Onze toeristen zijn veilig thuis geraakt....oef !
Hun verschillende etappes zijn vlot verlopen : de vlucht van Calvi(Corsica) naar Marseille gebeurde in een vrij klein toestel waar amper ongeveer 70personen in kunnen ; na anderhalf uur wachten in Marseille, overstappen op vlucht naar Parijs met een al serieus groter toestel en dan nog een vier uur durende auto rit : eerst naar t'ziekenhuis voor scan te nemen en Belgische opinie te krijgen en dan eindelijk naar huis. Toen was het bijna 18uur, dus vrij zware dag voor hen achter de rug.
De scan-diagnose verwijst naar een scheurtje in een discus......niet simpel dus en niet te herstellen ; oplossing : geen kiné maar wél  fysiotherapeut (wat mijn gedacht niet veel verschil is) én de rest van z'n leven altijd waakzaam voorzichtig moeten zijn. Hun trip naar Schotland zou niet in gevaar komen op voorwaarde dat ze het kalm aan doen........tja.....makkelijk gezegd !
Bij hun thuiskomst had ik voor een lekkere maaltijd gezorgd én.....al de potjes waren leeg ! Zelfs het dessert (ijs) is allemaal op ! t'Deed me écht deugd na een ganse week nog eens met z'n allen rond de tafel te zitten en na het eten hebben we genoten van : foto's , filmpjes en héél véél verhalen en als apotheose : ....de repatriering van hun campingplek naar t'ziekenhuis. Wel leuk dat onze dochter dat héél discreet gefilmd heeft ; zelf voelde ze zich daar een beetje ambetant bij 'ik was precies een ramptoerist' zegde ze maar ik heb ze toch bedankt want wij hier thuis zijn blij dat we ons er nu een beter beeld van kunnen vormen. De repatriering op zich is goed verlopen maar en over de vriendelijkheid van de Corsicanen valt niets te zeggen, maar ze werken wel op een vrij primitieve manier.
De foto's bewijzen dat ze al bij al toch héle leuke dagen hebben gekend ; héél veel plezier hebben gemaakt, ieder voor zich ook hun eigen ik zijn tegen gekomen in de moeilijke momenten, maar ook ontdekt dat ze door al die omstandigheden samen NOG meer naar mekaar zijn toegegroeid ! En dat laatste vond ik het aller belangrijkste. t'Was écht leuk om te zien hoe ze zelfs nadien, en ondanks hun vakantie-einde in mineur, toch ook genoten bij t'bekijken van al die foto's en filmpjes en om te aanhoren hoe er reeds toekomstplannen werden gemaakt. Jaja....ondanks alles zit het wel snor tussen die vier en dat vind ik heel belangrijk !
Natuurlijk moet nu eerst onze zoon herstellen van z'n rugprobleem..... ; om te beginnen is hij reeds 15 dagen werk onbekwaam.... dat is minder natuurlijk in deze crisis-tijd. Hopelijk heeft de firma er begrip voor!
En nu is de rust hier weergekeerd...... ; allen zijn ze naar hun 'thuis' maar morgenmiddag zijn ze hier alweer terug, want..... mijn auto gaat nu een nachtje buiten slapen zodat de tenten kunnen drogen......en de rest dat geleden heeft onder de regen ; de wasmachine draait op volle toeren, maar daar was ik op voorbereid - mijn wasmand was leeg
En hoe is het met m'n zoetie : wel die heeft ook genoten van de spannende verhalen, foto's en filmpjes natuurlijk alsook van de gezellige sfeer rond de welgevulde tafel. Ik had er op toegekeken dat hij na de middag toch een siesta genomen had zodat hij niet te vermoeid zou zijn want vanmorgend heeft hij me geholpen bij een niet zo'n leuke klus die ik niet kon laten liggen, namelijk het volledig ontdooien van onze grote diepvrieskast.
Gisteravond was ik met de boodschappen thuisgekomen en toen ik de gekochte diepvriesprodukten wou wegleggen merkte ik op dat de deur van die kast niet meer afsloot ! En toen ik de deur opendeed was één ijslaag op iedere schuif het enigste wat ik nog zag ! écht niet te doen ! Dus een serieuze klus ! Maar met z'n tweetjes vanmorgend ging het vrij vlot en de temperaturen buiten waren 'gelukkig' tegen t'vriezen, dus ik kon tijdens de schoonmaakbeur gewoon alles in wasmanden buiten leggen zodat er niets kon ontdooien. Diepvries is dus zo goed als nieuw nu!
t'Wordt voor men zoetie een kortere chemo periode want de komende week moeten we reeds op dinsdag starten ipv woensdag ; t'leuke daaraan is dat we dan donderdag al klaar zijn met de chemo ipv vrijdag !
Maar eerst gaan we alsnog wat proberen te genieten van het komende weekend en nog niet te veel aan dinsdag denken ...... (niet makkelijk hoor)
Alé.....k'zal eens naar de wasmachine gaan kijken en hier nog wat opruimen en dan bedjestijd want mijn rugske is beteke overbelast geraakt door al dat werk en al die spanningen.
Fijn weekend iedereen en voorzichtig zijn want t'is allemaal vlug gebeurd (goede raad)

05-04-2013 om 23:47 geschreven door Niesje  

Gister woensdag, was een hele gezellige dagje.
s'Morgensvroeg afgesproken met schoolvriendin om nog eens tot op de mooie markt hier in de buurt te gaan. Het was wél berekoud, maar wel héél leuk....kraampjes kijken en terwijl gezellig bij babbelen, wetende dat m'n zoetie goed en wel thuis voor de laptop de kids probeert te volgen in de Corsicaanse bergen
Onze tour op de markt was door de vreselijke koude vrij vlug rond ; t'was nu eenmaal geen weer om overal minutenlang te blijven staan dus beiden keken we uit naar t'bezoek van een taverne waar een lekkere warme chocomelk en/of thee met lekker pompoenpittenbroodje/kaas overheerlijk smaakte.
Nadien hebben we onze tour nog verder gezet want ook Decathlon, AS Adventur en hobbywinkel stonden nog op t'programma en zodoende was het ongeveer 3 uur als ik terug thuis was - mooi uur vond ik dat want s'avonds zou ik alweer op stap gaan.
Dat was ook héél leuk want mijn vriendin haar dochter is even langs geweest met haar kleine mooie meisje van 8 maanden - een prachtig kindje die momenteel gek is van alles wat draait rond Maja de bij ! Schitterend !
De warme chocolademelk smaakte toen ook alweer door de barre koude buiten en de snack erbij was ook lekker.
Ook dan was ik alweer op een mooi deftig uurtje terug thuis, alwaar zoetie naar de voetbal keek en mij vertelde dat hij nog telefonisch contact had gehad met de Corsicaanse toeristen.
Hij wist me te vertellen dat ze er alle 4 alweer serieus wat km hadden opzitten vandaag en dat ze wel wat zonneschijn hadden gehad - gelukkig gaat het weer daar de goeie kant op. Woensdagavond zouden ze alweer op een camping overnachten.
Vandaag donderdag was ook alweer een kei drukke dag voor mij want mijn belofte om met de Aussies te gaan shoppen ging vandaag waar gemaakt worden omdat de rest van hun verlof hier nog vrij druk vol gepland is.
Met ons vieren (ik, schoonzus en 2 Australische leuke dames) trokken we tegen half 10 richitng shopping waar het nog vrij rustig was.
Ze (Aussies) hebben er zo te horen van genoten en leuke souveniers gekocht. Toen het er zo na de middag zeer druk begon te worden zijn we dan maar wijselijk alweer op een deftig uur terug naar huis gereden en dat vond ik ook deze keer fijn want ik was vanmorgend opgestaan met wat rugpijn en die is toch de ganse dag zo wat blijven verder knagen, dus ik zou zo blij zijn om een rustige avond tegemoet te gaan.........
Maar dit is helemaal anders verlopen.... (is meestal zo als ik me op iets verheug)
Thuisgekomen zegde men zoetie dat ik even moest gaan zitten......de manier waarop hij dit zegde verklaarde al direct genoeg......er was iets met de kinderen ????!!!!
Tja.....onze zoon had er een paar uren kliniek op zitten !!!! In Corsica dan nog wel !!!! Verstijfd, met men hand voor men mond en men ogen wijd open zat ik te luisteren naar wat men zoetie te vertellen had.
Vanmorgend, geen vuiltje aan de lucht, iedereen prima goed geslapen en t'zonnetje scheen (zo had onze zoon dus verteld door de telefoon aan papa), alles was dus prima in orde om de dag met héél veel moed te starten want iedereen was opgewekt en goed uitgeslapen.......tot het 'noodlot' toesloeg...... Door het leuke zonnetje besloot onze zoon van pantalon te verwisselen, dus van lange broek naar short en toen ging het fout......één verkeerde beweging verwittigde dat er iets mis was in zijn rug en verdere tragere bewegingen blokkeerden plots alles ! Zo vlug is t'gebeurd ! En vele rugpatiente-bloglezertjes zullen dit ook wel weten.
Dus......daar lag hij......creverend van de pijn.....
Hij is toen weggevoerd door......let wel : brandweer en dan ambulance ! Brandweer omdat ambulance niet op de bergachtige plek geraakte en dan ambulance tot dichtsbijzijnde ziekenhuis ! 
Hoe het ondertussen met de overblijvende 3 gegaan is of hoe die in t'ziekenhuis zijn geraakt en wat er met hun bagage dan gebeurd is etc etc etc wel dat zijn tot nu toe nog allemaal vragen waar ik mee zit.
t'Allerbelangrijkste weten we wel : zoon heeft lumbago, mag geen auto rijden, mag/kan niet meer verder trekken dus maar een optie : zo vlug mogelijk huiswaarts keren !
Hoe ze dat hebben opgelost zo vlug weet ik ook niet, maar we weten wel dat er een ontzettend vriendelijke taxichauffeur in t'verhaal zit die hen morgenvroeg tegen 06 uur naar de luchthaven gaat brengen alwaar ze een vlucht hebben kunnen regelen richting Marseille. t'Is te zeggen : ze hebben hun geplande vluchten van zondag kunnen inruilen voor morgen - dus dat is al opgelost !
Momenteel logeren ze in een hotel in de buurt van de luchthaven en die vriendelijke taxichauffeur komt ze daar morgenvroeg ophalen.
De 3 overblijvende gaan hun handen vol hebben denk ik met de bagage van onze zoon mee te dragen.....
Ik verwacht me morgenavond aan héél véél spannende verhalen, foto's en filmpjes ..........
Ja dus morgen tegen de avond ipv zondag zijn ze dus terug........2 dagen vroeger dus dan voorzien......en dit na een zéér bewogen vakantieweek !
(wordt vervolgd)......
Hier thuis is alles in gereedheid gebracht zodat ik morgenvroeg voor een lekkere avondmaalvoorbereiding kan starten om onze vakantiegangers toch op een bourgondische wijze te ontvangen want na 6 dagen te leven op gevriesdroogd eten zullen ze wel blij zijn om terug iets anders tussen hun kiezen te krijgen
Ik ben er klaar voor......ze mogen komen
tja....ik kan niet ontkennen dat ik beetje zenuwachtig en nieuwsgierig ben ! Dus dit wordt alweer een vrij slapeloze onrustige nachtje voor mij.....
Mijn volgende 2 dagen gaan er dus totaal anders uitzien dan gepland, maar dat is t'minste ; nu is het énige dat belangrijk is dat onze 4 schatten terug veilig thuis zullen zijn ! Gelukkig hebben ze allemaal nog verlof tot en met maandag (en zoon nog 15 dagen langer......dat is minder natuurlijk)
........wordt vervolgd.......
......tja......dat noemen ze dan 'pech'.....

04-04-2013 om 23:31 geschreven door Niesje  

Vandaag was m'n zoetie vrij moe ; hij is alle dagen wel moe maar toch scheelt het de ene dag met de andere en ik merk dat direct s'morgens aan z'n manier van doen ; tja.....we zijn uiteraard niet voor niets al 37 jaar samen waarvan 35 getrouwd, en dan heb je op sommig gebied geen woorden meer nodig om iets te verduidelijken.
De ganse dag houdt hij zich nu voornamelijk bezig met het volgen van onze kinderen daar in de hoge bergen van Corsica (verder hierover op t'einde)
Na de middag heeft hij ook geen dutje kunnen doen vandaag want men vriendin kwam haar gerepareerde laptopje halen en daarbij hoorde wel wat uitleg en zo heeft men zoetie alweer iemand blij gemaakt.
Ja op alle gebied is men zoetie 'ne krak' zo ook op t'gebied van computertechnieken ; hoe hij t'allemaal klaar krijgt......ongelooflijk.
Zo heeft hij onlangs een gsm (van onze zoon) die door toeval van mijn fout een gans wolprogramma in de wasmachine heeft meegedraaid, toch terug aan de praat gekregen - écht ongelooflijk !!
'Nen Handigen Harry' zegt men in t'Antwerpse en die naam is zeker voor hem niet overdreven, dat durf ik hier heel bescheiden maar met veel waarheid neer schrijven en mensen die hem kennen weten dat ik niet overdrijf.
Vanavond heb ik een mailtje gekregen van zijn 'lotgenote' haar man, ik schrok wel even en heb er al een hele avond een raar gevoel van, niettegenstaande dat hij schrijft dat het momenteel met de persoon in kwestie nog vrij goed gaat en dat ze er eigenlijk goed uitziet, alleen fel vermagerd. t'Is moeilijk om zulke mails een antwoord te sturen, maar toch heb ik het geprobeerd.
Dat rare gevoel bij mij is natuurlijk door t'feit dat ik door t'krijgen van die mail, weeral maar eens wordt wakker geschud bij de ernst van de zaak, alsof ik dat niet weet ! Maar ik kan het nog steeds niet vatten dat een doodbraaf prachtig persoon zoals die lotgenote dan ineens plots zo'n slecht nieuws krijgt te verwerken.... k'Stel me dan steeds de vraag hoe je daar moet mee omgaan ????? Hoe moet je zoiets plaatsen ???? Vreselijk !
Met de kids is alles redelijk, t'is te zeggen : we horen ze iedere avond en weten dat ze al verschrikkelijke hoogtes en dalen hebben doorgetrokken in het mooie Corsica en dat ze al vreselijk slecht weer hebben moeten trotseren, maar daar zou volgens de weerberichten toch langzaam wat verandering in gaan komen en vandaag hadden ze al een kleine beetje meer zonneschijn, maar niettegenstaande was veel van hun gerief door en door nat geregend. Onze dochter vertelde me vanavond dat ze de komende nacht in een gîte gaan doorbrengen om buiten hun tent tot drogen te krijgen en binnen hun gerief dan wat kunnen openhangen. Dit brengt wel een bijkomende kost van 20€/nacht mee maar dat hebben ze er zéker voor over om dan morgen hopelijk en grote zonneschijn en met gedroogd materiaal verder te kunnen trekken. Onze zoon daarentegen kiest voor de 'harde weg' en blijft vanavond ook, ondanks alles in de tent ; hij wil op alles voorbereid zijn voor hun nog grotere tocht in de grote vakantie naar de Schotse Hooglanden.
Ik heb t'geluk gehad ze vanavond beiden aan de telefoon te hebben (zowel zoon als dochter) want meestal praat onze zoon met z'n papa maar na 4 dagen wou hij toch percé zijn mama persoonlijk 'dag' zeggen ! Lief hé ! En toen ik hen beiden naar hun 'moraal' vroeg vertelde ons dochter me dat, door alles wat ze nu reeds hebben meegemaakt in deze 4 dagen, hen nog dichter bij elkaar heeft gebracht en dat klonk als engelenzang in mijn oortjes. Ik wou écht niets anders horen want ik hecht er enorm veel belang aan dat mijn kinderen goed overeenkomen en dat is altijd zo geweest, maar ik had nu een beetje bang door de vrij zware onderneming dat ze nu ervaren, dat er misschien strobbelingen zouden kunnen van komen en nu blijkt daar toch gelukkig niets van waar te zijn !
Dus op dat punt is men avondje goed !
Morgen staan er voor mij enkele leuke shoppingplekjes op t'programma, met schoolvriendin en men zoetie heeft er geen probleem mee want die amuzeert zich met de kids te volgen op de laptop en t'lezen van de krant.
Morgenavond is het dan alweer 'vrouwenavondje' alwaar ik ook zonder schuldgevoel naar toe 'mag' gaan want blijkbaar is het voetbal op tv.
Vandaag is ook het paasgerief grotendeels alweer mooi ingepakt voor 365 dagen ; alleen de voordeur-versiering laat ik nog effe hangen omdat het tenslotte nog Paasvakantie is.
En met m'n stijve spiertjes gaat het precies ook de goede kant uit ; pijntjes verminderen voelbaar - gelukkig maar !
Voila.....dat was het dan alweer en morgen of overmorgen komt er dan weer meer
Slaapwel

02-04-2013 om 23:04 geschreven door Niesje  

Stijf.....ontzettend stijve, pijne spiertjes......écht onbeschrijfelijk doen ze allemaal om te hardst pijn..... en dat allemaal doordat ik bijna 3 uur onder die grote tafel heb gezeten, gelegen, gekropen, me in alle bochten wringend om toch maar t'laatste zichtbare stukje vernis weg te schuren.....met de hand want de schuurmachine had het begeven maar dan nog.....op die plekjes kon die toch haar werk niet tegoei doen.
Gelukkig is het resultaat naar wens want anders had ik me buiten de pijntjes nog ongelukkig gevoelt ook, maar dat is dus niet het geval : het resultaat is schitterend en eindelijk zijn nu al de meubelen naar wens : één geheel ! En dat was wat ik wou.
En nu is het hopelijk gewoon een paar dagen......afzien (is zacht uitgedrukt) ; het enige dat vrij goed gaat is rondlopen (als ik op dreef ben) want alvorens dat doet alles pijn: armen, benen, billen, bips, buik, hals, rug.....ik kan het niet noemen of het doet pijn....k'heb lang niet geweten dat ik zoveel spieren heb
Dus nu moet ik geduld hebben zeker, geduld dat die pijn weg trekt en ondertussen geniet ik toch iedere keer ik de tafel passeer
Maar....ondanks alles heb ik vandaag dan toch maar weer niet stil gezeten : eerst de strijk gedaan en nadien wat schilderwerk : eerste laag voormiddag, dan drogen en na de middag de 2de laag. Alles staat nu klaar om verder af te werken en dat is iets voor morgen.
Morgen ja, want dan komt mijn schoolvriendin s'morgens naar hier en gaan we een dagje 'freuzelen'. Ik kijk er naar uit want dat zal m'n zinnen wat verzetten.
Met m'n zoetie ging het vrij goed vandaag ; hij heeft practisch gans de voormiddag voor z'n laptop gezeten en ons kinderen gevolgd in hun trekkingstocht en zo hield hij mij op de hoogte, telkens ik als een wervelwind passeerde of in de buurt kwam / Na de middag was het voor hem de Ronde v Vlaanderen en ik denk dat hij het begin gezien heeft en de aankomst en alles daartussen heeft hij geslapen ja de vermoeidheid blijft maar duren en dan is rusten de enigste boodschap.
Wat de kinderen betreft : die hebben we dus de ganse dag gevolgd en t'was ons opgevallen dat het gebied waar ze door trekken eigenlijk al bij al wel écht bergachtig is ipv heuvelachtig en dat de geplande km dat ze wandelen per dag in een berglandschap wel véél zwaarder zijn dan op de vlakte, dus in spanning wachten we op hun telefoontje van vanavond om hun verhaal te horen en onze redernering klopte.
Steendoodmoe waren ze na deze eerste trekkingsdag. Een trajekt berg op en berg af met zoveel kg gewicht op je rug.....én dan de pech van regenweer te hebben én te weinig ervaring en conditie..... deze faktoren allemaal samen maakten het loodzwaar en onze zoon vertelde ons dat ze morgen een rustdag inschakelen om alles te herzien want aan dit tempo zouden ze de eindmeet niet halen. Héle slimme beslissing vonden we dat !
Wél zijn ze enorm enthousiast over de streek die prachtig moet zijn én de Corsicanen zijn één voor één vriendelijke mensen !
Ik heb even persoonlijk met ons dochter gesproken en ze stelde me wel wat gerust maar toch...... Ze zegde me dat zij de zwakste schakel van de vier is en zich daarvoor een beetje schuldig voelt, maar dat haar broer en de 2 anderen wel héél meelevend zijn met haar, maar dat het vandaag een moordende dag was, plus de regen ..... dat maakt het allemaal nog erger natuurlijk.
Toch was ik blij om ze even gehoord te hebben en nu te weten dat ze morgen toch effe pauzeren en alles eens gaan bekijken vind ik een goed idee, dus in spanning wacht ik nu af hoe hun tocht er verder gaat uitzien.
Ik weet van mezelf.....ik ben een beetje een overbezorgde mama, maar toch...... als ik er over nadenk dat op dit ogenblijk mijn kinderen daar in een tentje liggen....in deze temperaturen....met stieren en everzwijnen in de buurt......steendoodmoekapot.....ook snachts naar toilet moeten ......geen deftig sanitair in de buurt en dan overleven op hun gevriesdroogde voeding........tja dan breekt m'n moederhart, goed wetende dat dat hun beslissing en hun keuze is.
Maar ik zal maar terug gerust zijn aanstaande zondagavond, als ze hier alle 4 terug zijn en als ik met spanning kan luisteren naar hun verhalen, dan pas zal ik me terug kei gelukkig voelen
tja......that's me......
Daarom is t'goed dat morgen m'n schoolvriendin langs komt
wordt vervolgd.....

31-03-2013 om 23:59 geschreven door Niesje  

Ze zijn weg.......de kids..... Zoals gezegd vanmiddag iets over 1 vertrokken.... De auto zat proppesvol met hun gigantische rugzakken ; zoals een slak haar huis op haar rug draagt, zo gaan mijn kinderen, wel met een iets hoger tempo, maar liefst 8 dagen rondlopen met al hun hebben en houwen op hun rug ; een gewicht van maar liefst  tussen de 14 en 17 kg, wat uiteraard dag na dag zal verminderen door het eten dat ze verbruiken, maar toch......de moeite om te dragen pffff
Zoals voorspeld had ik het er weer moeilijk mee..... Zo'n uurtje voor hun vertrek zaten ze hier allen samen nog rond de tafel met een drankje en een hapje en toen moest ik toch ff de keuken induiken, maar onze dochter had het al vrij vlug in de gaten en toen ze mij kwam 'troosten' tja......dat maakte het alleen nog maar erger. That's me ....sorry.
t'Is uiteraard niet alleen het gemis dat ik nu heb aan hen, t'is ook : bezorgdheid, en de rest dat hier allemaal niet lukt dit weekend en waar ik zo had naar uit gekeken ; alles zo wat tesamen hé maar uiteraard gun ik hén deze vakantie van ganser harte en kijk vol verwachting uit om te luisteren naar hun spannende verhalen.
Momenteel zijn ze nu in een hotel vlak aan de luchthaven van Charles de Gaulle ; daar gaan ze een korte nacht hebben maar ontbijt wordt daar al vanaf 4 uur straks geserveerd en dat is maar goed ook zo vroeg want onze kids moeten al om 05.30 op de luchthaven zijn, dus voor hen zal het een kort nachtje worden.
Gans hun dagplanning hangt hier aan de magneetwand en zal door ons dagdagelijks opgevolgd worden, alsook start morgen de satelietverbinding zodat we ze via internet op hun wandelingen kunnen volgen.
Wordt dus vervolgd....
Toen de kids vertrokken zijn daarstraks was het voor ons de hoogste tijd om alweer naar t'ziekenhuis te rijden waar we tegen half 3 moesten zijn voor m'n zoetie's 3de chemo uurtje en tevens t'laatste van deze 4de kuur dus is hij weer pompvrij naar huis gemogen.
Dat uurtje kliniek is gevlogen want in 'onze' kamer 14 hebben we een 'leuke' babbel gehad met een koppel waarmee we woensdag ook op de kamer hadden gezeten. Maar in het begin is het zo'n beetje aftastend zoeken of de andere partij wel gediend is met 'contact', want mijn zoetie die praat wel met iedereen, maar niet iedereen staat daar voor open en ook daar hebben wij alle respect voor ; maar deze mensen hadden blijkbaar toch ook nood aan een babbel en zo zijn we te weten gekomen dat ze dezelfde oncologe hebben dan wij (dat hadden we woensdag al gezien) én dat de man (ook de patient) ook aan een ongeneeslijke vorm van kanker lijdt, maar gelukkig ook vrij goed onder controle en ook volle lof over onze dokteres. Al vrij snel bleek dat ook zij mijn zoetie's terminale lotgenote kennen maar toen ze t'slechte nieuws van ons hoorden sprongen bij hen beiden de tranen in de ogen want DIT wisten ze nog niet want het was al een week of 6 geleden dat ze elkaar nog gezien hadden.
Dus......ons uurtje was snel voorbij en zodoende waren we snel terug thuis, waar het zeer rustig was en de ganse avond ook rustig is gebleven ....
Morgen start ik, zoals gezegd, aan het afschuurwerk van de living tafel..... hopelijk valt het allemaal wat mee....
We zien wel.....rustig aan en hopelijk even mooi resultaat als de rest van de meubelen.
Wordt vervolgd....

29-03-2013 om 23:06 geschreven door Niesje  

Geen zin om te slapen, maar wel om te waken ......
Ben nog niet écht moe en zit te wachten tot dochter thuis is  ; die heeft me beloofd haar laatste nachtje voor t'grote vertrek van morgen, toch nog eens thuis te slapen zodat ze morgenvroeg nog enkele uurtjes bij ons kan zijn   lief hé....
Voor de kids hier is het dus morgen d-day !!! Rond 13uur vertrekken ze met de auto richting Parijs alwaar ze gaan overnachten om s'anderendaags op de luchthaven Charles de Gaulle op te stijgen richting Corsica....... en dan start voor hen hun allereerste grote trekkingstocht met maar liefst 17kg op hun schouders !!!! k'Ben benieuwd pffffff en ook wel wat ongerust.......tja that's me.......
Gelukkig kunnen we ze alle momenten van de dag volgen via Sateliet - daarvoor heeft onze zoon gezorgd en dat geeft toch een klein beetje een geruster gevoel (zolang er maar niets gebeurd natuurlijk).
Maar daarover wordt hier de komende dagen nog wel uitgebreid geschreven.
Nu eerst , het allerbelangrijkste : mijn zoetie ..... Daar gaat het vrij goed mee ! Vandaag dagje 2 - goed verlopen en vrij vlot eigenlijk. Om 13u waren we daar en om 17u alweer terug thuis ; het was erg rustig in t'ziekenhuis (dat mag ook al wel eens).
Ik heb, terwijl de chemo in m'n zoetie's body druppelde, naar een film gekeken - James Bond ..... voor alle veiligheid de klank maar uitgezet want dat is actie van t'begin tot t'einde Maar dan vliegt de tijd wat makkelijker voorbij en m'n zoetie die heeft terwijl goed geslapen en dat heeft em deugd gedaan vertelde hij.
Vanavond had ik een lekkere pot choucroute klaar gezet zodat we vrij vlug aan tafel konden.
Onze zoon kwam nog even langs en die had weeral wat minder goed nieuws pfffff : op z'n werk gaat het weer niet zo best en gaan er weer, volgens de laatste nieuwberichten 35 ontslagen vallen ...... wie of wanneer tja dat houden ze wel in spanning waarschijnlijk weer tot net voor t'verlof van velen ! leuk is anders ! Maar hij had nog slechter nieuws bij pffff enfin t'was wel effe slikken toen ik hoorde dat de mama van z'n ex-vriendin, een doodbraaf iemand die ik tijdens de relatie van onze zoon met haar dochter heel goed heb leren kennen, maar die qua gezondheid niet in zo'n goei lichaam zat en dat is nu toch ge-escaleerd naar t'ergste : terminale kanker !!!!!! Zij sukkelt ondertussen al tien jaar met haar pancerias ; heeft al meer in Leuven geweest en gelegen dan wie ook en nu na al die jaren en na altijd de diagnose van kisten zus en kisten zo waar nieks aan te doen was, te horen van 'niets meer aan te doen en uitzaaiiingen' !!!! man man man toch !!! in wat voor een wrede wereld leven wij nu toch in Godsnaam !!!!
Ik was er écht niet goed van ! En onze zoon zo te zien ook niet want die mama staat buiten al de miserie van zijn ex-relatie natuurlijk ; met die mama heeft hij altijd een zeer goede band gehad en zij heeft aan onze zoon altijd een zeer grote steun gehad al die drie jaren want door haar ziekte heeft hij vaak snachts gewaakt over haar en opgestaan en midden in de nacht de spoed gebeld en haar geholpen (die man van haar werkt in 3 ploegen, vandaar hé). Dus voor onze zoon was het een kl**dag ! : miserie op z'n werk - afspraak kinesist vergeten en dan dit te moeten horen ! Gelukkig begint morgen zijn verdiende vakantie en kan hij z'n zinnen hopelijk toch wat verzetten.
Wij gaan morgen voor dagje 3 en alweer laatste dagje van kuur 4 ; dan volgen er 7 'gevaarlijkere' dagen qua voorzichtigheid met bacterien en virussen en dan hopelijk toch wat gezelligere dagen.
t'Zal hier kalm zijn in huis......geen kids te verwachten - geen extra was - geen extra eten.....
Mijn gedachten gaan ook t'ganse paasweekend naar onze vriendin in duitsland waar we normaal zaterdag hadden naar vertrokken.......maandag is het daar groot comunniefeest.....
k'Heb toch vandaag mijn mooie zelfgemaakte kaart op de bus gekregen en hopelijk geraakt die morgen nog op haar bestemming.
Wat ik ook gepland heb is........het énige meubel dat nog moet afgeschuurd worden staat op m'n programma voor waarschijnlijk zaterdag : de living-tafel...... k'Heb voorzichtig m'n zoetie al op de hoogte gebracht en z'n reactie viel wel mee
Paaszondag ga ik toch proberen wat te 'genieten' - hopelijk wordt het wat lente buiten ??
Paasmaandag, daar kijk ik naar uit want dan komt m'n schoolvriendin knutselen - joepie - lekker zinnen verzetten !
De rest van de week ga ik vrij vaak met m'n zoetie op de pc kijken waar onze kinderen ergens vertoeven Ouderlijke gezonde bezorgheid noemen ze dat en stiekem ga ik dan naar zondag trachten......de dag dat ze terug komen.....sssssst dit zeg ik in alle stilte want ik gun hun deze vakantie van harte !!!
Slaapwel

29-03-2013 om 01:15 geschreven door Niesje  

Dankjewel lieve duimertjes !...... t'heeft gelukkig gewerkt ! ......De 4de kuur is gestart ! Super hé !
Wat was dat toch alweer een spannende voormiddag ...... écht.....ik zal het nooit leren !
Compleet doorgedraaid van de zenuwkes zaten we reeds om 07.30 in de grote wachtzaal.... met nog 1 dame, en voor de rest waren alle stoeltjes leeg.
Stipt op ons afgesproken uur - 07.40 kwam één v d ondertussen allemaal bekende verpleegster, men zoetie halen voor de aansluiting te maken van zijn port-catheter én bloed te trekken voor de controle te kunnen maken om te weten of de chemokuur wel zou kunnen doorgaan.
Na een kwartiertje was hij alweer terug en mochten we, zoals gewoonlijk direct naar.......'ons' kamer 14......
Met gemengde gevoelens liepen we door de gang terwijl m'n zoetie vertelde dat ook de verpleegster ook had voorgestld, indien hij er op stond, om een andere kamer toegewezen te krijgen, maar......zijn mening van gisteravond is nog niets veranderd  ; desondanks dat alles wou hij wel niet in de zetel gaan zitten waar normaal........
Maar er staan dus drie zetels, en de kamer was nog leeg, dus we hadden eerste keuze.
Al vrij snel is er dan gestart geworden met de spoel-baxters en dat zou duren tot ongeveer half 10 en ondertussen blijft het vol spanning afwachten naar onze oncologe die dan het nieuws komt melden of de chemo kan doorgaan ja dan neen.
Ondertussen probeer ik me bezig te houden met wat te lezen....wat tv te kijken.....koffie en/of thee aan te halen.....véle toiletbezoekjes van de zenuwkes......en als zoetie de laptop niet nodig heeft verzet die m'n zinnen een beetje, maar makkelijk is het toch niet hoor......Zoals ik reeds zo vaak zegde (schreef): ik leer en zal het nooit leren !
Wij hebben vandaag moeten wachten tot ongeveer 11 uur en daar kwam ze dan de kamer binnen, altijd met een vriendelijke groet, altijd met een vriendelijke lacht, altijd bijna eerst naar ons......
Haar eerste interesse toen ze m'n zoetie zag was de bezorgdheid naar de verwerking van het slechte nieuws van zijn lot- kamergenote. Ze vertelde ons dat ze vorige week vrijdag hier op de afdeling definitief afscheid is komen nemen, en persoonlijk iedereen van het verplegend personeel is komen bedanken...... man man man.....waar haar je op zo'n momenten zo veel moed ??????
Uiteindelijk kregen we dan ook te horen dat men zoetie z'n witte bloedlichaampjes weer helemaal terug in orde zijn en dat z'n bloed terug volledig oke is zodat er met de chemo kon gestart worden ! OEF !!!!! opluchting !!!!
Direct begin ik dan met de kinderen te verwittigen én de personen die het verdienen om dit als eerste te weten, alléén diegene waarvan we weten dat ze écht met ons begaan zijn en geloof me......dat zijn er niet veel.
Als gans dit hoofdstuk dan van die voormiddag afgewerkt is en die zware last van m'n schouders valt, écht letterlijk, dan is het haast middag....
Dan komen ze daar met lekkere soep rond en koffie en koekjes en youghourtjes, dingen waar we een uurtje ervoor helemaal geen zin in hebben en waarvan we nu alles zouden van opeten raar toch hé....
Zelf hebben we ook altijd vanalles bij : bananen, koekjes en zoetie z'n lunchpakket dus dan is het altijd een beetje feest en smaakt het allemaal zo lekker !
Ik ben dan nog een uurtje gebleven, een uurtje waarin m'n zoetie wel tien keer zegde 'ga toch naar huis, je moet niet hier blijven, ga je werk maar doen' ; uiteindelijk ben ik dan gegaan wetende dat het niet zo lang meer zou duren of onze zoon zou me aflossen, wetende dat hij daar toch niet al te lang 'alleen' moet zitten, maar ook wetende dat hij daar écht niet mee inzit ; zoetie is héél sociaal en praat tegen iedereen
Toen begon dus mijn 2de shift : aankopen voor t'avondeten ; dan thuisgekomen ben ik beginnen poetsen want daar had ik dus s'morgens geen tijd voor en rond drie uur ben ik met de voorbereidingen van het avondeten begonnen en dat was ook niet zo simpel daar we mee-eters hadden (zoon en vriendin en men broer kwamen eten) plus t'probleem dat ik voor hen croques had voorzien maar door men zoetie z'n smaakpapillen probleem had ik voor hem een lekker vers stukje vis voorzien met patatjes, groentjes en botersaus. En hij heeft er van genoten !!!! en dat maakt me dan alweer blij, ondanks het vele werk dat er is aan voorafgegaan.
Zoetie was alweer terug uit t'ziekenhuis iets voor vier en dat is onwaarschijnlijk vroeg, dus alles is zeer vlot verlopen.
Door de visite vanavond was hij wel vrij moe en heeft practisch geen televisie meer gekeken en is vroeg naar z'n bedje gegaan, dus nu is het afwachten of hij lang gaat kunnen doorslapen of dat hij vrij vroeg alweer op zal zitten.....k'hoop écht voor hem het eerste.
Momenteel is hij dus nog aangesloten aan een pompje waardoor constant nog chemo druppelt ; dat doet helemaal geen pijn of zo maar in zijn onderbewustzijn is hij daar helemaal niet gerust in en daardoor slaapt hij niet zo goed met zo'n pompje.
Morgen komt dan dagje 2 eraan en moeten we alweer terug op appél zijn tegen half 2 voor enkele uurtjes en dan vrijdag nog eens.
Vrijdag wordt enerzijds een leuke dag omdat dan deze kuur er alweer op zit en t'pompje wordt afgekoppeld en we dan alweer 11dagen 'rust' tegemoet gaan, maar anderzijds......de kids vertrekken vrijdag, nét voor wij naar t'ziekenhuis vertrekken..... en daar ga ik het moeilijk mee hebben, dat weet ik nu al...
Maar t'is goed dat ik het hier allemaal eens kan neer schrijven
Dankjewel lezertjes
En zo is het alweer middernacht en is het hogen tijd voor t'slapengaan.
Wordt in ieder geval vervolgd.
Slaapwel

27-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

Morgen wordt een rare dagje maar hopelijk kan wél deze keer de chemo kuur van m'n zoetie doorgaan en dus hopelijk zijn z'n witte bloedlichaampjes voldoende herstelt om aan deze 4de driedaagse kuur te beginnen.
t'Zal raar zijn dan om ons in kamer 14 te begeven maar toen ik hem daarstraks voorstelde om misschien beter een andere kamer te vragen zegde hij 'nee nee dat hoeft niet' en ik zal zijn wil hierin ten volle respecteren.
k'Heb dus dikke duimen nodig morgen om ervoor te zorgen dat alles kan door gaan........ (thx)
Vandaag was een vrij goeie dagje voor m'n zoetie ; hij heeft alweer een goeie daad verricht door iemand verder te helpen met een nieuwe  laptop. Mijn vriendin hare laptop was gecrasht en toen ze vroeg of m'n zoetie (computerdeskundige eerste klas) er eens wou naar kijken kreeg ze al vrij snel de diagnose 'gecrasht' te horen en daar we momenteel in een wereld leven waar dit voorwerp haast niet meer weg te denken is was ze druk op zoek naar een oplossing en toen men zoetie dat hoorde stelde hij voor om voor haar iets te regelen. Hij heeft er dus vandaag voor gezorgd dat ze terug een goeie 2de hands laptop heeft. écht ongelooflijk soms hoe handig hij wel is.
Overlaatst was onze zoon z'n gsm toch mee in de was geraakt en heeft toen een totaal wasprogramma mee beleefd.......waar m'n zoon niet kon mee lachen wetende dat het een practisch nieuw toestel was. Toen ben ik direct in de auto gesprongen omdat ik zo'n vreselijk schuldgevoel had en ben toen nét dezelfde gsm voor hem gaan kopen.
Het 'gewassen' ekemplaar werd zo vlug mogelijk door m'n zoetie uit elkaar gehaald en ten droge gelegd op de verwarming (let op : zo'n gsm in water-toestand mag je in géén geval direct terug opzetten) ; en dankzij die allertheid en slimmigheid van hem bleek dit toestel vandaag ook terug te werken......na al die weken op de verwarming gelegen te hebben .......ongelooflijk maar waar !!!! 'kben er zo trots op !
Vanavond was het dan effe verjaardags uitje bij schoonzus alwaar de Australische nicht gevierd werd. Het was super gezellig en de taart overheerlijk !
Aanstaande zaterdag staat er dus het grote verrassingsfeest voor haar op t'programma......maar daar gaan wij spijtig genoeg dus niet bij zijn
Hier ten huize wordt de spanning ook met de dag groter qua vakantie kids naar Corsica...... de laatste voorbereidingen worden getroffen maar ondertussen moet er ook nog gewerkt worden en dat is minder
Dochter doet morgen haar laatste werkdag en zoon overmorgen en vertrek is gepland vrijdag rond half 2....... k'gaat weer moeilijk hebben, dat voel ik nu al maar ik gun het hen écht !
Gelukkig heb ik voor op paasmaandag al iets gepland met schoolvriendin ... k'ben er zeker van dat zij m'n zinnen wel wat gaat kunnen verzetten !
Ziezo......tot zover de laatste nieuwtjes.
Ik hoop hier morgen goed nieuws te kunnen schrijven.
Slaapwel ....

26-03-2013 om 23:52 geschreven door Niesje  

En zo zit dit weekend er ook weeral op.....een bere koud sneeuw wit weekend..... prachtig hé ! ;-)
En nu mag de lente toch wel eindelijk komen  ; t'is welletjes geweest, maar volgens de weersvoorspellingen zal het nog niet voor morgen zijn al voelt het goed te horen dat we toch veel zon gaan te zien krijgen want dat geeft dan wel al een beetje lentegevoel achter het glas
Hier was het een rustige zondag  ; zoetie genoot van de rust in huis en van de koers op tv  en ik heb dan toch een kleine wandeling met de hond gemaakt, en ondanks de voor mij toch onverwachte koude, heeft het me deugd gedaan, al was het maar even.
Vanmorgend zijn we even op bezoek geweest bij schoonzus om de Aussies nog eens te zien, want ook die hadden wegens de gladde wegen, een rustdagje ingelast.
Ze zijn met twee ; twee toffe madammen ; de éne een nicht van m'n zoetie en de ander haar schoonzus. De nicht van m'n zoetie spreekt nog vrij goed nederlands ; haar schoonzus niet natuurlijk want die is puur en puur Australisch. In m'n beste Engels proberen we elkaar toch te verstaan en daar waar het niet gaat helpt die nicht wel.
Beiden zijn het écht super lieve dames.
De schoonzus haar hobby is lezen en breien of haken. Zij houdt zich dus in de vrije tijd bezig met haar electronisch leesboek (interessant om eens te zien) en heeft, bij de uitstap naar Maastricht vorige week, wol gekocht en is nu een pracht van een baby-jasje aan het breien voor één van mijn schoonzus zelfgemaakte beren. Als het t'zelfde wordt zoals het in de breiboek staat gaat het prachtig worden.
De andere, de nicht dus, die houdt haar bezig met de Aboriginal schilderkunst - écht heel mooi en leuk om ze bezig te zien. In Australie zelf schildert ze voor een gaanderij alwaar vele toeristen haar doeken kopen ; hier bij ons heeft ze in die 2 weken dat ze nu hier zijn, ook veel succes en gelukkig heeft ze al haar schildergerief mee gebracht om al die bestelde doeken te maken ; ongelooflijk hoe ze dat doet en aan zo'n tempo !
Toen ze hier aankwamen had ze voor ons twee Emoe-eieren meegebracht, uitgeblazen en ook beschilderd, écht heel mooi. Mijn zoetie heeft ze hier opgehangen ; dat vond ik het veiligst en die Australische nicht zegde dat een 3de ei er tussen nog mooier zou zijn, dus heb ik ze een struisvogelei gegeven, wat ik hier nog had liggen en nu is ze dat ook aan het beschilderen zodat ik dat er dan nadien kan tussenhangen.
Ook ga ik de komende dagen twee canvasdoeken klaarmaken (zwart schilderen) zodat ze die dan ook voor mij met de Aboriginal schilderkunst gaat bewerken.
Haar schoonzus vertrekt hier aanstaande woensdag, vanuit Charleroi, voor een weekje naar Ierland - ook daar is het nu top-winter volgens de  weerberichten.
t'Is écht leuk om ze hier op bezoek te hebben, alleen vind ik het zo spijtig dat ze niet bij ons kunnen logeren zodat ik deze logeerperiode met m'n schoonzus zou kunnen verdelen ; maar door m'n zoetie z'n ziekte én t'feit dat er hier nog kinderen thuis zijn en ik geen kamer vrij heb, is dit momenteel niet zo makkelijk. Daarover heb ik daarstraks met die nicht een babbel gehad ; k'heb me daarvoor geëxcuseerd en uiteraard begrijpt ze dat wel en ze heeft me getroost met de belofte dat ze binnen enkele jaren toch nog eens wil terug komen. Dat verraste me blij want k'had gedacht dat dit haar échte laatste bezoekje zou geweest zijn aan haar geboorteland.
Overmorgen is ze jarig die nicht en aanstaande zaterdag wordt dat hier uitbundig gevierd, maar ook daar zullen wij niet kunnen bij zijn ...... mijn zoetie krijgt aanstaande woensdag chemo, dus dat komt écht niet goed uit ; we hadden daar zowieso niet kunnen bij zijn want in normale omstandigheden hadden we in Duitsland geweest (comunniefeestje) maar ook dat geplande weekendje gaat nu niet door ....
...........zucht........... allemaal zo'n shit hé ! Maja........nieks aan te doen !
Wat zit ik hier verdomme toch weer te klagen en te zagen..... is niet mooi, kweet het, maja.......k'zou zoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooveel met m'n zoetie willen doen en niets of niets lukt ! En dat maakt me soms ....boos, verdrietig, ongelukkig, maar dat mag ik alleen hier neerschrijven of in stilte denken of soms eens met m'n vriendinnen bespreken, maar voor de rest laat ik dat hier niet merken, want tenslotte kan aan gans deze shit-toestand niemand aan doen.
Dus.....zullen we maar proberen gaan te slapen.....al heb ik het de laatste nachten moeilijk met in te slapen ; als ik in men bedje lig denk ik constant aan die lotgenote van kamer 14 .....
Duimen jullie mee voor een goeie chemo-week aub ?..... Dat zal m'n zoetie misschien wat oppeppen (en mij ook).
Slaapwel en fijne week voor allen !

25-03-2013 om 00:38 geschreven door Niesje  

Vrijdagavond zijn we alweer......sorry dat het zo lang duurde maar effe stond men kopje er niet naar om te schrijven....
Ondertussen is het hier allemaal wat doorgedrongen....en proberen we terug een beetje de draad op te nemen, maar de gedachten naar onze terminale vriendin van kamer 14, die blijft constant in ons hoofd zitten, wat normaal is natuurlijk.
Ik heb haar man gister een mailtje gestuurd met vraag om ons op de hoogte te houden - dit in opdracht van m'n zoetie...
Verder gaat het vrij redelijk goed met m'n zoetie, buiten t'voorgaande natuurlijk waar hij het ook constant moeilijk mee heeft, maar ik bedoel : hij rust goed, hij eet goed en hij geniet van onze kinderen hun boeiende voorbereidingsplannen op hun steeds naderende 'backpakking-vakantie naar Corsica'.
Ze vertrekken volgende week vrijdag tot de week daarna zondag en normaal hadden wij samen met hen ook er even tussen uit geweest want wij zijn/waren uitgenodigd bij onze duitse 'familie-vrienden' voor een 1ste comunniefeest, maar dit geplande uitstapje, waar ik zo naar uitgekeken heb, kan nu spijtig genoeg niet doorgaan ; dus......terwijl onze kinderen weg zullen zijn, zijn wij gewoon thuis en gaan ze hier alle dagen op de voet volgen door de sateliet-internetmogelijkheden waarvoor onze zoon gezorgd heeft.
Ook heb ik al voor mezelf gepland om in die week dat de kids weg zijn.....een week waar ik het vrij moeilijk ga hebben, dat weet ik nu al, dus ben ik aan t'overwegen om dan misschien mijn bezigheid te zoeken in nog wat schuurwerk...... maar ook hoop ik in die week zo af en toe eens met m'n vriendinnen te kunnen op stap gaan ; dit allemaal om de rust hier in huis, door de afwezigheid van de kids, wat op te vangen
Maar eerst komen de 'chemo-dagen' er nog aan ; hopelijk kan alles aanstaande woensdag wél doorgaan, maar t'gaat daar nooit meer zijn zoals ervoor...... Misschien valt dat een beetje op te lossen door in een andere kamer te gaan zitten, maar ik weet hierover niet de mening van m'n zoetie, want misschien wil hij nét wél in de 14 gaan.... we zien wel.
Gisteravond ben ik, op vraag van onze dochter, toch even met haar gaan shoppen ; ze had men raad nodig en hulp bij de laatste aankopen voor haar vakantie Corsica, maar door tijdsgebrek zal ze morgen ook nog een drukke shop-dag hebben maar dan gaat ze dat doen samen met haar vriend.
Wat gisternamiddag ook mijn dag zo druk, hectisch en vooral beangstigend maakte is dat ik om 14u opgebeld werd door onze zoon, die normaal om dat uur aan t'werken is, dus wat mij direct een beetje verwonderde ; hij had me dringend nodig want zijn auto was weg-getakeld ! Paniek dus alom ! Maar na een telefoontje met de politie werd hem meegedeeld waar zijn auto zich bevond......dus tja.....ik was effe eerste hulp! Niet leuk voor hem dus want volgens zijn verhaal zou hij helemaal niet in fout zijn. Er zijn in de straat waar hij met z'n vriendin woont enkele vreemdelingen in een huis aan het werken en die hebben ervoor gezorgd, door datum-sabbotage melding, dat er vele autos weggetakeld zijn. Dus nu gaat er een petitie lopen in die straat om met z'n allen klacht neer te leggen bij de bevoegde instanties want niemand is bereid om de takelkosten en proces-verbaal kosten te betalen. ....wordt vervolgd....
Maar....door dus al die miserie ben ik zoon gaan ophalen....dan richting Antwerpen-stad moeten rijden naar het bevoegde politiekantoor en dan naar de bevoegde takeldienst om zijn wagen terug op te halen. Dat allemaal samen ging vrij goed, wetende dat ik helemaal niet gewoon ben om in de grote stad te rijden, eigenlijk iets wat ik ten allen tijde vermijd, maar dan.......dan kwam het......de rit naar huis !.......
Die takeldienst was op een voor mij totaal onbekende plek gelegen dus moest ik beroep doen op de gps om zéker niet via de autobaan naar huis te geraken, want de ring rond Antwerpen is moordend voor mij ! Dus onze zoon, die zéker via die ring naar huis zou rijden maar mij niet alleen wou laten, stelde voor dat ik eerst zou rijden......
En toen ging het mis natuurlijk.......zeer erg mis zelfs ! Zo mis dat ik op een gegeven moment OP de autobaan zat.....gigantische oprit richting Gent !!!! - Ikke in alle staten !! Zoon had het gelukkig snel door en is me voorbij gestoken teken doende dat IK hem nu moest volgen. Dus.....vrij vlug eerste afrit genomen want naar Gent wou ik helemaal niet ! Maar.......nu stonden we daar plots op Linkeroever .....dat wil zeggen....terug ! Terug onder de Schelde door naar rechteroever, dat wil zeggen....terug autobaan !!!! Ik dacht 'neeen !!!! maar er was geen andere optie want via stad-centrum dat zou helemaal fout lopen omdat zoon ook nog moest gaan werken ! Dus ik werd verplicht hem te volgen....op de ring !! O my God !!! twee tunnels moest ik door IN de spits !!!! Doodsangsten heb ik écht doorstaan !!! en dat is niet overdreven !
Eenmaal samen thuis aangekomen kreeg ik wel complimentjes van zoonlief dat ik het niet slecht gedaan had......écht die complimentjes kon ik wel missen want ik begrijp nog niet hoe ik dit overleefd heb ! Nooit meer !
Dat was mijn namiddagje Nét voor dat telefoontje van paniekerige zoon (die effe dacht dat z'n auto gestolen was) had ik me een thee-ke uitgeschonken en ging ik ff pauze nemen...... theeke was wel ijskoud toen ik van die doodse rit terug thuis was en half uurke later kon ik alweer terug vertrekken naar afspraakje met dochter
En dan zijn er mensen die soms vragen 'maar wat doe jij zo de hele dag ???? kan jij je bezig houden ?????' man man man ! ;-)
Vandaag was het iets rustiger.....k'heb zelfs een lekkere honing-noten-cake gebakken na de middag.
Die is voor morgen want dan verwacht ik alweer bezoek van de Aussies (Australische familie die hier op bezoek zijn en bij men schoonzus logeren). Ik las net op face-book dat ze gister en vandaag mooie uitstapjes gemaakt hebben ; vandaag naar Nederland en gister naar Antwerpen. .... Mag er niet te veel bij stil staan maar in normale omstandigheden dus bij niet-ziekte van men zoetie zouden wij die uitstapjes allemaal mee doen.....
Sometimes life is kl**** !!!!
En wat staat er t'weekend op t'programma ? : voor men zoetie RUST ! Voor mij.....weet ik niet : strijken....boodschappen....eten maken..... maar hopelijk ook wat ontspanning want ook al wordt het volgens de weerberichten bere-koud......soms komen de muren op me af en wil ik gewoon buiten.....
We zien wel weer zeker ?....
Fijn weekend iedereen en geniet zo veel mogelijk als je kan !
Greets
Niesje

22-03-2013 om 22:59 geschreven door Niesje  

Vandaag moet ik hier komen schrijven :
Vanmorgend was het dagje 1 van de 4de chemo kuur van m'n zoetie, maar deze is niet kunnen doorgaan omdat zijn witte bloedlichaampjes een klein beetje te laag waren. Onze oncologe wil altijd veilig spelen en geen risico's nemen en zegde ons dat dit heus geen kwaad kan om een weekje uit te stellen. Met een bang hartje en heel veel traantjes in men ogen heb ik haar de vraag gesteld of het iets met 'de ziekte' te maken heeft en ze heeft me 'nog' maar eens op het hart gedrukt dat er geen reden is tot panikeren, dat dit gewoon heel normaal is door de chemo die vrij zwaar is ; dit is in het verleden nog eens twee maal voorgevallen, maar ik zal het nooit leren en steeds blijven panikeren ; ik kan er écht niets aan doen.
Maar die traantjes die waren er niet alleen omdat het niet kon doorgaan, die waren er ook omdat we vandaag hebben vernomen dat mijn zoetie z'n soul maatje terminaal is......... en dat was een heel harde noot vandaag, voor iedereen hier.....
Ik kan het nog altijd niet geloven : onze lieve vriendin.....m'n zoetie's grote steun is terminaal.....chemo doet z'n werk niet meer.....ze hebben alles stopgezet.....
Wat is deze wereld toch onrechtvaardig en wat is ons leven toch zo oneerlijk !!!!
Dus.....al bij al......het uitstellen van m'n zoetie's chemo kwam niet ongelegen ; ook dat zegde onze oncologe want ook zij zag hoe moeilijk hij het ermee had ; zelfs zijzelf zat met de tranen in haar ogen.
Veel woorden heb ik hier écht niet voor - het is gewoon onbeschrijflijk als je dit te horen krijgt......
Ik kan nu alleen maar hopen dat deze week 'rust' m'n zoetie z'n witte bloedlichaampjes voldoende kan herstellen zodat we dan toch volgende week met chemo 4 kunnen starten ; maar nooit zal het daar nog t'zelfde zijn in die kamer 14.....
Vandaag vertelde hij me zelfs dat hij graag zou hebben dat ze eens tot bij ons zou komen ......kweet natuurlijk niet of ze dat zelf wil en of ze dat nog aan kan ; hij wil haar zelfs gaan bezoeken op palliatieve........ ik krijg rillingen als ik er nog maar aan denk....
En tja.....t'minst erge natuurlijk is dan ook.....dat we niet naar Duitsland kunnen volgend weekend, zoals we gehoopt hadden omdat we daar uitgenodigd zijn op een 1ste comunniefeest. Ik keek er zo naar uit maar dat laat ik hier alleen uit men mond vallen want wat ik helemaal niet zou willen is m'n zoetie een schuldgevoel geven en daarbij......ik blijf hopen want toen ik hem daarstraks voorstelde om als comunniecadeau iets in een enveloppe te steken zegde hij dat dat niet nodig is want dat we, van zodra hij terug aan de betere hand is, toch zelf naar daar zullen rijden om dat cadeau zelf persoonlijk aan de comunniekant te overhandigen. En dat vond ik een super goed idee dus ik blijf hopen.!
Het was dus een bewogen trieste dagje hier vandaag en ik weet niet of ik goed ga kunnen slapen  maar omdat het nu al zo laat is en ik er morgenvroeg vroeg uit moet zal ik het dan toch maar gaan proberen.
Mijn gedachten gaan naar ......
Slaapwel

21-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

pffff t'is weeral véél te laat, maar sorry....ik kon écht niet vroeger komen want ons bezoek is net de deur uit.....
Ja...de Aussies zijn hier geweest vanavond, gewoon met z'n tweetjes, lekker gezellig en daar gezelligheid geen tijd kent was het dus in één keer half 1!
Ongelooflijk hoe leuk om te zien en te horen hoeveel ze te vertellen hebben ; ongelooflijk om te mogen genieten van hun cultuur, hun manier van leven enzo maar ook natuurlijk over de familie....vreugde en verdriet.
Ongelooflijk om dit na al die jaren nu pas te kunnen delen met dat van de familie dat er nog rest.
Maar....ik zeg altijd : 'beter laat dan nooit' en laat ons genieten van de momenten die we nu samen hebben, want dat is toch het allerbelangrijkste.
Met de belofte dat ze één dezer dagen hier komen koken (op z'n Australisch uiteraard) heb ik ze zo juist buiten gelaten en zijn ze terug hier enkele huizen verder naar m'n schoonzus alwaar ze logeren.
Morgen gaan ze een naar Breendonk omdat ze ook een tipje van de oorlogsjaren willen leren kennen wat wél niet zo'n leuke jaren waren, maar wél een periode die niemand mag vergeten!
Tot zover de Aussie's .
Vandaag was hier overdag een vrij rustige dagje, gewoon met ons tweetjes want de kids waren op hun eerste volledig uitgeruste trekkingstocht in de Ardennen. Rond half 7 zijn ze hier alle 4 doodmoe, maar wel héél tevreden terug aangekomen, met 4 grote dozen pizza's om nadien al vrij vlug huiswaarts te keren om daar vrij snel te kunnen gaan slapen want morgen is het alweer terug werkendag voor de jeugd.
Met m'n zoetie gaat het wel, buiten de nog steeds vreselijke nevenwerkingen die zeker op dit moment niet beteren, integendeel. Zelfs de lekkere friet-biefsteak die ik voor hem had klaargemaakt vanavond daarvan waren het alleen de frietjes met mayonaise die hem smaakten....erg hé ! pffff.
En zo starten we morgen alweer met de 2 laatste dagen van z'n goeie week om dan woensdag alweer met volle moed er tegen aan te gaan met chemo kuur 4 van de 6. Hopelijk is onze dokteres terug en hopelijk zijn z'n bloedwaarden oké....duim duim duim ??
Maar nu is het voor mij ook bedjes tijd want morgen wordt een leuke dagje want ik ga op stap met m'n twee boezemvriendinnen en daar kijk ik enorm naar uit !
Slaapwel iedereen en fijne werkweek

18-03-2013 om 01:04 geschreven door Niesje  

Vanmorgend zijn de Aussies (Australische toeristen) bij ons op bezoek geweest en dat was super kei gezellig!
Zo gezellig dat ze zijn blijven zitten tot haast 14 uur !
Gelukkig had ik nog vele lekkere taart over van gister en heb ik nu niet meer alles is op ! Zo lekker vonden ze de taarten, vooral....de mijne ; ze hebben zelfs m'n recept gevraagd om dan thuis appel crumble Niesje te maken zeggen ze
t'Zijn écht toffe madammen, alle 2 ! Mijn zoetie zijn nicht die spreekt, ondanks dat ze al haar hele leven in Australie woont, nog vrij goed vlaams ; haar schoonzus daarentegen die een pure Australische is spreekt alleen Australisch en dat wil zeggen : zeer speciale dialectvorm van Engels - heel moeilijk voor mij, maar toch doe ik m'n best om ook met die dame 'Janice' is haar naam, een babbeltje te doen.
Vandaag was onze zoon hier even en tja....onze kids die spreken perfect Engels dus Janice vond het super plezant om met onze zoon te babbelen
Morgenavond komen ze terug (ze vinden het hier heel leuk!) en gaan dan ook kennis maken met onze dochter, dus dat wordt een leuke avond want haar engels is ook perfect
Ongelooflijk vind ik het soms, wetende dat die mensen van zo'n ver land hier nu aan mijn tafel zitten en ik ben dan ook één en al oor voor hun mooie verhalen over hun cultuur. k'Ben écht blij dat ze hier voor 5 weken op vakantie zijn en kijk er naar uit om nog vaak met hen te praten en misschien zelfs ook eens een uitstapje te doen.
Dat zal van m'n zoetie afhangen, maar m'n schoonzus (waar ze verblijven) heeft me gezegd dat ze me zal verwittigen als ze uitstapjes maken en indien het dan uitkomt mag ik mee. Maar t'liefst zou ik natuurlijk hebben dat m'n zoetie er ook bij is natuurlijk. We zien wel want de komende week is het alweer chemo-kuur..... Dus nog 3 vrije dagen te gaan....
Vanmorgend is onze zoon mee gaan zoeken naar die vermiste vriend ; al bij al niets gevonden...... bizar hé !  Maar allen vrezen we het ergste al willen we natuurlijk de hoop niet opgeven.
Werk-collega's van die vriend hopen nog steeds dat hij dinsdag gewoon op z'n werk gaat verschijnen met een mooi verhaal, want tot heden toe was hij in verlof.
Wij en onze zoon zijn er ook niet gerust in en mijn zoetie (ooit brandweerman) weet maar al te goed hoe het soms kan aflopen....
Deze namiddag ben ik, nadat de Aussies hier de deur uit waren, gelukkig nog vlug naar de rozenkweker kunnen rijden voor een prachtig rozenboeket om te gaan afgeven in het rustoord hier in de buurt voor een lieve dame die vandaag maar liefst 82 lentes wordt en die ik al ken uit men kinderjaren. Ooit liep ik met haar dochter samen in de lagere school maar toen sloeg het noodlot toe en is haar dochter ziek geworden (hersentumor) ; toen in die tijd zéker ongeneesbaar. Ze is net geen 13 jaar geworden en ik heb vaak naast haar ziekbed gezeten. Die ouders zijn nooit of nooit écht over dat grote verlies over geraakt (wat ook normaal is). De mama dus zit sinds vorig jaar in een home want de papa is 2 jaar geleden overleden....aan kanker. Zo oud als ik ben zo lang al is die mama altijd de eerste geweest om mij met m'n verjaardag een mooie verjaardagskaart toe te sturen ; nu kan ze dit niet meer en daarom vind ik het een reden te meer om nu ook mijn klein deeltje bij te dragen om haar verblijf in dat home toch een klein beetje aangenaam te maken door haar zo af en toe eens een bezoekje te brengen.
Onze kinderen die vertrekken morgen op een 'oefen-trekkings-dag' naar de ardennen. Hun gigantische rugzakken staan klaar met de nodige kilo's aan inhoudsgewicht en dus morgen gaan ze eens testen hoe het aanvoelt om daar een ganse dag mee rond te lopen.......k'ben benieuwd.
Onze zoon heeft het traject helemaal uitgestippeld en alles in gereedheid gebracht zodat wij ze via sateliet-internet verbinding kunnen volgen. ... Om 7u morgenvroeg vertrekken ze.....k'ben benieuwd naar hun verhalen morgenavond.
Voila....dat was het dan alweer en morgen ben ik er weer
Slaapwel en fijne zondag voor iedereen !

17-03-2013 om 00:41 geschreven door Niesje  

Alweer véél te laat kom ik hier m'n dagboekje bij schrijven omdat ik me daarin een beetje verplicht voel tegenover m'n trouwe lezertjes
Als voorbereiding op het 2de en tevens laatste verjaardagsfeestje van onze zoon hier, met vanavond etentje samen met zijne peter, was het hier alweer goed druk vanmorgend.... eerst huishouden, dan naar winkel 1 in opdracht van dochter ; dan naar winkel 2 in opdracht van zoetie ; dan naar grote winkel voor frietpatatjes en nog enkele vergeten zaken die ik dringend vandaag en t'weekend nodig heb.
Nadien thuis voorbereidingen avondeten - crumble appeltaart gebakken - frietjes voorgesneden en voorgebakken en dan was het alweer middag, tijd om te eten.
Zo vanaf een uur of 14.30 had ik dan effe rust om wat te bekomen en batterijtjes op te laden voor tegen de avond, want tegen 18 uur zou m'n broer er zijn, zo direct na zijn werk.
Lekker gezamenlijk gegeten : stoofvlees op vlaamse wijze mét frietjes en sla,komkommer,rode paprika's, tomaat en eikenbladsla en mmmmm t'was kei lekker!
Dan toch serieuze pauze ingelast waarna het tijd was voor het dessert : twee taarten : 1 appel crumble met vanilleijs en slagroom.....en 1 kaastaart (gebakken door de papa van onze zoon zijn vriendin) zéér lekker !
Nadien nog lang zitten nakletsen en om iets voor 12 is de laatste hier buiten gegaan
Nu komt er effe een verjaardags-pauze .....oef ! ;-)
Met m'n zoetie ging het vandaag alweer terug wat beter en dat merk ik dan ook direct als ik s'morgens beneden kom en geloof me.....dat doet deugd !
Ondanks z'n smaakpapillen probleem heeft hij toch goed gegeten vanavond.
Alles geslaagd !
Morgen........onze zoon heeft na lang nadenken toch beslist om deel te nemen aan de zoekactie naar zijn vriend die morgennacht een ganse week verdwenen is. Gister is die onrustwekkende verdwijning uiteindelijk in de krant verschenen alsook op de televisiezender ATV en morgen wordt er dus, onder professionele begeleiding én onder toezicht van de nodige journalisten, een zoekactie gepland........
Ik hoop uit de grond van m'n hart dat ze die man gaan vinden , maar........héél stiekem hoop ik niet dat het onze zoon moet zijn die die ontdekking gaat doen...aub neen.
We gaan aan de radio gekluisterd zitten en de grotere nieuwsberichten nauwlettend in t'oog houden......
Wat men vriendin betreft die sinds enkele dagen met een grote ongerustheid leeft ivb met haar eventueel verval voor borstkanker, wel die heeft me vanmorgend een smsje gestuurd dat ze dan toch vandaag gebeld heeft voor de resultaten van het bloedonderzoek (waar ze gister al mocht voor bellen maar toen er niets wou van weten) en de uitslag van t'bloed is zeer goed, dus dat is op zich al een hele opluchting.
Vandaag rond 13u moest ze dan onder de MRI scan en daar zal ze maandag de uitslag over kennen.
Voor haar staan al de ganse dag onze duimpjes kaarsrecht omhoog !
k'Ben moe......dus ga naar bedje toe..... slaapwel en fijn weekend !!!

16-03-2013 om 01:10 geschreven door Niesje  

druk druk druk......
Is geen excuus natuurlijk om hier niet te verschijnen, maar eerlijk gezegd ben ik er soms ook al eens te moe voor, dat geef ik wel toe, maar ik doe er dan alles aan om toch zo veel mogelijk bij te schrijven, zoals dus nu :
Eerst m'n zoetie : de vermoeidheid staat op z'n hoogtepunt deze week denk ik, dus.....kalmpjes aan doen is  de boodschap, maar daar lukt hij niet altijd in zoals vanmorgend.....hij kon niet vlug genoeg de garage induiken en aan zijn werkbank beginnen aan iets heel moois.....waar t'volgende verhaal aan voorafgaat :
Er is een beetje onrust opgedoken in het leven van mijn vriendin.....een ex-borstkanker-patiente..... Al een tijdje voelt ze zich niet al te best ; moe....niet kunnen slapen....dubben en denken....want ze heeft pijn....pijn op de plek waar ze nu bijna drie jaar terug is geopereerd aan borstkanker. Een vrij zware operatie omdat er toen uitzaaïngen waren naar de lymfeklieren, maar desondanks dat heeft ze toch praktisch haar hele borst kunnen houden (waar ze nadien toch wel wat spijt over had want nog maar t'gedacht te hebben dat er nog een miniscuul deeltje kanker zou zijn blijven zitten is voldoende om te zeggen : 'weg ermee', maar zover is het toen dus niet gekomen, maar wel een gedeelte van die borst is weggenomen - praktisch onzichtbaar. Door aanraden van haar man heeft ze dan toch eergister de stap gezet om eens bloed te laten trekken en daarvan gaat ze de uitslag morgen weten (eigenlijk al vandaag maar ze wou niet bellen  ...... ze wil het helemaal 'nog' niet weten..... Morgen heeft ze ook een afspraak om een MRI te laten nemen die duidelijkheid in heel deze vervelende situatie gaat moeten geven, maar ook daarvoor zal ze moeten wachten tot na het weekend ! Wij zelf weten maar al te goed hoe dit wachten aan je vreet !!! - onmenselijk!! Zij zelf vindt dat 'niet zo erg' omdat ze altlijd maar zegt 'ik wil het nu nog niet weten'......maja.....da's geen oplossing naturlijk ! Haar dokteres heeft haar onderzocht en voelt niets - dat is op zich eigenlijk al een goed teken, maja.....gelukkig wil ze ook recht op de bal spelen en vandaar dus morgen die MRI. Zijzelf denkt eerder aan de mogelijkheid van een zenuw die drukt op het littekenweefsel van de operatie, wat nog vaak voorkomt bij dames die zulke ingreep hebben moeten doorstaan - dus....ik bid hier voor haar dat het zoiets zal zijn, en eerlijk gezegd zegt mijn buikgevoel ook wel dat het eerder een hopelijk onnodige ongerustheid zal zijn door t'feit dat je als gewone mens maar zeker als ex-kankerpatient ook dagdagelijks wordt geconfronteerd met bijna niets anders dan kanker-gevallen ; de media loopt er momenteel van over door de wereld kanker dag overmorgen plus de alsmaar meer bekendmakingen van personen die in deze ziekte spijtig genoeg hervallen (denkend aan Anastasia en nog zo veel anderen) ; dat alles bij mekaar denk ik dat m'n vriendin zooooo ongerust aan het maken is dat ze tja....ook vanalles voelt, wat er wel zal zijn, maar daarom niet wijst op het ergste (althans niet te hopen natuurlijk!).....duim duim duim......
Mijn zoetie heeft ze althans vandaag toch een beetje gelukkig gemaakt en zelfs heel erg ontroerd door t'volgende: haar pa (op 49jarige leeftijd overleden aan kanker....) was schrijnwerker van beroep en heeft ooit een bed voor haar gemaakt, waar zij  in haar kinderjaren, alsook haar kinderen in hun kinderjaren in geslapen hebben en dat bij het ouder worden van iedereen in het huis van haar schoonvader op zolder is verzeild geraakt. Die schoonvader is nu om gezondheidsredenen in een home geplaatst en ouderlijke woning moest leeggemaakt worden door verkoop, dus dat bed, gemaakt door men vriendin haar papa kwam dus terug te voorschijn en niemand had er een plekje voor......dus met pijn in haar hart belde ze me of wij het konden gebruiken om ....op te stoken (tja onze open haard doet dienst met deze koude dagen en alle hout is natuurlijk welkom) maar mijn zoetie had voor haar 'verdriet ' een oplossing en heeft uit 1 van de stijlen van dit bed een prachtig hart gemaakt, schitterend mooi !!! Met veel ontroering en verbaasd dat dit zo vlug gemaakt was heeft ze het in ontvangst genomen ; wat heb ik toch een handige zoetie hé ! ben er zo fier op ! Want dit heeft hij vanmorgend gemaakt, ondanks zijn zware vermoeidheid, maar die vriendin van mij ligt hem nauw aan het hart door t'feit dat ze toch, buiten hun wil, lotgenoten zijn geworden. Mijn zoetie leeft dan ook enorm mee deze dagen met de spanning die al die onderzoeken weeral met zich mee brengen. Daarom......laat ons duimen dat het allemaal niet zo erg zal zijn !
Wat er hier ook nog zeer verontrustend is is de onrustwekkende verdwijning van een goede vriend van onze zoon ; een vriend die hier ten huize ook vaak op de koffie is geweest .... een vriend waar ik me ooit zeer gerust bij voelde toen onze zoon met hem enkele keren op vis-vakantie naar Franrijk is geweest. Een vriend waar onze zoon al jaren de sport van zaalvoetbal mee uitoefent. Die vriend is sinds vorige week zaterdagnacht vermist na een avondje stappen vermist.....vlak aan de Schelde.....dus iedereen vreest nu ondertussen na bijna een week onrustig afwachten, het ergste. Sinds vandaag staat deze onrustwekkende verdwijning in de krant en k'heb net gezien dat er ook een reportage is van verschenen op ATV waar die vriend zijn halfbroer een oproep doet naar de bevolking met vraag of er iemand iets zou gezien hebben die nacht. .....vreselijk ! Onze zoon is er al de ganse week zodanig mee begaan en verontrust dat zelfs zijn eetlust er onder lijdt....  We hopen vlug een antwoord te mogen krijgen want voor die vriend zijn familie moet dit nog veel veel erger zijn.
En zo is het morgen vrijdag..... de dag dat onze zoon zijn 2de verjaardagsfeestje krijgt ; morgenavond een gezellig familie-etentje hier thuis, dus morgenvroeg nog wel wat werk aan voorbereidingen hiervoor.
Hopelijk kom ik hier volgende keer wat goede nieuws schrijven.....
Slaapwel

14-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

Wat een weertje vandaag ! Wie mij kent weet dat ik hierover niet écht klagen zal maar k'heb wel alle medeleven met mensen die hier door moeten ; k'heb tenslotten ook onze kinderen die naar hun werk moeten geraken en waar ik ook bezorgd om ben natuurlijk.
Gelukkig hebben zij geen problemen ondervonden van dit winteroffensief van vandaag ; onze zoon die met de vroege staat heeft t'geluk gehad dat het zo vroeg in de morgend nog niet zo aan het sneeuwen was en tegen dat hij gedaan had met werken scheen het zonnetje (hier toch) en onze dochter was bij haar vriend gebleven en dan heeft ze t'geluk dat hij zeer dicht tegen haar werk woont zodoende dat ook zij veilig en wel én op tijd zonder problemen op haar bestemming is geraakt.
Wij hier thuis hebben maar liefst 2 x de véle centimeters sneeuw moeten opkuisen die oprit en voetpad zo mooi wit sierde, alsook doen we dit voor onze buurvrouw (een moeilijk te been zijnde weduwe) en die dame is ons tegen de lente altijd zeer dankbaar.
M'n zoetie heeft geholpen met sneeuw te keren ; is ook altijd leuk moment voor een babbeltje met de buren ; koud maar gezellig
Nadien, toen ik hoorde dat hij niet graag had dat ik met de wagen buiten kwam vandaag, ben ik m'n diepvries ingedoken en heb me bezig gehouden met een lekker avondmaal voor te bereiden voor dochter en vriend die kwamen eten ; alsook heb ik de grote oma-soepketel uit de kast gehaald en 10l lekkere verse tomaten-julienne soep gemaakt. Dat eet dochterlief zo graag en neemt hiervan regelmatig mee naar haar werk. Vanavond waren haar dankbare woorden dan ook : 'o mama wat zorg jij toch goed voor mijn gezonde levensstijl' .....en toen was ze alweer weg, gepakt en gezakt met mijn verse soep en mijn vers gebakken chocolade cake, dankbaar door knuffel en zoentjes ....nogmaals na roepend : 'mama vergeet men nieuwe broek niet te verkorten hé?! dankuuuuu' ...... kids hé.....ze houden je jong en bezig
En toen keerde de rust in huis weer.... geen pottengerammel meer, geen afwasgeluidjes meer, gewoon rust.....alleen t'knetterende haardvuur....tv op zacht en zoetie z'n oogjes vielen toe.....wat niet wil zeggen dat z'n oortjes ook sliepen want ik heb een unieke man....die kan 2 dingen tegelijk.... een zeldzaamheid : slapen en terwijl naar t'nieuws luisteren op tv
Enfin.....t'was een mooie winterse dag ; deze namiddag ook kei toffe wandeling met onze viervoeter gemaakt ; t'is écht de moeite om haar bezig te zien in de sneeuw ; op bepaalde plaatsen zakte ze er zo diep door dat haar buikje over de sneeuw wreef
Morgen staat er wel t'een en t'ander op t'programma :
- opdracht van dochter : ze heeft haar spaarpot leeggemaakt en omdat een werkende mens nooit in de bank binnen geraakt, heeft ze aan ons gevraagd om met haar gespaarde €centjes, die in een grote bank-zak zitten, mee naar de bank te gaan, waar die centjes in een grote machine gaan verdwijnen om geteld te worden.
- nadien héél misschien.....als zoetie zich goed voelt.....naar winkel waar ik vandaag op folder gezien heb dat een pracht van een digitaal fototoestel staat, en ik krijg dat van men zoetie. Joepie! eindelijk gedaan met dat gesukkel me dat steeds haperend toestel (afdankertje v dochter) dat ik al enige tijd in gebruik heb.
Na de middag zal het dan siesta-time zijn voor hem en ik ga dan misschien al wat schilderwerkjes uitvoeren, als het niet te koud is in de garage, anders ga ik nog wat wachten met deze klusjes en zal wel iets anders vinden om me bezig te houden - geen probleem !
En s'avonds is het dan 'lady's evening'...... zoals iedere veertiendaagse woensdagavond van half 7 tot half 10 ; lekker gezellig bijkletsen met men vriendinnen bij een natje en een droogje.
En t'allerbelangrijkste nu : staat van men zoetie : vandaag véél beter dan gister - geen krampjes meer dus dat gaat alweer de goeie kant op - Godzijdank ! // Wel watmeer last terug van tintelende tenen en vingernagels = terugkerende nevnwerking pffff alsook sterk dagdagelijks verminderde werkende smaakpapillen wat met zich meebrengt, dat.....hoe lekker ik ook kook......hij weer moet leren eten met de gedachte hoe iets smaakt want proeven doet hij haast niets meer (ook weerkerende nevenwerking). Voor de rest ook nog zeer moe, zeker na de middag.
Tja......wat doe je der aan ???? spijtig genoeg niets aan te doen
Gelukkig slaapt hij goed want dat is toch ook belangrijk.
Dus bij deze......slaapwel

13-03-2013 om 00:29 geschreven door Niesje  

De balonnetjes hangen er nog maar de feestneus is gaan werken vandaag.....en zo ook de rest van de jongeren hier, zoals het hoort in hun leven, denkend aan hun toekomst.
Maar k'ga nu niet te fylosofisch beginnen op deze eerste dag van de week.
t'Is hier een doodgewone maandag, alhoewel.......zonder kids
Dochter is bij de vriend gebleven.....ze is stilletjes aan aan het uitvliegen..... .....that's life zegt men....
En zoonlief heeft de vroege deze week.
En dit alles met sneeuw....veel sneeuw.... en berekoud !! De lente heeft zich terug verstopt vrees ik. That's Belgica
Met m'n zoetie was t'ook een mindere dagje vandaag......last van t'buikje pffff ; was ' t van de lekkere wafels gister ? Neen zegt hij....t'is van die verdomde chemo....zegt hij, dus tja.....normaal verschijnsel hé. Te hopen dat het morgen over is. Ondanks dat alles heeft hij toch vrij goed gegeten vananvond en m'n kookkunst eer aan gedaan en dan ben ik toch weeral tevreden.
Ook heeft hij vandaag vrij goed kunnen rusten .... ik was tot kort na de middag niet thuis dus zoetie had rust (wel eerst overlegt met hem maar t'stoorde hem niet).
Met schoolvriendin enkele leuke uurtjes in Ikea doorgebracht - héél gezellig, maar dat is het altijd met haar ;-)
Zo kijken we weeral uit naar ons volgende uitstapje, maar eerst moet dit winterprikje voorbij zijn.
Voila....dat was het een beetje van vandaag - morgen zal het rustig worden want de wegen gaan er naar t'schijnt gevaarlijk bij liggen, dus amuzeren we ons wat binnen hé - geen probleem en zoetie zal blij zijn.
Slaapwel

11-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

31 jaar geleden zijn wij de trotse mama & papa geworden van een super-zoon en dat hebben we vandaag reeds gevierd, en gaan dat de komende dagen nog wat verder vieren
Normaal zou er vandaag hier niets gebeuren, omdat mijn zoetie in de beginfase zit van z'n 3de chemokuur en uit ondervinding weten/wisten we dat het dan niet de ideale moment is om feestjes te organiseren, maar......doordat ons zooneke toch zooooo graag vandaag in z'n ouderlijk nestje verbleef én vroeg of hij dan s'avonds pannekoeken of wafelenbak mocht houden.....is er hier toch een beetje gefeest en t'was kei gezellig !
Leuk met z'n allen rond de tafel, leuke herrinneringen opgehaald, véél gepraat o:ver de dichtbijkomende vakantie van de jeugd hier (Corsica), uiteraard ook serieuze aandacht voor m'n zoetie en dit allemaal onder het afwisselend bakken van heerlijk geurende brusselse wafels. Meer moest dat écht niet zijn.
Aanstaande vrijdag wordt er verder gevierd want dan kan mijn broer ook komen (de peter over onze zoon) ; dan ga ik lekker koken s'avonds, alleen weet ik nog niet goed wat maar k'heb nog de ganse week tijd om hierover m'n hersentjes te pijnigen.
Zoetie had een prachtige nacht achter de rug ; gister reeds om negen uur gaan slapen en dit tot 7 uur vanmorgend, dus vanmorgend ging het best allemaal goed met hem.
Terwijl hij zich 'amuzeerde' met de open haard aan te steken heb ik me 'bezig gehouden' met : verjaardagsversieringen aan te brengen ; nadien nog een lekkere chocoladecake gebakken ; en alles klaar gezet op kamertemperatuur voor het wafelbeslag.
Na de middag is hij wel terug wat gaan rusten in de zetel want de nevenwerking: oververmoeidheid sloeg weer hard toe.
En ondanks de toenemende vermindering van z'n smaakpapillen heeft hij toch genoten van de lekkere wafels en dat kan alleen maar zijn gewicht ten goede komen.
t'Was dus een geslaagde dag, ondanks alles proberen we er telkens het beste van te maken en dat bewijzen de talrijke mooie foto's die voor de herrinneringen moeten zorgen.
Morgen maandag is het eventjes wat ontspannender voor mij en daar ben ik niet boos om ; morgenvroeg rond half 10 a tien uur komt m'n schoolvriendin en gaan we samen een paar uurtjes Ikea-en.....super ! ik kijk er naar uit !
De rest van de week ken ik de juiste planning nog niet maar er staat wel zeer veel in men kopje-agenda maar of ik het allemaal ga kunnen verwezenlijken deze week dat weet ik nog niet.
Aanstaande donderdag is hier wel een belangrijke dag want dan komt er een nicht van m'n zoetie uit Australie voor vijf weken op vakantie ; dat weerzien gaat leuk zijn, daar twijfel ik niet aan.
Maar eerst gaan we wat slapen en terug denken aan deze mooie verjaardag-zondag, terugdenken aan 31jaar geleden.....toen ik in t'moederhuis lag te genieten van dat kleine wonder en hoe de fiere papa s'anderendaags de aanmelding ging doen op t'gemeentehuis......
Slaapwel

10-03-2013 om 00:00 geschreven door Niesje  

Gister was dagje 3 v 3de chemo kuur en tevens laatste dagje van die reeks, dat wil zeggen : tegen half 3 naar t'ziekenhuis waar het, zoals meestal vrijdag's, vrij rustig was en we dus vrij snel werden verder geholpen, zodoende dat spoeling en chemo op een uurtje toegediend waren en we alweer terug thuis waren iets voor 4 uur. Zoetie heel tevreden want verlost van z'n pompje is altijd een openbaring voor hem en zoals de voorgaande dagen nog steeds super goed gezind - geen geklaag, niets. Ongelooflijk! S'morgens heeft hij me zelfs nog terug geholpen met het afbeitsen van nog enkele voorwerpen. k'Ben er zo trots op !
s'Avonds uiteraard, bij het plaats nemen in de zetel voor de televisie, sloeg de vermoeidheid vrij snel toe, maar dat vinden we niet erg ; t'is zelfs voor een gezond iemand dan soms moeilijk om de oogjes open te houden. Dankzij een uurtje slaap heeft hij toch samen met mij naar 'The Voice' kunnen kijken. Op zich is dat programma eigenlijk niets speciaals, maar voor een vrijdagavond vind ik dat leuk ....verstand op nul en een beetje genieten van goede en mindergoede vlaamse zangtalenten.
Gans dit programma heeft hij wel niet kunnen uitkijken - de vermoeidheid werd hem te zwaar en iets voor tien uur is hij dan gaan slapen en dit tot vanmorgend 7 ongeveer, dus wederom goed uitgerust.
Vandaag was er met onze zoon afgesproken dat die de lading hout, welk in de voorbije week in de tuin en op het terras belandt is, de komen zagen, klieven en sorteren voor de open haard.
Toen ik de vrij hevige regenbuien zag vanmorgend dacht ik zeker dat hij dit zou afbellen, maar neen.......hij stelde voor om het onder het overdekte terras te doen, wat men zoetie een goed idee vond.
Jaja....zoetie ging alweer helpen ......dulde geen tegenspraak en ook dit is allemaal weeral goed verlopen. Hard gewerkt hebben mijn mannen ! k'Ben er fier op!
Toen ik tegen 5 uur thuis kwam van de hectische boodschappen toestanden (man man man wat was dat overal een drukte vandaag !!!! onmenselijk!) toen waren m'n twee mannen klaar met het 1ste gedeelte van het weg te werken hout en hadden alles mooi opgeruimd en zaten te genieten van een welverdiend warme drankje.
Onze dochter met vriend waren ondertussen hier ook al beland want die zijn op appartementenjacht geweest vandaag......van de 2 voorkeurappartementjes spreekt er eentje hen héél erg hard aan (en ons ook ) en ik hoop écht waar dat ze t'geluk mogen hebben om uitverkoren te worden als nieuwe huurder. Blijkbaar zou er een lijst zijn van geselecteerden en daaruit wordt er in t'kort gekozen........ben er niet zo gerust in maja.....wat kan ik doen ? niets.
k'Zou het écht wel graag hebben dat ze t'geluk mogen hebben om uitverkoren te worden, want beiden waren heel erg enthousiast en daar het hier vrij dicht in de buurt is, plus hondvriendelijk, plus prijselijk.........tja.......duim duim duim!!!
Daar men zoetie dus alweer practische de ganse dag in de weer is geweest, is hij vanavond reeds om negen uur gaan slapen want de vermoeidheid was enorm groot - te verstaan hé. En toen ik zag dat hij er serieus tegen aan t'vechten was heb ik hem aangeraden om naar z'n bedje te gaan want morgen zou ik toch graag hebben dat hij zich ook goed voelt want t'is onze zoon zijn verjaardag !
Verjaardagen worden hier ten huize heel erg gevierd - daar hechten we hier zeer veel belang aan en in die sfeer zijn onze kinderen grootgebracht en dat voelen wij dat ook zij ervan houden om die tradietie in ere te houden.
Dus normaal zou er hier morgen gefeest worden, maar toen we enkele weken terug zagen dat het zo snel na mn zoetie zen chemo viel hebben we na goed overleg samen beslist om onze zoon zijn verjaardag enkele dagen later écht te vieren zodat papa dan ook ten volle kan mee genieten van al dat lekkers en de gezelligheid die erbij hoort.
Maar........vorige week vroeg onze zoon of hij toch wel met z'n verjaardag (morgen dus) toch tot hier bij ons zou mogen komen - om samen met papa naar t'wielrennen te kijken en......s'avonds mee hapje te eten (als dat mocht van mij   ). Uiteraard mag dat! Toen ik hem vroeg wat ik dan best zou klaarmaken stelde hij voor om wafels te bakken (papa's lievelingseten) dus......veel meer latijn hebben we er niet meer ingestoken want wafels zijn hier DE favoriet van iedereen en zo krijgt onze zoon eigenlijk twee feestjes (morgen en vrijdag ......slimme zoon hé)
Tja......moesten we op voorhand geweten hebben dat zoetie zich zo goed voelt, dan had ik natuurlijk morgen alles laten doorgaan maar zoiets is moeilijk te voorspellen hé.
t'Wordt hier dus een leuke zondag denk ik ; gezelligheid daar moet je zelf voor zorgen hé.
Cadeautjes staan klaar - alle ingrediënten voor de wafelenbak staan ook klaar, dus rest me  nog alleen nu t'verjaardagskaartje te maken, en dat is wat ik nu nog ga doen.
Slaapwel iedereen en fijne zondag voor morgen !

09-03-2013 om 23:28 geschreven door Niesje  

Voila.....dagje 2 zit er dan ook alweer op en morgen de voorlopig laatste.
Ongelooflijk hoe super goed mijn zoetie zich vandaag voelde en voor deed !!! ongelooflijk leuk ! Zaaaaalig gevoel hem zo goed gezind en goed voelend te zien !!! Maakt mij zo gelukkig !
t'Begon al vanmorgend toen ik beneden kwam en hoorde dat hij zo ontzettend goed geslapen had, ondanks het pompje dat hij twee nachten bij zich moet houden en waar hij normaal niet mee kan slapen.
Dus vandaag die verpleegster extra bedankt die gister hem gezegd zat dat dat tussen de twee oren zit en da je daar dus onbewust mee bezig bent en toen ze zijn plakker op zen borst nog eens goed vast duwde met de woorden 'voila sé....nu kan er zeker nieks gebeuren en ga je goed slapen' heeft dat dus écht geholpen
Vandaag moesten we dus 'maar' tegen half 2 op appél zijn in t'ziekenhuis dus de ganse voormiddag hard gewerkt thuis : lekkere appel crumble taart gebakken ; avondeten voorbereid want kids kwamen eten toen ze hoorde welk lekker dessert ik had én in de tuin gewerkt (gesnoeid, gepoetst....) toch beetje lentegevoel, maar volgens de weerberichten gaat dat toch alweer verdwijnen de komende dagen.
En zoetie......wel die heeft me geholpen met een afbeits-karweitje wat wil zeggen : een vrij vuil werkje dat je zittend kan doen en hij stelde zelf voor om dat te doen en ik ben er goed mee verder geholpen. Hopelijk kan ik morgen zelf (of met zijn hulp) nog wat afbeitsen en als dat dan allemaal klaar is dan kan ik me één dezer dagen 'amuzeren' met al het afgebeitste terug te schilderen en terug mooi te maken (dat is 1 v m'n hobby's). T'Zijn allemaal dingen voor in de tuin dus t'is leuk dat ik dat nu kan doen, als dan de échte lente doorbreekt zijn die werkjes toch al opgeknapt en kan ik me met iets anders bezig houden, want eigenlijk is er altijd wel werk in een huis en een tuin hé.
Vanmiddag is zoon (die nog thuis is met knie-probleem) komen eten en die heeft papa dan naar de kliniek gevoerd want ikzelf moest nog ff thuis blijven daar onze viervoeter om 14 uur haar laatste voeding moest hebben (zie gister verhaal van tand-ingreep morgen onder volledige narcose) dus die moet nuchter zijn en mag niets meer eten tot zaterdagmiddag......écht zielig, wetende dat ze voor bepaalde handelingen vaak beloond wordt met hondekoekje en nu dus niet begrijpt waarom ze niets krijgt, ondanks haar flinke brave gedrag........ hondenleven kan soms ook hard zijn ;-) ; maar t'is voor haar eigen welzijn en dat is toch wat telt hé !
Vanavond dus de kids allemaal aan de tafel en de potjes waren alweer allemaal leeg, dus morgen zou t'zonnetje moeten schijnen en het dessert (m'n appel crumble taart) had ook succes  en is zéker voor herhaling vatbaar !
Morgen is het dus dagje 3 - om half3 op appèl zijn en als alles meevalt en ze kunnen op tijd starten met baxters dan zijn we tegen 4 uur alweer terug thuis en kan zoetie er alweer de rest van de 14 dagen tegen en volgen eerst de 4 à 5 moeilijke dagen........ af te wachten hoe ze deze keer gaan verlopen.
Vandaag alleszins voelde hij zich ongelooflijk goed zegde hij - niet te geloven hé, wetende dat z'n lichaam vol chemo zit ! Wél was hij zeer moe vanavond en is dan ook op tijd gaan slapen - nu maar te hopen dat hij niet midden in de nacht véél te wakker gaat zijn.
Door zijn goed gevoel vandaag maakte hij al zelfs plannen om zaterdag zijn nieuw 'speelgoedje' - nieuw aangekochte electrische boomzaag - uit te testen. Maar.........zo ver zijn we nog niet hoor........ en toen onze zoon dat hoorde beloofde hij om zeker dan te komen helpen. Tja al dat hout dat deze week hier op terras is komen te liggen moet versneden worden en gestapeld in de houtmijt, maar of dat deze week al zal kunnen gebeuren zou me verwonderen, maar t'enige wat telt is dat zoetie er goei oog op heeft en de rest zien we dan zaterdag wel.......
wordt dus vervolgd
Nu slapen tijd !
Dankjewel voor de lieve vele steunende duimpjes !

08-03-2013 om 01:21 geschreven door Niesje