Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
25-10-2011
dinsdagavond 25.10.2011 - nevenwerking
Hey, Vandaag weer de dag begonnen met de voorbereidingen van het avondeten (ovenschotel witloof met ham en kaas) ; al zeg ik het zelf : lekker ! Zo vroeg in aktie ja omdat ik om half tien reeds een afspraak had bij de tandarts....de voorlaatste keer - vrijdag is 'd-day' voor mij..... brrrrrr (maar dat is op dit ogenblik bijzaak - er zijn écht wel erger dingen.... Dan boodschappen gedaan en in de namiddag toch een iets rustiger moment deze week. Zoonlief had gemeld dat hij overuren moest doen, dus we (ik en mijn zoet) hadden dan toch enkele rustige uurtjes. t'Was een vrij donkere regenachtige herfstdag vandaag, dus aangenaam gezellig lekker warm binnen. Ik een beetje gelezen en aan m'n laptopje gezeten terwijl m'n lieverd probeerde televisie te kijken maar al vrij vlug in slaap viel. Dan nog onze lieverd van een hond (golden) tussen ons twee in en dit zijn écht momenten om te genieten....rust... Tegen kwart voor 4 ben ik dan eventjes stilletjes buiten geslopen om m'n petekindje weer van t'school te gaan halen - deze dagdagelijkse bezigheid zal nog duren tot ze een nieuwe fiets heeft en dan met haar vriendinnetjes gaat leren om zelfstandig naar school te fietsen.
Vanavond dus lekker gegeten en zoals altijd maakt mijn lieverd zijn 'huiswerk' op zijn laptop terwijl ik de vaat doe en af en toe kom ik dan wel eens een kijkje nemen wat hij aan t'doen is en wat ziek ik......heel veel rood op zijn scherm ...!??? Eventjes ter verduidelijking : Sinds mijn zoetie met zijn chemokuren is begonnen maakt hij, op aanraden van onze specialiste, dagdagelijks een overzicht van : -het nemen van zijn pillen ; eventuele nevenwerkingen (in t'rood dus) en positieve ervaringen (in t'groen). En dus ja ik merkte op dat er vrij veel rood aanwezig was, dus ik stelde de vraag 'hoezo' en toen bekende mijn zoetie dat hij de laatste dagen last had gehad van hartkloppingen !!! Ik schrok me te pletter ! Toen volgde uitleg : Die zware pillen....als je daarvan de bijsluiter leest.... zijn dit'normale' nevenwerkingen : dus vochtophoping (heeft hij ook gehad) plus verhoogd hartritme. Nu maakt mijn man zich niet snel zorgen maar we (ik &kids) merkten toch op dat hij zich met dit nieuwe bijverschijnsel toch niet zo goed in z'n vel voelde - dus een kleine discussie volgde (wat niet leuk is) want dagdagelijks informeren de kids van op hun werk hoe het met papa gaat en telkens stel ik hen gerust (na dat ik het aan papa gevraagd heb) dat alles oke is, maar van dit had hij dus niets gemeld, dus we waren een beetje teleurgesteld - niet slecht bedoeld - maar wij moeten er toch zeker van zijn als hij zegt dat alles oke is dat het wel degelijk oke is. Enfin.....bij t'zien van zijn blijvende ongerustheid heb ik de telefoon genomen en onze huisarts opgebeld en heeft m'n zoon t'woord overgenomen en inlichtingen gevraagd over deze nog niet kennende nevenverschijnselen (er is ons toch gezegd dat we ten allen tijde mogen/moeten bellen als we onzeker zijn over iets) en dit was dus zo'n moment. De huisarts heeft ons gerust gesteld maar voor alle zekerheid komt morgenvroeg haar assistente hier toch eens even langs om mijn man persoonlijk te bekijken en gerust te stellen. Ook ga ik morgenvroeg eerste werk naar de apotheek een bloeddruk meter/hartslagmeter kopen - dat gaat mijn man ook meer gerust stellen als we dat in huis hebben - dat heeft hij vandaag wel duidelijk gemaakt. Mijn lieverd heeft vandaag wel duidelijk (zeker vanavond) een serieus dipje - is eerste keer in al die weken en dat verontrust mij dan weer..... dus laat ons hopen dat dokteres morgenvroeg de rust hier kan doen weerkeren. Om kwart voor negen! is mijn zoetie gaan slapen! - pfffff is eerste keer zo vroeg......hopelijk kan hij in één keer doorslapen en is morgen dit dipje verdwenen ! Dus t'is hier een eenzame avond voor mij....maar ik wacht hier nu nog even tot kaarsje uit is. Dagboekje....mee duimen voor morgen hé !? Slaapwel xxx
t'Is weer nacht....en ik zou moeten gaan slapen. Maar toch nog eerst een woordje neerschrijven hier. Ondertussen zijn we nu dagje 7 van de 2de chemo-kuur. Mijn liefsfe heeft nu de voorbije dagen iets om te vergelijken....namelijk de verslagen van zijn 1ste chemo en momenteel zijn de nevenwerkingen ongeveer dezelfde. Wat wel overheerst de laatste dagen is de vorm van vochtophoping (enkels en hoofd) en dat is niet zo aangenaam, maar sinds de laatste twee dagen moet hij zéér veel plasbezoekjes brengen en zakt het gewicht terug op de weegschaal en worden zijn enkels en snoetje terug weer beter. Ook is hij wel véél meer moe dan bij de vorige kuur, met als resultaat dat hij sinds gisteravond en nu reeds voor tien uur in zijn bedje ligt. Slapen doet hij vrij goed maar wel die wederkerende storende plasmomenten. Hopelijk gaat het vanaf morgen toch maar weeral wat 'beter' en al bij al mogen we dan nog niet écht klagen want écht ziek is hij er niet van. k'Ben vandaag zijn griepspuit gaan halen en heb ook reeds afspraak gemaakt met de huisarts - volgende week woensdag komt ze ze plaatsen. Wij (ik & kids) mogen nog enkele weken wachten, maar t'voorschrift hebben we reeds in huis. Vanmorgend hebben we samen gezellig in de keuken bezig geweest ; ongelooflijk hoe mijn allerliefste mij 'nog' kan helpen met t'bereiden van de maaltijd. Wat ben ik blij dat dit nog allemaal goed kan verlopen. Onze lieve zoon had overlaatst kennis gemaakt met mijn lekkere pompoensoep en voorbije zaterdag was hij in het naar huis rijden met zijn vriendin gestopt aan een boerderij waar een bordje stond 'pompoenen te koop'. Ik denk dat hij bijna de grootste daar heeft gekocht die er kon zijn - ik vermoed dat dat ding zo'n vijftien kg moet gewogen hebben ! Die lekkere pompoen die heeft mijn schattie dus vanmorgend in stukken gesneden die voor mij meer handelbaar waren om er soep van te maken en zodoende staat er hier een grote pot lekker ruikende pomoensoep én de rest zo'n 6kg nog is mooi in zakjes v 1kg in de diepvries gestoken. Nadien hebben we samen nog een lekkere tagliatteli-spinazie ovenschotel gemaakt voor vanavond, dus dat was weer duimen en vingertjes aflikken, zoooo lekker! Nadien nog een restje voor zoon én vriend v dochter in de ijskast om morgen mee naar hun werk te nemen en dat maakt me zeer gelukkig als de potjes dan leeg zijn. Zo dat was het weeral voor vandaag. Nu bedjes tijd want morgen toch weeral een vrij drukke dag (voor mij althans) - eerst bezoekje bij de tandarts (brrr) - dan m'n schoonbroer aan ziekenhuis gaan afhalen als hij me belt want die wordt morgenvroeg geopereerd aan staar van zen oog - kleine ingreep maar toch kan hij zelf geen auto rijden en dan alweer om half 4 t'dochtertje v m'n zus van t'school gaan halen en dan nadien ga ik voor morgenavond nog een lekkere witloof-ovenschotel maken....mmmm dat wordt weer smullen voor m'n kroost. Gelukkig heeft m'n schattebol ook nog een zeer grote eetlust - dus gans de tafel zo te zien genieten van men kookkunst....wel dat maakt mij gelukkig - meer moet dat niet zijn. Oja...vandaag eindelijk het blogje gevonden van een zeer sympathieke moedige dame Christianne uit Hasselt. Nooit gedacht dat het lezen van zulke verhalen mij sterk zouden maken/houden, maja.....ook nooit gedacht dat ik in zulke situatie zou terecht komen.
k'Ga nu de kaarsjes hier doven (hopelijk blijven die goed hun werk doen) en men bedje opzoeken... Good night xxx Niesje
hey dagboekje, Niet écht veel nieuws vandaag. t'Was een prachtige herfstdag; ik heb na de middag een beetje in de tuin gewerkt...alleen....maar op zich vond ik dat niet zo erg. Mijn schattie ging een beetje rusten dus kon ik ook gerust wat doorwerken. Hij slaapt zo weinig snachts hé, zodat hij s'namiddags dan toch een klopje krijgt. De symptomen zijn een beetje dezelfde als bij de 1ste chemo-kuur ; ja nu kan hij vergelijken hé. Wél heeft hij meer last deze keer van waterophouden, dus beetje opgezwollen enkels - hopelijk verdwijnt dit alweer terug want vanaf morgen moet hij die vieze pillen niet meer nemen ; dat is alleen de eerste drie dagen. Voor de rest voelt hij zich vrij goed - goeie eetlust (dat is ook belangrijk) Aan zijn korte haarkopje ben ik al wat gewoon nu en hij staat er zelfs mooi mee! Tot heden heeft hij ook nog zijn wenkbrauwen maar ik weet dat ik onder ogen moet zien dat die ook wel zullen verdwijnen zeker? Ik ga sebiet slapen...als de kaarsjes hun werk hebben gedaan. slaapwel en tot morgen xxx Niesje
goeiennacht dagboekje Eigenlijk zou ik moeten gaan slapen want t'is alweer heel laat, maar ik kan het niet laten toch nog eerst een woordje hier neer te schrijven. We starten nu dagje 4 na de 2de chemodag vorige woensdag. De nevenverschijnselen zijn weer juist zoals bij de 1ste kuur - vrij moe, rariteiten met de smaakpupillen en wat nieuw is.....beetje vochtophoping (enkels en snoetje) ; hopelijk trekt dit allemaal snel weer weg. De eerste drie dagen zijn vrij zwaar qua pillen want buiten de chemopillen moet mijn liefste daar dan ook nog allerlei andere pilletjes bij nemen zoals cortisone, iets tegen de misselijkheid pfffff ze doen ne mens toch wat aan hoor! Mijn schattie zijn korte (bijna kale) hoofdje zijn we hier bijna gewoon en eerlijk gezegd : hij staat er niet mis mee (maar heeft momenteel zijn wenkbrauwen nog) hopelijk mag hij die nog een tijdje behouden. Baard en neusharen is verleden tijd - makkelijk hé : hoeft hij zich niet meer te scheren.... Ach.....hoe moet je hiermee omgaan??? Zolang mijn lieverd hier possitief mee is, maakt het dat voor mij & de kids ook iets makkelijker, maar toch pffff t'allerliefst zou ik nog steeds wakker worden hoor, geloof me ! Vandaag (zaterdag) is er weer een mooie herfstdag belooft door onze weerman en hebben we plannen gemaakt om toch eens in onze tuin te vertoeven- beetje vitamientjes opdoen zolang de herfst het nog toe laat hé. écht buiten komen in de zin van gaan wandelen of zo.....zover krijg ik hem momenteel niet - eerstens uit angst voor bacterien en 2des ....tja wie kom je misschien tegen hé... vervelende situtatie natuurlijk. Maar op zich vind ik dat niet zo erg : zolang hij zich maar 'goed' voelt en ik voor hem kan zorgen. Wat ook niet zo prettig is is t'feit dat hij zo weinig slaapt snachts - hij slaapt wel in één stuk door maar is vrij vroeg wakker.....vanmorgend was het half 5 en is hij reeds om 5 opgstaan.... wreed hé! Gelukkig kan hij dan overdag in de namiddag toch een dutje doen. Voila....zover zijn we weeral hé. k'Ga nu toch maar snel m'n bedje opzoeken hoor. Slaapwel (ps: @Viviane : dankjewel hé voor al die lieve steun ; nog steeds weet ik niet goed hoe maar DIT lees je wel denk ik, dus......niet vergeten dat die steun en medeleven wederkerig is hé ! xxx) x Niesje
Hier zijn we weer! En deze keer eens met een piep klein beetje positief nieuws. Vandaag (gister woensdag dus) was het voor mijn allerliefst het begin van zijn 2de chemo kuur. Om acht uur vanmorgend waren we al in t'ziekenhuis en voor de eerste keer werd hij naar een gemeenschappelijke kamer verwezen waar drie zetels klaar stonden. Voor mij in t'begin een beetje onwennig (vorige chemo hadden we 'gezellig' kamertje voor ons alleen en nu dit.....je weet wel....direct contact met andere ....patienten. Maar mijn schattie zijn voorkeuren zijn momenteel het aller belangrijkste en hij was happy...happy om eens 'lotgenoten' te mogen ontmoeten, dus....zijn voorkeur en wensen komen momenteel op de 1ste plaats. Al vrij vlug werden de eerste 'spoeling-baxters' aangesloten. Dus we waren vertrokken.... Ondertussen in spannende afwachting op onze dokter-specialiste en zo iets voor de middag stond ze daar dan ! Mijn schattie zo fier als ne gieter met zijn huiswerk-papieren in de hand .... (voorheen heb ik toch telkens genoteerd hoe flink en fier hij iedere dag zijn notities maakte aan de hand van een zelfgemaakt programma op zijn laptopje - ongelooflijk knap en zeer overzichtelijk) en dat vond onze dokteres ook ; nog nooit had ze zo'n knap verslag in handen gekregen - zo duidelijk - zo overzichtelijk - zo knap ! Dus dat was al een dikke pluim voor mijn lieverdje hé - maar al bij al was dat maar bijzaak, t'belangrijkste was.....hoe was zijn bloedafname de dag voorheen geweest??? Op deze vraag beaamde zij zeer overduidelijk dat zijn bloed PRIMA in orde was ; ook zeer positief was ze over t'feit dat hij practisch geen nevenwerkingen heeft gekend, over t'feit dat hij gewichtstoename heeft (nu zo'n kleine 6kg) dus al bij al allemaal goed nieuws (uiteraard geen te voorbarige besluiten) dat kan nog niet, maar geloof me.....na al die weken nieks dan negatiefs te moeten verwerken, deed dit kleine beetje toch wel wonderen hoor ! Rond vier uur deze namiddag waren we terug thuis, dus....hier gaan we dan alweer voor veertien dagen : pillen slikken, ervaringen noteren en hopen, duimen, bidden, kaarsjes branden, maar vooral.....positief proberen te blijven....want dat is mijn schattie ongelooflijk ! Toen ik aan de dokteres vroeg of die haaruitval kans zou hebben om nog te stoppen (omdat dit toch momenteel vrij traag verloopt) was haar antwoord spijtig genoeg 'neen'......we staan er dus voor dat hij binnen enkele dagen...week misschien....naja..... Ja sorry, daar heb ik het momenteel een beetje moeilijk mee - niet dat een kale man ook zeer mooi kan zijn en uiterlijk is momenteel ook wel niet belangrijk hoor maar.....niet alleen dat hoofdhaar gaat verdwijnen..ook zijn momenteel vrij zware wenkbrauwen...wimpers..neusharen....met alle nare gevolgen vandien. Mensen met ervaring in dit soort negatieve nevenwerkingen, zullen zeker weten waarover ik het nu heb. Maja.......al bij al......als het allemaal daar bij blijft en de chemo zijn werk goed doet, is dit allemaal maar een bijhorigheid, dat weet ik maar al te goed. Voila....tot zover de laatste berichtjes. Morgen nieuwe dag....nieuwe kuur is begonnen.....hopelijk naar nog meer positief nieuws. Ik ga nu m'n kaarsjes uitblazen en men bedje opzoeken want t'is de laatste dagen al vrij vroeg dag geweest. Slaapwel xxx Niesje
18.10.2011 feesten is voorbij, maar t'was toch gezellig...
hey dagboekje... Ik wou je gister al iets schrijven hoor maar t'was weer moeilijk dagje (zo zullen er nog wel volgen zekers??) Maar ik zal met het betere nieuws beginnen : t'voorbije weekend was al bij al wel vrij leuk en gezellig. Zoals ik hier reeds schreef was onze allerliefste dochter jarig - 26 is die flinke mooie meid geworden ! En ja al bij al hebben we dat gevierd - ook al dacht ik enkele weken terug dat we dit zeker niet zouden doen, maar zulke momenten moet je koesteren, dat besef ik nu nog meer dan ooit tevoren. Dus zaterdag zijn we met zen allen lekker gaan eten - super gezellig is het geworden ! Zondag was dan overdag vrij rustig - lekker gekookt voor s'avonds en dan klein gezellig familiefeestje hier thuis dat wil zeggen : koffie en lekkere verjaardagstaart met ons dochter haar peter (mijn broer) en tante (mijn zus) ; haar meter kon er spijtig genoeg niet bij zijn daar die reeds op ander verj feestje van kleinzoon moest zijn, dus dat nemen we haar helemaal niet kwalijk hé. Ook dit gezellige familiefeestje wou ik eerst niet organiseren maar.......ik miste de mensen rondom ons die ons toch nauw aan het hart liggen, dus ik dacht 'waarom nu niet' andere jaren doen we dit wel, dus vlug nog lekkere taart bij de bakker bestelt en al bij al was het super gezellig. Dan gister maandag dus moest ik s'morgens naar de tandarts (één v d vele bezoekjes die nog gaan volgen) en na de middag heb ik dan uiteindelijk een bezoekje gebracht aan een héle lieve toffe vriendin van me die anderhalf jaar geleden geconfronteerd is geworden met borstkanker. Tot de dag v vandaag schaam ik me nog enorm dat ik er voor haar toen véél te weinig ben geweest, en ben ik hemel en aarde dankbaar dat ze tot op heden zoveel begrip voor heeft gehad en nog heeft. Zij had mij toen nodig en ik was er niet en ik heb haar nu nodig en zij is er wel voor mij - een prachtig iemand ! Tussen de lekkere koffie en vele traantjes door hebben we gezellig kunnen bijpraten en bij t'afscheid hebben we de belofte gemaakt dat er snel een herhaling van dit alles gaat volgen. Ook mijn allerliefste schat heeft behoefte om eens met haar te kunnen praten, dus dat gaat er ook nu gauw van komen - als lotgenoten samen...... Dit was het voorbije weekendje.....niets dan leuk nieuws hé....ondanks de omstandigheden. Toch één minder goed kantje..... Sinds eergisternacht heeft mijn allerliefste geconstateerd dat zijn mooie haartjes beginnen uit te vallen.....t'is begonnen.... Hij bekende dat hij sedert enkele dagen voordien reeds beetje draaglijke rare pijn had aan zijn hoofdhaar.....dit waren dus voortekenen, ons totaal onbekend. Wat ook een voorteken is geweest is t'feit dat zijn baardgroei al enige dagen gestopt is.... Wat een vreselijke ziekte toch hé ! Maar.......ik/wij moeten onder ogen zien (en dat doen we ook) dat dit allemaal maar 'kleine' ongemakjes zijn die nadien verdwijnen en die hopelijk mogen meedragen tot een goed einde van deze vreseiljke periode. Zo proberen we dit dus te aanvaarden. Maar.....lieve dagboek....t'maakt me zo bang allemaal - sorry - de ene dag al wat meer dan de andere. Gelukkig kan ik er hier goed over praten, zowel met mijn zoet als met mijn twee prachtige kinderen. Nu ga ik hier stoppen met tokkelen want morgen is het heel vroeg dag want morgen is de laatste dag van de goede week van mijn zoet en dat wil zeggen : morgenvroeg vanaf 7u bloedprikken in t'ziekenhuis en vol spanning thuis afwachten tot possitief telefoontje van specialiste die dan gaat zeggen of 2de chemo woensdag (morgen dus) mag starten. Duim duim duim ????!!! Ik schrijf het hier morgenavond wel weer. Slaapwel en kaarsje voor alle lotgenoten xxx
Mijn allerliefste voelt zich nog steeds vrij goed in zijn velletje dus is het etentje van vanavond, ter ere v onze liefste dochter prima verlopen! t'Was Italiaans en méér dan overheerlijk !
Ook ik heb uiteraard genoten van de gezelligheid die ons gezinnetje uitstraalt !
Vaak heb ik aan tafel gedacht...'wow....hopelijk kunnen/mogen we dit nog vaak doen!'
En morgen zondag vieren we ook nog een beetje verder om af te sluiten ; dan komen s'avonds mijn broer (de peter v onze dochter) en zusje (dus haar tante) op bezoek en zal het koffie met lekkere verjaardagstaart worden !
Nu nog zoveel meer dan vroeger geniet ik/wij van deze familie momenten ; momenten dat je beseft hoe belangrijk de familieband is en de rest allemaal maar bijzaak.
Uiteraard zijn we in gedachten allemaal ook bij de komende dagen....maandag-dinsdag de laatste dagen van mijn schattie zijn 'goede week' en dan komt die vreselijke woensdag er aan.....start 2de chemo-kuur.
Ik wil er nog niet te veel aan denken maar.......helemaal wegcijferen is toch onmogelijk zodus...
Dagbokje...ik ga het vandaag niet te lang maken en nog een beetje genieten van de warme gezellige rust hier in huis, zo samen met m'n ventje, zo samen met onze allerliefste dikke vriend tussen ons twee in (oja....die allerliefste dikke vriend is de hond (Golden Retriever) van ons dochter) ; een schat van een dier....een beetje ons klein'kind'....(dierenvrienden zullen best begrijpen wat ik bedoel)
Vandaag is onze superlieve dochter jarig - 26 wordt ze ! Hey dagboekje, hier ben ik weer. t'Is hier vandaag en de komende dagen toch, ondanks alles, een beetje feest ! Onze dochter is jarig ! 26 jaar geleden lag ik nu momenteel in het moederhuis - zulke momenten vergeet je ook je leven lang niet ! Maar eerst nieuws over mijn allerliefst. Vandaag was het zijn 2de normale dagje in zijn goeie week en hij voelt zich super ! Ongelooflijk hé ! Vandaar dat we hier morgenavond als iedereen terug thuis is, een gezellige wafelenbak organiseren. Mijn schattie is toch dol op échte Bxl wafels met slagroom en bloemsuiker - wel morgen worden die hier à volonté gebakken ! Ook dan worden de pakjes aan de jarige overhandigd en zullen er leuke foto's worden genomen ! Zaterdagavond hebben we dan besloten om met z'n allen eens op restaurant te gaan - ook dat is ondertussen lang geleden en ik kijk er enorm naar uit Zondag is het dan hopelijk ook nog mooi weer en wil ik met mijn schattie ook nog vollen bak genieten van de buitenlucht. Vitamientjes opdoen tegen volgende week woensdag......want dan begint het weer pffffff - zijn 2de chemoweek komt er dan aan..... t'gedacht alleen al maakt me weer zo angstig,ook al weet ik nu ongeveer hoe het zal verlopen, maar zoiets went nooit denk ik. Ik bid, hoop en duim dat zijn bloeduitslag woensdag toch niet te slecht zal zijn. Bij de eerste chemo kuur was zijn bloed prima zegde de dokter dus t'zou pas pijnlijk zijn hé nu te moeten horen dat ze dus van een vrij gezond iemand nu nog een zieker iemand zouden gemaakt hebben, ma ja....met al dat vergif dat ze in je lijf spuiten is dat niet te verschieten hé. Maar ......daar ga ik nu proberen nog niet te veel aan te denken - t'is morgen vrijdag dus we hebben nog vijf leuke dagen in t'vooruitzicht, dagen waarin we ten volle willen (proberen) te genieten ! Ik ga nu men bedje opzoeken want t'is weeral middernacht en onze dochterlief gaat morgen voor haar verjaardag met haar vriend voor een dagje naar de Efteling. Ze wil vrij vroeg vertrekken morgenvroeg en ik had ze toch nog graag een dikke verjaardagsknuffel willen geven alvoren ze vertrekt, dus ga ik nu maar best proberen te slapen. xxx slaapwel en tot gauw !
Ik heb je spijtig genoeg weer enkele dagen in de steek 'moeten' laten, sorry. Maar zoals je ziet....ik kom terug....misschien spijtig genoeg dat ik hier moet komen, maar anderzijds... al die lieve mensen die op mijn blogje reageren zijn zo'n ongelooflijke steun voor me. Ik zou ze allemaal, één voor één willen een woordje schrijven, maar ben hier precies te dom voor.... Ik weet niet hoe ik dat moet doen maar ik weet wel dat ze dit misschien lezen dus bij deze nogmaals llieve mensen die hoe dan ook reageren op mijn bijna dagdagelijkse verwoordingen......1000x dank !!! Ondertussen zijn we nu maandagmorgend....voor mijn allerliefst wil dat zeggen nog anderhalve dag pillen nemen en dan....eindelijk!.....zijn weekje van 'rust' komt er dan aan. Dit allereerste rustweekje is ook weeral nieuw voor ons, maar we kijken er zo naar uit, en als we de weer goden mogen geloven zou het meer naar het einde van deze week terug een beetje gaan nazomeren, dus misschien hebben we een beetje geluk en kunnen we dan toch eens buiten iets gezelligs ondernemen. Dus....ja dinsdagmorgend moet hij zijn laatste pilletje nog innemen en dan ....yes!!! zeven dagjes zonder pillen!!! man man man.....!!! En dan op 19 oktober....volgende week dus....begint zijn tweede chemo-kuur. Please please God laat ze verlopen zoals deze eerste maar meer nog....laat aub de chemo zijn werking doen !?? De voorbije dagen zijn vrij rustig hier verlopen. Mijn schattie rust veel en wordt op allerlei manieren door iedereen van ons gezinnetje verwend tot in de puntjes. De twee voorbije dagen kampte ik wel met angstaangjagende keelpijn!.....Dus ben dan maar wijselijk twee nachten op de zetel blijven slapen want ik zou niet willen dat mijn allerliefste NOG zieker zou worden !!! Dus oppassen is de boodschap en daar zijn we streng in. Ook qua hygiëne gaat het hier allemaal super - handen worden héél vaak gewassen en de wasmachine draait nog meer op volle toeren. Ondertussen is mijn zusje goed verhuist en godzijdankt hebben we nog een broer die zich helemaal inzet nu om het gemis van hulp van mijn man te vervangen. Komende vrijdag is onze allerliefste dochter jarig - 26 wordt ze! Gelukkig in papa zijn 'goede' week! Dus vrijdagavond worden er hier verse brusselse wafels gebakken en zaterdag (als alles goed blijft) gaan we nog eens lekker met z'n allen uit eten ! God wat kijk ik er naar uit !!! Maar nu is het slaap tijd.... Dankjewel lieve mensen voor de super lieve steunende woordjes. En moest er eens iemand zijn die mij kan uitleggen hoe je zulke lieve mensen persoonlijk kan bedanken - alle hulp is welkom. good night xxx
hey dagboekje, Alweer enkele dagjes ertussen, sorry, maar iedere dag is voor mij ook niet zo makkelijk om hier altijd alles neer te schrijven. Tot heden toe gaat alles hier, naar omstandigheden, vrij goed. Mijn allerliefste heeft weinig of geen nevenverschijnselen ; we zijn nu aan dag 7 - binnen enkele uren begint voor hem dagje 8. t'Is ongelooflijk hoe punktueel hij zijn 'huiswerk' iedere vaste uren van de dag maakt. Hiermee wil ik zeggen dat hij alles goed noteert via zijn laptop. Mijn man is altijd een krak geweest (en nog) op t'gebied van computer en nu heeft hij via een programma zijn eigen schema (dagboek) opgesteld waarin hij smorgens en savonds noteert welke pillen hij wanneer genomen heeft, welke zijn lichaamstemperatuur is en welk zijn possitieve en eventueel negatieve ervaringen of nevenverschijnselen zijn. Ongelooflijk knap doet hij dat ! De dokter zal tevreden zijn (hoop ik) als zij dit binnen twee weken voor geschoteld krijgt. Dus....nevenverschijnselen zijn er gelukkig 'nog' steeds niet ; althans geen om te panikeren. Wat er wél gebeurd is dat mijn allerliefste meer vermoeiend kan zijn (normaal hé) en zijn smaakpupillen werken op t'gebied van kruiden toch wel iets anders maar dat heb ik nu opgelost door niets meer in mijn kookpotjes te kruiden ; iedereen hier moet dat dan maar naar eigen believen doen aan tafel zelf. Zo ook is dit 'probleempje' nu opgelost. Ik bid iedere avond dat het zo mag/kan verder gaan maar ik bid nog meer op aub aub aub goeie eindresultaten binnen zeven weken!!! Hier in onze gemeente is een klein bedevaartsoord en gister(zondag) was het toch prachtig na zomers weertje. Mijn schattie ging na de middag wat rusten voor de televisie en ik vroeg hem of het stoorde dat ik eens een fietstochtje ging maken (uiteraard stoorde dat niet!). Hij weet hoe graag ik fiets en vorig jaar heb ik van hem nog een prachtige nieuwe fiets gekregen dus t'fietsen is er voor mij nog mooier en leuker op geworden ! Maja....alleen is maar alleen hé (ben ik niet gewoon) dus je fiets je neusje maar achterna maar pffff kwas al vrij snel op terugweg maar...toch heb ik even pauze gemaakt bij die bedevaartsoord om daar een grote kaars aan te steken in naam van mezelf en men twee schatten van kinderen........baat het niet dan schaadt het ook niet....juist hé? Dus als ik het mag geloven zou deze kaars toch zeven dagen blijven branden.... Voila.....tot zover meldingen tot op heden. Slaapwel iedereen grtjs Niesje
Hey dagboek! Vandaag weer een subtropische nazomers dagje - 28° - zalig ! Met mijn allerliefste gaat het nog steeds zeer goed eigenlijk - ondanks de chemo-behandeling- raar hé... Maar de dokter heeft ons gerustgesteld dat er niet altijd nevenverschijnselen MOETEN zijn dus..... Maar eerlijk gezegd sta ik toch iedere morgend met een kloppend hartje op hoor maar als ik dan mijn schattebout daar met een stralende lach aan de ontbijttafel zie zitten - werkend aan zijn laptopje om zijn 'huiswerk' te maken (dagdagelijkse notities voor de dokter) - dat is dan zo een opluchting hé ...onbeschrijfelijk. Wat er wél veranderd ondertussen dat zijn zijn smaakpupillen - zo bv eet hij dolgraag gezoïden worstjes en ik doe er alles aan om zijn lievelingsgerechtjes op tafel te zetten, zo ook vandaag dus die worstjes en al bij al proefden die toch maar raar zo zegde hij ....meer naar de groentenkruiden die er in verwerkt zijn dan naar vlees en ook zijn super lekkere chateau briand vanavond proefde extreem hard gekruid ondanks dat hij zelf peper en zout had aangebracht zoals anders. Dus.....toch beetje verandering - maar.....als het hier bij blijft dank ik God op mijn blote kniekes ! Dus rustige dagje weeral voor men schattebout. Ikzelf vanmorgend bedden verschoond - wasmachine draaide op volle toeren - boodschappen gedaan en na de middag genoten van de rust in huis in bijzijn van mijn slapende ventje (hij staat de laatste dagen altijd vrij vroeg op, dus een namiddag siesta is meer dan welkom) Morgen gaan we dus naar dagje 5.....altijd nog even spannend. Morgen is de verhuis van men zusje en ga ik morgenvroeg samen met de kids een handje helpen. Dus dagboekje, ik ga hier niet te lang meer blijven tokkelen want om zeven uur loopt men wekkertje af. Lieve God.....laat alles aub zo blijven zoals nu, wetende dat de chemo toch zijn nuttige werking doet ... aub ???!! Slaapwel
Vandaag dagje 2 van de chemo behandeling. Eindelijk kan ik er nu over mee praten ! Gister was het dus 'd-day' - om half tien moesten we in t'ziekenhuis zijn - om 09.15u hebben we ons aangemeld en werden we naar de wachtzaal begeleid.....daar eerste confrontatie met......zielsgenoten....wat een vreselijke wereld....een wachtzaal vol en daar zaten wij tussen, ik, mijn lieve man en mijn twee schatten van kinderen..... Woorden waren onderling niet nodig, onze blikken naar mekaar toe zegden meer dan woorden nodig waren. Wachten was dus de boodschap en algauw hadden we door dat mensen werden opgeroepen en binnen de tien minuten weer terug kwamen - dat was voor het bloedprikken. Zodoende was het na een dik uur eindelijk aan mijn ventje. Ook hij was binnen de tien minuten terug met goeie nieuws dat zijn bloedspiegel prima is! Ongelooflijk hé.... Dus weer afwachten tot plots na nog eens dik half uur onze specialiste verscheen die we direct mochten volgen tot op haar bureau. Daar werd ons vriendelijk uitgelegd wat er nog ging gebeuren - bereiden van de zo mooi genoemde 'chemo-coctail' en uitleg van thuisbehandeling door inname van pillen. Djiezus wat kwam er gister toch heel veel van uitleg op ons toe - gelukkig waren er meer dan vier oren om mee te luisteren ! Wat de ene nie goe had gehoord had de ander dan wel weer opgevangen. Toen werden we naar ons kamer(tje) begeleid ; mijn man had een zetel gevraagd ipv een bed en raar maar waar : t'was er pas gezellig. Al gauw kwam de eerste verpleegster reeds met de nodige 'baxters' - spoelingen en chemo coctails en werd er ons bijgebracht dat we hier de eerste vier a vijf uur niet zouden buiten zijn! Toen heb ik met mijn lieve dochter besloten om toch maar eventjes over huis te rijden - kwestie van onze superlieve hond even in de tuin te kunnen laten en ook toch iets in ons mondje te steken, en nadien nog wat boodschappen te doen voor het avondeten. Mijn lieve zoon is dan zo goed geweest om bij zijn papa te blijven en hem te voorzien van een broodje en wat lektuur. Op die moment kwam er ook een superlieve omaatje in onze kamer met de lieve vraag of we zin hadden in een bordje tomatensoep. Aan vriendelijkheid en attentie écht geen gebrek in het ziekenhuis ! Proficiat aan al die superlieve mensen die daar met hart en ziel hun werk doen ! Dus alles bij mekaar heeft ons dagje daar geduurd van kwart over negen s'morgens tot zes uur s'avonds. Maar het bijzonderste was dat mijn lieve schat zich nog steeds vrij goed voelde - wel eindelijk héél veel plassen moest (kan ook nie anders met al dat vocht in zijn lichaam) en thuisgekomen heeft hij genoten van al dat lekkers dat op de tafel stond - écht een zaligheid om hem bezig te zien. Vol spanning zaten we dan allemaal af te wachten naar enig teken van nevenverschijnselen maar tot de dag van vandaag (dagje 2) nog steeds gelukkig geen opmerkingen. Hij doet zijn 'huiswerk' prima - noteert het innemen van zijn pillen correct - neemt zijn koorts 2x per dag en noteert alles zeer duidelijk.
Rond elf uur kwam dan zijn nicht (thuisverpleegster) een spuit in zijn buikje duwen met een middel om de goede witte bloedlichaampjes te stimuleren om toch nog goed hun werk te blijven doen.
Deze namiddag hebben we een uurtje in de tuin in t'zonnetje gezeten - heerlijk zalig genieten van het vochtige frisse gras onder onze voetjes en de zonnestralen op onze snoet - man man man wat kan het leven toch zelfs in deze situatie nog zo heerlijk aanvoelen - die kleine dingen waar weinig mensen nog bij stil staan - die prachtige natuur! In de laten namiddag is dan zijn schoonzus nog op bezoek geweest en toen was het alweer tijd voor het klaarmaken van het avondeten, alwaar hij toch weer zeer goed van genoten heeft ! Dan was het eindelijk zetel televisie tijd en toen duurde het niet lang of zijn oogjes vielen toe......zalig om hem zo te zien slapen (alsof er niets aan de hand is) - weer dat ongeloof ! En nu een klein half uurtje geleden is hij dan gaan slapen en hopelijk wordt zijn nacht zo goed als de voorgaande! Morgen komt dan dagje 3 eraan.....hopelijk even 'goed' als nu. Slaapwel dagboek - ik ga nu stilletjes naast mijn lieve schat kruipen.
Eindelijk was het zo ver ! Vandaag HET begin van de chemo behandelingen. Een totaal onbekende wereld is vandaag voor ons allemaal hier open gegaan. Vanmorgend om half tien moesten we ons reeds aanbieden op de dienst 'oncologie' van st Augustinus - de pas nieuwe blok 'Oosterveld'.....ons totaal onbekend tot op heden Daar is dus vanmorgend verandering in gekomen en hebben we de hartelijkheid, de vriendelijkheid en de ongelooflijk familiale sfeer mogen ontdekken van deze gloednieuwe afdeling. Eén ding moet je hier wel hebben.....en dat is geduld ; maar geloof me.....als je al die 'zieke' mensen rondom jou ziet zitten vriendelijk mekaar begroeten, soms zelfs lachen....dan heb je geduld ! Na een dik uur was het dan eindelijk mijn lieve schat zijn beurt voor bloedafname - want dat dient eerst te gebeuren voor de samenstelling van zijn Chemo-coctail (mooie naam die ze hier aan geven!) Daar kreeg hij reeds te horen dat zijn bloed prima is ! ongelooflijk hé ! maar zoveel te beter want alle possitief nieuws is momenteel méér dan welkom ! Nadien terug naar de wachtzaal in afwachting op Dr specialiste. Toen zij arriveerde mochten we direct mee naar haar bureau alwaar ons in geuren en kleuren de verdere verloop van de dag en komende weken werd uitgelegd. Man man man wat heb ik toch een bewondering voor die mensen ! Toen zij klaar was mochten we eindelijk naar 'ons' kamertje - mijn man had voorkeur gegeven voor een zetel ipv een bed en al bij al was t'best gezellig op dat kamer(tje). Vrij vlug kwam er reeds een eerste verpleegster nog maar eens herhalen wat er ging gebeuren en dan het aansluiten van de zakken - baxter's met spoelmiddel, met chemo pfffff op een gegeven moment hingen er wel vier zakken aan die staander - raar zicht maar mijn man bleef ongelooflijk possitief. Toen werd er ook melding gemaakt van het fenomeen : bevriezen van de vingertoppen - om te vermijden dat de nagels zouden zwart worden en uitvallen. Dit was minder aangenaam toen mijn allerliefste schat zijn handen in een soort van ijs-sloefjes moest steken brrrrrrrrrrr zo vreselijk ijskoud !!! De goeie raad werd ons gegeven om volgende keer wollen handschoenen mee te brengen zonder vingertopjes.....hadden we dit vandaag maar al geweten ! Maja.....flink dat mijn schattie altijd is heeft hij ook dit weer doorstaan - ocharme toch ! Oja wat ik hier nog vergat te schrijven : gans de dag zijn mijn twee schatten van kinderen ook bij ons gebleven - ongelooflijk toch hé wat voor steun ik/wij aan hen hebben !! Gans de chemo behandeling heeft geduurd van half 1 middag tot.......ja je leest goed 18.00 uur!.... Gelukkig kregen we te horen dat de volgende behandeling reeds start om 08.10 en er werd ons ook de goeie raad gegeven om de dag voordien reeds bloed te laten trekken - dat zou dan onnodige wachttijden voorkomen zodat we dan toch wat vroeger zouden kunnen klaar zijn. Zo zie je maar.......ook in deze wereld leer je al doende..... Maar geloof me....wat waren we blij dat we eindelijk terug naar huis mochten ! Ik had daar gezorgd voor een héél lekker avondeten - verse pistolekes met hele lekkere slaatjes ! Mijn man heeft enorm genoten van deze avondmaaltijd ! Nadien hebben we hier alles in gereedheid gebracht om morgen met volle moed aan de thuis - chemo - behandeling te kunnen starten Die bestaat uit pillen s'morgens en pillen s'avonds Nevenwerkingen zouden best meevallen (zegt men) : géén haaruitvaal (godzijdank!) - miniemie misselijkheid de eerste dagen maar goed verdraagzaam door meegegeven pillen - wel goeie mondverzorging toedienen om aften te voorkomen en ook zijn handen moet hij goed verzorgen met mee bezorgde uiercreme met camille. Proficiat aan de goede zorgen van deze kliniek ! Een heuse toiletkoffer hebben we mee gekregen met als inhoud : koortsthermometer - tandenborstel - tandpasta - pillenboxdoos - dagboek - uiercreme - mondspoelmiddel - écht prachtig ! Al bij al.....een begonnen beangstigende maar uiteindelijk leerrijke possitieve dagje (om nooit te vergeten!) Mijn lieve schat is net gaan slapen.......voelt zich vrij goed (alleen de koffie smaakt hem toch nét iets anders) da's waarschijnlijk een begin van wie weet nog welke andere kwaaltjes.... afwachten ! Kids slapen en ik ga dat nu ook proberen. Ik hoop dat de komende 3 weken possitief mogen verlopen Ik zal proberen hier toch alles een beetje bij te houden en neer te schrijven. slaapwel
maandagnacht 26/27.09.2011/nacht voor de 1ste chemo
maadagnacht 26/27.09.2011
Hey dagboek....morgen is het zo ver ! Moeten we nu blij zijn of..... Ik weet het niet - wél weet ik dat ik bang ben - ontzettend bang ! Om half tien morgenvroeg moeten we in t'ziekenhuis zijn voor dus de 1ste chemokuur. We hebben ons laten wijsmaken (door verschillende mensen met ondervinding) dat dit enkele uren in beslag kan nemen - meer weten we niet. Onze lieve kinderen zijn beiden thuis morgen om ons te steunen - daar ben ik zo blij voor ! Dus we hebben besloten daarnet dat de dochter gaat rijden om dan na enkele uren met mij eens overhuis te komen voor de hond eens buiten te laten en de de nodige boodschappen te doen. Ondertussen zou onze zoon bij zijn papa blijven. Was het maar al morgenamiddag... Neen waren we maar al een half jaar verder !... Ik ben kei moe - viel daarnet verschillende keren in slaap in de zetel bij t' tv kijken maar weet dat ik sebiet weer alle uren van de nacht ga tellen - wreed ! Toch ga ik t'hierbij laten want ben veel te nerveus. Misschien nog klein uurtje tv kijken, kwestie van zinnen proberen te verzetten. Slaapwel
zaterdagnacht 24.09.2011 Hey dagboek! Hier ben ik weer...midden in de nacht. Heb het weer moeilijk maar k'moet zo dadelijk toch maar naar men bedje want t'is ondertussen al na één uur. Die dinsdag (begin chemo) nadert nu met rasse schreden..... Soms wou ik dat ik die dinsdag héél erg ver weg zou kunnen duwen maar langs de andere kant moet die héél snel dichterbij komen, want dan zou eindelijk de bestrijding kunnen beginnen van die vreselijke beestjes in mijn schattie zijn lichaam. Maar k'ben er zo bang voor ! Bang voor wat er komen gaat !! t'Is allemaal zo angstaanjagend - zoveel vragen ! Hoe gaat dit allemaal verlopen ??? Vandaag zijn we toch enkele uurtjes buiten geweest - op aandringen van mezelf en de kids want met dit prachtige zomerweer kan je toch niet binnen blijven. Maar t'was niet makkelijk. Mijn man lust zo graag bxl wafels en had hem beloofd om er te trakteren - uiteraard zijn de zelfgebakken thuis nog altijd de lekkerste ! Maar t'was zalig in t'zonnetje.....proberend alles effe weg te denken - maar dat lukt helemaal niet ! Daar zit je dan met twee....over elkaar..gelijk twee hopeloos verliefde pubers - hand op hand - mensen die ons passeren kijkend alsof het aanhouderij zou zijn, want op onze leeftijd zie je dit niet zo vaak meer. Maar daar ben ik zo trots op want geloof me dagboekje, na al die jaren ben ik nog steeds zo verliefd op mijn schattie........vandaar dat ik zo'n verdriet heb, verdriet om dit wat er ons hier nu allemaal overvalt. Nog steeds betrap ik me er op na die twee weken dat ik blijf hopen dat het een vreselijke nachtmerrie is waar ik alle momenten ga van wakker worden - maar....t'is niet zo ! ik word nie wakker want ik ben wakker ! Morgen (nu reeds) is het zondag.....en volgens de weerberichten wordt het zomer's...... Mijn schattie wil morgennamiddag op tv naar het veldrijden kijken - dat ziet hij graag dus waarschijnlijk ga ik iets met met lieve dochter ondernemen en als die reeds andere plannen heeft ga ik eens naar m'n zusje kijken want door al die miserie ben ik nu niet in de mogelijkheid om haar te helpen. Tegelijkertijd met de diagnose van mijn man kwam hier het nieuws dat men zusje gaat scheiden ; die is nu volop aan t'inpakken en verhuizen en ik had zulke grootse plannen om haar hier mee te helpen maar........mijn gezin heeft me nu meer nodig dan wat ook en dat begrijpt men zusje wel. Slaapwel dagboek en dank alle dagen aan de lieve mensen die hier een steunend woordje schrijven. Ik kan nog steeds die mensen niet persoonlijk danken maar ik hoop dat ze weten dat ik ook meeleef met één ieder zijn ellende. slaapwel
Hey dagboek. Vandaag, juist één weekje geleden......k'mag er niet aan terugdenken......DE dag dat gans ons leven door mekaar geshokt werd !..... Enfin.....zucht......ondertussen weet ik al dat 'bij de pakken blijfen zitten' en 'gans de dag huilen' ook geen oplossing is, zéker niet ten overstaan van mijn allerliefste. Dus ik probeer.....alsook mijn twee schatten van kinderen....'de draad van t'normale leven' een beetje zo af en toe terug op te pakken, maar geloof me....t'is verdomd moeilijk ! Ondertussen zijn we gistermorgend naar t'ziekenhuis geweest, alwaar dat rare apparaatje waar ik de naam maar niet van kon onthouden, is ingeplaatst. En de naam van dit ding vergeet ik vanaf nu nooit meer.....de poort-catheter..... Iedereen die dit leest en spijtig genoeg ook de 'ervaring' van deze vreselijke ziekte kent, weet direct waarover ik het nu heb. Op zich, een ingreep van geen betekenis eigenlijk, maar geloof me......wat voelde ik me toch weer zo machteloos gistermorgend in dat grote vreselijke ziekenhuis. Gelukkig bijgestaan door m'n twee schatten van kinderen - ik kan niet verwoorden wat zij voor mij momenteel betekenen (en ik waarschijnlijk ook voor hen hoop ik). Mijn man....optimistisch zoals altijd, heeft deze ingreep ondergaan met de glimlach op zijn lieve snoet - ik begrijp er niets van dat een mens zo moedig kan zijn - wat ben ik toch trots op hem en ondertussen heb ik ook geleerd dat ikzelf mij ook zeer sterk moet houden onder zijn ogen - want volgens onze huisarts zou een possitief ingesteld iemand meer kans op genezing hebben dan iemand die bij de pakken blijft zitten. Allemaal natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar gelukkiglijk! behoort mijn man tot de possitief ingestelden en daar moeten we ons ook aan optrekken. Om half acht dus gistermorgend moesten we daar zijn en iets over tien was alles reeds achter de rug. Tijdens die kleine ingreep ben ik met mijn kinderen een beetje gaan 'wandelen'....op verkenning naar the place to be waar vanaf volgende week dinsdag alles gaat beginnen.....de chemo..... Man man man wat voelde ik me raar om dit gebouw te betreden........wat een stilte heerstte er daar....en wat een vriendelijke mensen lopen er daar rond..... Maar we zijn nu 'nog maar' donderdagavond(nacht), dus ik probeer nog een beetje te genieten van deze welbeloofde nazomerse dagen..... Gisternamiddag werd de wonde van t'plaatsen van die poort-catheter wakker en toen heeft hij wel een pijnstiller gevraagd maar tegen de avond waren ook die ongemakjes totaal verdwenen en vanmorgend zag mijn allerliefste schat er weer stralend uit --- ongelooflijk ! Deze namiddag is den de huisarts op bezoek geweest - ik had haar opgebeld omdat we toch met zo veel vragen zitten en ook omdat we allemaal hier een voorschrift nodig hebben voor de griep-spuit. Wat ben ik toch blij dat we zo'n toffe huisartse hebben ! - meer dan een uur heeft ze hier mee rond de tafel gezeten en ons nog eens allemaal nauwkeurig uitgelegd wat er ons allemaal te gebeuren staat. En mijn man zijn woorden van 'IK wil er voor gaan! ' klonken heel possitief in haar oren en dat vond ze zeer goed dat zijn ingesteldheid zo is. Raar dat een mens zijn leven zo plots drastisch kan veranderen dat er maar één ding belangrijk is en dat is hoop op genezing ! DAT besef je pas als je zoiets overkomt.....en zolang je in de stressy carrousel van deze wrede drukke wereld meedraait hé sta je bij de belangrijkste mooiste dingen van t'leven helemaal niet stil - en dat is zo jammer. Zelfs mijn kinderen beseffen dat nu maar al te goed ! Vanavond ga ik proberen te gaan slapen zonder slaappilletje - dit op aanraden van de huisarts, want, ook al is het één van de minst zware pilletjes die er tussen de slaappillen bestaan, toch vond ze het beter om er alléén van te nemen als het écht nodig is - dus......zal dan maar eens proberen zonder - op hoop van zegen ! Slaapwel dagboek En dank aan de lieve steunende woorden van onbekenden die hierop reageren.
Lieve dagboek.....de voorbije dagen ging het me weer niet goed om hier iets neer te schrijven, sorry. Vandaag.....is het mijn verjaardag... een verjaardag die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Vanmorgend vroeg werd ik reeds vroeg in de ochtend geknuffeld door mijn allerliefste en beneden gekomen lag er al een prachtige grote verjaardagskaart klaar van m'n twee schatten van kinderen. Mijn dochterlief had er dan ook nog een prachtig briefje bij gedaan. Wat heb ik toch een prachtig gezin ! ...... en daar ben ik héél fier op ! Voor de rest is het hier aftellen naar woensdag, de dag dat we om half acht s'morgens in t'ziekenhuis moeten zijn voor het plaatsen van....de -catheter - ik vergeet verdorie iedere keer dat woord, maar is dat niet een beetje normaal in deze voor ons zo onbekende beangstigende wereld ? Na woensdag ga ik die naam waarschijnlijk nooit meer vergeten. Mijn verjaardag-dagje verliep vrij rustig hier ; graag had ik met mijn ventje naar de cinema geweest, want ooit vele maanden geleden had ik hiervoor mee gedaan via internet en een vrijkaart voor vandaag gewonnen - deze zal waarschijnlijk in mijn prullenmand verdwijnen want veel zin voor de cinema heef mijn lieve schat momenteel niet (en ik eerlijk gezegd ook niet) - maar acht zegt hij....er komen nog dagen.... Vanmiddag ben ik dan wel eventjes tot bij mijn lieve dochter gereden ; zij heeft middagpauze van twaalf tot een en samen zijn we dan een croqueje gaan eten (weer met de nodige traantjes....) en t'zullen de laatste nog nie zijn zekers?? Ook de ganse dag overdonderd met de allerliefste verjaardagswensen van héél veel mensen die nog niets afwisten van deze trieste periode hier. Vanavond heb ik me dan eindelijk eens bezig gehouden met toch iedereen een beetje op de hoogte te stellen met als resultaat nog meerdere mails en smsjes. Naja.....mensen zijn bezorgd en doen om goed te doen en eerlijk gezegd is alle steun en lieve woordjes meer dan welkom ! écht gefeest hebben we vandaag niet - en eigenlijk wou ik helemaal niets doen maar kids en schattie willen dat er gedaan wordt zoals alle voorgaande jaren en dat is : lekker gezellig koffie en stukje taart met de naaste familie en dat zal dan zo gebeuren maar niet vandaag maar wel morgen. Dat kwam beter uit voor de werkende mensen hier en daar wil ik ook wel rekening mee houden. Dus morgenavond zal er hier, zoals alle andere jaren, tien lieve mensen rond de tafel zitten en zal de aroma van versgemaakte koffie ook aanwezig zijn, alsook de niet te missen verjaardagstaart en hopelijk wordt er dan rond die tafel ook nog wel eens over iets anders gepraat dan over dat éne afschuwelijke thema dat mijn gezinnetje hier heeft door mekaar geschud ! Lieve dagboek, en lieve mensen die dit lezen en mij ook een hart onder de riem steken, bedankt (want ik weet nog steeds niet hoe ik berichtjes hier moet persoonlijk beantwoorden). t'is nu bijna middernacht - mijn zoetie is juist gaan slapen en heeft zoals de laatste vier dagen, in de keuken ook mijn slaaptabletje klaargelegd........ongelooflijk....want nooit van mijn ganse leven heb me aan zo'n pilletje gehouden... ma tja....nodige slaap is ook wel belangrijk denk ik. slaapwel iedereen....slaapwel dagboekje x
Vrijdag 16.09.2011 Sorry dagboek dat ik er gister niet kon zijn. t'Verdict deed véél te veel pijn ! Gans ons gezinnetje moet dit verwerken, maar hoe?? Hoe moet je zoiets vatten ?? Hoe moet je zoiets een plaats geven in je leven ?? Hoe ??? Wie kan me antwoorden op deze vraag?? Vol spanning zaten we hier thuis te wachten tot het tijd was om door te rijden - om 15.00 uur moesten we bij de specialiste zijn. Daar uiteindelijk op tijd aangekomen moesten we nog practisch een uur in de wachtzaal zitten......vreselijk. We waren met z'n allen, zelfs de lieve vriending van onze zoon heeft ons gesteund door mee te gaan. Dan was het zover....allen werden we begeleid tot haar bureel. En toen kwamen haar woorden : 't'spijt me zo....ik heb niet zo'n goed nieuws voor jullie...' écht....dan voel je de grond zo onder je voeten wegzakken. Echt opgeven doet ze mijn man niet maar of hij genezen kan......dat kan niemand op deze moment zeggen. Er zijn uitzaaiingen gevonden naar het buikvlies toe.....vreselijk! Als je mijn man ziet.....hij bruist van gezondheid - hij voelt niets - hij eet alles met smaak en dan dit te horen krijgen .......!!! Na de lieve dokteres haar vriendelijke verdere uitleg over hoe en wat er ons nu te gebeuren staat zijn we naar buiten gegaan. Ik met mijn dochter en schoondochter eerst - mijn man en onze zoon bleven nog even wachten op verdere papieren en op datum eerste afspraak ziekenhuis - alwaar ze zo'n apparaatje gaan plaatsen om de chemo te kunnen krijgen. t'Plaatsen van dit apparaatje gaat nu aanstaande woensdag gebeuren. Allemaal chinees voor ons - allemaal nog steeds een zeer boze nachtmerrie alwaar we à la minute willen uit ontwaken - wij allemaal hier ! Maar dat gebeurd niet ! waarom toch niet ???!!! Buiten op straat zijn we, nadat manlief en zoon ook beneden waren nog maar eens huilend in mekaar's armen gevallen. Toen zijn we naar huis gereden.....koffie gemaakt.....en proberen te verwerken maar het lukt ons niet.....écht niet ! Toen heb ik zijn zus gebeld - die woont hier vlakbij en is dan ook vrij direct gekomen - weer tranen... Mijn zoon heeft de moed gehad om de rest van de familie in te lichten....mijn zus-mijn broer-collega's van t'werk - vrienden..... allemaal ongeloof ... Mijn man belooft er voor te gaan ! Hier houden we ons aan vast ! Hij belooft ons om die sessie van 3 chemo periodes (zijnde negen weken) te doorstaan - allemaal hopende dat de chemo zijn werk zal doen en dat er toch nog hoop is op een beetje genezing... Hopen - hopen en nog eens hopen ...dat is het énigste wat we momenteel kunnen doen. Toen iedereen terug weg was - schoonzus naar huis en kids naar hun bedje heb ik nog even met mijn man proberen tv te kijken, dicht bij hem - in zijn armen - af en toe wenend, troostend.... proberen wat afleiding te zoeken op het grote scherm - niet makkelijk. Dan zo iets over middernacht hebben we beiden een slaappilletje genomen - dit hebben we geen van beiden in die bijna 34 jaar huwelijk nog nooit moeten doen - en toen zijn we gaan slapen. .....
Vanmorgend om tien voor zes zaten we beiden terug beneden... Heb koffie gemaakt en heb tv opgezet en heb me onder een dekentje naast mijn man gevleid - in de hoop toch nog een beetje te kunnen slapen - maar neen.....dit is me niet gelukt. Zo tegen acht uur kwamen ons kids één voor één te voor schijn en begon stilletjes ook de dag wakker te worden. Raar maar plots zat ik gewoon voor me uit te staren en voelde ik een vrij hevige drang naar 'hoop' - ik kan dit moeilijk verwoorden maar ik probeer te hopen dat die negen weken die er aan staan te komen hoopvol maar ook zéér beangstigend toe te kijken - hoopvol in de zin van hopelijk toch een beetje resultaat qua chemo (dus vele dode kankerbeestjes!) en beangstigend omdat we hier over chemo niets weten maar wel van horen zeggen : ziek,misselijk,overgeven, etc etc - man daar ben ik toch zo bang voor ! Maar hier moeten we door, er is niets aan te doen.....dus aub God.....laat dit zijn nut hebben ??!!! please please please !
t'is hier nu zaterdagmorgend bijna half 1 en ik ga terug een slaappilletje nemen en men bedje opzoeken. Maar eerst wil ik aan iedereen (wat ik écht niet verwachtte) die hier reeds op zo'n korte tijd reeds gereageerd heeft op mijn vreselijk verhaal, héél oprecht danken. Ik weet alleen nniet hoe ik dat iets persoonlijker kan doen, vandaar dat ik het hier maar neerschrijf. Dankjewel lieve mensen om te reageren en voor de moedgevende woorden !
10.09 t.e.m. 14.09...samenvatting v deze dagen....
Zaterdag 10.09.2011 s'Morgens is iedereen hier al vroeg wakker. Er wordt koffie gemaakt en rond de tafel gezeten. Er wordt gehuild en geknuffeld en getroost Vragen worden gesteld - diagnoses worden herhaald - voorgaande weken worden met veel ongeloof afgetast Tegen s'middags is iedereen gedoucht - en wordt er met z'n alleen toch maar een kleinigheidje gegeten. Nadien afgeruimd en mijn zoet wordt aangemoedigd om zich een beetje in de zetel te nestelen en zijn zinnen wat te verzetten door het kijken van tv. Bepaalde afspraken die gemaakt werden voor dat deze 'hel' hier los is gebarsten moeten dan vandaag toch maar worden nageleefd. Kids proberen hun 'ding' te doen en ikzelf had met m'n zus afgesproken om naar meubeltjes te gaan kijken - eerst wou ik dit afbellen maar ook zij heeft me een beetje nodig in 'haar moeilijke periode v echtscheiding' die nu ook nét valt. Ik ga dus met haar mee maar na een half uur beklaag ik me dit al want het is toch moeilijker dan ik had verwacht. Ik zie daar 'oudere' koppels voor me lopen - hand in hand - zoals ik ook steeds met mijn geliefde winkelen gaat - en de gedachten spoken door mijn hoofd dat dit misschien voor mij niet meer is weg gelegd.... ik wil naar huis ! Naar mijn zoet ! Om kwart over vijf kom ik thuis en hij staat, alsof er nieks a de hand is, aan de kookpot.... ongeloof ! De sfeer aan de avond tafel is iets gezelliger.....maar de avond valt.... Het tv kijken lukt ook nog een beetje Maar dan komt er weer een nacht....weer een slapeloze nacht...
Zondag 11.09.2011
toch allemaal 'iets' beter geslapen..... Maar één onderwerp aan tafel herhaaldelijk terug wenen - knuffelen - mekaar troosten... Er worden plannen gemaakt om morgen (maandag) afspraak te maken met de huisarts want die moet ons meer duidelijkheid gaan geven hieromtrent - want wij worden hier allemaal een beetje gek v angst !
Maandag 12.09.2011
s'Morgens afspraak met huisarts gemaakt - om 13.10uur mogen we komen. Ondertussen houden we ons met zen twee een beetje bezig met : - uitleg over ziekenkas - uitleg over verzekering - uilteg over betalingen die er zullen moeten gebeuren via laptop - nakijken van brandkoffer - verzamelen van documenten om toch eens tot bij een notaris te gaan voor eventueel toch bepaalde maatregelen te treffen die, eigenlijk al eerder zouden moeten getroffen zijn.
Rond half twaalf ga ik nog snel tot bij de Ziekenkas Dan vlug hapje eten En dan naar de dokter - spannend !
Nog wachten in de wachtzaal tot kwart voor twee !
Dan ongelooflijk goede uitleg gekregen over wat er ons waarschijnlijk allemaal te wachten staat en wat er nu eigenlijk aan de gang is bij mijn zoetje.
Als ik haar de vraag stel 'mogen we er dan van uit gaan dat we er misschien toch op tijd bij zijn' en zij geeft me hierop toch een vrij bevestigend antwoord - dan pas begint er bij ons twee een klein beetje 'opluchting' te voelen, ondanks al wat er zal moeten gebeuren.
Dus aan deze strohalm proberen we ons vast te houden tot aanstaande donderdag 15.00 uur - de dag waarop uitslag van scanner zal bekend gemaakt worden ! ........... bidden - duimen - hopen - brrrrrrrr nie te doen !
Dit 'goeie' nieuws wordt thuisgekomen direct aan zoon- en dochterlief gemeldt en ook s'avonds aan schoonzus- en broer.
Dinsdag 13.09.11 Vrij 'rustige' dag - ons vasthoudend aan die strohalm....en vol spanning toelevend naar woensdag - dag dat de scanner moet genomen worden. Toch nog om kwart voor vier S van t'school kunnen gaan halen. s'avonds met zen allen proberen zinnen te verzetten voor tv.
Woensdag 14.09.11
Iedereen hier héél vroeg wakker want om 07.00 uur vertrekken vader & kids richting ziekenhuis. (kids hadden beiden verlof genomen om hun papa te steunen - ongelooflijk super lief van hen hé !!) Ik blijf (na lang discussie daags tevoren) dan toch maar thuis bij vriendin van zoon, waarmee ik gepland heb om naar ziekenkas te gaan en nodige boodschappen te doen (het gewone leven draait immers ook nog door waarin er moet geleefd en gegeten worden...) Iedereen is s'morgens enorm zenuwachtig - mijn man moet nuchter blijven - dus langer onder de welruikende geur van koffie blijven ze hier niet aan de tafel zitten en om zeven uur vertrekken ze reeds richting st Augustinus. Ik wuif hen uit met een klein hartje en tranen in de ogen en ontsteek direct nadien een kaarsje (het zoveelste in de voorbije dagen)
Rond negen uur vertrek ik met schoondochter voor de nodige boodschappen - gsm in de hand - wachtend op nieuws uit t'ziekenhuis En dat nieuws komt er al vrij vlug - en t'is possitief !! - Scanner is zeer goed verlopen - mijn zoet is niet misselijk of zo - personeel super vriendelijk Dus tegen tien uur zijn ze alweer thuis. Er wordt 'gezellig' middag-ontbeten en de sfeer is ondanks alles .....hoopvol....tja wat moeten we anders - alhoewel de spanning begint te stijgen naar donderdag toe. In de namiddag heb ik nog vrij veel huishoudelijk werk en tegen half vijf dan toch maar geplande bezoekje afgelegd aan WW, alwaar ik te horen kreeg dat er 2kg af was !!! Man man man ! twee kg om twee weken ...........Leuk om horen uiteraard maar op deze manier hoeft het ook iet voor mij. Enfin.....dan toch maar genoten van de frietjes op tafel en dan na het avondeten dan keimoe in de zetel te kunnen. Beetje tv kijken maar bang voor de nacht die komen gaat.....ga ik kunnen slapen ??
Dus.....lieve dagboek....ondertussen is het woensdagnacht en heb ik hier aan mijn laptopje besloten om te starten met dit dagboek..... Of ik het ga volhouden dat weet ik nog niet, maar momenteel voelt het een beetje als steun om mijn ervaringen en gevoelens van de voorbije uren, dagen, weken, maanden neer te tikken. Ik hoop dat dit me gaat helpen - ondanks de enorme steun die ik momenteel krijg van mijn twee schatten van kinderen ! Slaapwel dagboek, tot morgen - duim aub hé - om drie uur moeten we bij Dr DeRoo zijn.....
De reden dat ik dit dagboek begin is helemaal niet zo leuk, maar ik denk, en hoop, dat dit mij een beetje gaat helpen om door deze voor mij vreselijk onbekende en beangstigende periode te geraken. Vorige week vrijdag, 09.09.11 is gans mijn gezinnetje door mekaar gerammeld door het vreselijke nieuws te moeten te horen krijgen dat mijn allerliefste man, mijn rots in de branding, getroffen is door 'DE' vreselijkste ziekte allertijde : k a n k e r...... (slokdarm). Wat er aan voorafging : Sinds 07.07.11 gaat hij heel onschuldig naar de huisarts met klachten aan zijn maag - niets vreselijks - gewoon heel onwennig. Deze laatste aarzelt niet en stuurt hem direct door naar specialist in St. Augustinusziekenhuis alwaar ze direct overgaan tot het maken van een echo en waar te zien is dat er waarschijnlijk een maagzweer aanwezig is (op zich toch niets om je erg bang van te maken) dus verdere behandeling door medicatie en volgende afspraak voor nog dieper nazicht van dit probleem. Bij die volgende afspraak komt er volledige verdoving bij te pas en ook dan blijkt alles 'vrij normaal' te zijn, zelfs maag is reeds goed herstelt door t'nemen van die medicatie, MAAR slokdarm blijft vrij erg geïrriteerd (ontstoken) - deze woorden wijzen voor ons toch nog niet écht op iets zeer ernstigs. Moet opgevolgd worden zegt de specialist dus : hij mag alles eten maar wel goed zijn medicatie verder nemen en in augustus toch nog een keer goed laten nakijken door Dokter De Roo. Zo gezegd zo gedaan en bij dit nazicht blijkt alles er vrij goed genezen uit te zien, dat is de diagnose die deze dokter stelt, MAAR......voor alle veiligheid heeft ze voor de 2de keer toch nog maar enkele puncties genomen van de slokdarm - waarschijnlijk niets aan de hand zegt ze maar toch, voor alle zekerheid. Ze vertrekt hierna voor twee weken op vakantie en wij trakteren ons zelf bij het horen van dit toch goeie nieuws, op een koffie met een bxl wafel in park De Nachtegaal aan t'Middelheim te A'pen. Nu....drie weken later, krijgt mijn man een vreselijke verkoudheid - zware hoest en lopende neus - nieks ergs toch ? Voor alle zekerheid toch maar naar de huisarts - en dan toch maar ineens ne keer horen naar eventuele uitslag van die laatste puncties want ondertussen is die dokteres ook terug uit vakantie. Onze huisarts bekijkt het op de pc en meldt aan mijn man dat zo te zien 'dit' probleem toch niet écht te genezen valt met maag medicatie - dus besluit ze om direct naar Dr Deroo te bellen. Deze wil mijn man zien s'anderendaags - dus vorige vrijdag 09.09 om 15.00u. Thuisgekomen zegt hij me dit nieuws maar denkt dat hij naar die dokteres moet voor nieuwe medicatie dus.....door omstandigheden kan ik niet mee en hoef ik volgens hem hier ook niets aan te veranderen - dus s'anderendaags zet ik hem iets voor drie uur namiddag af aan het st Augustinus ziekenhuis alwaar ik hem een uurtje later weer ga ophalen. ............ Diagnose daar gemeldt : slokdarm heeft kwaadaardige beestjes....... Totaal overstuur zijn er maar enkele dingen die hij door dit akelige gesprek heeft meegekregen : scanner - week chemo - 14 dagen bestralen - week chemo - 14 dagen bestralen - terug scanner en ten slotte : vrij zware operatie : gedeeltelijk stukje verwijderen v sloksdarm en stukje of volledige maag !
Hoe moet hij dit aan zijn vrouwtje en twee kids gaan vertellen ???!!
Bij ons allemaal wordt in één seconde de grond van onder onze voeten weggerukt !
Hoe moet je dit verwerken ? Hoe moet je dit verwoorden ? Hoe moet je hiermee omgaan ?? Wat staat er ons allemaal te wachten ?? Wat zijn de overlevingskansen ??? etc etc etc.....
Een ware hel !
In de wagen wordt niet veel gezegd.....en thuisgekomen is de eerste die het te horen krijgt onze allerliefste dochter v 25 - tranen van verdriet - vreselijk. Familie wordt ingelicht......de deurbel staat niet stil.... Onze zoon v 29 (op vakantie in NL) wordt verwittigd en aarzelt niet om direct zijn valiezen te pakken en drie uur auto te rijden om zich tot bij ons te voegen, want hij weet dat we hem nodig hebben ! - ook bij hem tranen - ongeloof - verdriet - wanhoop - en vele vragen !
Een klein uurtje later zit mijn schoonzus en -broer hier reeds mee rond de tafel ...... tranen !
Ook mijn zus die haar dochtertje komt halen staat aan de grond genageld bij het vernemen van dit vreselijke nieuws !
En dan s'avonds iets voor negen is eindelijk ons gezinnetje herrenigd : onze zoon met zijn vriendin zijn aangekomen en bij het betreden van de woonkamer valt zoonlief in papa's armen - tranen !
VRESELIJK !
De nacht komt er aan ; ik ga NOOIT meer eerst of laatst slapen maar wel SAMEN met mijn zoet ...
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Vandaag is onze superlieve dochter jarig - 26 wordt ze !
....meer naar de groentenkruiden die er in verwerkt zijn dan naar vlees en ook zijn super lekkere chateau briand vanavond proefde extreem hard gekruid ondanks dat hij zelf peper en zout had aangebracht zoals anders.
