Massaal bieden allerlei indrukken zich aan. Stilaan moet men daar een eenheid uit puren.

Dan komt er een avond waarop de natuur zich als het ware in rust bevindt.

De storm van enkele maanden terug haalde enkele bomen neer in onze tuin, o.a. een grote spar. De wortels staken als dreigende molenwieken de lucht in. Gelukkig was er alleen maar wat materiële schade. Maar het maakte wel indruk.

Naarmate we leven maken we ons opvattingen eigen, waarmee we de wereld rondom ons en onze innerlijke wereld, gaan interpreteren en be- of ver-oordelen. Ik maak gebruik van één sjabloon en laat die verbindingen aangaan … maar in het resultaat blijft diezelfde vorm overheersend aanwezig.

De lente brengt altijd herinneringen mee van toen ik kind was. Vooral het ritueel van ‘het Lof’ tijdens mei, de Maria-maand, blijft sterk aanwezig. Mijn moeder was heel religieus maar omdat ze zelf geen tijd had stuurde ze mij naar de kerk om dat ‘lof’ bij te wonen, na een dag vol activiteiten. Eerst was er het contrast tussen de warmte buiten en de koelte van de kerk. En dan het zingen van die alom gekende Marialiederen. Een verademing na de drukte. In dit werk wil ik vooral de ruimte oproepen waarin ik rust vond.