Het Commissariaat-Generaal voor de vluchtelingen heeft
beslist om Waregemnaar Navid Shariffi uit Waregem uit te wijzen. Hij is
allesbehalve een misdadiger, alhoewel hij werd opgepakt en momenteel zit
opgesloten in het gesloten Asielcentrum in Brugge. Eerder integendeel is Navid
een voorbeeldig student en loodgieter bij een Waregems bedrijf. Hij verblijft
al vijf jaar bij ons en heeft zich perfect geïntegreerd zowel inzake taal,
vrienden, sociale instelling, werkkracht, belastingbetaler, eigen gezin met
vriendin en kindje
Zijn leraars, zijn werkgever en zijn collegas op school en
op het werk noemen hem zonder enig aarzelen voorbeeldig op alle vlak.
Het Commissariaat-Generaal voor de vluchtelingen baseerde
haar uitspraak alleen op basis van haar bevoegdheid. Hier was geen reden tot
subsidiaire bescherming en de graad van integratie speelt voor ons geen rol. De beslissing werd genomen op basis van een
grondige individuele beoordeling en zijn veiligheid in Kaboel in Afghanistan.,
is de reactie op het ongeloof in de samenleving. Het commissariaat baseerde
zich volgens Dirk Van
den Bulck op internationale criteria, adviezen en rapporten. De uitgeprocedeerde mag worden uitgewezen naar
Afghanistan.
Het lot van Navid Sharifi ligt nu in handen van de Dienst
Vreemdelingenzaken en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block.
Zij kan de uitwijzing nog voorkomen. Maggie DeBlock kan rekening houden met andere criteria
zoals zijn verregaande integratie, zijn inbreng als voorbeeldig arbeider in een
knelpuntberoep, zijn bijdrage als belastingbetaler, enz. Maar langs die kant blijft het deze keer opvallend stil, wat het ergste doet vermoeden.
Onbegrip is
eigenlijk te zacht uitgedrukt als we dieper ingaan op het geval Navid Sharifi. Politici nemen maatregelen om buitenlanders
naar hier te halen om onze knelpuntberoepen in te vullen en een voorbeeldige volledig
geïntegreerde jonge loodgieter, die niets dan positieve getuigen van
bekwaamheid kan voorleggen, zouden we naar Afghanistan sturen
Luister eerst
naar zijn verhaal en kijk vooral naar zijn prestaties. Is het in zijn geval
niet wraakroepend om als misdadiger te worden behandeld en bij het select
groepje uitgewezenen te behoren, terwijl duizenden misdadigers waarvoor het gebruik
beter zou worden doorgevoerd, vrijuit werkloos ons mogen blijven bedreigen.
Kaboel in Afghanistan
wordt voor hem veilig beschouwd, maar daar al gevlucht op 4-jarige leeftijd
heeft hij als 21-jarige nog weinig met dat land gemeen. Toen ik vier
jaar was, ben ik samen met mijn familie voor de taliban naar Iran gevlucht. Toen
ik vijftien was, moest ik in mijn eentje Iran verlaten, omdat een familievete
uit de hand liep. Na zes maanden rondzwerven ben ik in België terechtgekomen.
Moet ik nu naar Afghanistan? Een oorlogsgebied dat ik nooit heb gezien, vraagt
hij zich af.
|