Dinsdag na Pasen trekken we weer naar de academie. Een stralende zon, warm, een dag om te genieten.

Alsof afgesproken staan we nogal vroeg voor de deur: iedereen heeft er blijkbaar zin in. Lachen, zoenen, vragen naar de voorbije weken.

Ik weet niet wat het meeste trekt: het tekenen of het samenzijn. Als je een paar jaren samen optrekt, leer je elkaar wel wat meer dan oppervlakkig kennen. Je ontmoet de eigenheid van de ander en leert daar mee omgaan. Stilaan ontdek je de familiale achtergrond waartegen zich een levensverhaal afspeelt. Je probeert de uren prettig door te komen: tekenen, nieuwtjes uitwisselen, een koffietje drinken. Voor sommigen even een adempauze tussen de moeilijke uren thuis. Ook dat verhaal mag zijn weg vinden in de groep.

We hebben een tekenleraar die begrijpt dat we komen tekenen omdat we dat graag doen, zonder de ambitie er een carrière op te bouwen. De meesten zijn trouwens gepensioneerd. Dus krijgen we technieken aangeboden waarbij we kunnen experimenteren met onze mogelijkheden, ontdekken wat ons best ligt, waarmee we onszelf kunnen tot uitdrukking brengen. Hij stimuleert erg om “te durven”. Vroeger moesten we ‘tussen de lijntjes’ kleuren, het ‘tussen de lijntjes’ werd later ‘volgens de normen’ of ‘zo hoort het’. Nu luidt de opdracht: vergeet het braaf zijn, het gehoorzamen en durf je ziel aan het papier toe te vertrouwen. Psychisch een hele ommezwaai maar het werkt wel bevrijdend.

Vandaag profiteren we van het warme weer om buiten te tekenen ‘naar natuur’. Jan, de tekenleraar, heeft vooraf via email, een paar afbeeldingen opgestuurd uit enkele beroemde ‘carnets de voyage’ die als voorbeeld dienen hoe men met losse potloodlijnen gebouwen tot leven brengt. Prachtig. Nu aan ons.

Op de foto hierboven zie je ons zitten. Gezellig bijeen, in diepe tekenernst verzonken. Werchter heeft wel leuke gerenoveerde geveltjes die inspireren. Zal het lukken?

Zondag 10 april

Algemene repetitie in het Danscentrum. ‘t Loopt nog niet allemaal volgens wens, maar Aike ziet dat de basis toch wel aanwezig is. De druk en de drukte groeien. Vrijwilligers proberen de kinderen op het juiste moment aan de juiste kant in de nieuwe zaal te krijgen. Het is laat als het Danscentrum de deuren sluit. Nu enkele uurtjes slapen en dan hopelijk weer fris op.

 Maandag, 11 april

Weer rijden ouders af en aan om hun kinderen op het juiste uur aan het Danscentrum af te zetten. Algemene repetitie tot ’s avonds laat, het begint te lopen. Ondertussen wordt een stevige vrachtwagen en forse aanhangwagen gevuld met spullen die naar de schouwburg moeten.

 Dinsdag, 12 april

Dinsdagmorgen om acht uur vertrekken de verhuiswagens richting schouwburg: het verhoog op het podium, de kleding, het materiaal voor make-up en kapsels, rekwisieten, de zwarte stoelen voor de choreo “Dansen”, keukenuitrusting, de zwarte tafels van het terras … Het Danscentruml zal er een week als het ware leeggeroofd bijliggen.

De technici en de eerste vrijwilligers dienen zich aan. Licht en geluid worden geïnstalleerd. Het decor krijgt zijn plaats, de technici van de schouwburg spelen in op de behoeften van de groep.

Ook de “keuken” installeert zich: mama’s en papa’s zetten hun koksmuts op, of althans hangen een schort voor. Elke dag kunnen de werkers naast belegde broodjes en de bekende 'croques', ook iets warms krijgen. Ook de technici van de schouwburg schuiven aan. Zij vinden dat het Danscentrum nog mag komen.

 dinsdag:           wortelroomsoep, brocollistoemp met boulettes ‘Grand Père’

woensdag:        bloemkoolroomsoep met curry, Couscous Royal

donderdag:       preisoep

vrijdag:               brocolliroomsoep

zaterdag:          tomaten-paprikasoep, penne met prei en zalm

zondag:            soep van courgette, kip met curry en basmatirijst

De keukenploeg kan een restaurant beginnen. ’s Avonds zijn de potten uitgelikt. Ook al loopt er ergens eens iets verkeerd, een verzorgde catering houdt het humeur op peil.

Dinsdagavond is de verhuis voorbij, het technisch materiaal op zijn plaats, de kleding in de juiste kelder of gang geschoven, de make-up en kapsalon geïnstalleerd en heeft de EHBO-doos een plaats gevonden. Dit laatste is belangrijk: elk schrammetje, hoe klein ook, krijgt verzorging. In de algemene informatie is daarover het volgende te lezen:

Er staat een EHBO kist in de cafetaria (+ OB – Tampax - maandverband). Zowel in de cafetaria als op het podium zullen ijskompressen liggen. Koen B. (urgentiearts) en Willem T.(urgentieverpleegkundige) zullen tijdens alle repetities en voorstellingen in de schouwburg aanwezig zijn. Koen in de artiestenbar, Willem cour aan het podium.Nu wordt er uitgekeken naar morgen: de eerste generale repetitie. Zal het rollen? Carlo nodigt iedereen uit naar de artiestenbar voor een laatste pintje, denkt aan het budget en ziet het zitten.

 Woensdag, 13 april

Rond 10 uur herbegint de drukte. De stemming zit erin.

Om 14u is de ‘deurwacht’ aanwezig, zij zullen dienst doen tot 23u45, wanneer de laatste dansers vertrokken zijn. Vanaf 15 u begint de generale repetitie. Wellicht voor niet-betrokkenen codetaal van het draaiboek, maar dansers en vrijwilligers weten waarover het gaat:

Deurwacht: T-shirts helpers worden uitgedeeld, klaarleggen in de artiestenbar, voor de eerste dag worden de naam-stickers op de T-shirts gekleefd. Dansers: voor cast 1 en 2: dans 1-7-8 start om 15 u, dans 9-12-18-22 start om 16u30, dans 3-5-16 start om 18u30. De 6 voorstellingen: dans 14-2-4-10-11-13-15-17-19-20-21 start om 20u30.

De vrijwilligers komen 30 minuten voor aantreden groep toe.

Er wordt niet in kostuum gedanst. Cast 1 en 6 voorstellingen kleden zich om in aangeduide kleedkamer, Cast 2 kleedt zich om in gang parterre op aangeduide plaats.

De dansers komen 20 minuten voor het startuur toe en worden 15 minuten na einduur afgehaald. Alle kinderen worden door de ouders afgezet aan de deur van de artiesteningang. Hierop worden geen uitzonderingen gemaakt.

Helpers: met je medewerkersticker kan je in de artiestenbar drank en broodjes krijgen. Dansers moeten hun danskleding aan- en uittrekken in de kleedkamer. Dansers mogen in groep in de zaal zitten. Er worden aanduidingen op de stoelen gehangen welke groep waar moet zitten. 

Vandaag start het grote evenement. Voor elke danser is een toi-toi voorzien, een geluksbrenger in de danswereld. Een lekkere lolly, soms kan suiker wonderen doen bij vermoeidheid. Op het einde van de voorstellingen krijgt elke danser een écht cadeau. Op een kleine affiche van EENVOUD is het volgende gedrukt:

 Lieve danser,
 We willen je van harte bedanken voor je gedrevenheid, enthousiasme en maandenlange inzet bij deze productie. Dat maakt het voor ons de moeite waard om er voor te blijven gaan.
Met deze voorstelling hebben we samen iets unieks gerealiseerd en jij was daarbij een onmisbare schakel.
 We hopen dat EENVOUD voor jou een onvergetelijke ervaring was en dat dit je extra blijft motiveren om ‘dansend door het leven te gaan’.
 Dit T-shirt krijg je als aandenken aan EENVOUD, wees er trots op!

 Aike en Carlo

Hoeveel kinderen en wellicht jongeren zullen na de paasvakantie dit T-shirt op school dragen om te tonen wat ze gepresteerd hebben? Ze verdienen het.
Ik heb me voorgenomen alle optredens te zien. Tot twee jaren terug hebben we (Karel en ik) meegewerkt aan de optredens: meestal in de keuken en in de Brabanthal in het onthaal. Nu kom ik ruim voor de opvoering begint een pakket collants afgeven dat een express-dienst bij ons bezorgd heeft. Daardoor kan ik ook de sfeer opsnuiven, praten met mensen die ik lang niet zag, gewoon genieten van de drukte.
Ik heb de doos met collants nog niet neergezet of een eerste danser komt om nieuwe collants vragen: een grote ladder vertrekt van haar knie naar boven.
 
Het ontvangstcomité (deurwacht) heeft zich voor de artiesteningang aan een tafel geïnstalleerd. Op de tafel: stapel T-shirts voor de vrijwilligers. Elke kleur betekent een bepaalde taak in het geheel:
 Kleurencode T-shirts helpsters
Coördinatie helpers: groen
Coördinatie kleding: paars
Coördinatie dansers/ regieassistenten: rood
Coördinatie schmink: blauw
Coördinatie haar: fuchsia
Crew en catering: zwart
Kleedsters: grijs
Begeleiding: framboos
Kapsters: bruin
Schmink: kaki

 Vanaf 13u30 begint een repetitie voor dans 23 en 24 en daarna de finale in gewone danskledij. Om 14u45 tot 17u is er een generale repetitie, in kostuum. Zo kunnen de kinderen wennen aan de kostuums, de zaal, het licht, de muziek … vreemde elementen die de kleinsten voor de eerste keer meemaken.
 Enkele aanduidingen:

 Generale is in kostuum
Dansers kleden zich om in aangeduide kleedkamer
Dansers deel 1 worden geschminkt (waar mogelijk) tijdens de repetitie van deel 2
Alle danskleding en –schoenen blijven in de stadsschouwburg, ook de eigen kledingstukken en de finalekleding.
Verkoop programmaboekje: 4 x 2 dansers uit dans 8. Om 19u20 voorbereiden met Aike
Afhalen: ca 22u30. Kinderen via de vestiaire naar hoofdingang, jongeren aan de artiesteningang.
 
Wanneer de vrijwilligers toekomen, krijgen ze een klaarliggend T-shirt en wordt hun aanwezigheid afgepunt. Zo kan men, voor de kinderen toekomen, nagaan of het toezicht overal in orde is. Maar iedereen komt opdagen.
Elke groep dansers heeft zijn aankomstuur, zodat ze elkaar niet onder de voet lopen. Carine is nu deurwachter. Eens binnen mag niemand het gebouw nog verlaten, tenzij voor de jongeren vanaf eerste middelbaar, onder bepaalde voorwaarden. Dit bericht kan je in elke loge terugvinden:
 
Wie buiten gaat tussen de 2 voorstellingen
- niemand ontschminkt zich (behalve als je voor een bepaalde choreografie terug helemaal moet veranderen van grime)
- er gaat niemand in kostuum naar buiten.
 
Er hangen overal berichten in de loges en de gangen, sommigen zijn echt leuk. Wat vinden jullie hiervan:
 
Jongeren: afspraak orde in de kleedkamer:
Elke avond zorgen jullie ervoor dat
- alle kostuums aan de juiste kapstok hangen
- snelle wissels terug boven hangen
- alle afval in de vuilbak ligt
- alle gerief netjes opgeruimd is
- de stoelen omgekeerd op het tablet staan
De kleedkamer die zich hier niet aan houdt wisselt met een kindergroep van kleedkamer en komt in de kelder terecht!
Een verwittigd danser is er “3” waard!
 
Van teambuilding gesproken. Geen enkele groep verhuist naar de kelder, de kleedkamers liggen er altijd netjes bij.
 
De deurwachters (ik denk aan de aartsengelen in het Aards Paradijs, maar die zorgden ervoor dat de mensen buiten bleven, hier worden de kinderen binnen gehouden) hebben achter zich de auto van Carlo, een soort busje. De achterste zetels zijn eruit gehaald en de middelste vooruit geklapt. In de vrijgekomen ruimte staan twee tuinstoelen. Daar kunnen ze zich terugtrekken als er niets te doen is. De eerste avond is het nogal fris. Maar het weer betert en zondagavond bij de laatste uitvoering kapt men het haar nog buiten.
 
Bij het binnenkomen in de artiestenbar komt een ongekende rust op me af. Ben ik op de verkeerde dag gekomen? Koen veegt een tafel schoon, Willem zit koffie te drinken, Veerle herschikt de borden, er staat geen afwas, wel een stapel broodjes en ergens hoor ik de stem van Aike. Dus toch alles OK. De middagpauze is voorbij en de dansers hebben zonet een doorloop achter de rug. Ze zitten nu allemaal in de zaal te luisteren naar wat Aike te zeggen heeft. Ik ga ook in de zaal zitten. Aike begint aan de veiligheidsvoorschriften: waar ze wel en niet mochten komen. Er komt zelfs een strenge juf opzetten: wie zich op een plaats bevindt waar ze niet mogen komen wordt onverbiddelijk uit de show gezet. Dat komt aan, even wordt het muisstil. Aike vertelt dat ze dit effect wou bereiken. Veiligheid is bij haar een prioriteit. Ouders vertrouwen hun kinderen toe aan het Danscentrum en ze wil dat vertrouwen niet beschamen.
 
Ik verken de achterkant van het gebouw tot ik een deur bereik die toegang geeft tot het podium. Een bericht flasht me tegen:
 
!!DEZE DEUR NIET VAN BUITEN OPENEN!!
Tijdens elke dans wordt er van op het podium beslist wanneer deze deur opengaat!
 
Dit is zeker niet mis te verstaan. De opvoering begint met open gordijn dat geen enkel moment dicht gaat. De dansen lopen in elkaar over. Een groep danst, een groep wacht om op te treden achter het decor en een groep die opgetreden is moet terug naar beneden terwijl een volgende groep op de trap staat te wachten om op het podium te komen. Van dit mierennest zal de zaal niks merken. De kinderen houden zich muisstil, bewust van wat er gaande is. Zes regieassistenten zorgen voor de ‘jojo’, het heen en weer brengen van de dansers naar hun kledingsplaats. Wanneer een groepje terugkomt naar de verkleedplaats, staat een volgend groepje klaar om mee te gaan naar het podium. Stel je voor, een smalle wenteltrap, waarop iedereen moet circuleren. Organisatie is troef. En dat lukt zonder problemen.
 
Er zijn twee toegangsdeuren tot het podium: langs jardin en langs cour. Deze namen kan men lezen op de trappenmuur wanneer men de loges of kelderruimte uitkomt. Zo vergissen de dansers zich niet. Jardin (met groene pijl) betekent vanuit het perspectief van de danser op het podium rechts, cour (met rode pijl) betekent vanuit datzelfde perspectief links.
 
Genoeg podium gezien, ik daal af naar de loges en de kelders. Onder het podium zijn twee bouwlagen, twee verdiepingen. De tussenverdieping bevat de bovenste loges, daaronder bevinden zich de kelders en nog een aantal loges. Op elke verdieping bevindt zich sanitair, netjes onderhouden.
 
De groteren krijgen per groep een loge toebedeeld. Aan de muren weer diverse berichten in allerlei flashy kleuren. Even een pareltje tevoorschijn halen.
 
Wil je geen uitbrander van Aike en wil je ermee voor zorgen dat we er “staan” en dat we samen een professionele en fantastische show brengen:
- geen kauwgum
- geen brillen op het podium
- geen juwelen, sieraden, piercings en horloges, tatoeages en nagellak
- geen zichtbaar ondergoed of lingerie
- niet meelippen, niet mee playbacken ENKEL WAAR AFGESPROKEN, geen zichtbare kousen in schoenen, desnoods met blote voeten in schoenen.
 
Toch vind ik na het optreden tussen de papieren die Aike me gaf om een collage samen te stellen een kattenbelletje, waarop vier namen van dansers die niet zonder bril kunnen. Ontroerend. Alles op maat van het concrete kind.
 
Afspraken
-verboden met kostuums in de foyer of op straat te komen
-niemand gaat tijdens de pauze ‘goedendag’ zeggen in de foyer, dit kan enkel na de voorstelling
-wil je even uit de loge, dan mag je altijd een luchtje scheppen op het pleintje aan de artiestenbar
- in de kelder en op het gelijkvloers (jardin) staat een Tv-scherm om de voorstelling te volgen.
 
En om 20 u is het grote moment aangebroken. Ik krijg een plaats op het eerste balkon. Daardoor zie ik vooral de tekening in de choreografie.
 
Bij de aanvang is de scène leeg op een harp na. Lichtbundels vallen uit de lucht. Marie treedt op. Ze speelt met het licht en gaat uiteindelijk achter de harp zitten: een klein meisje achter een enorme harp. De klanken van ‘Ik hou van u’ stromen de zaal in. Kippenvel. Dit lied is de rode draad doorheen het optreden. Dan dansen ze, de ziel uit hun lijf, geconcentreerd. De bewegingen verlopen gelijk. Armen en benen tekenen zich sterk af tegen de donkere pakjes. Bij de pauze gaat er een soort zucht van ontgoocheling door de zaal: veel te rap voorbij. Het ganse optreden verloopt uiterst geconcentreerd. Het publiek reageert met enthousiasme. De finale op de tonen van ‘Ik hou van u’ is een werveling van beweging. De ganse groep dansend op het podium: kippenvel. De zaal klapt mee. Applaus voor de jonge dansers. Dan komt de gips-brigade op:
 
-Antje brak vorige week haar arm bij het trampolinespringen
-Jolien werd geopereerd aan een acute appendicitis
-Luna brak bij het trampolinespringen haar been
- Evelyne brak vrijdagmorgen haar teen toen ze thuis haar dansje oefende
-Janne verstuikte donderdagavond haar enkel bij de prefinale
-Ine kon er niet bij zijn, want was nog aan het recupereren van een ingreep.
-zondagavond kwam Liselotte ( 12 jaar) op de arm van Marjan de pechstrook vervoegen, ze had zich bezeerd en kon de finale niet meer meedansen.
 
Daarna volgen de docenten, gejuich van de dansers en tenslotte Aike en Carlo. Groeten, verwijzen naar technici, medewerkers en dansers, bloemen afgeven, buigen en terug naar af. Ook dit bloemen-afgeven komt ter sprake bij de briefing voor het optreden: één zoen, niet meer. Ook is er geen ‘extraatje’ bij de finale. De lichten gaan aan, de betovering verbroken, de dansers zwaaien de toeschouwers uit.
 
Voorzichtig worden de dansers naar hun kleedkamers geloodst. Omwisselen van kleding. De dansers gaan naar buiten, de vrijwilligers treffen voorbereidingen voor morgen.
 

Aike is tevreden over het optreden van gisteren. Maar ze kent de klappen van de zweep. Ze hangt een bericht uit:

Gisteren was het SUPER. Dat hebben jullie waarschijnlijk wel gemerkt aan het overweldigend applaus. Een volledige zaal recht bij de 1^ste voorstelling is echt uniek.

De show stond er echt en ik ben ontzettend trots op jullie en op het resultaat.

Vandaag moeten we dat euforisch gevoel even van ons af zetten om eenzelfde prestatie te krijgen.

Blijf goed ALERT. Niet op je ‘gemak’ zijn omdat het gisteren allemaal goed voelde, want anders gebeuren er veel fouten en vergissingen (we spreken uit ervaring).

Blijf even geconcentreerd als gisteren en het wordt weer vuurwerk deze avond.

Om 18u45 wil ik alle dansers 5 minuten in de zaal (parterre) hebben.

Om 16 u is de deurwacht present om de dansers op te vangen. De drukte achter het podium herbegint. Het weer valt mee: het kapsalon installeert zich weer buiten. Later op de avond verhuist het kapsalon naar de artiestenbar.

De make-up heeft zich gevestigd in een opslagruimte achter het podium. Aan de muren foto’s van voorbeelden en uitleg bij het schminken. Enkele vrijwilligers zorgen voor een basis make-up, voor de afwerking schuiven de dansers door naar een volgende tafel. De kinderen staan gedisciplineerd in de rij hun beurt af te wachten.

 Op de muren foto’s van make-up voor de verschillende choreografieën. Ook een tekst met uitleg, boeiend om lezen:

StapStappen en wijze waarop we allemaal de basisschmink zullen aanbrengen:

1.      Basistint aanbrengen (fond-de-teint)

Behalve voor groep 5 (Shaffy) gebruiken we dezelfde fond-de-teint voor iedereen.

Opgelet! Steeds deppen – niet wrijven daar dit zeer irriterend werkt op de huid en onaangenaam is bij het aanbrengen.

Aanbrengen gebeurt startend met het voorhoofd: vanuit het midden van het voorhoofd uitwaaieren naar buiten toe. Daarna over de neusrug in waaiervorm naar buiten. Eindigend met de mond – in waaiervorm naar buiten. (zie tekening 1)

Voor de afwerking starten we dan onderaan en werken naar boven toe. Extra aandacht besteden in de putjes aan kin, neus, onderaan oog terwijl er naar boven wordt gekeken (onmiddellijk gevolgd door fixatie onderaan de ogen). Daarna worden de ogen gesloten en wordt er met sponsje tot in alle hoeken basistint aangebracht, fixeren.

2.      Fixatie

Iedereen met hetzelfde poeder.

Aanbrengen met de poederdonzen + overtollige poeder afborstelen

3.      Oogschaduwtechniek met twee kleuren

Opgelet: steeds werken van buiten naar binnen en trachten niet je penseel op één plaats neer te zetten maar lichtjes bewegend vanuit pols en vingers het oogschaduwpoeder aanbrengen.

Begin steeds met je “slecht oog”, daarna kopieer je dat resultaat op je goede oog.

Kies penselen in functie van het oog en bekijk ook de bouw van het oog om geen hangende oogleden te krijgen (niet buiten hoek gaan gemaakt met je penseel van aan de neusvleugel tot buitenste ooghoek).

Wanneer er smooky eyes moeten gemaakt worden, gaan we dus wel lager schminken!

Aanbrengen van de oogschaduw gebeurt in 6 stappen (zie tekening 2):

-        Aanvangen met de lichte oogschaduw

·        Eerste stap: over het gehele ooglid de lichte kleur (lichte kleur voor meeste groepen “basis lichte kleur”) tot aan de wenkbrauwen aanbrengen.

-        Vervolgens met donkere oogschaduw:

·        tweede stap: uitwerken boven de bovenwimpers

·        derde stap: arcadeboog uitwerken (zodat met open ogen de kleur nog zichtbaar is). Tip: Laat de ogen open zijn voor het bepalen van het punt om de arcadeboog uit te werken.

·        vierde stap: onder onderste wimpers uitwerken

·        vijfde stap: verbinding maken tussen onderste en bovenste lijnen en hoekje inkleuren

-        Oplichten met lichte oogschaduw

·        zesde stap: eventueel (indien oog te donker uitvalt en de lichte kleur niet meer te zien is) oplichting in het midden van het bewegende ooglid + net onder de wenkbrauwboog

4.      Oogomlijning (zie tekening 3)

-        Met zwarte verf (= cake-eyeliner) en fijn penseel (nr 2) onderaan van buiten naar binnen een lijntje trekken

-        Met cake-eyeliner en zeer fijn penseel – zo droog mogelijk werkend- een lijntje van buiten naar binnen trekken bovenop het bewegend ooglid tegen de wimpers aan – tot in het oogpunt. Ogen voldoende lang laten gesloten houden om vlekken te vermijden.

-         

5.      Mascara

-        Aanbrengen zowel op boven als onderkant van de wimpers met mascara.

-        Begin steeds met de onderste wimpers terwijl er naar boven wordt gekeken.

-        Nadien doe je de bovenwimpers – vragende dat ze naar het punt kijken waar je juweel zou kunnen hangen.

6.      Mondopmaak

-        Invullen met penseel - nooit lippenstift rechtstreeks op de lippen aanbrengen!

7.      Blushtechniek

-        Bedoeling van de blush is om de anatomie te benadrukken

-        Gebruik een blushborstel en geen poederborstel!

-        Maak zachtjes contact met de huid op de donkerste plaats van de blush

Elke choreografie heeft ook nog een aparte beschrijving voor de make-up, een voorbeeld:

 De Wedstrijd (Bram Vermeulen)

·        Basis fond-de-teint + fixatie

·        Witte oogschaduw (verf) over het hele ooglid (zie foto/tekening)

·        Haargel aanbrengen voor glitters in bovenhoek

·        Grijs- zilver glitters (zie foto/tekening)

·        Eyeliner

·        Mascara

·        Lippenstift

De dansers zijn tijdig keurig geschminkt. Tijdens het optreden moet er vaak iemand een nieuwe beurt krijgen als de danser in meer dan één choreografie danst. Ik kan me best voorstellen dat de schminksters na het optreden neerploffen op een stoel en geen kik meer kunnen geven.

Ik loop naar het podium. Op de scène oefenen enkele dansers. Achter het decor ontdek ik de stoelen van de choreografie ‘Dans’ van Clouseau. Marie oefent nog maar eens op de harp. Dappere meid: als 10 jarige opent ze de voorstelling, daarna zal ze zelf meedansen.

Er zijn nog meer dapperen. Hanne, ook 10 jaar opent het tweede deel van het optreden door ‘Ik hou van u’ a capella te zingen. Toonvast en met een prachtige stem laat ze het liedje de zaal in zweven.

Bij de prefinale komt Adriaan (broer van Leonie) de scène op, spelend op een accordeon. Achter hem komen de dansers. Het doet me denken aan de rattenvanger van Hamelen: onweerstaanbaar is het “Ik hou van u’ voor de dansers.

Nu duik ik echter de kelders in. Even dag zeggen aan de vrijwilligers. Ik loop voorbij de loges. Op de deur hangen de kledingvoorschriften. Een voorbeeld:

 Witte kleedjes, huidkleurige bh. met doorschijnende bandjes, huidkleurige string.

 Wie zal deze jongedames nog iets moeten bijbrengen over verfijnde lingerie?

 In de ruime kelderruimtes heeft elke groep een hoekje gevonden. Kledingrekken staan te wachten op de kleinste dansers. Vrijwilligers zorgen dat elk kostuum bij de juiste danser terecht komt. Door de puike organisatie van Sarah en An verloopt dit feilloos. In de tekenhoek zit een groepje ernstig te werken. Aike organiseert een tekenwedstrijd: wie uitverkozen wordt, mag na het optreden de bloemen afgeven aan de docenten. Iedereen van de kelderafdeling kan deelnemen. Het gaat niet om de mooiste tekening, maar om die tekeningen waarbij je ziet dat er hard aan gewerkt is … of hoe je kinderen gemotiveerd rustig kan houden.

Wanneer ik ’s middags de schouwburg inwandel zie ik Aike buiten genieten van de zon. Hoe is dat mogelijk, dat is nog nooit voorgevallen. Maar alles verloopt volgens planning. Eén van de barmannen komt voorbij met toastjes belegd met lekkers. Jammer dat ik pas gegeten heb, het ziet er zo verleidelijk uit.

Vanaf 12u zijn de opwarmingen bezig. Daarna zal Aike haar dansers nog eens samenroepen voor de laatste mededelingen. Om 14u zullen de lichten weer uitgaan. De zaal is weer volgestroomd. Sommige ouders komen voor de tweede keer naar de voorstelling kijken. De eerste keer om hun kind(eren) te zien dansen, nu om van het geheel te genieten. Ondanks de vermoeidheid die nu toch moet toeslaan, dansen ze heel geconcentreerd. Nauwelijks een verkeerde beweging of een beweging die te vroeg of te laat inzet. Bij Greet en Aike zie ik wel dat de vermoeidheid haar tol opeist: ze lopen beiden op slippers en Lieve kan alleen met wilskracht haar ogen openhouden. Gelukkig dat over enkele uren alles weer voorbij is, maar dan wacht Lieve de samenstelling van Artra. Het Danscentrum stopt nooit.

Bij de laatste briefing heeft Aike nog nauwelijks opmerkingen. Wel waarschuwt ze dat ze voelt dat iedereen er nogal ontspannen bijloopt, wat goed is maar ook risico inhoudt: verlies aan concentratie. Dus raadt ze aan wat stress op te roepen … wellicht zal dit geen probleem zijn: het laatste optreden moet de kers op de taart worden.

Aike legt aan de kinderen uit dat zonder al die mama’s en papa’s die komen helpen zijn, er helemaal geen sprake was van een optreden. Een spontaan applaus valt de vrijwilligers te beurt. En vanavond mogen ze hun mama en papa die geholpen hebben, wel een dikke knuffel geven omdat ze het voorbije optreden tot een feest maakten. Gejoel in de zaal. Vanavond worden die papa’s en mama’s zeker bedolven onder zoenen en knuffels.

Het laatste optreden is altijd een speciaal optreden. Vrijwilligers of docenten zorgen dan voor een speciale act, meestal na de finale. Wat gaat het nu worden? Aike maakt zich geen zorgen tot ze tijdens de dans ROOD (een choreografie die ze zelf ontwierp) plots onbekenden samen met de dansers over het podium ziet lopen. Wellicht zal in de zaal niemand gemerkt hebben dat de docenten, met hun zwarte T-shirts en het logo ‘EENVOUD’ op gedrukt, samen met de in het zwart geklede dansers één geheel vormend, het podium over dansten. Later werd dit geïmproviseerde optreden beloond met een gemeende knuffel.

Bij de finale staan dansers en zaal op hun kop. Naast de pechvogels, komen ook de vrijwilligers die zich vrij kunnen maken op het podium. Docenten treden aan, oorverdovend applaus, Aike en Carlo komen te voorschijn … gaat het podium het houden? Bloemen, nog altijd één zoen. Dansers, vrijwilligers, technici worden betrokken bij het applaus. Carlo werpt zijn bloemen tussen de dansers. Ook de andere bloemen verdwijnen richting dansers. Later zullen er 10 dansers heel gelukkig naar huis gaan met die mooie ruikers.

Ondertussen heeft de verhuisploeg niet stil gezeten. Deze namiddag is de caravan weggevoerd om plaats te maken voor de vrachtwagen en de aanhangwagen. Tijdens de laatste opvoering is al een eerste lading richting Danscentrum vertrokken. Wanneer de zaal leegstroomt, beginnen vele handen aan de grote opruim: voor de ochtend moet de schouwburg ontruimd zijn. Het materiaal van de make-up en het kapsalon staat al netjes in dozen ingepakt. Voor de kleding op de rekken gaat, wordt ze nagekeken op (haar)spelden of ander vreemd materiaal. Alles zal een wasbeurt krijgen, dit zal dagen in beslag nemen. Gelukkig belooft het weer warm te worden, het drogen zal vanzelf gaan.

Eens de kinderen buiten kan de grote opruim beginnen: papieren van de muren, ‘verloren voorwerpen’ verzamelen, vuilzakken naar de container … en alles weer verhuizen naar het Danscentrum. Als de klus geklaard is, een laatste dronk, op de goede samenwerking, het prachtige resultaat, de vriendschap … het wordt laat (vroeg) als Carlo de deur achter zich toetrekt, gelukkig en doodop. En Aike … die zit al in bed te dromen van een nieuw concept voor het volgende optreden.

verloren

in de ruimte van verleden

zoek ik mijn liefste

vergeefs