Gebruik baard, pruik en snor nooit om uw gezicht te verbergen!
Hoofdpunten blog wandelen
sinterklaas
10-09-2009
Sinterklaasverhaal
Sint is sip (1)
Een beetje droevig kijkt Sinterklaas uit het raam van zijn grote paleis in Spanje. Zijn mondhoeken hangen naar beneden. Zijn ogen staan sip. De pieten hebben het ook al gemerkt, zij sluipen heel zacht door het kasteel. Dat doen ze om Sinterklaas niet te storen. Want als SpeelgoedtestPiet weer eens met een kinderstraaljager door de gang vliegt en heel hard optrekt om de trap op te vliegen dan is er natuurlijk veel herrie. En dan; dan zucht de Sint diep. Heel diep. Zo diep dat alle Pieten er verdrietig van worden. En die keer, toen de PepernotenPiet wel duizend pepernoten had gebakken met rotjes erin? Wat een rotzooi was het toen! Overal pepernotenkruimels. En die knallen! Dagen ging het door, en het was niet eens oud en nieuw. Eigenlijk moesten de Pieten wel vreselijk lachen om al die knallen. Ze hadden ook wel eens stiekem een pepernoot naar elkaar gegooid hoor. BAM deed de pepernoot dan. Lachen joh. Maar de Hoofdpiet vond het veel te gevaarlijk, die knalpepernoten. Net als een straaljager voor kinderen. "Nee, daar komen ongelukken van," zei de Hoofdpiet. Wel jammer, vonden de pieten hoor.(wordt vervolgd) uit: Sinterklaas documenten
Na het Waasland schaart nu ook Vlaanderen zich achter de goedheilige mannen
Na het Waasland schaart nu ook Vlaanderen zich achter de goedheilige mannen (slot)
Immateriel erfgoed De Unesco-lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële erfgoed van de Mensheid vormt een aanvulling op de Wereldgoedlijst. Mondeling en immaterieel erfgoed is niet-tastbaar: het zijn tradities, rituelen, feesten, muziek en verhalen. Bij het opnemen van de tradities op de Vlaamse lijst wordt o.a. rekening gehouden met de 'leefbaarheid' van het immaterieel cultureel erfgoed. Hoe worden de gebruiken onderzocht, gedocumenteerd en gepromoot? Is de traditie vandaag nog steeds levend en actueel? Het is namelijk helemaal niet de bedoeling tradities te bevriezen, maar wel dat gebruiken van de vorige generaties ook vandaag nog een betekenisvolle en hedendaagse rol hebben in het leven van alledag. Lieven Dehanschutter. uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Na het Waasland schaart Vlaanderen zich achter de goedheilige mannen
Na het Waasland schaart Vlaanderen zich achter de goedheilige mannen (2)
Gezamelijke Wase Onderneming Wie wil opgenomen worden op deze Vlaamde lijst, moet zich kandidaat stellen. Samen met het Sint-Nicolaasgenootschap, het Sint-Maartencomité uit beveren, Toerisme Waasland,de gemeente Beveren en de stad Sint-Niklaas diende de Erfgoedcel Waasland eind maart dit jaar een dossier over de gebruiken rond Sinterklaas en Sint-Maarten in. Ode De Zutter, coördinator van de Erfgoedcel Waasland:"Mede dankzij het Sint-Nicolaasgenootschap is de kennis over de gebruiken en het enthousiasme rond de figuur van Sinterklaas in de regio erg groot. Dankzij inspanningen van alle partners konden we op korte termijn een dossier samenstellen. We zijn erg blij dat de tradities van Sinterklaas en Sint-Maarten in de Vlaamse lijst opgenomen zijn. In de toekomst zullen we kijken of er samenwerking mogelijk is met andere landen waar de traditie van Sinterklaas en Sint-Maarten voorkomt en zullen we samen met onze partners de kennis over de documentering van de gebruiken verder uitbreiden." (wordt vervolgd)
Na het Waasland schaart Vlaanderen zich achter de goedheilige mannen. (1)
Tradities rond Sinterklaas en Sint-Maarten krijgen steun uit Vlaanderen.
De Vlaamse minister van Cultuur Bert Anciaux besliste, de Sinterklaas- en Sint-Maartengebruiken in Vlaanderen op te nemen in de "inventaris van het Immaterieel Cultureel erfgoed Vlaanderen." Dit betekend dat de tradities opgenomen worden op een lijst met typisch Vlaamse gebruiken zoals de Heilige Bloedprocessie Brugge, Aalst carnaval en de Vlaamse gebarentaal. Ook de kanditatuur van het Ros Beiaardommegang van Dendermonde, de Zevenjaarlijkse Virga Jessefeesten in Hasselt en de Garnaalvisserij te paard uit Oostduinkerke is goedgekeurd. Op termijn maken deze tradities kans opgenomen te worden op de UNESCO-lijst van Werelderfgoed, waarop bijvoorbeeld het Wajang Kulit poppentheater uit Indonesië, het carnaval van Binche en de Mevlevi's of dansende derwisjen uit Turkije staan. (wordt vervolgd) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Nationale gedachteniskapel voor de Heilige Nicolaas in USA
Nationale gedachteniskapel voor de Heilige Nicolaas (slot)
Een Nicolaasicoon uit de Russchise traditie flankeert het beeld - dat uit Spanje komt - aan de ene kant, een uit Byzantijnse traditie aan de andere kant. 's Avonds was er een benefietsouper in Paoli, Pennsylvania, in "ristorante San Nicola", zo genoemd omdat de eigenaar afkomstig is uit Bari. De gedachteniskapel wil ondermeer de aandacht trekken voor de mensen van de St Nicholas church in Beit Jala, in Palestine, vlak bij Bethlehem en hen ook ondersteunen met wat mensen schenken. Het gaat hier om een project dat 2 jaar geleden is opgestart met de steun van het bisdom Los Angeles (Episcopaals) en het St Nicholas Seminarie in Ghana. Mevrouw Jane Williams, echtgenote van de aartsbisschop van Canterbury, is the UK beschermvrouwe van de SNS. Elk jaar gaat er in Canterbury ook een groot religieus feest door op de feestdag van de heilige Nicolaas, meegevierd door duizenden mensen, waaronder de Aartsbisschop en de deken van de kathedraal. J.Rozenthal, (vertaling Luc Vermeulen) uit : Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Nationale gedachteniskapel voor de Heilige Nicolaas in de USA
Nationale gedachteniskapel voor de Heilige Nicolaas (1)
Op 31 mei, Pinksteren, werd in de Episcopaals-Anglicaanse Sint-Lucaskerk in Germantown, Philadelphia, een nieuwe nationale gedachteniskapel voor de heilige Nicolaas ingewijd. Een parochiale groep van 12 vrouwen staat in voor het onderhoud van de gedachteniskapel, in samenwerking met : de Saint Nicholas Society UK/USA (zustergenootschap van het SNG) Monseigneur Frank T. Griswold, de 25ste Aartsbisschop van de Episcopale Kerk, ging de inwijdingsceremonie voor, geassisteerd door Kanunnik Greg Smith en Kanunnik James Rosenthal. De aanwezigen zongen hymnen ter ere van en lazen gebeden tot de Heilige Nicolaas. Zowat 100 mensen lieten zich zalven met het "santa manna" uit het graf van "San Nicola" in Bari. In de gedachteniskapel staat een groot beeld van de heilige Nicolaas, voorgesteld als katholieke bisschop mat cappa, mijter en kromstaf, een geopende bijbel met daarop drie appels en aan zijn rechtervoet de drie knapen in de pekelton. (wordt vervolgdt) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Eerste officiële ontvangst van Sint-Nicolaas te Bergen op Zoom (slot)
Toen iedereen gearriveerd was trok men in optocht, nog steeds in de regen, met de meisjes voorop via het Vierkantje naar de Gertrudiskerk. Daar werden liedjes gezongen die de kinderen op school hadden geleerd. Onder een donderend hoera- geroep kwamen Sint-Nicolaas en Zwarte Piet om 3 uur de kerk binnen. De heilig man schreed langzaam langs de rijen naar zijn troon onder de stemmige klanken van het orgel. Na een aantal officiële toespraken (de organisatoren dichtten zich in die tijd (?) wel heel graag alle lof toe) en dankzegging aan de burgerlijke en militaire autoriteiten, werd de regeling van het feest bekend gemaakt (tucht en orde diende er te zijn!). Een stormachtig handgeklap viel luitenant De Jong ten deel. Vervolgens stond Sinterklaas op, maakte een zegenend gebaar en sprak enige woorden (Spaans?), die gelukkig in gejuich verloren gingen. Daarna werd er weer gezongen, ditmaal onder pianobegeleiding van heer De Groot. Verder waren er nog optredens van Oscar Van Hemel (viool) en mevrouw Van der Heijden-Verbist (zang). Belgische liederen mochten op hoog militair bevel niet gezongen worden met het oog op onze neutraliteit. Om 5 uur vertrok Sinterklaas weer met achterlating van gelukkige kinderen. Dr. Frans J. van Overveld uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Eerste officiële ontvangst van Sint-Nicolaas te Bergen op Zoom. (2)
Evenals nu nog het geval is, werd er ook in 1914 nog een kindermiddag georganiseerd, zoals dat toen nimmer had plaats gevonden. Het Rockefellerfonds had hiervoor 500 gulden beschikbaar gesteld. Het feest vond plaats op maandag 7 december(!)in de Gertrudiskerk, die speciaal voor deze gelegenheid was versierd met veelkleurig elektrisch licht, dat door H. Janvier, een kermisexploitant, beschikbaar was gesteld (uniek, want de stad moest nog tot 1921 wachten op reguliere elekticiteit). een troon voor Sint-Nicolaas, met borstbeelden van koningin Wilhelmina en prins Hendrik, en gedrapeerd met vlaggen van Nederland en België, stond opgesteld in het midden van het koor. Terwijl op lange tafels 3032 porties lekkernijen, zijnde speculaas, marsepein en sinaasappelen, stonden te wachten op de kinderen.
De kinderen kwamen om half twee, in de stromende regen vanuit de scholen en uit de vluchtelingenkampen onder begeleiding van de muziekkorpsen van 3R.I.(3e Regiment Infanterie) en het 41e Landweerbataljon naar de Grote Markt. De kinderen hadden rood, wit, blauwe en oranje vlaggetjes. Op de Markt werden zij opgewacht door soldaten van alweer het 41e Landweerbataljon en de harmonieën E.M.M. (Eendracht Maakt Macht) en Arbeid Adelt. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Eerst officiële ontvangst van Sint-Nicolaas te Bergen op Zoom (1)
Op het eind van het jaar 1914, enige maanden na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, besloten een aantal dames, voornamelijk echtgenotes van officieren, om Sint-Nicolaas officieel naar Bergen op Zoom te halen. Aanleiding was het gedwongen verblijf van vele Belgische kinderen in de vluchtelingenkampen, die na de overrompeling van België in oktober 1914, haastig op Kijk-in-de-Pot en op Plein XIII waren opgericht. Dankzij enige gegoede Belgische kindervrienden kon aan dit initiatief een gewenste uitbreiding worden gegeven, en werden ook de Bergse kinderen bij het feest betrokken.
Zondag 29 november 1914 was het dan zover: Sinterklaas zou met de Zeppelin uit Spanje komen (zegt men!) en via Tholen per auto naar Bergen op Zoom. Deze automobiel was beschikbaar gesteld door sergeant Fick. Hier blijkt al dat de militaire betrokkenheid bij dit gebeuren groot was, wat ook opvalt uit het feit dat Sinterklaas met militaire promptheid en precisie stipt om 12 uur de bordestrappen van het stadhuis beklom. Ondanks een overvolle Markt ("geen kei was onbezet") ontving waarnemend burgemeester Somers de Sint in de hal van het stadhuis. De raadzaal was niet beschikbaar, omdar deze in gebruik was als levensmiddelenmagazijn. Namens Sint-Nicolaas nam luitenant De Jong het woord, want Sinterklaas sprak in die tijd alleen nog maar Spaans (1 jaar later was hij trouwens het Bergs al volledig meester!). Na de officiële ontvangst werd er eerst door fotograaf Van Velsen een historische foto van het gezeldschap voor het bordes gemaakt, waarna een vriendelijke Sint op zijn schimmel plaatsnam. Achter hem troffen we een dreigende Piet met roe aan. Er werd een stoet samengesteld waarbij de goedheilig man werd vergezeld door artilleristen te paard en soldaten van het 41è Landweerbataljon. De militairen waren voorzien van collectezakjes aan een lange lat. De opbrengst van de collecte was bestemd voor de kinderen der Armenscholen en voor die der Belgische vluchtelingen. Pakjes en speelgoed werden door 2 zwarte knapen op een wagen in ontvangst genomen. (wordt vervolgd) uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
Sinterklaas rijdt veel op zijn schimmel rond. Dat is voor dat paardje natuurlijk heel gezond, maar voor de Sint is dat het helemaal niet dat hoorde hij dan ook van Zwarte Piet. 'U moet veel meer bewegen, beste baas en minder snoepen van marsepein en speculaas.' Sinterklaas is niet dom en begreep het wel en kocht daarom vlug een fitnesstoestel. 'Jij komt ook nog al wat beweging te kort, waardoor je dikker en kortademig wordt. Daarom beste Piet, dit apparaat in jouw schoentje, zodat je binnenkort zo fit bent als een hoentje.' Pieter Feller
Het aantal afbeeldingen in Vlaanderen van de bekerlegende is bijzonder schaars. Renaat Van der Linden somt er in zijn "Iconografie van Sint-Niklaas in Vlaanderen) drie op.
De oudste afbeelding staat op de doopvont (12de eeuw) van de Sint-Laurentiuskerk te Zedelgem. De legende van de drie maagden en de drie scholieren zijn er ook op afgebeeld. Willy Peirsegaele, die de doopvont grondig bestudeerde; betwist de stelling dat één zijde volledig aan de bekerlegende gewijd is.
Een afbeelding uit de 14de eeuw vindt men in de Gravenkapel van de O.L. Vrouwkapel te Kortrijk.
In 1444 vervaardigde Arnold Dreyers een gewelfsleutel met de bekerlegende voor een straalkapel in de Sint-Sulpitiuskerk te Diest. De kapel was oorspronkelijk aan Sint-Nicolaas toegewijd, maar sedert het midden van de 19de eeuw staat er een altaar voor drie andere heiligen. (Franciscus, Antonius en Clara).
In de Kathedralen van Tours, Auxerre, Chartres en Bourges (Fr) ziet men de legenden op glasramen. Lieven Dehandschutter. uit: Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen
Charles W. Jones wijst in zijn studie "Saint Nicolas of Myra, Bari and Manhattan" (1978) op de gelijkenissen tussen de Basilios- en de bekerlegenden. De bekerlegende verklaart volgens hem tevens het patronaat van Sint-Nicolaas over de wijndragers en -verkopers. Jones ziet ook een parallel met de legende van de Egyptische soldaat Sint-Menas.
Eutrope, een burger van alexandie, laat bij een goudsmid twee gouden schalen maken. Eén daarvan is voor het altaar van Sint-Menas. Tijdens de zeereis gebruikt Eutrope een maaltijd die wordt opgediend op de schaal die voor Sint-Menas bestemd is. De slaaf die de schaal nadien moet afwassen, laat ze ontglippen, zodat ze in zee terechtkomt. Uit vrees voor bestraffing springt ook de slaaf in het water.
Wanneer Eutrope in de basiliek van Sint-Menas aankomt daagt daar ook de slaaf op met de schaal. (wordt vervolgt) uit: Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen.
Tijdens de zeereis naar Myra vraagt de vader aan de zoon wat water te scheppen met de eerste beker. De zoon valt daarbij echter met de kostbare beker in het water en verdrinkt. Zijn ouders zijn zeer bedroeft maar besluiten toch hun reis verder te zetten en de tweede beker te offeren.
In de Sint-Nicolaaskerk te Myra zet de vader de beker op het altaar. Als door een onzichtbare hand bewogen, schuift de beker evenwel weg en valt. Ook een tweede poging om de beker op het altaar te plaatsen mislukt om dezelfde redenen.
De verwondering is compleet wanneer daarna de doodgewaande zoon in de kerk verschijnt, de originele beker in de hand. Hij vertelt dat Sint-Nicolaas hem gered had toen hij in de golven verdwenen was.
Uit dankbaarheid offert de vader beide bekers aan Sint-Nicolaas. (wordt vervolgd) uit: Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen
De bekerlegende ontstond niet in Klein-Azie, waar Sint Nicolaas leefde, maar in West-Europa. In zijn standaardwerk "Nicolauskult und Nicolausbrauch im Abendlande" (1931) situeert Karl Meisen de oorsprong meer bepaald in Noord Frankrijk.
De oudste geschreven versies zijn te vinden in het zgn. Battle Abbey-handschrift (11de eeuw), dat thans in Londen bewaard wordt, en in "La Vie de Saint-Nicolas" van de Normandische schrijver Robert Wace (12de eeuw).
Een edelman smeekt Sint-Nicolaas om de geboorte van een zoon. Hij belooft een bedevaart naar Myra te ondernemen en een gouden beker op het Nicolaasaltaar te offeren indien zijn gebeden verhoord worden. En inderdaad, er wordt een zoon geboren. Wanneer het kind wat groter werd, was de tijd gekomen voor de beloofde pelgrimstocht naar Myra. De vader liet een beker vervaardigen bij een goudsmid. Toen de vader de afgewerkte beker voor het eerst te zien kreeg, was hij zo onder de indruk van diens pracht dat hij besloot hem voor zichzelf te houden. Hij gaf de goudsmid de opdracht een kopie te maken die dan op het Nicolaasaltaar zou geplaatst worden. (wordt vervolgd) uit: Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen
Sinterklaas is dol op spannende verhalen en een park om in rond te dwalen. Dan is een pretpark natuurlijk ideaal. Sint en Piet kennen ze bijna allemaal. De Efteling met de Halve Maen, het spookslot en de grote achtbaan. Het pony attractiepark in Slagharen dat bezoeken ze ook al vele jaren. Het grootste staat echter over de grens en Sinterklaas vervult nu je liefste wens Jij mag naar een echt kinderparadijs. helemaal naar Eurodisney in Parijs. Pieter Feller
09/06 Uittredend Vlaams minister van Cultuur Bert Anciaux (sp.a) heeft beslist dat ook Sinterklaas en Sint-Maarten behoren tot het Cultureel Erfgoed Vlaanderen. Een wijze en juiste beslissing van deze minister, als je het mij vraagt. Deze tradities kunnen later ook gaan deel uitmaken van de lijst van werelderfgoed van de Unesco. uit: gazet van Antwerpen.
Dan is er nog de Nicolaasabdij in Angers, gesticht door Foulques Nerra, graaf van Anjou en stamvader van de Plantagenets, die tijdens zijn tweede bedevaart naar Jeruzalem van de verdrinkingsdood werd gered door Nicolaas van Myra.
Louis Janssen haalt deze laatste legende aan , in "Nicolaas, de duivel en de doden" (1993) om te bewijzen van de verspreiding in Noord-Europa van de cultus rond Sint Nicolaas nog voor de Normandische verovering een feit was.
Maar dan komt volgens Karl Meisen in zijn "Nicolauskult und Nicolausbrauch im Abendlande" (1931) de belangrijkste verklaring voor de verspreiding van de heilige in onze streken: de roof van de relieken van Nicolaas van Myra naar Bari in 1087 (translatio). En ook hier toonde Nicolaas zich de beschermer van de zeelieden: "Bij het overbrengen van Nicolaas'gebeente naar Bari stormde het zodanig dat het schip moest uitwijken naar een haven: Patara, Nicolaas geboortestad."
Dat bij de verspreiding van de Nicolaascultus de zeelieden een belangrijke rol gespeeld hebben, is bijna vanzelfsprekend. De Normandiërs, die dan ook Zuid-Italië beheersten, wisten hun bewondering voor deze merkwaardige heilige over te brengen op hun neven in het Noorden. Dit gebeurde al ten dele voor de translatio, maar het zwaartepunt ligt zonder twijfel erna. Geert Vandenhende uit: Tijdingen van het Sint-Nicolaasgenootschap
In de legende over de bedevaart van Nicolaas naar het Heilig Land wekt hij een matroos die tijdens een storm uit de grote mast te pletter was gevallen, opnieuw tot leven. Tevens bedaart hij de storm. Bij zijn vervroegde terugkeer toont Nicolaas opnieuw zijn krachten over de zee wanneer de kapitein van het schip hem niet onmiddelijk naar zijn streek wil terugbrengen. Ook deze bemanning dankte hem en vroegen hem om vergeving. Nicolaas verschijnt nog in tal van andere legenden aan pelgrims op zee om hen van naderend onheil te verwittigen.
In nog latere legenden treedt Nicolaas opnieuw op als beschermer van zeelieden en drenkelingen. Zo bericht Ordericus dat Willem de Veroveraar bij zijn overtocht van Normandië naar Winchelsea (Engeland) in 1067-68, in een storm terecht kwam. Hij riep de heilige aan en kwam zodoende zonder averij aan waar hij moest zijn. (wordt vervolgd) Geert Vandenhende
