Hier verander ik van sjabloon: scherper van contouren en de achtergrond laat ik wit. Het doet me denken aan duiven.l

Het thema van de Vogelvlucht laat me niet los. Ik blijf maar uitproberen. Voor ik aan het grote werk begin, verken ik op klein formùaat wat dit thema te bieden heeft.

Ik krijg plezier in het scheuren. De vorige werken hadden een afmeting van 60 cm x 80 cm, dit werkje is een mini-uitvoering en meet 20 cm x 20 cm. Het smaakt naar nog.

Daarna waag ik me aan een tweede experiment: naast het potlood hanteer ik ook Oost-Indische inkt. Ik krijg meer vetrouwen. Neen, ik ga het verscheurde papier niet naar de prullenand verwijzen, maar er wel iets nieuws mee maken. Wat op het eerste zicht stuk is gegaan hoeft niet meteen aan de vergetelheid prijs gegeven te worden. Ook in het dagelijkse leven is dat zo. Zo ontstaat een neiuwe samenhang.

Een tijdje geleden experimenteerde ik met 'scheuren': mooi blanco tekenpapier in stukken scheuren en daarna bewerken met potlood of Oost-indsiche inkt. Het is bijna een bezwerend gebaar dat mooie papier stuk te scheuren en feitelijk niet weten wat het resultaat gaat zijn. Daarom dat ik nog heel voorzichtig met het papier om ga. Het doet bijna fysiek pijn dat mooie papier te uiteen te scheuren. Toch wil ik dat waagstuk volvoeren en ik ben best tevreden met het resultaat.

Bij Christel spetteren de kleuren je tegemoet. Er zit iets vrolijk en levenskrachtig in haar werk. De laatste tijd concentreert ze haar aandacht op het tekenen van 'gefantaseerde portretten'. Daarbij gebruikt ze allerlei technieken: een achtergrond waarop ze haar tekening plaatst, of ze maakt een collage van zowel resten versteende verf als van een stukgesneden doek dat ze vroeger ooit beschilderde. Ze experimenteert in grootte, hoewel ze in deze tentoonstelling vooral het kleinere werk aan bod laat komen. De grotere werken toont ze over enkele dagen in de lokalen van Kunstkring Gesigneerd, van 10 tot 26 juni.

Het voorbije weekend ging de Kunstroute in Tremelo voor de laatste keer dit jaar van start. Zaterdag was het vrij winderig maar zonnig. De tenten werden opgezet, de panelen geplaatst en de werken opgehangen. Soms was het wel even benauwend als er een windvlaag opzette. Maar alles bleef staan en we konden weer rustig verder praten. Zondag was regen en wind aangekondigd. We besloten om de tenten op te bergen en alles onder de veranda te organiseren. Dit betekende minder plaats dus minder werken tonen … maar zowel Chrsitel als ik konden van de beschikbare plaats iets leuk maken.

Zaterdag waren er veel bezoekers langs geweest. Voor zondag dachten we het rustig te kunnen doen. Dat zou geen problemen opleveren: we hadden elk een gemakkelijke tuinzetel waar we ons konden nestelen.

Toch waren er moedige bezoekers die tussen de regenbuien door op stap waren. Daar de meesten vaak geen plannen meer hadden omdat ze aan het einde van de hun route waren, namen ze de tijd om iets te drinken en te praten. Neen, mijn tekening geraakte niet afgewerkt maar in ruil kregen we wel boeiende gesprekken.

En nu mag Christel zelf wel even in de bloemetjes gezet worden, voor ik haar werken hier toon. Zoals altijd is zij de fotografe van dienst … hoewel ik af en toe ook probeer wat foto's te nemen, maar ik ben er niet zo handig in en heb er ook te weinig geduld voor.

Christel zorgt er voor dat ik nog regelmatig naar buiten kom met mijn werk: ik laat me door haar op sleeptouw nemen en geniet er van. Dank je wel Christel!

Naast 'Vogelvlucht' en 'De vluchtelingen' hangen er nog werken uit de reeks 'De Rode Draad' en 'Schrijvenderlijn'. Wat ik schreef rond 'De Rode Draad' vind je terug in de blogs van 15/02 tot 24/02/2016. 'Schrijvenderlijn' kreeg ruimte van 21/03 tot 25/03/2016.

Ik heb het grotere werk van 'Vogelvlucht' en 'De Vluchtelingen' meegebracht. Nu ze hier hangen komen ze, gevat in stille lijnen, wel sprekend te voorschijn. Daarnaast heb ik nog enkele werken van die reeks naar buiten gebracht.

Het is een groot verschil als ik thuis de werken op mijn 'werkmuur' ophang of hier in deze ruimte, al is het onder een tent.

De laatste foto geeft een werk weer, waar ik op zoek ben gegaan naar een abstractere vorm van 'Vogelvlucht'. Eens deze kunstroute voorbij zal ik me daar verder in verdiepen, ik voel het nu al in mij een weg zoeken.

Om de twee jaren organiseert Kunstkring Gesigneerd een Kunstroute in Tremelo. Christel neemt er voor de eerste keer aan deel en nodigt mij uit om bij haar aan te sluiten.

Natuurlijk moeten er eerst wat probleempjes opgelost worden: een huis dat 'bewoond' is ombouwen tot een galerie is niet in een twee drie voltooid. We overleggen en besluiten dat de veranda, eens die leeggehaald is, een mooie ruimte vormt voor het werk van Christel. Ik zal me onder twee partytenten installeren. We willen onze werken mooi presenteren. We kopen paneelwanden aan. Het is een hele investering, maar er komen nog kunstroutres en tentoonstellingen waarbij ze gebruikt kunnen worden. Een degelijke presentatie van het werk doet het niveau van de tentoonstelling stijgen.

Zaterdagnamiddag opent de kunstroute. We hebben dus de hele voormiddag tijd om te installeren … en die tijd kunnen we gebruiken. Ook Ludo en Karel helpen mee. Gelukkig dat de tenten vlot te installeren zijn. De panelen moeten in elkaar geschoven en op de juiste plaats gezet worden … maar mijn werken hang ik liever zelf aan de haak. In mijn gedachten heb ik wel een plan ontworpen, maar dat verandert wat, omdat de panelen in een andere slagorde staan, dus is het even wat zoeken naar de beste oplossing.

Als uiteindelijk alles een plaats gekregen heeft, ben ik best tevreden: het mag gezien worden. Nu nog afwachten of er bezoekers komen. Het is zaterdag, voor veel mensen boodschappendag, veel wind, koud, steeds maar dreigende wolken, af en toe een drup … we verwachten geen stormloop en Christel en ik installeren ons in een hoekje met wat tekengerief.

's Avonds moet natuurlijk de tent en al wat daar onder staat afgebroken worden zodat het veilig de nacht kan doorkomen. Gelukkig verloopt dat allemaal heel vlot … en maar goed ook. Terwijl het laatste element naar binnen gebracht wordt, begint het te regenen. Oef!

Ondertussen hebben onze mannen gekookt, Ludo als chef-kok. We hoeven maar aan te schuiven en worden bediend. Van samenwerking gesproken!

Dit werk getuigt van onze samenwerking: Christel schilderde de ondergrond, ik zorgde voor de tekening er boven op. Ik noem het samen spelen. We willen nog wat samenwerkingswerken maken, echt leuk om doen.

De mannen hebben hun samenwerkingsmodel … en wij kunnen er best mee leven.

Ik probeer een nieuwe sjabloon uit en de cirkelvorm doet weer zijn intrede.

Wakker geworden met het liedje 'Ach meneer een mooie vogel wil ik zijn' van Tim Visterin … jaren geleden een hit. Het bleef maar in mijn hoofd rond draaien. Niets beter om daar mee om te gaan dan acher de tekentafel plaats te nemen en die vogel op papier te zetten. Een nieuwe reeks was gelanceerd. Dagen zou ik er zoet mee zijn.

Na vier drukke dagen kan ik mijn werken terug halen. Veel uitrusten zit er niet op: volgende week start de kunstroute in Tremelo. Dit betekent dat, terwijl ik de werken van de Jack-Op opberg, ik de werken voor Tremelo te voorschijn haal en ergens probeer te deponeren in een of andere hoek, zonder de living te doen lijken op een uitdragerij.

Hierbij nog een paar foto's van mijn hoek in de Jack-OP.

Tot 8 mei 2016 loopt de groepstentoonstelling 'Talentenmix' in de Jack-Op te Werchter. Gisteren trof ik een nog jonge maar zeer aandachtige bezoeker aan bij het bekijken van mijn snijwerk. Ik nam er een foto van: waarschijnlijk een van de leukste foto's van de tentoonstelling.

Dan experimenteer ik met een collage binnen de opdracht: lijnen en een cirlkel.

Het wordt een drukke week: donderdag opening van Talentenmix in de Jack-Op. Dat moet allemaal netjes voorbereid worden. Mijn pakket staat thuis al klaar. Maar in de zaal moeten woensdag nog panelen geplaatst worden. Ik sleur er niet meer mee, maar heb beloofd een oogje in 't zeil te houden, zodat ze op de juiste plaats terecht komen. Daarna zorgen de deelnemers dat hun standje ingericht wordt.

Ik verheug er me op. Het geeft me een kinderlijk plezier als ik het plannetje dat ik in mijn hoofd heb kan uitwerken en ondertussen zie je dan de collega's en hun werk.