudie zijn op :Tralies van het geheugen.

De workshop van Zentangle is gestart: vol overgave worden er lijnen en streepjes getrokken. Ondertussen komen en gaan bezoekers. Verschillende mensen vragen of er later nog een workshop Zentangle gegeven wordt. Waarom niet als er genoeg interesse is?

En donderdagavond kunnen we met een gerust gemoed, de deur dichtdoen: het is ons gelukt er een aantrekkelijke tentoonstelling van te maken. De rode wijn acclimatiseert, de witte wijn en het fruitsap liggen in de koelkast, de verpakking rond de snackjes moeten alleen nog weggehaald worden, de meiklokjes plukken we morgen in de tuin maar de vaasjes waarin ze moeten terecht komen staan al klaar. M.a.w.: het feest kan beginnen.

Nu alles op zijn plaats hangt en het 's anderendaags (woensdag) ook nog goed bevonden wordt, komt de voorbereiding van de opening aan bod. Eerst een lijst met deelnemers en hun werken, zodat we een overzicht kunnen aanbieden aan de bezoekers. Christel heeft bij de drukker flyers laten maken met de voorstelling van creAtelier, zodat geïnteresseerden dit kunnen meenemen om nog eens na te lezen.

Dan sturen we onszelf op boodschappen. Eerst een lijstje maken van het nodige zoals in een behoorlijke huishouding: vanaf drank, tot gerief voor de vaat en af en toe moet er ook gepoetst.

Nu begint de spanning van de opening er in te komen. Neen, we geven geen openingsrede weg … maar met een tiental mensen zullen we een demonstratie workshop geven van Zentangle. Terwijl Christel uitleg geeft aan de bezoekers over het project 'creAtelier', zorg ik dat de deelnemers aan de workshop genoeg uitleg en materiaal krijgen om een plezierige avond door te maken.

Feitelijk is het plannen maken wellicht nog spannender dan de uitvoering er van. We hebben iets van kinderen die op schoolreis gaan: we kunnen niet wachten tot het zover is.

Dinsdag is dé grote dag: alle werken worden op hun plaats gehangen … ook de wanden die Christel en ik realiseerden om in het uitstalraam van de galerie te staan. Christel heeft gewerkt rond imaginaire portretten, ik heb me bezig gehouden met dagboeknotities. Een deel van mijn wand is reeds vertoond tijdens de tentoonstelling in Sint-Katelijne-Waver. Nu kan die wand in zijn geheel naar buiten komen.

Het is wel spannend: gaat het lukken om al die werkjes opgehangen te krijgen tegen die toch kwetsbare panelen? Maar zowel bij Christel als bij mij lukt het zonder te grote problemen … en het mag gezien worden en zal gezien worden. De galerie ligt naast de kerk, aan een plein in het centrum van het dorp, een honderd meter voorbij de bushalte. We zijn zelf verwonderd van de drukte … en ik die dacht dat Werchter zowat een slapend dorp was, de dagen van Rock-Werchter niet meegerekend.

In de namiddag komt Karel langs met Toby. Terwijl Toby toekijkt helpt zijn baasje om de werken op de juiste hoogte te hangen, zo horizontaal mogelijk. Sommige werken verwisselen een paar keer van plaats voor ze definitief tegen een muur rust vinden. Het is echt zoeken om wat getoond wordt ook tot een geheel te laten samen smelten.

Wanneer we die avond de deur achter ons dichttrekken staan we bijna niet meer recht. De spanning van het ophangen valt weg en ik heb maar één wens: in een zetel ploffen … en slapen.

Sinds maandag zijn we aan de slag om de groepstentoonstelling op te stellen. Eerst is het natuurlijk zorgen dat de werken kunnen hangen: panelen aansleuren, in elkaar zetten en op de juiste plaats manoeuvreren. Gelukkig wegen de panelen niet zwaar en is Karel komen helpen. Ook het ophangsysteem aan de muren moet van de nodige bedrading voorzien worden … en wat hangen de latten hoog waarin de ophangdraden moeten vasthaken.

En toch is er nog energie over om de meeste werken voorlopig aan de muur te hangen, zodat ze daar veilig hun juiste plaats kunnen afwachten.

De grote ruimte wordt voorbehouden voor de leerlingen van Christel. Tijdens haar tekenlessen dit jaar heeft ze gewerkt rond 'Van Gogh'. Verschillende technieken kwamen aan bod met als basis een of ander werk van de grote kunstenaar. Dat geeft wel een mooi resultaat: de kleuren spetteren de ruimte in. Als je dan rekening houdt dat de leerlingen volwassenen zijn die vaak hun eerste stappen zetten op gebied van schilderen en tekenen mogen die best fier zijn op wat ze presteerden.

In de andere ruimte gaan werken hangen van leerlingen van de avondklas schilderen van de plaatselijke academie. Daar wat evenwicht in brengen wordt een hele uitdaging. Gelukkig hebben we nog een paar dagen te gaan.