Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

Op de Vlaamse feestdag zondag 11 juli kan je van 15 u. tot 17.30 u. een uniek concertenparcours afleggen in hartje Waregem. De cultuurdienst & Cultuurraad kunnen hiervoor rekenen op de medewerking van de Kunstacademie, lokale artiesten en verenigingen. Vier mee en baan je een weg te voet of met de fiets langs exclusieve miniconcerten op drie unieke locaties in hartje Waregem. Alles is gratis, maar inschrijven vooraf is verplicht.

De organisatoren maken verrassende gelegenheidspodia helemaal vrij voor artiesten van bij ons en ook onderweg kan je een fantastische muziekervaring beleven. Het worden kleine intieme bubbelconcerten voor grote talenten. De organisatie voorziet zelf geen drank- of voedselverkoop. Neem zelf een drankje mee voor onderweg of ga langs bij onze lokale horeca! De podia staan in de tuin van Villa Gaverzicht -  Churchilllaan 16, Het kasteelpark Baron Casier en de binnenplaats bij Glorieux Interiors recht over het station Noorderlaan 68. Daar worden zondag 11 juli tussen 15 u. tot 17 u. om het uur concerten gegeven. In de tuin van Villa Gaverzicht volgt nog een derde concert om 17 u.  

Meesterlijke muzikanten verbonden aan de Stedelijke Kunstacademie brengen drie prachtige klarinetensembles om 15 u. en 16 u. Het wordt een hemels miniconcert in een uniek kader in de tuin van Villa Gaverzicht met Piet Vanhuyse, Phebe Gheldof, Jeroen en Joos Creteur. Om 17 u. zijn een 15-tal muzikanten van het Waregems Harmonieorkest of het Klein Muziekje de sfeermakers van dienst en verwennen je met een gezellig slotoptreden in de tuinen van Villa Gaverzicht.

In Glorieux Interiors kunt u terecht om 15 en 16 u. voor een performance van de stedelijke kunstacademie. Het virtuoze duo Mano Volkaert en Louis Servaes zijn erg gedreven in improviseren. Ze verwennen je met een superleuke performance op piano in de kunstige loods van Glorieux Interiors.

Mary & Jones staan om 15 u. en 16 u. geprogrammeerd op het podium in park Casier. Marie Bruyneel en Jonas Claerhout, tot voor kort zangeres en gitarist van de Waregemse rockgroep The Masquerade, gaan nu als duo voor een meer akoestisch geluid, met harmonische zanglijnen. Laat je verrassen in een intieme setting in Park Casier.

Onderweg tussen de podia omstreeks 15.30 u. en 16.30 u. zorgt fanfareorkest ‘De Leiezonen’ van Desselgem voor aanstekelijke fanfaremuziek in de straten. Je komt ze ongetwijfeld tegen in de buurt van Villa Gaverzicht en Park Casier.

De eigenaar van Villa Gaverzicht stelt zijn tuinen open voor het publiek. Dit unieke pand is één van de mooiste pakketbootvilla’s van ons land en is als monument beschermd. In Park Baron Casier (Stationsstraat 34) vormt het ‘eiland’ aan het metalen brugje in de groene long van onze stad de ideale setting voor een intiem concert. Interieurarchitectenbureau Glorieux Interiors (Noorderlaan 68), gelegen aan het station, stelt zijn kunstige loods ter beschikking voor deze gelegenheid.

Je reserveert een ticket per tijdsblok. De concerten zijn zittend. Voor het wandelend fanfareorkest hoef je niet te reserveren.

Meer info op www.waregem.be/vlaanderenfeest        

30-06-2021, 20:02 geschreven door wareber  

 Volgende dinsdag 29 juni 2021, het hoogfeest van Petrus en Paulus, wordt om 18 uur in de decanale Sint-Amandus en Sint-Blasiuskerk in Waregem onze diaken Gildas Cambia tot priester gewijd door Mgr. Lode Aerts, bisschop van Brugge. Wegens de coronamaatregelen is de viering enkel toegankelijk voor genodigden. Maar u hoeft zeker niks te missen, vanuit de huiskamer zit u mee op de eerste rij. De viering wordt integraal uitgezonden via volgende link: https://youtu.be/v4zBV7PoinY

Ook de priesterwijding van Gildas Cambia moest in deze coronatijd uitgesteld worden. ,,De eerste keer was mijn wijding gepland voor 7 juni 2020 en daarna voor november 2020. Derde keer goede keer en ik kijk zeer verlangend uit naar dinsdag 29 juni. De bisschop komt naar de decanale kerk hier in Waregem en de plechtigheid start om 18 uur’’, vertelt hij met de fonkel in zijn ogen.

Gildas is afkomstig van Benin, een land driemaal zo groot als ons land in het westen van Afrika. ,,Ik groeide er op in Boukombé, een dorp met zo’n 20.000 inwoners. Mijn vader is overleden en was verpleger en mijn moeder sociale assistente. Ik heb twee zussen en drie broers. Ons gezin is zeer christelijk, net als een meerderheid van de mensen in Benin. Ik was misdienaar, lid van het koor en actief in de jeugdbeweging die zowat te vergelijken is met de Chiro.’’

Gildas vertelde in de kerk tegen zijn moeder: ,,Jezus is mijn vriend’’. Hij herinnert zich nog dat hij ooit de wens uitsprak bisschop te willen worden… De opleiding op zijn lange weg naar het priesterschap (hij is thans 38 jaar) verliep via het klein, middelbaar en groot seminarie. Een ontmoeting van de provinciaal van de paters Augustijnen uit Gent deed hem naar België verhuizen. ,,Ik wilde pater worden en ging naar Gent. Het was dan in 2012, maar na anderhalf jaar ging ik naar het bisdom Brugge. Aan bisschop Jozef De Kesel vroeg ik om in het seminarie mijn opleiding tot priester te mogen starten. Een jaar Nederlands studeren aan de Universiteit van Gent was de aanzet en daarna de hele opleiding in het Nederlands in het Grootseminarie van Brugge. In mijn stagejaar kwam ik voor het eerst in contact met het zuiden van West-Vlaanderen. Ik werkte o.m. in het AZ Groeninge en op de parochies. Mijn wijding tot diaken was op 18 oktober 2019 in de kathedraal van Brugge. Daarna deed ik nog een stage in de pastorale eenheid Sint-Paulus in Waregem.’’

 Als diaken leerde hij het parochieleven ten volle kennen. Hij woonde in een huis niet ver van het ziekenhuis, leerde Waregem kennen en verkende de stad met de fiets. ,,Ik kwam ook in contact met priesters, gelovigen en vrijwilligers uit de dekenij en ben hier gelukkig.’’

Als jonge priester voelt hij zich geroepen om positief ingesteld te zijn. ,,Het geloof staat misschien minder in de schijnwerper maar er zijn nog gelovige mensen. Trouwens, samenwerken met mensen is mijn uitgangspunt. Ik heb hier al veel bijgeleerd en zal blijven samenwerken met mensen en de teamleden. Ik voel mij een missionaris en houd van de mensen. Ik bezoek graag zieken en bejaarden. Ik breng hen de communie en krijg veel dankbaarheid terug. De Chiro en de jeugd in het algemeen, daar wil ik veel energie en tijd voor maken. Ik voel mij hier welkom. Ik sta graag ten dienste van mensen, ben nu negen jaar in Vlaanderen en heb mij stap voor stap aangepast. Integratie is belangrijk’’

Onze Vader

De nieuwe priester vindt het ‘Onze Vader’ het mooiste gebed. ,,Ik bid dit elke avond bij het slapengaan en daarna ook een wees gegroet. ’s Morgens zeg ik een dankgebed bij het begin van een nieuwe dag en vraag om Gods zegen. De eucharistische aanbidding is ook heel mooi als een speciale ontmoeting met Jezus.”

 Het evangelie is de leidraad voor Gildas. ’’Bij de tekst ‘Ik heb jullie vrienden genoemd en geen knechten. Ik heb alles aan jullie toevertrouwd’ denk ik terug aan mijn jonge jaren toen ik tegen mijn moeder zei dat Jezus mijn vriend is. Veel mooie parabels en teksten in het evangelie spreken mij aan, zoals ook over de zondaar en de farizeeër in de tempel waarbij Jezus zei ‘Ik ben gekomen voor de zondaar…’’

Vlaamse keuken

In zijn living staat een gitaar. ,,Ik speel graag de gitaar en heb alles aan mezelf geleerd. Ik schreef ook al een eigen lied.’’ Hij nam de gitaar en zong enthousiast. ,,In mijn vrije tijd neem ik graag tijd om te lopen. Het mag zelfs een uurtje zijn.’’

Gildas kookt graag en af en toe is dit Afrikaans. ,,Maar de gewone Vlaamse keuken is ook de mijne geworden. Ik blijf trouwens na mijn wijding in Waregem en ga binnenkort in Nieuwenhove wonen. Pastoor Stefaan verhuist naar Deerlijk.’’

Dinsdag 29 juni wordt het dé grote dag. ,,Door de corona kan er geen familie naar Waregem komen. Ik ben daar eigenlijk triestig over maar niets aan te doen. Binnenkort reis ik zelf eens naar mijn geboortestreek. Daar draag ik een dankviering op. De familie en vrienden kijken er sterk naar uit.’’

Mensen die een kaartje willen sturen kunnen dit naar: Gildas Cambia, Roger Vansteenbruggestraat 8  8790  Waregem. Hij wordt de priester van Nieuwenhove en gaat ook daar gaan wonen.

De wijdingsviering is dinsdag 29 juni om 18 uur via streaming te volgen.

https://www.facebook.com/bisdombrugge.be/videos/142795671251795  

https://www.youtube.com/watch?v=v4zBV7PoinY

28-06-2021, 21:44 geschreven door wareber  

We kwamen op een verrassende manier terug in contact met Johan Vanderbrugghen, een oud-klasmakker van het jaar 1952 in Desselgem. Hij schreef een fictieboek over “De Coillies”, dat zich afspeelt in een dorp in de West-Vlaamse Leiestreek in de met verlaten roterijen bezaaide voormalige vlasstreek. Hij neemt ons bijwijlen mee in wat het Desselgem zou kunnen zijn van de vroege jaren zeventig.  Het is al zijn tweede roman. Naast het schrijven van romans vindt hij ook plezier in het maken van columns ('En passant') en af en toe een kortverhaal waarin zijn alias 'Angelo Mattie' – dit is eveneens de naam van zijn literaire site – onwaarschijnlijke lotgevallen te beurt vallen. Op zijn site presenteert hij eveneens gedichten (in de tiende muze) en schilderkunst (in Galerie)

Johan Vanderbrugghen is een gewezen Desselgemnaar, die reeds op het einde van de basisschool verkaste naar een internaat ergens in Brabant. “Op mijn 18 jaar ben ik blijven plakken in Leuven, eerst voor studies aan de univ, daarna aan mijn lief, waarmee ik in 75 ben getrouwd en nog later ook aan mijn job”. Sedert 2015 woont hij nu gelukkig op een appartement in Vosseslag/De Haan.

“Al zijn er nauwelijks rechtstreekse verwijzingen in mijn boek ‘De Coillies’, er mag geen twijfel over bestaan dat het verhaal zich afspeelt aan de boorden van de Leie… waarmee ik wil zeggen dat de locatie in mijn hoofd autobiografisch is… Al leerde ik, als inwoner van de Leemput, ‘de Leikant’ enkel kennen via de tochten met de Chiro. Al de rest is pure fictie, mag ik hopen… 😉”

Herinneringen

Bij onze vernieuwde kennismaking bleek Johan alvast nog goede herinneringen over te houden aan zijn kindertijd in Desselgem. “Op de kleine koer (1e – 3e ljr) speelden we voetbal, soms meerdere ploegen door elkaar … meestal alleen maar vrijschoppen sjotten naar de goal. We speelden met de top ('tol', in goed Nederlands) … 'kappen' (met de pin ondersteboven, het touw strak in tegengestelde richting opgewonden) mocht niet, was heel gevaarlijk … dus risico op straf … maar meester Dolf kon het zelf niet laten en kwam al eens een demonstratie geven!”

“Op de grote koer (4e – 5e ljr) konden we 's winters glijden op het ijs … bij vorst, als er geen ijs lag, goten de meesters al eens enkele emmers water op de koer zodat we toch konden sleren. Op een dag stort een deel van het plafond in de traphal op de eerste verdieping in … veel stof en overal brokken … we zijn maar net aan een ramp ontsnapt … het was hoogtijd dat die nieuwe school op de balling klaar was. In de nieuwe school  volgden we nog het zesde leerjaar bij meester Daniel Bossuyt”. Andere meesters waren achtereenvolgens Dolf Derammelaere (1^e ljr), Roger Vanderbauwheden, Robert Vanderjeugd, Aloïs Stofferis en Robert Deschilder (5^e ljr)..

“Wat ík er mij nog van herinner: voetbal … tikkertje … tak … knikkeren. We hebben úren geknikkerd, daar op dat muurtje achteraan de koer van de oude school; met een pot; gewone marbels, dikke toeties (telde voor 2 marbels?), zaadjes (halve marbel waard?))... bikkelen … kaarten … de klakkebos ... de hoelahoep (of was dat alleen voor de meisjes?) … skoebidoe … meikevers (en wedstrijd wiens beestje het eerst naar boven kwam uit een hoopje zand) … kaartjes sparen en met elkaar uitwisselen over de koers, het voetbal”.

“Dan was er ook nog de chiro met de vendelopstelling op het plein achter de kerk (met de Kroonwacht een beetje verderop). En dan naar het lof met pastoor Martens en onderpastoors Ollevier & De Jonge. Zoektochten langs de Leiekant met een ‘message in a bottle’, de dorst (drinken op het hof van Lambrecht), de vermoeidheid. Was ook in het koor in een van de chirolokalen op de eerste verdieping. Ik herinner mij nog het engelengeduld van Lucien Vandenhende, want niet iedereen had een vaste stem, kon noten lezen en had er echt goesting in. Ook de verslavende geur van vers gedrukte alcohol stencils, onze ademdamp ’s winters in het ijskoude lokaal. En Lucien die na de les met mij meereed in de richting van de Leemput … een fijne man”.

“We zijn in onze kindertijd in Desselgem en omstreken groot geworden tussen de vlaskapellen en roterijen, maar we maakten ook de gestage opgang mee van de weverijen, eerst van meubelstoffen, daarna van tapijten. In de Leemput en iets verder, voorbij de Knok, zaten we er middenin (Verstraete – Callens – Vandenbogaerde – Verbeken – Verbauwheede – zelfs mijn eigen familie is er een tijd actief in geweest; veel van die firmanamen eindigden met -ex, -tex, -dex, zo typisch voor de streek) ... en plots, in de plaats van de hoog geladen vlaswagens, waren daar de camions in onze anders zo rustige straat van Edmond Depaire, Fenaux en nog anderen.

Er waren ook ten allen kanten duivenmelkers … op zondagvoormiddag, na de laatste weerberichten, gingen de duivenmelker en liefhebbers uit de buurt ongeduldig buiten zitten wachten, stil pratend want de vogels konden elk ogenblik vallen...Een gelijkaardige stilte bij de vinkenzettingen en de hanenzettingen, eveneens op zondagvoormiddag, in mijn straat, voor mijn huis... Minder in stilte verliep het moment waarop een of andere wielerklassieker voorbijkwam …”

“Wie relatief ver van alles verwijderd woonde, verplaatste zich in die tijd met de fiets. Ik fietste graag en veel … wij hadden in onze straat wel een kruidenier (annex aan café de Bellevue) en in de andere richting een beenhouwer (gevestigd aan de statie in de Salle d'Attente), maar voor brood moesten we minstens naar Spriete … en dus waren we aangewezen op de winkels in de Libaertstraat, Nieuwstraat (Stroate) ... Ik heb in die tijd heel wat kilometers afgemaald... Als iets niet in Desselgem te vinden was, dan reed ik al eens met mijn fietsje naar Deerlijk … binnenweg langs verre meter, het kapelletje, het hof van Vermeulen … en veel veiliger dan de Gentsebaan te moeten oversteken. 

Met de fiets, heel zelden, ging het zelden naar Waregem, ook dan altijd langs veilige binnenwegen (via de Meelstraat of de Evangelieboom en dan verder langs Nieuwenhove, grotendeels door de velden). Het bleef beperkt tot een winkelbezoek in de Stormestraat of hoogstens eens tot op de markt. Ik herinner mij nog vaag de aanleg van de stadionvijvers en die fameuze brug over het water ter gelegenheid van het wereldkampioenschap koers op de weg in 1957. Naar het einde van mijn scholierentijd, toen de reis naar en van het internaat niet langer per bus maar met de trein gebeurde, heb ik Waregem beter leren kennen … muziekwinkel Baert, waar ik mijn eerste LP's kocht... de eerste grootwarenhuizen. Zoals je ziet, me iets herinneren over Waregem lukt me nauwelijks. We hadden toen nog onze eigen kerktoren om onder te leven.”

Schrijver worden

“In mijn kindertijd durfde ik al eens stiekem een verhaaltje schrijven of liever de aanhef ervan, enkele regels. Ik weet met stelligheid dat ik er nooit eentje heb afgewerkt. Tijdens mijn actieve loopbaan heb ik veel geschreven, alhoewel vrijwel uitsluitend zakelijke teksten, en lezen heeft me steeds geboeid: wereldklassiekers, auteurs van eigen bodem.

Toen mijn pensionering in zicht kwam begon het, enigszins onverwacht, terug te kriebelen. Ik zou boeken schrijven, fictie. Hoe dat aanvankelijk verliep? Je begint eraan en je stelt tot je eigen verwondering vast dat er toch wel een aantal 'delicate' biografische elementen ingeslopen zijn. Misschien zijn ze te herkenbaar, ze zouden sommige personen kunnen kwetsen, vrees je dan... Die allereerste roman heb ik toch maar helemaal afgewerkt en aan een drukker aangeboden. Het boek ligt hier. Datum van niet-verschijnen: 2018. Er volgde meteen een tweede. Ook dat boek ligt hier. Datum van niet-verschijnen: voorjaar 2019. Wat ik er verder mee aanvang? De toekomst zal het uitwijzen.

En toch is deze manier van werken heel nuttig gebleken. Je bent en cours de route een deel ballast uit je eigen leven kwijtgeraakt... Tijdens het schrijven ondervind je de behoefte om enkele romans terug uit de boekenkast te halen en opnieuw te lezen, aandachtiger nu... Je leert de stiel... Eind 2019 was Niets dan scherven klaar, een verhaal over hoe een arbeidersfamilie worstelt met een onverwacht opduikende gênante situatie: van verontwaardiging en beschuldiging, over ontkenning en verdringing tot de totale ontreddering, het onvermogen ook om met deze werkelijkheid om te gaan. Ik koos er toen voor om mijn eerste officiële roman uit te geven in eigen beheer. Het is immers niet gemakkelijk om als debuterend fictieauteur in het uitgeversbastion in te breken. Nu is er De Coillies – kroniek van een vermissing –, uitgegeven via Brave New Books (mei 2021).”

“Hoe ik het liefst schrijf? Een ernstig thema wordt beter niet nog eens bezwaard met een zware schrijfstijl. Er moet plaats zijn voor een heel palet aan emoties, voor een lach en een traan, zoals in het echte leven. In een goed geschreven roman passen daar herkenbare karakters bij, typetjes die je meteen herkent. Het is niet anders in café De Rootput. En die caleidoscoop aan karakters laat zich best uitdiepen en ontdekken in de vele gekruide dialogen die protagonisten en figuranten (Vancoillie, Rigolle, Biebuyck, Rappoeye, Duyvetter, Vanrespaille...) met elkaar voeren. Die typische sfeer proberen neer te zetten 'ergens' in een West-Vlaamse dorpsgemeenschap leek mij minstens zo belangrijk als het bedenken en uitwerken van een spannend scenario. Misschien was mijn lange afwezigheid uit de streek, die toch ook de mijne was, wel de beste manier om vanop de nodige afstand ziel en typische gedachtekronkels van deze dorpsgemeenschap te kunnen vatten en weergeven. Op de vraag of er in De Coillies biografische elementen terug te vinden zijn, heb ik daarnet al onrechtstreeks het antwoord gegeven. En toch: geen enkele naam komt, althans in mijn hoofd, overeen met een échte persoon. Indien iemand zich in een van de personages zou herkennen, dan is dit louter toevallig. Hoe ik te werk ga bij de keuze van familienamen? In een gedateerde 'Witte Gids' (zones Brugge, Veurne en Oostende) ga ik op zoek naar sprekende familienamen.😉 Uiteraard heb ik veel en met graagte geput uit mijn herinneringen van hoe het was in de vroege jaren '70 en daarvoor. Het betreft sommige straten en locaties, de Leikant, de oude roterijen en al eens een situatie die me voor die tijd typisch en gepast leek om ze in het verhaal te verwerken. Voor wie nieuwsgierig is naar meer, geldt ook hier: the proof of the pudding is in the eating.

De Coillies

'De Coillies – kroniek van een vermissing –is een uitgave van Brave New Books (05/2021). Daarin beschrijft Johan de onrustwekkende verdwijning van een tiener, Beatrijs Van Coillie. De feiten, die zich afspelen tijdens een zomernacht in de vroege jaren '70 op en rond het erf van de familie Vancoillie, slaan de lokale gemeenschap van een dorp in de West-Vlaamse Leiestreek met verstomming. In café De Rootput wordt uitvoerig over de kwestie gedebatteerd en bij gebrek aan concrete aanwijzingen vooral gespeculeerd. Sommigen wijzen met een beschuldigende vinger in de richting van Adrien, oudste broer van de vermiste. Maar het speurwerk, waarbij naast de opsporingsdiensten de plaatselijke veldwachter de hoofdrol probeert op te eisen, leidt hoogstens tot enkele onbeduidende resultaten, tot het onderzoek helemaal doodbloedt.

Bijna 50 jaar na de feiten zullen een onverwacht opduikende oude brief, een belangwekkende ontdekking onder de voutekamer van het verwaarloosde hof van de Coillies en ten slotte de afbraak van een gewezen roterij voor de doorbraak zorgen in het heropende onderzoek. Voor de goegemeente, maar niet in het minst voor enkele intimi, worden oude wonden opengereten en vergeten gewaande emoties terug tot leven gewekt.

Johan Vanderbrugghen is psycholoog op rust, en dat weerspiegelt zich in zijn schrijfsels. Ook in z’n jongste roman De Coillies zijn de karakters uitgediept en de dialogen écht. “Het is maar dan dat een verhaal echt tot leven komt”, zegt hij. “Ik schuw geen onderwerpen uit de taboesfeer, integendeel, ik heb ze bewust opgezocht. Omdat het essentieel is dat thema's zoals huiselijk geweld en andere vormen van misbruik bespreekbaar worden gemaakt, ze zijn immers universeel en van alle tijden. Mechanismen zoals ontkenning en culpabilisering, niet zelden gehanteerd om de naam van het eigen instituut (vereniging, kerk, familie...) niet beschadigd te zien, zijn hierbij vaste ingrediënten, terwijl het slachtoffer geen stem krijgt, vaak verweesd in de kou blijft staan. En dan heb ik het nog niet over de onvoorstelbare psychische schade die is aangebracht.”

‘De Coillies – kroniek van een vermissing’ een uitgave van Brave New Books 202 blz

ISBN: 9789464352795   

verkrijgbaar in elke boekhandel -  voor online bestelling op auteurspagina bij BNB: http://www.bravenewbooks.nl/books/259931

https://www.hebban.nl/boek/de-coillies-johan-vanderbrugghen

https://www.angelomattie.be/

27-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Het centrum van Desselgem krijgt binnenkort een nieuwe, moderne invulling, met een knipoog naar het verleden. Het vroegere jeugdhuis Jakkedoe, zaal De Drie Sleutels, de vroegere jongensschool, de bibliotheek (deel oude jongensschool) en de vroegere woningen van de onderpastoors worden gesloopt en moeten plaats maken voor een modern en hedendaags gebouw met 21 appartementen en bijkomende handelsruimte. Stadsbestuur en ontwikkelaar Groep Huyzentruyt uit Beveren-Leie toonden gisteren de eerste beelden aan de buurt. Het project moet de dorpskern van Desselgem versterken: wonen, winkelen en meer beleving.

Een groot deel van de plaats van het voormalige jeugdhuis Jakkedoe blijft na de sloop onbebouwd, om zo de beleving voor de Desselgemnaars te vergroten. De parkeerplaatsen kunnen ook voor evenementen worden gebruikt. Daarnaast komen er 21 betaalbare appartementen, ondergrondse parkeerplaatsen en handelsruimtes bij. Dat blijkt uit de eerste plannen die het stadsbestuur van Waregem en de Waregemse ontwikkelaar Groep Huyzentruyt vandaag aan de buurt bekend maakten.

Buurtbewoners, kinderen en leerkrachten van de nabijgelegen school De Wegwijzer en andere geïnteresseerden kregen gisteren tekst en uitleg bij de nieuwe plannen voor het centrum van Desselgem. Voor het eerst kon de buurt ook zien hoe het nieuwe gebouw eruit zou zien: Waregems ontwikkelaar Groep Huyzentruyt toonde enkele 3D-beelden die meteen op veel aandacht konden rekenen.

Geschiedenis

Pas omstreeks 1930 kon de Christelijke Arbeidersbeweging in Desselgem met haar geledingen (ACV, ACW, KAJ en VKAJ) gebruik maken van een eigen lokaal in Desselgem. Onderpastoor Jan De Cuyper woonde naast de jongensschool (latere bibliotheek) en had de oude juffrouw Demarez weten te overhalen om haar verlaten vlasschuur ter beschikking te stellen voor het Desselgemse verenigingsleven. Die schuur was er gekomen in 1874, toen de familie Demarez naar Desselgem kwam om een vlashandel op te starten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de schuur gekend als de Cinema omdat daar regelmatig filmvoorstellingen plaats vonden voor de Duitse soldaten.

De oude schuur werd ingericht als latere H. Hartzaal en stond een dertigtal meter van de straat. De herberg De Gilde kwam er pas in 1934 en werd gebouwd tussen de H.-Hartfeestzaal en de Nieuwstraat. Daarnaast kwam de coöperatieve winkel De Welvaart. In de feestzaal waren er toneel- en muziekopvoeringen, huwelijksfeesten.

Het bouwwerk van de huidige Gildezaal dateert van 1961. Ondanks een petitie van het verenigingsleven binnen het ACW en druk vanuit het bisdom, slaagde het ACW er toen niet in om de zaal nog een meter verder achteruit te bouwen op grond van parochiale werken. In 1974 werd het oostelijk gedeelte (vroegere welvaartwinkel) ingericht als spaarbank BAC. Naast de bibliotheek werden dan ook nieuwe lokalen gebouwd voor CM en ACV.

In 1994 verdween de benaming De Gilde en werden de lokalen door de Volksbond verhuurt aan jeugdhuis Jakkedoe. Een 15-tal jaren geleden werd de stad eigenaar van het gebouwencomplex. De verschillende verenigingen konden wel nog gebruik maken van de Gildezaal, die intussen al de benaming De Drie Sleutels had gekregen. Het herberggedeelte van De Gilde werd door jeugdhuis Jakkedoe ingericht als instuifruimte.

Groter plein

In een eerste fase, die volgende maand start, zal aannemer Devagro de bestaande gebouwen zorgvuldig afbreken en de site - goed voor een ruime 1.200 vierkante meter - klaarmaken voor de nieuwbouw. De ruwbouw zou van start gaan in november 2021, het volledige gebouw met handelsruimtes op de benedenverdieping, 21 betaalbare appartementen en 32 ondergrondse parkeerplaatsen is dan wellicht klaar midden 2023.

“Het gebouw wordt niet hoger dan drie verdiepingen, met appartementen en een handelsgelijkvloers die sterk verbonden zijn met de omgeving. Zo benadrukken we het dorpsgevoel én versterken we het bovendien, door in vergelijking met vandaag aan de kant van het plein een deel van het jeugdhuis Jakkedoe vrij van bebouwing te houden. Dat komt het plein ten goede, het ruimtegevoel vergroot. Het ontwerp is hedendaags, maar doet denken aan vroeger. Onze architect Geert Berkein heeft een duidelijke knipoog gemaakt naar de voormalige jongensschool. De nieuwe gevel zal letterlijk refereren naar de vroegere bestemming, door een duidelijke vermelding “JONGENSSCHOOL”. In de gevel komen ook vier centrale traveeën.” Kaat Decock, directeur projectontwikkeling van Groep Huyzentruyt

Dorpssfeer

Waregems schepen voor Woonbeleid Rik Soens kreeg de eer om de eerste spreekwoordelijke steen af te breken. In zijn toespraak benadrukte de schepen het belang van kwalitatieve en duurzame woningen in de dorpskern.

“Desselgem is en blijft een prachtig dorp op mensenmaat, waar mensen elkaar kennen, waar kinderen opgroeien en spelen. Onze visie als stadsbestuur is dat kwalitatieve en duurzame projecten onze dorpssfeer moeten versterken. Zo kunnen mensen opgegroeid in Desselgem hier tevreden blijven wonen zo kunnen jonge mensen zich hier vestigen en kunnen kinderen hier spelen en opgroeien. Het is bovendien prachtig om te zien dat de dorpskernvernieuwing gebeurt met een mooie knipoog naar het verleden.” Rik Soens, Waregems schepen van Woonbeleid

Made in Waregem

Behalve hoe het nieuwe gebouw er zal uitzien, waren de aanwezigen ook benieuwd naar hoe de werken zullen verlopen de komende maanden. Afbraakfirma Devagro - eveneens uit Waregem - lichtte de aanpak en de timing van de afbraakwerken toe – niet toevallig tijdens de schoolvakantie. Devagro benadrukte dat ze zoveel mogelijk rekening zullen houden met de mobiliteit.

“Dit project is helemaal made in Waregem. Het bestuur tekende een duurzame toekomstvisie uit voor de dorpskern van Desselgem. Wij ontworpen een hedendaags gebouw dat in die visie past en dat volgens ons positief is voor Desselgem. Dat ook onze partner voor de afbraakwerken van Waregem is, is voor dit project een meerwaarde.” Kaat Decock, directeur projectontwikkeling van Groep Huyzentruyt

Na afloop konden alle aanwezigen – corona-veilig – aanschuiven bij de ijskar die Groep Huyzentruyt had voorzien voor alle buurtbewoners.

25-06-2021, 11:31 geschreven door wareber  

De problematiek van vervuilende PFAS of ‘eeuwige chemicaliën’, waarvan de bekendste leden van die groep zijn PFOS (perfluor-octaansulfonaat) en PFOA (perfluoroctaanzuur), is sinds het grond-verzet voor de Oosterweelwerken in Antwerpen niet langer alleen maar een natuurprobleem, maar ook een bedreiging van onze gezondheid. Ook Waregem wordt genoemd voor onrustbarende metingen voor PFAS in drinkwaters. We hebben nog geen cijfers over aanwezigheid van PFAS bij ons in de Leie en de Gaverbeek, maar de meetresultaten stroomafwaarts de Leie ter hoogte van het Afleidingskanaal voorspellen weinig goeds. Maar geen paniek: Zelfs in Antwerpen en Zwijndrecht betekent PFAS on PFOS in tegenstelling met de dioxinecrisis in 1999 geen onmiddellijk gevaar voor de volksgezondheid.    

De effecten op lange termijn zijn nog niet voldoende gekend, maar PFAS en PFOS worden door het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) beschouwd als “zeer zorgwekkende stoffen”. Opname van te hoge concentraties aan PFOS/PFOA kan aanleiding geven tot geboorteafwijkingen, kanker van nieren, prostaat en testikels, verstoren cholesterolwaarden, leverschade en beïnvloeding van ons afweersysteem. Bijkomend probleem is dat PFOS/PFOA jarenlang in het lichaam blijft en in de natuur heel moeilijk afbreekbaar is. PFOS zijn chemische verbindingen die onverwoestbaar zijn en water, vet en vuil afstoten. Het zit bijvoorbeeld in pizzadozen, Tefalpannen en regenkleding. Hoge concentraties zitten in AFFF-brandweerschuim (Aqueous Film Forming Foam).

Alle alarmbellen gingen af als Zwijndrecht bekendmaakt dat uit een aantal recente stalen genomen in de buurt van de fabriek blijkt dat er sprake is van een ernstige verontreiniging. Uit Vlaams onderzoek, waarvoor bloedstalen geanalyseerd werden van honderden mensen, van pasgeborenen tot 65-jarigen, -blijkt iedereen PFOS en PFOA in het bloed te hebben. Nu lekt uit dat in 2014 had 77  procent van de volwassenen zelfs een zodanig hoge concentratie in het bloed had dat er gezondheidseffecten te verwachten zijn.

Het drinkwater in Zwijndrecht, Antwerpen en de streek van Zuid-West-Vlaanderen (Waregem) bevat meer PFAS dan in de waterwinningsgebieden in de rest van Vlaanderen. Maar de concentraties blijven wel ruim onder de Europese norm uit 2020 van maximaal 100 nanogram per liter (een nanogram is een miljardste van een gram). De gemeten waarden schommelen tussen de 30 en 60 nanogram per liter. Dat blijkt uit een beperkte staalname die het Agentschap Zorg en Gezondheid, samen met de Vlaamse Milieumaatschappij, in 2018 liet uitvoeren.

VMM en AZG drukken erop dat het nog maar om zeer beperkte staalnames gaat (zelf spreken ze over een "oriënterende meetcampagne"). Ze zijn overal één staaltje water gaan halen en hebben daarin gepeild naar 14 stoffen uit de groep van de PFAS, de zogenoemde ‘eeuwige chemicaliën’ waartoe ook het beruchte PFOS behoort. De meting omvat dus niet alle PFA-stoffen die Europa sinds 2020 wil laten controleren: dat zijn er 20 in totaal. Niet onlogisch: in 2018 was nog niet vastgelegd welke PFAS-chemicaliën Europa precies wilde laten peilen. In de ontwerpteksten was sprake van 14 stoffen. De Vlaamse onderzoekers gingen dan ook achter die 14 stoffen aan, maar daarbij zaten dus wel PFOS en PFOA, twee van de meest omstreden verbindingen uit de PFAS-groep.

VMM deed ook metingen in onze waterlopen en daar zit overal PFOS . Uit metingen op veertig plaatsen in Vlaanderen blijkt dat het gemiddelde PFOS-gehalte in beken, rivieren en kanalen zo goed als overal boven de milieunormen piekt. Als we de kaart bekijken blijken er geen resultaten te zijn uit onze regio, maar er zijn wel cijfers vanaf de Leie stroomafwaarts ter hoogte van het Afleidingskanaal in Deinze tot Antwerpen en die kleuren allemaal alarmerend rood.

Geen onmiddellijk gevaar voor volksgezondheid

In tegenstelling met de dioxinecrisis in 1999 betekent het huidig PFAS-schandaal geen onmiddellijk gevaar voor de volksgezondheid. In 1999 waren giftige dioxines in de voedselketen geraakt door de onachtzaamheid van vetsmelterij Verkest, omdat rond 18-19 januari transformatorolie bij de andere vetten in een opslagtank waren terechtgekomen en tot het einde van de maand met pcb's gecontamineerd veevoeder werd geleverd aan verschillende veevoederbedrijven. Verschillende kippenkwekers stelden niet alleen een verminderde eierproductie vast, maar vooral dat de kippen letterlijk met massa’s doodvielen. Pas toen het politiek schandaal eind mei in het vooruitzicht van verkiezingen uitlekte,  werden grootschalige maatregelen genomen waarbij 7 miljoen kippen en 60.000 varkens werden vernietigd en bijna 2.000 landbouwbedrijven maanden geblokkeerd werden. Nu hoeven noch kippen, noch eieren of mayonaise worden vernietigd, zelfs niet in aanpalende tuinen van 3M of Oosterweel in Antwerpen.

Net als in 1999 kunnen we ook nu spreken van een politiek schandaal. Waar in 1999 de oppositie onmiskenbaar reeds vroeg en misschien wel als eerste via een kippekweker-partijmandataris op de hoogte was van het mogelijk schandaal en in het vooruitzicht van verkiezingen wachtte om dit uit te brengen, kon het schandaal dit keer na de vaststelling in 2017 door de kopstukken van de meerderheid in de doofpot blijven en over de gemeenteverkiezingen van 2018 en de Vlaamse verkiezingen van 2019 worden getild.

Mogelijke PFOS-vervuiling in Waregem

Het provinciebestuur van West-Vlaanderen heeft al een medewerker aangesteld om verder onderzoek te doen naar PFOS in de West-Vlaamse waterlopen en daarover een studie te maken tegen september. De provinciale deputatie reguleert via de omgevingsvergunning mogelijke schadelijke lozingen. Er zijn 26 West-Vlaamse bedrijven die een vergunning hebben voor het lozen van PFOS via het afvalwater. Deze zijn vooral gevestigd in de ruime Kortrijkse regio binnen het stromingsgebied van de Leie.

Zeer binnenkort krijgen alle West-Vlaamse steden en gemeenten vanuit de Vlaamse regering een mailing met informatie over locaties waar PFOS of PFAS werd gebruikt. De gemeenten wordt gevraagd het nodige te doen om deze sites verder te onderzoeken. Als we weten waarvoor deze ‘eeuwige chemicaliën’ werden gebruikt, kunnen we al vermoeden dat daar ook Waregemse sites voor in aanmerking komen.

24-06-2021, 14:33 geschreven door wareber  

Om haar koppositie kracht bij te zetten, toont de stad Waregem deze voormiddag in het bijzijn van Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits, hoe een regionale stad door zijn aanpak het verschil kan maken. Minister Hilde Crevits en de stad Waregem zetten de unieke aanpak en renovatie van winkelcentrum Het Pand in de kijker. De stad Waregem investeert in totaal 17,5 miljoen euro in de renovatie van Het Pand en hoopt hiermee haar kernwinkelgebied verder te laten uitgroeien tot dé plek voor shoppers en bezoekers uit Waregem en omstreken. In februari dit jaar zijn de werken gestart en die zitten op schema. Het winkelcentrum opent de deuren opnieuw in augustus 2022.

De leegstand van winkelpanden in Vlaanderen staat zwaar onder druk, zeker in de stadskernen. Waregem is één van de weinige steden die het een pak beter doet dan de rest. Als regionale winkelstad neemt ze tal van initiatieven om de leegstand tot het minimum te beperken. Een daarvan is de totaalrenovatie van Het Pand, het shoppingcenter in het centrum dat nog in handen is van het lokale bestuur. Nergens anders in Vlaanderen is dat het geval. Met het renovatieproject ondersteunt de stad niet alleen de lokale middenstand, het versterkt tegelijk de kern van het Waregemse winkelgebied. Om haar koppositie kracht bij te zetten, toont de stad nu in het bijzijn van Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits, hoe een regionale stad door deze aanpak het verschil kan maken.

Vandaag staat naar schatting meer dan 1 op de 10 van de Vlaamse winkelpanden leeg. Omgerekend komt dat al gauw neer op een ruime 5.000 handelspanden. Bovendien becijferde marktonderzoeksbureau Locatus recent nog dat het komende anderhalf jaar ruim 20.000 retailers – zowel winkels, horeca als diensten – hun zaak noodgedwongen zullen sluiten.

Toch is er één stad in Vlaanderen die het een pak beter doet: Waregem. De leegstand in het kernwinkelgebied ligt onder de 8 procent, ver onder het Vlaamse gemiddelde. Het aantal winkels per 1.000 inwoners is bijna een derde meer dan in de rest van het Vlaamse Gewest, lege handelspanden vinden er vlot een nieuwe uitbater en er is minder structurele leegstand. Hoe dat komt? Waregem onderneemt al jaren tal van initiatieven om de leegstand zoveel mogelijk de kop in te drukken en zich volop als retailstad te profileren.

Burgemeester Kurt Vanryckeghem: “Als regionale voorbeeldstad hebben we zeker onze plaats in het shoppinggebeuren en daar zetten we vol op in. Dat heeft veel te maken met ons allesomvattend plan, waarmee we over alle beleidsdomeinen heen aan hetzelfde doel werken: ervoor zorgen dat de stad aantrekkelijk is en blijft voor zowel inwoners, shoppers als bezoekers. Waregem is bovendien een stad waar alles op wandelafstand ligt: shoppen, horeca, groen, cultuur, sport,.. die kleinschaligheid is een enorm voordeel.”

De stad richtte ook een denktank op met verschillende experts en specialisten. Met een duidelijk doel: hoe kan Waregem haar kern versterken.

Regionale winkelstad

Wat Waregem als regionale winkelstad écht uniek maakt is dat ze Het Pand - het shoppingcomplex in het centrum - volledig in eigen beheer heeft. Historisch zo gegroeid en tot op vandaag een unicum in Vlaanderen. Het stadsbestuur zoekt zelf nieuwe handelaars via haar autonoom gemeentebedrijf WAGSO dat als exploitant optreedt, ondersteunt de lokale middenstand en houdt de parkeertarieven bewust laag. Het shoppingcenter wordt nu volledig onder handen genomen, wat een immense impact zal hebben op het hele kernwinkelgebied. Vandaag stelt de stad de ambitieuze renovatieplannen van Het Pand voor aan Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits.

Hilde Crevits, Vlaams minister van Economie: "Waregem is een mooi voorbeeld van waar we op termijn met alle Vlaamse steden en gemeenten naartoe willen: een levendig centrum met een sterke handelskern waar het fijn wonen, werken en winkelen is. Gemeentelijke administratie, postkantoor, winkels, horeca en vrijetijdsbeleving moeten we zoveel mogelijk samenbrengen op één plaats om zo meer interactie te creëren. Dat is ook één van de oplossingen die we in ons plan met de Vlaamse regering hebben opgenomen. Door deze unieke aanpak van het renovatieproject - dat hier het hart van het kernwinkelgebied uitmaakt - toont Waregem zich een absoluut voorbeeld voor andere regionale steden!"

Ambitieuze renovatie

Die renovatieplannen zijn alvast niet mis. Niet alleen krijgen alle handelspanden een fikse opknapbeurt, er komt ook een belevingsplein, een efficiëntere parking met stadstuin en etalageramen van liefst 5 meter hoog. Er komt bovendien zo’n 800 vierkante meter winkelruimte bij voor zowel zelfstandige of lokale handelaars als voor grote ketens. Na een begeleidingstraject met CEUSTERS, de grootste beheerder van shoppingcenters in ons land, werd bekend dat er al zeker een Albert Heijn komt. De Nederlandse grootwarenhuisketen neemt met 2.000 m² de grootste ruimte in. Die mix tussen lokale handelaars en nationale retailers zal weer zorgen voor een succesverhaal, klinkt het. Vandaag is al meer dan 60 procent van Het Pand opnieuw verhuurd. Wat toch opmerkelijk is, aangezien de heropening van het complex pas gepland staat voor augustus 2022.

Kristof Chanterie, schepen van lokale economie en voorzitter van WAGSO: “We geloven sterk dat stadskernen de shoppingcenters van de toekomst worden. Daarom zijn we begin dit jaar begonnen met de renovatie van Het Pand. Het autonoom gemeentebedrijf WAGSO is erin geslaagd om samen met de aanwezige handelaars, die door de renovatie gedwongen waren om te verhuizen, leegstaande handelspanden in het stadscentrum een aantrekkelijke invulling te geven. Op die manier kunnen de handelaars hun activiteiten zonder probleem verder zetten in het centrum van de stad en wordt de leegstand tot een minimum beperkt. Bovendien kunnen die handelaars ook na de renovatie hun plek terug innemen. Dit is een uniek gegeven voor een lokaal bestuur en we zorgen er tegelijk voor dat de verbondenheid met de lokale handelaars overeind blijft.”

Veel van de voorheen aanwezige handelaars zullen na de werken opnieuw hun intrek nemen in Het Pand. Intussen is het volledige complex gestript. Ook de nieuwe landmark aan de Markt krijgt stilaan vorm. De stad Waregem investeert in totaal 17,5 miljoen euro in de renovatie van Het Pand en hoopt hiermee haar kernwinkelgebied verder te laten uitgroeien tot dé plek voor shoppers en bezoekers uit Waregem en omstreken. De werken zitten op schema en het winkelcentrum opent de deuren opnieuw in augustus 2022.

Op www.hetpandontpopt.be  is alle informatie over het toekomstige verhaal terug te vinden.

23-06-2021, 15:08 geschreven door wareber  

Momenteel zijn de werkzaamheden aan de Leiebrug tussen Desselgem en Ooigem zover gevorderd dat kan gestart met de bouw van de landhoofden.  Daarna wordt er beton op gestort. Zo ontstaat gewapend beton dat sterk genoeg is om het gewicht van de brug te dragen. Begin 2022 zullen de werken aan de brug volledig afgerond zijn.

Op 24 en 25 oktober 2020 namen we afscheid van de oude brug tussen Ooigem (Wielsbeke) en Desselgem (Waregem). Na de afbraak kon de bouw van de nieuwe brug starten. Deze maand staat de bouw van de landhoofden op de agenda. Het is een heel belangrijk onderdeel van de werken. Een landhoofd, ook wel bruggenhoofd genoemd, is de constructie waarop een brug steunt. Een brugdek weegt namelijk erg veel. Daarom moet je de plek waar de brug landt op de oever verstevigen. Juist omdat de bruggenhoofden te zwak waren, kon deze brug niet worden opgekrikt zoals jaren geleden in Sint-Eloois-Vijve wel kon gebeuren. Daarom moest er hier ook een nieuwe brug komen.

De werken in Ooigem en Desselgem maken deel uit van het binnenvaartproject Seine Schelde Vlaanderen, dat steun geniet van de Europese Unie. Hiermee wil waterwegbeheerder De Vlaamse Waterweg nv van de binnenvaart een sterker alternatief maken voor het goederenvervoer op de weg. Om schepen met drie lagen containers door te laten, moeten bruggen een vrije doorvaarthoogte hebben van zeven meter. De vorige brug was te laag en moest vervangen worden door een nieuw en hoger exemplaar.

De nieuwe brug wordt een stalen boogbrug van 99 meter lang en 19 meter breed. Het ontwerp oogt licht en hedendaags. De nieuwe Leiebrug komt op dezelfde locatie als de huidige brug, waardoor de impact op de omgeving beperkt is. Zo blijven alle woningen en een waardevol natuurgebied gevrijwaard. De kostprijs van de bouw van de nieuwe brug wordt geraamd op 6,6 miljoen euro. “De nieuwe brug tussen Ooigem en Desselgem is niet alleen een verbetering voor de scheepvaart en de mobiliteit, maar is vooral het resultaat van de goede samenwerking tussen De Vlaamse Waterweg nv, gemeente Wielsbeke en stad Waregem.” zegt Lieven Dejonckheere, afdelingshoofd Regio West van De Vlaamse Waterweg nv.

Verdieping van de Leie

Eerder dit jaar was er een publieke raadpleging inzake het Milieu-EffectenRapport (MER) over de optimalisering van de Leie. Op basis van die aanmelding en de input van de bevolking stellen de onderzoekers het MER op, dat nodig is voor de vergunningsaanvraag. Om zowel de natuur als de scheepvaart betere toekomstkansen te geven, wil De Vlaamse Waterweg nv de Leie tussen Sint-Baafs-Vijve en Harelbeke optimaliseren. Die aanpassing kadert in het grootscheepse binnenvaartproject Seine Schelde Vlaanderen, dat een aaneengesloten vaarnetwerk tussen Antwerpen en Parijs ambieert

Concreet zou De Vlaamse Waterweg nv het stuk Leie een meter verdiepen en hier en daar verbreden. De oevers en het landschap legt de waterwegbeheerder natuurvriendelijker aan, zodat ze een sterkere biotoop worden voor planten en dieren. Bekijk onderstaande video voor meer info over de geplande aanpassingen aan de Leie.

Het is de bedoeling dat er uit de inspraak zo veel mogelijk zinvolle en bruikbare ideeën komen om het onderzoek in het project-m.e.r. te verbeteren en/of aan te vullen. De openbare raadpleging is geen openbaar onderzoek waarbij bezwaarschriften kunnen ingediend worden. Bezwaarschriften kunnen enkel ingediend worden naar aanleiding van de vergunningsaanvraag. De aanmelding kon gezien de corona-maatregelen enkel online geraadpleegd worden op de website van De Vlaamse Waterweg nv of op https://omgeving.vlaanderen.be/mer-dossierdatabank  (vul bij dossiernummer ‘3345’ in en druk op zoek). In elke betrokken gemeente kunnen de inwoners advies geven om de aanmelding te vervolledigen.

Nieuwe fietsbrug

De Vlaamse Waterweg nv investeert samen met de stad Waregem en de gemeente Wielsbeke ook in de recreatieve troeven van de Leie en haar omgeving. Met een nieuwe brug specifiek voor fietsers en voetgangers wordt de beleving van de Leievallei versterkt en kan iedereen op een eenvoudige en veilige manier genieten van de natuur en toeristische trekpleisters op beide oevers.

Het ontwerp van de nieuwe fietsbrug is ondertussen afgewerkt. De brug wordt gebouwd tussen Beveren-Trakel in Beveren-Leie en de oude Leie-arm in Ooigem. De nieuwe brug wordt een stalen S-vormige brug met een overspanning van 59,5 meter. Het ontwerp is sober, maar harmonieus en vormt één geheel met de bomenrijen en het open Leielandschap. De brug krijgt betonnen aanloophellingen die naadloos zullen aansluiten op de bestaande jaagpaden aan beide zijden van de Leie. De fiets- en wandelbrug zal een enorme boost geven aan de recreatie langs de Leie, niet in het minst met de ontdekking van de prachtige groenzone aan de overkant van de rivier.

De bouw van een nieuwe fietsbrug tussen Waregem en Wielsbeke start nog deze zomer. De brug zal 2,2 miljoen euro kosten. Vlaanderen betaalt het grootste deel: 63 procent. De rest is voor Waregem en Wielsbeke. De fietsbrug komt anderhalve kilometer voorbij de gloednieuwe brug tussen Ooigem en Desselgem. Bovendien zal de Vlaamse Waterweg ook de omgeving aanpakken.

Opwaardering kanaal

Binnen het project Seine-Schelde is er ook aandacht voor het opwaarderen van het kanaal Roeselare-Leie. Het Kanaal Roeselare-Leie is al bijna 150 jaar lang één van belangrijke levensaders van de regionale economie en werkgelegenheid. Het is een belangrijke cluster van economische activiteiten Vlaanderen die via het kanaal en de aansluiting met de Leie verbonden is met een internationaal netwerk van waterwegen. Meer dan 40% van het vrachtvervoer op de druk bevaren Leie komt van of gaat naar de kanaalzone.

Het opwaarderen van het kanaal Roeselare-Leie past binnen het project Seine Schelde Vlaanderen. Met het oprichten van een heuse ‘Taskforce Kanaalzone’ worden de krachten gebundeld om de zone nog meer uit te bouwen tot een economische motor en levendige hot spot voor de hele regio.De opwaardering omvat de renovatie en/of heraanleg van kaaimuren en oevers, de herbouw van bruggen, de verdieping van het kanaal en een verhoging van de sluiscapaciteit in Ooigem. De opwaardering zal binnenvaart met klasse Va-schepen met een laadvermogen tot 3.000 ton mogelijk maken. De kosten voor de volledige opwaardering worden geraamd op 270 mio euro.

In het kader van de opwaardering van het kanaal Roeselare-Leie wordt ook de sluis van Ooigem volledig gemoderniseerd. De sluis van Ooigem wordt structureel aangepakt, zowel de bouwkundige als de elektromechanische uitrusting. De stalen sluisdeuren, schuiven van de omloopriolen en vlottende bolders worden vervangen, hierbij horen ook werken aan de betonconstructie op de plaatsen waar zij bevestigd worden of waar zij bewegen. Bij de vernieuwing van de elektromechanische uitrusting gaat het onder meer om de aandrijving van de deuren en de schuiven en bijhorende kabelwerken. Tijdens de werken wordt het kunstwerk ook voorbereid op de latere bediening op afstand. Om de werken te kunnen uitvoeren wordt de sluis buiten dienst genomen en drooggezet. Gedurende de werken is het dan ook niet mogelijk om schepen te schutten.

De sluis van Ooigem werd gebouwd begin jaren 1970 en is toe aan een grondige opknapbeurt zodat ook in de toekomst een vlotte dienstverlening kan gegarandeerd worden. Volgend op de beslissing wie de werken zal uitvoeren zal de concrete timing van de werken gecommuniceerd worden en zullen de voorbereidingen voor de werken opgestart worden. De uitvoering van de werken wordt ten vroegste in de zomer van 2022 gepland.

Dit jaar wordt gewerkt aan de renovatie en aanpassing (voor schepen tot klasse Va) van de kaaimuren in Roeselare, Izegem, Ingelmunster en Wielsbeke, de bouw van een 230 meter lange kaaimuur voor het nieuwe overslagcentrum River Terminal Roeselare (tot 2022), aanbrengen van bodembescherming ter hoogte van 3 kaaimuren (Zandhandel in Roeselare, Danis/Delvaza in Izegem, Cargill in Izegem), verbouwen van kaaimuren en oevers oa. bij Braet in Ooigem. Eind dit jaar volgen nog baggerwerken in Ooigem, Ingelmunster en Roeselare.)

In 2022 volgt het verbouwen van de kaaimuur aan Vanden Avenne in Ooigem en aanbesteding van de nieuwe Lysbrug in Ingelmunster.

16-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Mooi initiatief om in de naamgeving van het parcours aandacht te geven aan Waregemse wielerkampioenen. Daarbij moest zeker Briek Schotte horen, die weliswaar nooit de Belgische titel kon behalen maar driemaal tweede werd in 1946, 1948 en 1950. Het kampioenschap brengt ook André Defoort terug op de actualiteit. De Beverse wielerheld werd kampioen van België in 1941 in Namen. Maar we zijn toch niet vergeten dat Paul Haghedooren in 1985 kampioen van België werd in Halanzy?

Wij hebben alvast nog mooie herinneringen aan die 23 juni 1985, toen Desselgemnaar Paul Haghedooren op het selectieve parcours in Halanzy de wedstrijd naar zijn hand zette en de spurt won tegen wereldkampioen Claude Criquielion, Rudy Dhaenens en Paul Wellens. Rudy Pevenage werd toen vijfde op 7’’.  Eerder dat jaar had Haghedooren ook al de Grote Prijs Pino Cerami gewonnen in Wasmuel, was tweede in de Memorial José Samyn en derde in La Marseillaise (Bessèges). In de kampioenentrui won hij dat jaar nog in Hasselt-Spalberg en was tweede in Wielsbeke.

Met de verovering van de kampioenentrui bezorgde hij het Briek Schottedorp opnieuw enige wielerberoemdheid. We volgden de geboren Oostrozebekenaar eigenlijk al in de jeugdreeksen. Mijn broer had hem leren kennen als een eenvoudige kerel met karakter, die toen nog dagelijks naar school fietste naar VTI-Waregem. Hij was een werker in de koers, die trouwens als profrenner buiten koersseizoen nog werkte op fabriek. Zijn inzet werd uiteindelijk beloond met de titel van kampioen van België.

Die zondagavond stonden we hem met een hele groep wielerfans en enkele journalisten op te wachten aan zijn woning aan de garage Bossuyt langs de Gentstraat in Desselgem. Voor die bijzondere gelegenheid hadden we na de wedstrijd nog een speciaal nummer gestencild van het plaatselijke soldatenmaandblad ’t Piotje en dat kende natuurlijk veel bijval. Er werd zelfs uit dit gelegenheidsnummer geciteerd in de sfeerreportages in de maandagkrant en in de interviews met de nieuwe kampioen de week na het legendarische kampioenschap. Natuurlijk volgde voor het maandnummer van ’t Piotje nog een uitgebreider “ten huize van onze kampioen van België” met een foto van Paul Haghedooren in de kampioenentrui. Die nummers van Piotje zijn ondertussen opgeslagen in het stadsarchief.

Op zijn palmares staan 14 overwinningen. In 1987 won hij de Grote Prijs Raymond Impanis en de vierde etappe van de Kellogg’s Tour of Britain. Hij blijft in de herinnering als een vechter, een werker die altijd bereid was om koers te maken. Hij was ook een niet onverdienstelijk ronderenner, al bleef hij steeds een bescheiden ploegrenner. Hij had bijvoorbeeld het potentieel om een klassement te rijden in de Ronde van Frankrijk, in mindere jaren werd hij zelfs eerste Belg. Hij nam deel aan de Tour in 1983 (49e), 1985 (33e), 1986 (67e) en 1990 (106e). In 1988 werd hij 34^e in Ronde van Spanje. Hij behaalde tal van ereplaatsen in klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen (6^e in 1983, 12^e in 1987), Parijs-Roubaix (11^de in 1985), Milaan-SanRemo (19^e in 1988), Amstel GoldRace (18^e in 1986), Luik-Bastenaken-Luik (18^e in 1983), Parijs-Tours (19^e in 1986, 16^e in 1988), Brabantse Pijl (2^e in 1991, 3^e in 1983, 5^e in 1989, 9^e in 1984, 17^e in 1990), Waalse Pijl (3^e in 1982, 16^e in 1988, 19^e in 1985).

Op het strand van Knokke-Heist  bezweek Paul Haghedooren tijdens een strandloopje op zondag 9 november 1997 aan een plots hartfalen. Hij was net 38 jaar geworden en was na twaalf jaar profbestaan (1982-1994) nog altijd actief bij de elite zonder contract. Hij woonde in Nieuwenhove, waar zijn vrouw een kapperszaak had. Daar ging al een wielerwedstrijd georganiseerd ten zijne ere. Van 2005 tot 2009 werd op het Leeuwke in Waregem nog een Paul Haghedooren derny-criterium georganiseerd.

Paul Rigolle schreef in 1981, toen Haghedooren nog bij de beloften reed, al een ode aan Paul Haghedooren. Die werd later opgenomen in zijn dichtbundel 'De hel van het Noorden' (Vers, 1982). Het gedicht werd de dichter toen ingegeven door het temperament van de jonge renner die door gebrek aan snelheid aan de aankomst vrijwel altijd geklopt werd, maar zich vooraf toch nooit verloren gaf.

Paul Haghedooren in concert

De renner is zijn pijn

Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal

zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,

schiet als een bebrilde duivel kurkdroog

van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij

met het grootste mes. Achter hem vloekt het,

draait het vierkant als de wereld. Men schuift

het decorum in, men brandt en sterft voortdurend

in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:

Elke ren is een soloren en voorbij de pijn

haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.

Zo total-losgelaten jongleert de renner met zijn pijn.

Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.

Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,

in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.

Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om

zijn overwinnaar alleen en verloren achter

te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.

Paul Rigolle

Uit 'De Hel van het Noorden' - Vers, 1982

http://www.blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=587

16-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Zondag 20 juni 2021 organiseert Waregem Sportief met de Stad Waregem, KSV Waregem Vooruit (Dwars door Vlaanderen) en SV Zulte Waregem het Belgisch Kampioenschap wielrennen. Het parcours loopt zowel voor dames als heren over alle deelgemeenten (4 X Schotte- en Defoort ronde) en de finaleronde (4 X Herlegemstraat – Holstraat Nokere – Karmeldreef) gaat ook over Kruisemse bodem. Het volledig parcours is gesloten en verkeersvrij.

Onder het motto ‘Iedereen kampioen’ zijn er allerlei fietsgerelateerde activiteiten. Tot 31 juli kunt u deelnemen aan 1 wandel- en 2 fietstochten nav het BK Wielrennen in Waregem. Alle tochten volgen grotendeels het parcours dat de profrenners op zondag 20 juni afleggen. In het Koetshuis in park Casier loopt tot 27 juni (14 tot 17 u.) een expo rond het Waregems wielerverleden. In de bibliotheek vinden we de 40 authentieke wielerkoppen van Nesten. Voor info verwijzen we naar de folder en De Sprong, die elke inwoner in de bus ontving.

Twee Waregemse wielerlegendes Briek Schotte en André Defoort geven hun naam aan de lokale rondes, die zowel de dames als de heren door Waregem, Sint-Eloois-Vijve, Desselgem en Beveren-Leie brengt. Die ronde gaat over de Vijfseweg, Posterijstraat Vijve, Schoendalestraat, Nieuwstraat Desselgem, Grote Heerweg BL, Hoonackerstraat, centrum BL, Nijverheidsstraat, Sprietestraat, Knokstraat, Deerlijkstraat Nieuwenhove, Expressweg Biest. De Schotteronden gaan over de Henri Lebbestraat en Westerlaan. De Defoortronden gaan over de expressweg, Verbindingsweg, Zuiderlaan en Oosterlaan.

IJzeren Briek woonde jarenlang in Desselgem en won twee keer Dwars door België, de voorloper van Dwars door Vlaanderen. IN 1942 en 1948 won hij de Ronde van Vlaanderen. Wereldkampioen werd hij in 1948 en 1950. In 1948 won hij het regelmatigheidsklassement Challenge Desgrange-Colombo. Op Belgische kampioenschappen kwam hij driemaal als tweede op het podium in 1946, 1948 en 1950.

Wie wel kampioen van België werd was Andre Defoort in 1941 te Namen. Hij behaalde als prof 26 overwinningen op de weg en 32 overwinningen op de piste. Een mooi eerbetoon aan deze wielerlegende is het boek “André Defoort, Flandrien en Volksvriend”. Komt de Schotteronde net niet langs het Schottepleintje in Desselgem, dan kan ook de Defoortronde net niet langs de vroegere café Sportpaleis in Beveren-Leie voorbijkomen. Met Paul Haghedooren, Kampioen van België in 1985 te Halancy, hadden we nog een Waregemse kampioen kunnen herdenken. Paul Haghedooren woonde in 1985 langs de Gentstraat in Desselgem en verhuisde nadien naar Nieuwenhove.

Startplaats is de hippodroom en vandaar verloopt aanloopronde via de ring richting Zuiderlaan en Oosterlaan, waar de officiële start wordt gegeven. De dames starten om 10 u. voor 122,4  km. (geen Defoortronden), de heren om 12.05 u. voor 220,2 km. Er is continu koers. Hopelijk komen de beide koersen niet in elkaars vaarwater.

Op en rond het parcours komen maar liefst 1119 extra verkeersborden. In het weekend van 20 juni zorgen 35 medewerkers van de stad ervoor dat alles op zijn juiste plaats komt en achteraf weer wordt weggehaald.

Omdat het BK op een gesloten verkeersvrij parcours wordt gereden, zijn er op twaalf plaatsen doorsteken in het parcours (aangeduid met D op parcoursfolder). Dat zijn de enige plaatsen waar je met een gemotoriseerd voertuig onder begeleiding van de politie over het parcours kan. Er zijn ook een aantal zones met beperkte mobiliteit (aangeduid in paars).

Door corona moesten de fandorpen worden afgelast. Toch kunnen we langs het parcours volledig gratis supporteren. Wegens de veiligheidsmaatregelen zijn supporters echter niet toegelaten in de start- en aankomstzone en het rennersdorp, de eerste zone Herlegemstraat, de Holstraat en de Karmeldreef. Langs het afgesloten parcours is er overal een parkeerverbod. Voor de mobilhomes is een dorp georganieerd op de camperweide in de Karmeldreef.

De klassieke noodnummers blijven van toepassing. Het Waregemse ziekenhuis blijft bereikbaar via de Roger Vansteenbruggestraat.

Problemen of onvoorziene hinder kan op zaterdag en zondag nog gemeld worden op 0484 67 29 35

https://www.waregem.be/bkwaregem

14-06-2021, 14:32 geschreven door wareber  

Het Waregemse station krijgt eindelijk de nodige heropfrissing. In het kader van de toegankelijkheid zullen de perrons verhoogd worden en komen er nieuwe liften. De werken starten in het tweede kwartaal van 2022 en lopen tot midden 2023.

Er is al minstens 20 jaar vraag naar kleinere opstap- en afstaphoogte op de perrons in Waregem. Verschillende moties van gemeenteraad, Somival, politieke jongerenbewegingen, ea. bleven telkens in dovemansoren steken. Ondermeer An Vanheusden onderhandelde jarenlang met de NMBS en kreeg in 1999 een onderhoud met toenmalig gedelegeerd bestuurder Etienne Schouppe al toezegging, maar andere perikelen dwarsboomden een oplossing. De Statievrienden stuurden we in april 2017 na de vaststelling van uitblijven van investeringen een motie naar NMBS om de stiefmoederlijke behandeling van Waregem aan te klagen. In het bijzonder wezen ze op het uitblijven van de lang verwachte en beloofde verhoogde perrons, nochtans een absolute voorwaarde voor een veiliger treinverkeer voor de 2500 treinreizigers die in het station van Waregem dagelijks op- en afstappen. De naburige stations van Harelbeke en Deinze hadden al jaren verhoogde perrons. “Waregem is het minst reisvriendelijke station van Vlaanderen. Politici waar wachten jullie nog op ?”, was hun wanhoopskreet.

Hun kreet leek gehoor te krijgen, want in februari 2018 kwam van NMBS-woordvoerder Geert Dierckx de bevestiging dat het station van Waregem toch was opgenomen in een nieuw investeringsplan van in totaal 5,3 miljard euro in het spoor. Het station van Waregem zou eindelijk hogere perrons krijgen. De werken zouden starten in 2019 en duren tot eind 2020. Benevens hogere perrons zouden ook nieuwe schuilhuisjes en zitbanken komen en ook een nieuwe geluidsinstallatie. “We investeren dus vooral in een beter onthaal en een betere toegankelijkheid”, was toen het antwoord. Het spoor werd vernieuwd maar de perrons behielden hun oncomfortabele hoogte.

Nieuwe hoop

Burgemeester en Vlaams parlementslid Kurt Vanryckeghem stuurde enkele weken geleden nog een brief naar de CEO van de NMBS, Sophie Dutordoir. De vraag naar een beter bereikbaar station en zeker naar meer toegankelijke perrons ligt al heel lang op tafel. Er wordt momenteel werk gemaakt van nieuwe roltrappen, maar over de grote opfrissing was nog geen timing bekend.

De NMBS liet vandaag weten dat de grote opfrissingswerken voor volgend jaar ingepland staan. Er komen nieuwe liften, die voldoende groot zullen zijn om een fiets mee te nemen. Daardoor zullen de perrons autonoom toegankelijk zijn vanaf de kant van het station. Terzelfdertijd wordt de volledige perronuitrusting vernieuwd en wordt ook het stationsgebouw aangepast voor autonome toegankelijkheid.

“Het stadsbestuur is al vele jaren vragende partij om het station en dan vooral de toegankelijkheid aan te pakken”, zeggen burgemeester Kurt Vanryckeghem en schepen van mobiliteit Philip Himpe. “We zijn blij dat de werken eindelijk op de kalender staan. Het zal ongetwijfeld een grote verbetering zijn voor alle reizigers.”

Voor de autonome toegankelijkheid vanaf de kant van de parking plant de NMBS de sloop van het einde van de onderdoorgang, de aanleg van een lichte helling en de aanpassing van de fietsroute. Hierover zijn besprekingen bezig tussen de stad, NMBS en provincie.

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=1349504

10-06-2021, 20:15 geschreven door wareber  

100 jaar geleden werden de al bestaande werkliedenbonden omgedoopt tot 'werkersverbonden' en op een congres in juli 1921 verenigen ze zich in het Algemeen Christelijk Werkersverbond (ACW), de koepel van de Christelijke Werknemersorganisaties (sedert juni 2014 onder de naam beweging.net). Het eeuwfeest wordt wegens corona-omstandigheden bescheiden herdacht met plaatselijke wandel- en fietstochten in tientallen gemeenten en steden.

Ook de Waregemse afdeling presenteert van 1 juni tot 20 juli zijn ‘fietstocht in eigen bubbel’ n.a.v. het 100-jarig bestaan van de beweging. Het is een fietslus (je kan op gelijk welk punt starten) die vanaf de Markt, fietsknooppunt 67, de fietsknooppunten volgt over het grondgebied van Waregem en deelgemeenten. Doorheen het parcours staan 13 pancartes met info. Ontdek hier het deelnameformulier, de routekaart van de fietstocht en de kaart met de knooppunten. Doe mee (gratis), ontdek de geschiedenis én maak kans op een mooie prijs! Vooraf inschrijven is niet nodig. Download de documenten en vertrek op een moment naar keuze.

U vindt een routegids via je smartphone. Je hebt dan naast de routebeschrijvingen ook een interactief kaartje dat je op elk moment de weg wijst. Hiervoor moet je de app Actionbound installeren op je GSM. Als je met je smartphone de QR-codes van één van de routes scant, wordt automatisch gevraagd om de app te installeren als die nog niet op je smartphone staat. Het is mogelijk om de route al op voorhand op je GSM te installeren, zodat mobiel internet onderweg niet noodzakelijk is: Actionbound op Google Play - App Store. Het volstaat dat één deelnemer van je bubbel de app op zijn of haar GSM installeert.

De fietslus volgt de fietsknooppunten. Doorheen het parcours staan genummerde pancartes (1 tot 13). Hieronder vinden jullie de titels van de pancartes (A tot M). Koppel de titels aan de juiste pancartes (vb. 1 = F) en maak kans op mooie prijzen. 

A. Maatschappelijke leiders

B. Zorgzame buurten

C. Zorg voor anderen

D. Leefbare omgeving

E. De zachte weggebruiker

F. De sociale zekerheid

G. Sociaal ondernemerschap

H. Werk voor iedereen

I. Politieke actie

J. Duurzame samenleving

K. Zorg voor het kind

L. Betaalbaar wonen

M. Vakantie, vrijetijd en sociaal toerism

Locaties pancartes: Driesstraat 4, Karmeldreef 3, Bergstraat 15, Biezenhof 5, Drogenboomstraat 85, Emiel Clausstraat (Leievoeders), Trakelweg (vlak voor Dolagestraat - tank), Sint-Jansstraat 46 (tuinbedrijf Vantieghem), Wagenaarstraat (hoevewinkel), Wedagestraat 33 (O-BIO), Wetstraat 74 (De Stege), Jozef Duthoystraat (gebouw ACV), opgelet: pancarte op de linkerkant Olmstraat (Wereldwinkel), opgelet: parcours gaat naar rechts richting Markt maar pancarte hangt 50m links in de Olmstraat.  

De fietstocht loopt van 1 juni tot en met 20 juli 2021. Het antwoordformulier dient uiterlijk zondagavond 25 juli 2021 om middernacht ingediend te worden door ofwel:

- jouw antwoord te mailen naar luc.decavel@skynet.be

- jouw antwoord te deponeren in de ACV brievenbus - Broekstraat 1 te 8790 Waregem

Geschiedenis

Op het einde van de 19e eeuw kent West-Europa een zeer sterke industrialisering en verstedelijking. Tegen die achtergrond ontstaan het socialisme en de moderne arbeidersbeweging. Deze nieuwe sociale bewegingen brengen arbeiders samen en streven naar ontvoogding. Ze willen een einde maken aan de sociale en economische uitbuiting en eisen politieke rechten op voor de werkende massa. Wanneer paus Leo XIII in zijn encycliek Rerum Novarum in 1891 oproept tot 'katholieke sociale actie', rijgt hij een grote respons in België. In 1891 wordt de Belgische Volksbond opgericht. Van bij het begin onderscheidt de beweging zich duidelijk van de socialisten. De katholieke arbeiders prediken geen revolutie, maar kiezen voor samenwerking tussen arbeid en kapitaal. Dat verschil in visie laat zich tot vandaag voelen, zij het minder uitgesproken.

Onder impuls van Rerum Novarum en de Belgische Volksbond worden her en der in België plaatselijke verenigingen uitgebouwd: de verenigingen van onderlinge bijstand, de vakverenigingen en de werkliedenbonden. De verenigingen van onderlinge bijstand zijn mutualiteiten, waarmee arbeiders zich proberen te wapenen tegen ziekte en invaliditeit. De vakverenigingen krijgen in het begin, dus op het einde van de negentiende en in het begin van de 20e eeuw, te maken met grote tegenstand. Ze willen de arbeidsvoorwaarden van de arbeiders verbeteren en komen daardoor in conflict met de patroons, die ook veelal katholiek zijn en al hun invloed aanwenden om het christelijke middenveld te kortwieken.

De pater dominicaan Georges Rutten weet samen met anderen het katholieke verzet in 1904 te doorbreken. Hij voert propaganda voor de vakbonden en erkent de staking als legitiem wapen in de strijd voor sociale vooruitgang. Onder zijn impuls ontstaan er steeds meer plaatselijke vakverenigingen. Die verenigen zich geleidelijk in nationale beroepsverbonden per sector, de centrales, bijvoorbeeld voor steenkool, textiel of metaal. In 1912 verenigen die zich op hun beurt in het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV).

Een derde pijler van de christelijke arbeidersbeweging groeit aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, de werkliedenbonden. Deze verenigingen ontstaan uit het groeiende zelfbewustzijn van de arbeidersklasse. Die wil niet alleen een volwaardige plaats in het bedrijf, maar eist ook erkenning buiten de fabriekspoorten, met name in de cultuur en in de politiek. De werkliedenbonden willen aan volksontwikkeling doen en tegelijk ijveren voor meer inspraak van de arbeiders binnen de katholieke partij. De werkliedenbonden zullen uiteindelijk ook de aanzet vormen voor de stichting van het ACW.

De ontwikkeling van de christelijke arbeidersbeweging komt in een stroomversnelling na het einde van de Eerste Wereldoorlog. Met name de invoering van het algemeen stemrecht (voor mannen) en van het recht op staken zorgen voor een steile groei van de beweging. Veel aandacht gaat uit naar de verdere uitbouw van de werkliedenbonden, waarmee de arbeiders een volwaardige plaats in het politieke spectrum willen verwerven. Uiteindelijk wordt de Belgische Volksbond opgeheven en vervangen door het Algemeen Christen Democratisch Verbond, een koepel van vakverenigingen, werkliedenbonden, mutualiteiten, coöperaties en vrouwenverenigingen.

De West-Vlaamse priester Louis Colens pleit ervoor dat de werkliedenbonden niet langer naast de vakbonden en mutualiteiten zouden bestaan, maar als een overkoepelende structuur. Zo wilde hij versnippering vermijden en volksontwikkeling, vakbondswerk en ziekenfondsen verenigen in één beweging. De visie van Colens haalt het uiteindelijk. De werkliedenbonden worden omgedoopt tot 'werkersverbonden' en op een congres in juli 1921 verenigen ze zich in het Algemeen Christelijk Werkersverbond (ACW).

ACW in Waregem

De geschiedenis van het ACW of Cbristelijk Werkersverbond in de Waregemse deelgemeenten moet nog worden geschreven. Het zou een heldere kijk kunnen ge en op de ontwikkeling van onze stad. Hierbij alvast een oproep om daar aan mee te werken. Een belangrijke mijlpaal was het bekomen van een ontmoetingsplaats met vergaderlokalen, de Gilde. Naast het plaatselijk vakbondswerk, mutialiteit en cooperatieve welvaartwinkel ontstonden plaatselijke afdelingen van kajotters, kajotsters, culturele mannen- en vrouwenbeweging.

Ouderen hebben nog legendarische herinneringen aan Zaal Eldorado, het trefpunt voor culturele ontspanning, toneelgroep Pogen en cinema.  Eind 1924 werd op die locatie al toneelmaatschappij Pogen gesticht als afdeling van het Kristen Werkersverbond van Waregem. Elke winter zagen vele Waregemnaars met verlangen het optreden van Pogen tegemoet. Pogen haalde tal van onderscheidingen, zoals in 1952 wanneer Pogen . hun werkstuk ‘Dood van een Rat’ te Kortrijk laureaat werden in eerste categorie. Eldorado was de trekpleister met wekelijkse filmvoorstelling.

06-06-2021, 16:19 geschreven door wareber  

Raadsleden Monia Arroudi (Vooruit) en Marij Vanlauwe (Groen) dienden voor de gemeenteraad van 1 juni 2021 een motie in tegen de hoge distributietarieven van Gaselwest/Fluvius.  De regio Waregem heeft met Gaselwest/Fluvius het duurste distributienettarief voor elektriciteit van ons land. Het verschil met de goedkoopste regio bedraagt gemiddeld 208,60 euro. Ook voor mensen die hun elektriciteitsfactuur niet/moeilijk kunnen betalen en terugvallen op het ontradingstarief, behoort Gaselwest tot de duurste. De motie werd echter meerderheid tegen oppositie niet gevolgd. Er komt wel een formeel schrijven van de gemeenteraad  aan de raad van bestuur van Gaselwest/Fluvius om de bezorgdheden over te maken.

Monia Arroudi : “Je kan, in tegenstelling tot je energieleverancier, je netbeheerder niet zelf kiezen. Je postcode bepaalt de kostprijs en het feit dat je in Waregem woont, zorgt er dus voor dat je tot de helft meer betaalt voor dezelfde diensten. Onaanvaardbaar! De vraag leeft dan ook al langer om tot één en hetzelfde lagere distributienettarief in Vlaanderen te komen. Het distributienettarief voor elektriciteit is goed voor 36% van de totale elektriciteitsfactuur van een gezin. Eén tarief voor heel Vlaanderen zou niet alleen de factuur duidelijker maken, het is ook eerlijker dat de kost van elektriciteit niet afhangt van toevallig in de ene of de andere regio te wonen.”

Marij Vanlauwe : “Als een van de oorzaken voor de hoge tarieven wordt steeds het landelijke bedieningsgebied van Gaselwest genoemd. Dit zal mogelijk een deel van de verklaring zijn. Toch stellen we vast dat er distributienetbeheerders actief zijn die nog minder inwoners per kilometer bedienen en toch een (op)merkelijk lager tarief hanteren. Op termijn is het grote verschil in tarifering tussen regio’s niet houdbaar. Het jaarverslag 2020 van de Vlaamse Ombudsdienst  pleitte nogmaals voor een eenheidstarief voor elektriciteit en gas voor heel Vlaanderen. We kunnen ook verwijzen naar een recent onderzoek van de consumentenorganisatie Test Aankoop en de oproep van Samenlevingsopbouw West-Vlaanderen om tot één gelijk distributienettarief te komen. Vele steden en gemeenten (als Anzegem, Ardooie, De Panne, Kortrijk, Moorslede, Spiere-Helkijn, Zulte …) hebben reeds goedgekeurde motie betreffende de distributienettarieven van Gaselwest/Fluvius.”

Motie : “Daarom vraagt de gemeenteraad van Waregem aan de algemene vergadering en de raad van bestuur van Gaselwest/Fluvius om 1. de huidige distributienettarieven te evalueren en naar beneden te brengen 2. de distributienettarieven op termijn meer gelijk te schakelen met de andere distributienetbeheerders om op die manier tot een uniform tarief voor heel Vlaanderen te komen 3. minstens jaarlijks terug te koppelen naar de vertegenwoordiger van de stad Waregem en de gemeenteraad van Waregem over de stappen die worden ondernomen in opvolging van deze motie.”

Gaselwest is er mee bezig

Schepen Rik Soens : “ Waregem heeft niet de gewoonte om te werken met moties. Ondertussen hebben wij en andere gemeenten al een aantal acties ondernomen. We hebben ondertussen ook een schrijven ontvangen van Gaselwest zelf dat aan alle leden werd overgemaakt. Daarin staat een antwoord op de drie vragen die hier gesteld worden. Als lid van een intercommunale en een distributiemaatschappij als Gaselwest, dat men de boodschap op een andere manier kan overbrengen dan via een motie. Een motie doet denken aan een motie van wantrouwen… Vandaar de voorkeur om een brief te schrijven aan Gaselwest met dezelfde inhoudelijke vragen.” Schepen Rik Soens is voorzitter van RBC Centrum Gaselwest.

1) Tarieven evalueren en naar beneden brengen: Wij kunnen dit niet. We zijn aangesloten bij een distributiemaatschappij tot in de jaren ’30. De schepen heeft contacten gelegd, o.a. met de voorzitter. Het stadsbestuur is deze motie wel genegen, maar we geven er de voorkeur aan om een schrijven te richten namens de gemeenteraad aan de raad van bestuur met bepaalde bezorgdheden die we kunnen onderschrijven.

2) Gelijkschakeling van tarieven over Vlaanderen: De schepen zou hier graag mee instemmen, maar hij weet niet of de grootsteden (in concreto Antwerpen) dit zullen genegen zijn. Bij gelijkstelling zullen hun tarieven naar boven gaan.

3) Jaarlijkse terugkoppeling: De schepen leest de vervolgstappen door uit de brief die doorgestuurd werd: “De raad van bestuur van Gaselwest hield eraan deze brief met toelichtende verklaring bij het niveau van de DNB-tarieven van Gaselwest aan al zijn aangesloten gemeenten te bezorgen. Ondertussen zal de raad van bestuur formeel de nodige initiatieven nemen om de problematiek en zienswijze van Gaselwest hieromtrent op de betrokken en bevoegde niveaus te agenderen. Van zodra er hierover nieuws is, zullen we niet nalaten onze aangesloten gemeenten hierover te informeren.” Dit is dus al voldoende besproken op de raad van bestuur van Gaselwest. Gaselwest is er mee bezig. Het is een regelgeving die op Vlaams niveau moet aangepast worden. Die aanpassingen zal Gaselwest ook proberen te sturen. Het is geen gemakkelijke oplossing, maar we staan er zeker achter. De schepen stelt dus voor om geen motie goed te keuren maar als lid van Gaselwest een schrijven te richten aan de raad van bestuur met deze bezorgdheden.

Vlaamse stroomfactuur duurste van Europa

In 2017 werd de Vlaamse stroomfactuur de duurste van Europa. Dat heeft niets te maken met dure elektriciteit, maar wel met de spectaculaire stijging in 2015 en 2016 van allerlei tarieven en heffingen. En dat heeft dan weer alles te maken met het beleid van onze verschillende regeringen.

De stroom zelf is tussen april 2015 en april 2019 amper 4,4% duurder geworden. Er zijn zelfs momenten waarop onze stroom de goedkoopste is in West-Europa en we toch de duurste facturen hebben. Zo is bijvoorbeeld de Britse stroom makkelijk 40% duurder dan de onze, maar toch zijn de Britse stroomfacturen sinds een drietal jaar tientallen procenten goedkoper dan de Vlaamse. Er zijn dus andere factoren die onze elektriciteitsfacturen de hoogte hebben ingejaagd. Factoren die niets te maken hebben met de internationale energiemarkten, maar alles met het beleid van onze verschillende regeringen: die voerden vanaf begin 2015 een aantal lastenverhogingen en hervormingen door die de Vlaamse stroomfactuur in geen tijd tot de duurste van Europa maakte.

Onze nettarieven zijn gewoon de duurste van allemaal.  Van 2016 tot 2019 zijn ze met bijna 50% gestegen. Vooral omdat er subsidies voor de hernieuwbare energie worden in verrekend.  Want het onderhoud en de aanleg van onze elektriciteitsnetten zelf kost ons niet veel meer dan in onze buurlanden. Maar in de nettarieven zitten nog andere, merkwaardige kosten. Zo voerde de federale regering vanaf 2015 een vennootschapsbelasting in voor de intercommunales. Die moest zo'n 200 miljoen extra in de staatskas brengen. De intercommunales rekenen die kosten door op onze energiefactuur, via de nettarieven. Bij elk gezin gingen de distributiekosten met gemiddeld 8 à 10 euro naar omhoog. De netkosten zijn in Vlaanderen het hoogste van de ons omringende landen.

05-06-2021, 00:00 geschreven door wareber