Daarna waag ik me aan een tweede experiment: naast het potlood hanteer ik ook Oost-Indische inkt. Ik krijg meer vetrouwen. Neen, ik ga het verscheurde papier niet naar de prullenand verwijzen, maar er wel iets nieuws mee maken. Wat op het eerste zicht stuk is gegaan hoeft niet meteen aan de vergetelheid prijs gegeven te worden. Ook in het dagelijkse leven is dat zo. Zo ontstaat een neiuwe samenhang.

Een tijdje geleden experimenteerde ik met 'scheuren': mooi blanco tekenpapier in stukken scheuren en daarna bewerken met potlood of Oost-indsiche inkt. Het is bijna een bezwerend gebaar dat mooie papier stuk te scheuren en feitelijk niet weten wat het resultaat gaat zijn. Daarom dat ik nog heel voorzichtig met het papier om ga. Het doet bijna fysiek pijn dat mooie papier te uiteen te scheuren. Toch wil ik dat waagstuk volvoeren en ik ben best tevreden met het resultaat.

Bij Christel spetteren de kleuren je tegemoet. Er zit iets vrolijk en levenskrachtig in haar werk. De laatste tijd concentreert ze haar aandacht op het tekenen van 'gefantaseerde portretten'. Daarbij gebruikt ze allerlei technieken: een achtergrond waarop ze haar tekening plaatst, of ze maakt een collage van zowel resten versteende verf als van een stukgesneden doek dat ze vroeger ooit beschilderde. Ze experimenteert in grootte, hoewel ze in deze tentoonstelling vooral het kleinere werk aan bod laat komen. De grotere werken toont ze over enkele dagen in de lokalen van Kunstkring Gesigneerd, van 10 tot 26 juni.

Het voorbije weekend ging de Kunstroute in Tremelo voor de laatste keer dit jaar van start. Zaterdag was het vrij winderig maar zonnig. De tenten werden opgezet, de panelen geplaatst en de werken opgehangen. Soms was het wel even benauwend als er een windvlaag opzette. Maar alles bleef staan en we konden weer rustig verder praten. Zondag was regen en wind aangekondigd. We besloten om de tenten op te bergen en alles onder de veranda te organiseren. Dit betekende minder plaats dus minder werken tonen … maar zowel Chrsitel als ik konden van de beschikbare plaats iets leuk maken.

Zaterdag waren er veel bezoekers langs geweest. Voor zondag dachten we het rustig te kunnen doen. Dat zou geen problemen opleveren: we hadden elk een gemakkelijke tuinzetel waar we ons konden nestelen.

Toch waren er moedige bezoekers die tussen de regenbuien door op stap waren. Daar de meesten vaak geen plannen meer hadden omdat ze aan het einde van de hun route waren, namen ze de tijd om iets te drinken en te praten. Neen, mijn tekening geraakte niet afgewerkt maar in ruil kregen we wel boeiende gesprekken.

En nu mag Christel zelf wel even in de bloemetjes gezet worden, voor ik haar werken hier toon. Zoals altijd is zij de fotografe van dienst … hoewel ik af en toe ook probeer wat foto's te nemen, maar ik ben er niet zo handig in en heb er ook te weinig geduld voor.

Christel zorgt er voor dat ik nog regelmatig naar buiten kom met mijn werk: ik laat me door haar op sleeptouw nemen en geniet er van. Dank je wel Christel!

Naast 'Vogelvlucht' en 'De vluchtelingen' hangen er nog werken uit de reeks 'De Rode Draad' en 'Schrijvenderlijn'. Wat ik schreef rond 'De Rode Draad' vind je terug in de blogs van 15/02 tot 24/02/2016. 'Schrijvenderlijn' kreeg ruimte van 21/03 tot 25/03/2016.

Ik heb het grotere werk van 'Vogelvlucht' en 'De Vluchtelingen' meegebracht. Nu ze hier hangen komen ze, gevat in stille lijnen, wel sprekend te voorschijn. Daarnaast heb ik nog enkele werken van die reeks naar buiten gebracht.

Het is een groot verschil als ik thuis de werken op mijn 'werkmuur' ophang of hier in deze ruimte, al is het onder een tent.

De laatste foto geeft een werk weer, waar ik op zoek ben gegaan naar een abstractere vorm van 'Vogelvlucht'. Eens deze kunstroute voorbij zal ik me daar verder in verdiepen, ik voel het nu al in mij een weg zoeken.