De volgende dagen zullen er geen nieuwe blogs verschijnen. Neen, we gaan niet op vakantie: dat is in dit gezin een onmogelijke opgave. Ik kan niet weg zonder mijn tekentafel en Karel kan alleen zijn draai vinden met de nodige boeken rondom hem en een computer voor zijn neus: de wereld van Spinoza is een onuitputtelijke ontdekkingsreis

We hebben een verhuiswagen nodig om elders heen te trekken, om daar wellicht met hetzelfde comfort te leven … maar niet dat plekje te vinden waar een middagdutje zo zalig om beleven is en om na een paar dagen te ontdekken dat we toch iets vergeten hebben in te pakken dat nu zo nodig blijkt. Neen, we blijven rustig thuis en beleven hier elke dag vakantie.

Ondertussen werken we allebei heel hard voor ons plezier, wandelen we uitgebreid met de hond (ook voor de gezondheid) … en nemen de tijd om familie en vrienden te ontmoeten. Later, wanneer het nieuwe schooljaar begint en een drukke periode van exposeren aanbreekt, komt het resultaat van deze maand ‘in stilte’ wel aan bod.

In haar ‘logboek’ (waarom dat zo noemt weet ik niet goed, maar het is een tekenboek dat ook tijdens het jaar in school gebruikt wordt) heeft Amber nog eens de oefening met de lijnen herhaald. Ze weet echt niet van ophouden. Je ziet dat ze plezier heeft in het tekenwerk.

Met een penseel herneemt ze de oefening van het lijnen trekken.

Met penseel worden gebogen lijnen op papier gezet.

Amber heeft zich echt vastgebeten in het lijnenspel. Het werk hiernaast begon ze in het atelier en maakte ze thuis verder af.

Na de ‘volle’ punten … hele grote punten met een lege ruimte in het midden.

Met een rietje heeft ze de tekening ‘geblazen’

Hier probeert ze punten uit. Ze zijn mooi rond gezet.

Ook thuis blijft Jente door werken. Hij experimenteerde met kaarsvet. Jammer dat het gestolde kaarsvet zo makkelijk van het papier loskomt. Maar ’t voornaamste is dat hij iets uitprobeert, dat hij durft. Dan maakte hij ook het figuurtje af waaraan hij begonnen was in het atelier.

De opdracht toen was lijnen trekken. Hij heeft thuis verder gewerkt met gekleurde lijnen (bic). De laatste tekening liet hij bewust de lijnen ophouden voor de kant bereikt werd: zo had je meer de indruk dat het linten waren die bewogen in de wind.

Naast Jente (13 j.) en Amber (17 j.) voelde Ann (oma van 2 super kleinkinderen, wat wil je, met zo’n oma) zich ook aangesproken om mee te komen experimenteren met allerlei verf- en andere technieken. Je ziet, niet de leeftijd telt, wel of je nog over genoeg jeugdig elan beschikt om uitdagingen aan te gaan.

Nu was het aanbod een soort drukken met aquarel: een blad dubbel vouwen en op de ene kant met waterverf iets schilderen en onmiddellijk het witte blad over het geverfde vouwen en aandrukken … en dat herhalen tot je iets bekomt dat voldoet aan je smaak. Natuurlijk is het wat oefenen voor je de techniek wat onder de knie krijgt.  Maar juist dat uitproberen is zo boeiend.

En of er gewerkt wordt … geen tijd voor een pauze, of toch wel. Ludo, de man van Christel, had heerlijke appelcake gebakken … en die wilden ze niet mislopen.