Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

We kwamen op een verrassende manier terug in contact met Johan Vanderbrugghen, een oud-klasmakker van het jaar 1952 in Desselgem. Hij schreef een fictieboek over “De Coillies”, dat zich afspeelt in een dorp in de West-Vlaamse Leiestreek in de met verlaten roterijen bezaaide voormalige vlasstreek. Hij neemt ons bijwijlen mee in wat het Desselgem zou kunnen zijn van de vroege jaren zeventig.  Het is al zijn tweede roman. Naast het schrijven van romans vindt hij ook plezier in het maken van columns ('En passant') en af en toe een kortverhaal waarin zijn alias 'Angelo Mattie' – dit is eveneens de naam van zijn literaire site – onwaarschijnlijke lotgevallen te beurt vallen. Op zijn site presenteert hij eveneens gedichten (in de tiende muze) en schilderkunst (in Galerie)

Johan Vanderbrugghen is een gewezen Desselgemnaar, die reeds op het einde van de basisschool verkaste naar een internaat ergens in Brabant. “Op mijn 18 jaar ben ik blijven plakken in Leuven, eerst voor studies aan de univ, daarna aan mijn lief, waarmee ik in 75 ben getrouwd en nog later ook aan mijn job”. Sedert 2015 woont hij nu gelukkig op een appartement in Vosseslag/De Haan.

“Al zijn er nauwelijks rechtstreekse verwijzingen in mijn boek ‘De Coillies’, er mag geen twijfel over bestaan dat het verhaal zich afspeelt aan de boorden van de Leie… waarmee ik wil zeggen dat de locatie in mijn hoofd autobiografisch is… Al leerde ik, als inwoner van de Leemput, ‘de Leikant’ enkel kennen via de tochten met de Chiro. Al de rest is pure fictie, mag ik hopen… 😉”

Herinneringen

Bij onze vernieuwde kennismaking bleek Johan alvast nog goede herinneringen over te houden aan zijn kindertijd in Desselgem. “Op de kleine koer (1e – 3e ljr) speelden we voetbal, soms meerdere ploegen door elkaar … meestal alleen maar vrijschoppen sjotten naar de goal. We speelden met de top ('tol', in goed Nederlands) … 'kappen' (met de pin ondersteboven, het touw strak in tegengestelde richting opgewonden) mocht niet, was heel gevaarlijk … dus risico op straf … maar meester Dolf kon het zelf niet laten en kwam al eens een demonstratie geven!”

“Op de grote koer (4e – 5e ljr) konden we 's winters glijden op het ijs … bij vorst, als er geen ijs lag, goten de meesters al eens enkele emmers water op de koer zodat we toch konden sleren. Op een dag stort een deel van het plafond in de traphal op de eerste verdieping in … veel stof en overal brokken … we zijn maar net aan een ramp ontsnapt … het was hoogtijd dat die nieuwe school op de balling klaar was. In de nieuwe school  volgden we nog het zesde leerjaar bij meester Daniel Bossuyt”. Andere meesters waren achtereenvolgens Dolf Derammelaere (1^e ljr), Roger Vanderbauwheden, Robert Vanderjeugd, Aloïs Stofferis en Robert Deschilder (5^e ljr)..

“Wat ík er mij nog van herinner: voetbal … tikkertje … tak … knikkeren. We hebben úren geknikkerd, daar op dat muurtje achteraan de koer van de oude school; met een pot; gewone marbels, dikke toeties (telde voor 2 marbels?), zaadjes (halve marbel waard?))... bikkelen … kaarten … de klakkebos ... de hoelahoep (of was dat alleen voor de meisjes?) … skoebidoe … meikevers (en wedstrijd wiens beestje het eerst naar boven kwam uit een hoopje zand) … kaartjes sparen en met elkaar uitwisselen over de koers, het voetbal”.

“Dan was er ook nog de chiro met de vendelopstelling op het plein achter de kerk (met de Kroonwacht een beetje verderop). En dan naar het lof met pastoor Martens en onderpastoors Ollevier & De Jonge. Zoektochten langs de Leiekant met een ‘message in a bottle’, de dorst (drinken op het hof van Lambrecht), de vermoeidheid. Was ook in het koor in een van de chirolokalen op de eerste verdieping. Ik herinner mij nog het engelengeduld van Lucien Vandenhende, want niet iedereen had een vaste stem, kon noten lezen en had er echt goesting in. Ook de verslavende geur van vers gedrukte alcohol stencils, onze ademdamp ’s winters in het ijskoude lokaal. En Lucien die na de les met mij meereed in de richting van de Leemput … een fijne man”.

“We zijn in onze kindertijd in Desselgem en omstreken groot geworden tussen de vlaskapellen en roterijen, maar we maakten ook de gestage opgang mee van de weverijen, eerst van meubelstoffen, daarna van tapijten. In de Leemput en iets verder, voorbij de Knok, zaten we er middenin (Verstraete – Callens – Vandenbogaerde – Verbeken – Verbauwheede – zelfs mijn eigen familie is er een tijd actief in geweest; veel van die firmanamen eindigden met -ex, -tex, -dex, zo typisch voor de streek) ... en plots, in de plaats van de hoog geladen vlaswagens, waren daar de camions in onze anders zo rustige straat van Edmond Depaire, Fenaux en nog anderen.

Er waren ook ten allen kanten duivenmelkers … op zondagvoormiddag, na de laatste weerberichten, gingen de duivenmelker en liefhebbers uit de buurt ongeduldig buiten zitten wachten, stil pratend want de vogels konden elk ogenblik vallen...Een gelijkaardige stilte bij de vinkenzettingen en de hanenzettingen, eveneens op zondagvoormiddag, in mijn straat, voor mijn huis... Minder in stilte verliep het moment waarop een of andere wielerklassieker voorbijkwam …”

“Wie relatief ver van alles verwijderd woonde, verplaatste zich in die tijd met de fiets. Ik fietste graag en veel … wij hadden in onze straat wel een kruidenier (annex aan café de Bellevue) en in de andere richting een beenhouwer (gevestigd aan de statie in de Salle d'Attente), maar voor brood moesten we minstens naar Spriete … en dus waren we aangewezen op de winkels in de Libaertstraat, Nieuwstraat (Stroate) ... Ik heb in die tijd heel wat kilometers afgemaald... Als iets niet in Desselgem te vinden was, dan reed ik al eens met mijn fietsje naar Deerlijk … binnenweg langs verre meter, het kapelletje, het hof van Vermeulen … en veel veiliger dan de Gentsebaan te moeten oversteken. 

Met de fiets, heel zelden, ging het zelden naar Waregem, ook dan altijd langs veilige binnenwegen (via de Meelstraat of de Evangelieboom en dan verder langs Nieuwenhove, grotendeels door de velden). Het bleef beperkt tot een winkelbezoek in de Stormestraat of hoogstens eens tot op de markt. Ik herinner mij nog vaag de aanleg van de stadionvijvers en die fameuze brug over het water ter gelegenheid van het wereldkampioenschap koers op de weg in 1957. Naar het einde van mijn scholierentijd, toen de reis naar en van het internaat niet langer per bus maar met de trein gebeurde, heb ik Waregem beter leren kennen … muziekwinkel Baert, waar ik mijn eerste LP's kocht... de eerste grootwarenhuizen. Zoals je ziet, me iets herinneren over Waregem lukt me nauwelijks. We hadden toen nog onze eigen kerktoren om onder te leven.”

Schrijver worden

“In mijn kindertijd durfde ik al eens stiekem een verhaaltje schrijven of liever de aanhef ervan, enkele regels. Ik weet met stelligheid dat ik er nooit eentje heb afgewerkt. Tijdens mijn actieve loopbaan heb ik veel geschreven, alhoewel vrijwel uitsluitend zakelijke teksten, en lezen heeft me steeds geboeid: wereldklassiekers, auteurs van eigen bodem.

Toen mijn pensionering in zicht kwam begon het, enigszins onverwacht, terug te kriebelen. Ik zou boeken schrijven, fictie. Hoe dat aanvankelijk verliep? Je begint eraan en je stelt tot je eigen verwondering vast dat er toch wel een aantal 'delicate' biografische elementen ingeslopen zijn. Misschien zijn ze te herkenbaar, ze zouden sommige personen kunnen kwetsen, vrees je dan... Die allereerste roman heb ik toch maar helemaal afgewerkt en aan een drukker aangeboden. Het boek ligt hier. Datum van niet-verschijnen: 2018. Er volgde meteen een tweede. Ook dat boek ligt hier. Datum van niet-verschijnen: voorjaar 2019. Wat ik er verder mee aanvang? De toekomst zal het uitwijzen.

En toch is deze manier van werken heel nuttig gebleken. Je bent en cours de route een deel ballast uit je eigen leven kwijtgeraakt... Tijdens het schrijven ondervind je de behoefte om enkele romans terug uit de boekenkast te halen en opnieuw te lezen, aandachtiger nu... Je leert de stiel... Eind 2019 was Niets dan scherven klaar, een verhaal over hoe een arbeidersfamilie worstelt met een onverwacht opduikende gênante situatie: van verontwaardiging en beschuldiging, over ontkenning en verdringing tot de totale ontreddering, het onvermogen ook om met deze werkelijkheid om te gaan. Ik koos er toen voor om mijn eerste officiële roman uit te geven in eigen beheer. Het is immers niet gemakkelijk om als debuterend fictieauteur in het uitgeversbastion in te breken. Nu is er De Coillies – kroniek van een vermissing –, uitgegeven via Brave New Books (mei 2021).”

“Hoe ik het liefst schrijf? Een ernstig thema wordt beter niet nog eens bezwaard met een zware schrijfstijl. Er moet plaats zijn voor een heel palet aan emoties, voor een lach en een traan, zoals in het echte leven. In een goed geschreven roman passen daar herkenbare karakters bij, typetjes die je meteen herkent. Het is niet anders in café De Rootput. En die caleidoscoop aan karakters laat zich best uitdiepen en ontdekken in de vele gekruide dialogen die protagonisten en figuranten (Vancoillie, Rigolle, Biebuyck, Rappoeye, Duyvetter, Vanrespaille...) met elkaar voeren. Die typische sfeer proberen neer te zetten 'ergens' in een West-Vlaamse dorpsgemeenschap leek mij minstens zo belangrijk als het bedenken en uitwerken van een spannend scenario. Misschien was mijn lange afwezigheid uit de streek, die toch ook de mijne was, wel de beste manier om vanop de nodige afstand ziel en typische gedachtekronkels van deze dorpsgemeenschap te kunnen vatten en weergeven. Op de vraag of er in De Coillies biografische elementen terug te vinden zijn, heb ik daarnet al onrechtstreeks het antwoord gegeven. En toch: geen enkele naam komt, althans in mijn hoofd, overeen met een échte persoon. Indien iemand zich in een van de personages zou herkennen, dan is dit louter toevallig. Hoe ik te werk ga bij de keuze van familienamen? In een gedateerde 'Witte Gids' (zones Brugge, Veurne en Oostende) ga ik op zoek naar sprekende familienamen.😉 Uiteraard heb ik veel en met graagte geput uit mijn herinneringen van hoe het was in de vroege jaren '70 en daarvoor. Het betreft sommige straten en locaties, de Leikant, de oude roterijen en al eens een situatie die me voor die tijd typisch en gepast leek om ze in het verhaal te verwerken. Voor wie nieuwsgierig is naar meer, geldt ook hier: the proof of the pudding is in the eating.

De Coillies

'De Coillies – kroniek van een vermissing –is een uitgave van Brave New Books (05/2021). Daarin beschrijft Johan de onrustwekkende verdwijning van een tiener, Beatrijs Van Coillie. De feiten, die zich afspelen tijdens een zomernacht in de vroege jaren '70 op en rond het erf van de familie Vancoillie, slaan de lokale gemeenschap van een dorp in de West-Vlaamse Leiestreek met verstomming. In café De Rootput wordt uitvoerig over de kwestie gedebatteerd en bij gebrek aan concrete aanwijzingen vooral gespeculeerd. Sommigen wijzen met een beschuldigende vinger in de richting van Adrien, oudste broer van de vermiste. Maar het speurwerk, waarbij naast de opsporingsdiensten de plaatselijke veldwachter de hoofdrol probeert op te eisen, leidt hoogstens tot enkele onbeduidende resultaten, tot het onderzoek helemaal doodbloedt.

Bijna 50 jaar na de feiten zullen een onverwacht opduikende oude brief, een belangwekkende ontdekking onder de voutekamer van het verwaarloosde hof van de Coillies en ten slotte de afbraak van een gewezen roterij voor de doorbraak zorgen in het heropende onderzoek. Voor de goegemeente, maar niet in het minst voor enkele intimi, worden oude wonden opengereten en vergeten gewaande emoties terug tot leven gewekt.

Johan Vanderbrugghen is psycholoog op rust, en dat weerspiegelt zich in zijn schrijfsels. Ook in z’n jongste roman De Coillies zijn de karakters uitgediept en de dialogen écht. “Het is maar dan dat een verhaal echt tot leven komt”, zegt hij. “Ik schuw geen onderwerpen uit de taboesfeer, integendeel, ik heb ze bewust opgezocht. Omdat het essentieel is dat thema's zoals huiselijk geweld en andere vormen van misbruik bespreekbaar worden gemaakt, ze zijn immers universeel en van alle tijden. Mechanismen zoals ontkenning en culpabilisering, niet zelden gehanteerd om de naam van het eigen instituut (vereniging, kerk, familie...) niet beschadigd te zien, zijn hierbij vaste ingrediënten, terwijl het slachtoffer geen stem krijgt, vaak verweesd in de kou blijft staan. En dan heb ik het nog niet over de onvoorstelbare psychische schade die is aangebracht.”

‘De Coillies – kroniek van een vermissing’ een uitgave van Brave New Books 202 blz

ISBN: 9789464352795   

verkrijgbaar in elke boekhandel -  voor online bestelling op auteurspagina bij BNB: http://www.bravenewbooks.nl/books/259931

https://www.hebban.nl/boek/de-coillies-johan-vanderbrugghen

https://www.angelomattie.be/

27-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Het centrum van Desselgem krijgt binnenkort een nieuwe, moderne invulling, met een knipoog naar het verleden. Het vroegere jeugdhuis Jakkedoe, zaal De Drie Sleutels, de vroegere jongensschool, de bibliotheek (deel oude jongensschool) en de vroegere woningen van de onderpastoors worden gesloopt en moeten plaats maken voor een modern en hedendaags gebouw met 21 appartementen en bijkomende handelsruimte. Stadsbestuur en ontwikkelaar Groep Huyzentruyt uit Beveren-Leie toonden gisteren de eerste beelden aan de buurt. Het project moet de dorpskern van Desselgem versterken: wonen, winkelen en meer beleving.

Een groot deel van de plaats van het voormalige jeugdhuis Jakkedoe blijft na de sloop onbebouwd, om zo de beleving voor de Desselgemnaars te vergroten. De parkeerplaatsen kunnen ook voor evenementen worden gebruikt. Daarnaast komen er 21 betaalbare appartementen, ondergrondse parkeerplaatsen en handelsruimtes bij. Dat blijkt uit de eerste plannen die het stadsbestuur van Waregem en de Waregemse ontwikkelaar Groep Huyzentruyt vandaag aan de buurt bekend maakten.

Buurtbewoners, kinderen en leerkrachten van de nabijgelegen school De Wegwijzer en andere geïnteresseerden kregen gisteren tekst en uitleg bij de nieuwe plannen voor het centrum van Desselgem. Voor het eerst kon de buurt ook zien hoe het nieuwe gebouw eruit zou zien: Waregems ontwikkelaar Groep Huyzentruyt toonde enkele 3D-beelden die meteen op veel aandacht konden rekenen.

Geschiedenis

Pas omstreeks 1930 kon de Christelijke Arbeidersbeweging in Desselgem met haar geledingen (ACV, ACW, KAJ en VKAJ) gebruik maken van een eigen lokaal in Desselgem. Onderpastoor Jan De Cuyper woonde naast de jongensschool (latere bibliotheek) en had de oude juffrouw Demarez weten te overhalen om haar verlaten vlasschuur ter beschikking te stellen voor het Desselgemse verenigingsleven. Die schuur was er gekomen in 1874, toen de familie Demarez naar Desselgem kwam om een vlashandel op te starten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de schuur gekend als de Cinema omdat daar regelmatig filmvoorstellingen plaats vonden voor de Duitse soldaten.

De oude schuur werd ingericht als latere H. Hartzaal en stond een dertigtal meter van de straat. De herberg De Gilde kwam er pas in 1934 en werd gebouwd tussen de H.-Hartfeestzaal en de Nieuwstraat. Daarnaast kwam de coöperatieve winkel De Welvaart. In de feestzaal waren er toneel- en muziekopvoeringen, huwelijksfeesten.

Het bouwwerk van de huidige Gildezaal dateert van 1961. Ondanks een petitie van het verenigingsleven binnen het ACW en druk vanuit het bisdom, slaagde het ACW er toen niet in om de zaal nog een meter verder achteruit te bouwen op grond van parochiale werken. In 1974 werd het oostelijk gedeelte (vroegere welvaartwinkel) ingericht als spaarbank BAC. Naast de bibliotheek werden dan ook nieuwe lokalen gebouwd voor CM en ACV.

In 1994 verdween de benaming De Gilde en werden de lokalen door de Volksbond verhuurt aan jeugdhuis Jakkedoe. Een 15-tal jaren geleden werd de stad eigenaar van het gebouwencomplex. De verschillende verenigingen konden wel nog gebruik maken van de Gildezaal, die intussen al de benaming De Drie Sleutels had gekregen. Het herberggedeelte van De Gilde werd door jeugdhuis Jakkedoe ingericht als instuifruimte.

Groter plein

In een eerste fase, die volgende maand start, zal aannemer Devagro de bestaande gebouwen zorgvuldig afbreken en de site - goed voor een ruime 1.200 vierkante meter - klaarmaken voor de nieuwbouw. De ruwbouw zou van start gaan in november 2021, het volledige gebouw met handelsruimtes op de benedenverdieping, 21 betaalbare appartementen en 32 ondergrondse parkeerplaatsen is dan wellicht klaar midden 2023.

“Het gebouw wordt niet hoger dan drie verdiepingen, met appartementen en een handelsgelijkvloers die sterk verbonden zijn met de omgeving. Zo benadrukken we het dorpsgevoel én versterken we het bovendien, door in vergelijking met vandaag aan de kant van het plein een deel van het jeugdhuis Jakkedoe vrij van bebouwing te houden. Dat komt het plein ten goede, het ruimtegevoel vergroot. Het ontwerp is hedendaags, maar doet denken aan vroeger. Onze architect Geert Berkein heeft een duidelijke knipoog gemaakt naar de voormalige jongensschool. De nieuwe gevel zal letterlijk refereren naar de vroegere bestemming, door een duidelijke vermelding “JONGENSSCHOOL”. In de gevel komen ook vier centrale traveeën.” Kaat Decock, directeur projectontwikkeling van Groep Huyzentruyt

Dorpssfeer

Waregems schepen voor Woonbeleid Rik Soens kreeg de eer om de eerste spreekwoordelijke steen af te breken. In zijn toespraak benadrukte de schepen het belang van kwalitatieve en duurzame woningen in de dorpskern.

“Desselgem is en blijft een prachtig dorp op mensenmaat, waar mensen elkaar kennen, waar kinderen opgroeien en spelen. Onze visie als stadsbestuur is dat kwalitatieve en duurzame projecten onze dorpssfeer moeten versterken. Zo kunnen mensen opgegroeid in Desselgem hier tevreden blijven wonen zo kunnen jonge mensen zich hier vestigen en kunnen kinderen hier spelen en opgroeien. Het is bovendien prachtig om te zien dat de dorpskernvernieuwing gebeurt met een mooie knipoog naar het verleden.” Rik Soens, Waregems schepen van Woonbeleid

Made in Waregem

Behalve hoe het nieuwe gebouw er zal uitzien, waren de aanwezigen ook benieuwd naar hoe de werken zullen verlopen de komende maanden. Afbraakfirma Devagro - eveneens uit Waregem - lichtte de aanpak en de timing van de afbraakwerken toe – niet toevallig tijdens de schoolvakantie. Devagro benadrukte dat ze zoveel mogelijk rekening zullen houden met de mobiliteit.

“Dit project is helemaal made in Waregem. Het bestuur tekende een duurzame toekomstvisie uit voor de dorpskern van Desselgem. Wij ontworpen een hedendaags gebouw dat in die visie past en dat volgens ons positief is voor Desselgem. Dat ook onze partner voor de afbraakwerken van Waregem is, is voor dit project een meerwaarde.” Kaat Decock, directeur projectontwikkeling van Groep Huyzentruyt

Na afloop konden alle aanwezigen – corona-veilig – aanschuiven bij de ijskar die Groep Huyzentruyt had voorzien voor alle buurtbewoners.

25-06-2021, 11:31 geschreven door wareber  

De problematiek van vervuilende PFAS of ‘eeuwige chemicaliën’, waarvan de bekendste leden van die groep zijn PFOS (perfluor-octaansulfonaat) en PFOA (perfluoroctaanzuur), is sinds het grond-verzet voor de Oosterweelwerken in Antwerpen niet langer alleen maar een natuurprobleem, maar ook een bedreiging van onze gezondheid. Ook Waregem wordt genoemd voor onrustbarende metingen voor PFAS in drinkwaters. We hebben nog geen cijfers over aanwezigheid van PFAS bij ons in de Leie en de Gaverbeek, maar de meetresultaten stroomafwaarts de Leie ter hoogte van het Afleidingskanaal voorspellen weinig goeds. Maar geen paniek: Zelfs in Antwerpen en Zwijndrecht betekent PFAS on PFOS in tegenstelling met de dioxinecrisis in 1999 geen onmiddellijk gevaar voor de volksgezondheid.    

De effecten op lange termijn zijn nog niet voldoende gekend, maar PFAS en PFOS worden door het Nederlandse Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) beschouwd als “zeer zorgwekkende stoffen”. Opname van te hoge concentraties aan PFOS/PFOA kan aanleiding geven tot geboorteafwijkingen, kanker van nieren, prostaat en testikels, verstoren cholesterolwaarden, leverschade en beïnvloeding van ons afweersysteem. Bijkomend probleem is dat PFOS/PFOA jarenlang in het lichaam blijft en in de natuur heel moeilijk afbreekbaar is. PFOS zijn chemische verbindingen die onverwoestbaar zijn en water, vet en vuil afstoten. Het zit bijvoorbeeld in pizzadozen, Tefalpannen en regenkleding. Hoge concentraties zitten in AFFF-brandweerschuim (Aqueous Film Forming Foam).

Alle alarmbellen gingen af als Zwijndrecht bekendmaakt dat uit een aantal recente stalen genomen in de buurt van de fabriek blijkt dat er sprake is van een ernstige verontreiniging. Uit Vlaams onderzoek, waarvoor bloedstalen geanalyseerd werden van honderden mensen, van pasgeborenen tot 65-jarigen, -blijkt iedereen PFOS en PFOA in het bloed te hebben. Nu lekt uit dat in 2014 had 77  procent van de volwassenen zelfs een zodanig hoge concentratie in het bloed had dat er gezondheidseffecten te verwachten zijn.

Het drinkwater in Zwijndrecht, Antwerpen en de streek van Zuid-West-Vlaanderen (Waregem) bevat meer PFAS dan in de waterwinningsgebieden in de rest van Vlaanderen. Maar de concentraties blijven wel ruim onder de Europese norm uit 2020 van maximaal 100 nanogram per liter (een nanogram is een miljardste van een gram). De gemeten waarden schommelen tussen de 30 en 60 nanogram per liter. Dat blijkt uit een beperkte staalname die het Agentschap Zorg en Gezondheid, samen met de Vlaamse Milieumaatschappij, in 2018 liet uitvoeren.

VMM en AZG drukken erop dat het nog maar om zeer beperkte staalnames gaat (zelf spreken ze over een "oriënterende meetcampagne"). Ze zijn overal één staaltje water gaan halen en hebben daarin gepeild naar 14 stoffen uit de groep van de PFAS, de zogenoemde ‘eeuwige chemicaliën’ waartoe ook het beruchte PFOS behoort. De meting omvat dus niet alle PFA-stoffen die Europa sinds 2020 wil laten controleren: dat zijn er 20 in totaal. Niet onlogisch: in 2018 was nog niet vastgelegd welke PFAS-chemicaliën Europa precies wilde laten peilen. In de ontwerpteksten was sprake van 14 stoffen. De Vlaamse onderzoekers gingen dan ook achter die 14 stoffen aan, maar daarbij zaten dus wel PFOS en PFOA, twee van de meest omstreden verbindingen uit de PFAS-groep.

VMM deed ook metingen in onze waterlopen en daar zit overal PFOS . Uit metingen op veertig plaatsen in Vlaanderen blijkt dat het gemiddelde PFOS-gehalte in beken, rivieren en kanalen zo goed als overal boven de milieunormen piekt. Als we de kaart bekijken blijken er geen resultaten te zijn uit onze regio, maar er zijn wel cijfers vanaf de Leie stroomafwaarts ter hoogte van het Afleidingskanaal in Deinze tot Antwerpen en die kleuren allemaal alarmerend rood.

Geen onmiddellijk gevaar voor volksgezondheid

In tegenstelling met de dioxinecrisis in 1999 betekent het huidig PFAS-schandaal geen onmiddellijk gevaar voor de volksgezondheid. In 1999 waren giftige dioxines in de voedselketen geraakt door de onachtzaamheid van vetsmelterij Verkest, omdat rond 18-19 januari transformatorolie bij de andere vetten in een opslagtank waren terechtgekomen en tot het einde van de maand met pcb's gecontamineerd veevoeder werd geleverd aan verschillende veevoederbedrijven. Verschillende kippenkwekers stelden niet alleen een verminderde eierproductie vast, maar vooral dat de kippen letterlijk met massa’s doodvielen. Pas toen het politiek schandaal eind mei in het vooruitzicht van verkiezingen uitlekte,  werden grootschalige maatregelen genomen waarbij 7 miljoen kippen en 60.000 varkens werden vernietigd en bijna 2.000 landbouwbedrijven maanden geblokkeerd werden. Nu hoeven noch kippen, noch eieren of mayonaise worden vernietigd, zelfs niet in aanpalende tuinen van 3M of Oosterweel in Antwerpen.

Net als in 1999 kunnen we ook nu spreken van een politiek schandaal. Waar in 1999 de oppositie onmiskenbaar reeds vroeg en misschien wel als eerste via een kippekweker-partijmandataris op de hoogte was van het mogelijk schandaal en in het vooruitzicht van verkiezingen wachtte om dit uit te brengen, kon het schandaal dit keer na de vaststelling in 2017 door de kopstukken van de meerderheid in de doofpot blijven en over de gemeenteverkiezingen van 2018 en de Vlaamse verkiezingen van 2019 worden getild.

Mogelijke PFOS-vervuiling in Waregem

Het provinciebestuur van West-Vlaanderen heeft al een medewerker aangesteld om verder onderzoek te doen naar PFOS in de West-Vlaamse waterlopen en daarover een studie te maken tegen september. De provinciale deputatie reguleert via de omgevingsvergunning mogelijke schadelijke lozingen. Er zijn 26 West-Vlaamse bedrijven die een vergunning hebben voor het lozen van PFOS via het afvalwater. Deze zijn vooral gevestigd in de ruime Kortrijkse regio binnen het stromingsgebied van de Leie.

Zeer binnenkort krijgen alle West-Vlaamse steden en gemeenten vanuit de Vlaamse regering een mailing met informatie over locaties waar PFOS of PFAS werd gebruikt. De gemeenten wordt gevraagd het nodige te doen om deze sites verder te onderzoeken. Als we weten waarvoor deze ‘eeuwige chemicaliën’ werden gebruikt, kunnen we al vermoeden dat daar ook Waregemse sites voor in aanmerking komen.

24-06-2021, 14:33 geschreven door wareber  

Om haar koppositie kracht bij te zetten, toont de stad Waregem deze voormiddag in het bijzijn van Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits, hoe een regionale stad door zijn aanpak het verschil kan maken. Minister Hilde Crevits en de stad Waregem zetten de unieke aanpak en renovatie van winkelcentrum Het Pand in de kijker. De stad Waregem investeert in totaal 17,5 miljoen euro in de renovatie van Het Pand en hoopt hiermee haar kernwinkelgebied verder te laten uitgroeien tot dé plek voor shoppers en bezoekers uit Waregem en omstreken. In februari dit jaar zijn de werken gestart en die zitten op schema. Het winkelcentrum opent de deuren opnieuw in augustus 2022.

De leegstand van winkelpanden in Vlaanderen staat zwaar onder druk, zeker in de stadskernen. Waregem is één van de weinige steden die het een pak beter doet dan de rest. Als regionale winkelstad neemt ze tal van initiatieven om de leegstand tot het minimum te beperken. Een daarvan is de totaalrenovatie van Het Pand, het shoppingcenter in het centrum dat nog in handen is van het lokale bestuur. Nergens anders in Vlaanderen is dat het geval. Met het renovatieproject ondersteunt de stad niet alleen de lokale middenstand, het versterkt tegelijk de kern van het Waregemse winkelgebied. Om haar koppositie kracht bij te zetten, toont de stad nu in het bijzijn van Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits, hoe een regionale stad door deze aanpak het verschil kan maken.

Vandaag staat naar schatting meer dan 1 op de 10 van de Vlaamse winkelpanden leeg. Omgerekend komt dat al gauw neer op een ruime 5.000 handelspanden. Bovendien becijferde marktonderzoeksbureau Locatus recent nog dat het komende anderhalf jaar ruim 20.000 retailers – zowel winkels, horeca als diensten – hun zaak noodgedwongen zullen sluiten.

Toch is er één stad in Vlaanderen die het een pak beter doet: Waregem. De leegstand in het kernwinkelgebied ligt onder de 8 procent, ver onder het Vlaamse gemiddelde. Het aantal winkels per 1.000 inwoners is bijna een derde meer dan in de rest van het Vlaamse Gewest, lege handelspanden vinden er vlot een nieuwe uitbater en er is minder structurele leegstand. Hoe dat komt? Waregem onderneemt al jaren tal van initiatieven om de leegstand zoveel mogelijk de kop in te drukken en zich volop als retailstad te profileren.

Burgemeester Kurt Vanryckeghem: “Als regionale voorbeeldstad hebben we zeker onze plaats in het shoppinggebeuren en daar zetten we vol op in. Dat heeft veel te maken met ons allesomvattend plan, waarmee we over alle beleidsdomeinen heen aan hetzelfde doel werken: ervoor zorgen dat de stad aantrekkelijk is en blijft voor zowel inwoners, shoppers als bezoekers. Waregem is bovendien een stad waar alles op wandelafstand ligt: shoppen, horeca, groen, cultuur, sport,.. die kleinschaligheid is een enorm voordeel.”

De stad richtte ook een denktank op met verschillende experts en specialisten. Met een duidelijk doel: hoe kan Waregem haar kern versterken.

Regionale winkelstad

Wat Waregem als regionale winkelstad écht uniek maakt is dat ze Het Pand - het shoppingcomplex in het centrum - volledig in eigen beheer heeft. Historisch zo gegroeid en tot op vandaag een unicum in Vlaanderen. Het stadsbestuur zoekt zelf nieuwe handelaars via haar autonoom gemeentebedrijf WAGSO dat als exploitant optreedt, ondersteunt de lokale middenstand en houdt de parkeertarieven bewust laag. Het shoppingcenter wordt nu volledig onder handen genomen, wat een immense impact zal hebben op het hele kernwinkelgebied. Vandaag stelt de stad de ambitieuze renovatieplannen van Het Pand voor aan Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits.

Hilde Crevits, Vlaams minister van Economie: "Waregem is een mooi voorbeeld van waar we op termijn met alle Vlaamse steden en gemeenten naartoe willen: een levendig centrum met een sterke handelskern waar het fijn wonen, werken en winkelen is. Gemeentelijke administratie, postkantoor, winkels, horeca en vrijetijdsbeleving moeten we zoveel mogelijk samenbrengen op één plaats om zo meer interactie te creëren. Dat is ook één van de oplossingen die we in ons plan met de Vlaamse regering hebben opgenomen. Door deze unieke aanpak van het renovatieproject - dat hier het hart van het kernwinkelgebied uitmaakt - toont Waregem zich een absoluut voorbeeld voor andere regionale steden!"

Ambitieuze renovatie

Die renovatieplannen zijn alvast niet mis. Niet alleen krijgen alle handelspanden een fikse opknapbeurt, er komt ook een belevingsplein, een efficiëntere parking met stadstuin en etalageramen van liefst 5 meter hoog. Er komt bovendien zo’n 800 vierkante meter winkelruimte bij voor zowel zelfstandige of lokale handelaars als voor grote ketens. Na een begeleidingstraject met CEUSTERS, de grootste beheerder van shoppingcenters in ons land, werd bekend dat er al zeker een Albert Heijn komt. De Nederlandse grootwarenhuisketen neemt met 2.000 m² de grootste ruimte in. Die mix tussen lokale handelaars en nationale retailers zal weer zorgen voor een succesverhaal, klinkt het. Vandaag is al meer dan 60 procent van Het Pand opnieuw verhuurd. Wat toch opmerkelijk is, aangezien de heropening van het complex pas gepland staat voor augustus 2022.

Kristof Chanterie, schepen van lokale economie en voorzitter van WAGSO: “We geloven sterk dat stadskernen de shoppingcenters van de toekomst worden. Daarom zijn we begin dit jaar begonnen met de renovatie van Het Pand. Het autonoom gemeentebedrijf WAGSO is erin geslaagd om samen met de aanwezige handelaars, die door de renovatie gedwongen waren om te verhuizen, leegstaande handelspanden in het stadscentrum een aantrekkelijke invulling te geven. Op die manier kunnen de handelaars hun activiteiten zonder probleem verder zetten in het centrum van de stad en wordt de leegstand tot een minimum beperkt. Bovendien kunnen die handelaars ook na de renovatie hun plek terug innemen. Dit is een uniek gegeven voor een lokaal bestuur en we zorgen er tegelijk voor dat de verbondenheid met de lokale handelaars overeind blijft.”

Veel van de voorheen aanwezige handelaars zullen na de werken opnieuw hun intrek nemen in Het Pand. Intussen is het volledige complex gestript. Ook de nieuwe landmark aan de Markt krijgt stilaan vorm. De stad Waregem investeert in totaal 17,5 miljoen euro in de renovatie van Het Pand en hoopt hiermee haar kernwinkelgebied verder te laten uitgroeien tot dé plek voor shoppers en bezoekers uit Waregem en omstreken. De werken zitten op schema en het winkelcentrum opent de deuren opnieuw in augustus 2022.

Op www.hetpandontpopt.be  is alle informatie over het toekomstige verhaal terug te vinden.

23-06-2021, 15:08 geschreven door wareber  

Momenteel zijn de werkzaamheden aan de Leiebrug tussen Desselgem en Ooigem zover gevorderd dat kan gestart met de bouw van de landhoofden.  Daarna wordt er beton op gestort. Zo ontstaat gewapend beton dat sterk genoeg is om het gewicht van de brug te dragen. Begin 2022 zullen de werken aan de brug volledig afgerond zijn.

Op 24 en 25 oktober 2020 namen we afscheid van de oude brug tussen Ooigem (Wielsbeke) en Desselgem (Waregem). Na de afbraak kon de bouw van de nieuwe brug starten. Deze maand staat de bouw van de landhoofden op de agenda. Het is een heel belangrijk onderdeel van de werken. Een landhoofd, ook wel bruggenhoofd genoemd, is de constructie waarop een brug steunt. Een brugdek weegt namelijk erg veel. Daarom moet je de plek waar de brug landt op de oever verstevigen. Juist omdat de bruggenhoofden te zwak waren, kon deze brug niet worden opgekrikt zoals jaren geleden in Sint-Eloois-Vijve wel kon gebeuren. Daarom moest er hier ook een nieuwe brug komen.

De werken in Ooigem en Desselgem maken deel uit van het binnenvaartproject Seine Schelde Vlaanderen, dat steun geniet van de Europese Unie. Hiermee wil waterwegbeheerder De Vlaamse Waterweg nv van de binnenvaart een sterker alternatief maken voor het goederenvervoer op de weg. Om schepen met drie lagen containers door te laten, moeten bruggen een vrije doorvaarthoogte hebben van zeven meter. De vorige brug was te laag en moest vervangen worden door een nieuw en hoger exemplaar.

De nieuwe brug wordt een stalen boogbrug van 99 meter lang en 19 meter breed. Het ontwerp oogt licht en hedendaags. De nieuwe Leiebrug komt op dezelfde locatie als de huidige brug, waardoor de impact op de omgeving beperkt is. Zo blijven alle woningen en een waardevol natuurgebied gevrijwaard. De kostprijs van de bouw van de nieuwe brug wordt geraamd op 6,6 miljoen euro. “De nieuwe brug tussen Ooigem en Desselgem is niet alleen een verbetering voor de scheepvaart en de mobiliteit, maar is vooral het resultaat van de goede samenwerking tussen De Vlaamse Waterweg nv, gemeente Wielsbeke en stad Waregem.” zegt Lieven Dejonckheere, afdelingshoofd Regio West van De Vlaamse Waterweg nv.

Verdieping van de Leie

Eerder dit jaar was er een publieke raadpleging inzake het Milieu-EffectenRapport (MER) over de optimalisering van de Leie. Op basis van die aanmelding en de input van de bevolking stellen de onderzoekers het MER op, dat nodig is voor de vergunningsaanvraag. Om zowel de natuur als de scheepvaart betere toekomstkansen te geven, wil De Vlaamse Waterweg nv de Leie tussen Sint-Baafs-Vijve en Harelbeke optimaliseren. Die aanpassing kadert in het grootscheepse binnenvaartproject Seine Schelde Vlaanderen, dat een aaneengesloten vaarnetwerk tussen Antwerpen en Parijs ambieert

Concreet zou De Vlaamse Waterweg nv het stuk Leie een meter verdiepen en hier en daar verbreden. De oevers en het landschap legt de waterwegbeheerder natuurvriendelijker aan, zodat ze een sterkere biotoop worden voor planten en dieren. Bekijk onderstaande video voor meer info over de geplande aanpassingen aan de Leie.

Het is de bedoeling dat er uit de inspraak zo veel mogelijk zinvolle en bruikbare ideeën komen om het onderzoek in het project-m.e.r. te verbeteren en/of aan te vullen. De openbare raadpleging is geen openbaar onderzoek waarbij bezwaarschriften kunnen ingediend worden. Bezwaarschriften kunnen enkel ingediend worden naar aanleiding van de vergunningsaanvraag. De aanmelding kon gezien de corona-maatregelen enkel online geraadpleegd worden op de website van De Vlaamse Waterweg nv of op https://omgeving.vlaanderen.be/mer-dossierdatabank  (vul bij dossiernummer ‘3345’ in en druk op zoek). In elke betrokken gemeente kunnen de inwoners advies geven om de aanmelding te vervolledigen.

Nieuwe fietsbrug

De Vlaamse Waterweg nv investeert samen met de stad Waregem en de gemeente Wielsbeke ook in de recreatieve troeven van de Leie en haar omgeving. Met een nieuwe brug specifiek voor fietsers en voetgangers wordt de beleving van de Leievallei versterkt en kan iedereen op een eenvoudige en veilige manier genieten van de natuur en toeristische trekpleisters op beide oevers.

Het ontwerp van de nieuwe fietsbrug is ondertussen afgewerkt. De brug wordt gebouwd tussen Beveren-Trakel in Beveren-Leie en de oude Leie-arm in Ooigem. De nieuwe brug wordt een stalen S-vormige brug met een overspanning van 59,5 meter. Het ontwerp is sober, maar harmonieus en vormt één geheel met de bomenrijen en het open Leielandschap. De brug krijgt betonnen aanloophellingen die naadloos zullen aansluiten op de bestaande jaagpaden aan beide zijden van de Leie. De fiets- en wandelbrug zal een enorme boost geven aan de recreatie langs de Leie, niet in het minst met de ontdekking van de prachtige groenzone aan de overkant van de rivier.

De bouw van een nieuwe fietsbrug tussen Waregem en Wielsbeke start nog deze zomer. De brug zal 2,2 miljoen euro kosten. Vlaanderen betaalt het grootste deel: 63 procent. De rest is voor Waregem en Wielsbeke. De fietsbrug komt anderhalve kilometer voorbij de gloednieuwe brug tussen Ooigem en Desselgem. Bovendien zal de Vlaamse Waterweg ook de omgeving aanpakken.

Opwaardering kanaal

Binnen het project Seine-Schelde is er ook aandacht voor het opwaarderen van het kanaal Roeselare-Leie. Het Kanaal Roeselare-Leie is al bijna 150 jaar lang één van belangrijke levensaders van de regionale economie en werkgelegenheid. Het is een belangrijke cluster van economische activiteiten Vlaanderen die via het kanaal en de aansluiting met de Leie verbonden is met een internationaal netwerk van waterwegen. Meer dan 40% van het vrachtvervoer op de druk bevaren Leie komt van of gaat naar de kanaalzone.

Het opwaarderen van het kanaal Roeselare-Leie past binnen het project Seine Schelde Vlaanderen. Met het oprichten van een heuse ‘Taskforce Kanaalzone’ worden de krachten gebundeld om de zone nog meer uit te bouwen tot een economische motor en levendige hot spot voor de hele regio.De opwaardering omvat de renovatie en/of heraanleg van kaaimuren en oevers, de herbouw van bruggen, de verdieping van het kanaal en een verhoging van de sluiscapaciteit in Ooigem. De opwaardering zal binnenvaart met klasse Va-schepen met een laadvermogen tot 3.000 ton mogelijk maken. De kosten voor de volledige opwaardering worden geraamd op 270 mio euro.

In het kader van de opwaardering van het kanaal Roeselare-Leie wordt ook de sluis van Ooigem volledig gemoderniseerd. De sluis van Ooigem wordt structureel aangepakt, zowel de bouwkundige als de elektromechanische uitrusting. De stalen sluisdeuren, schuiven van de omloopriolen en vlottende bolders worden vervangen, hierbij horen ook werken aan de betonconstructie op de plaatsen waar zij bevestigd worden of waar zij bewegen. Bij de vernieuwing van de elektromechanische uitrusting gaat het onder meer om de aandrijving van de deuren en de schuiven en bijhorende kabelwerken. Tijdens de werken wordt het kunstwerk ook voorbereid op de latere bediening op afstand. Om de werken te kunnen uitvoeren wordt de sluis buiten dienst genomen en drooggezet. Gedurende de werken is het dan ook niet mogelijk om schepen te schutten.

De sluis van Ooigem werd gebouwd begin jaren 1970 en is toe aan een grondige opknapbeurt zodat ook in de toekomst een vlotte dienstverlening kan gegarandeerd worden. Volgend op de beslissing wie de werken zal uitvoeren zal de concrete timing van de werken gecommuniceerd worden en zullen de voorbereidingen voor de werken opgestart worden. De uitvoering van de werken wordt ten vroegste in de zomer van 2022 gepland.

Dit jaar wordt gewerkt aan de renovatie en aanpassing (voor schepen tot klasse Va) van de kaaimuren in Roeselare, Izegem, Ingelmunster en Wielsbeke, de bouw van een 230 meter lange kaaimuur voor het nieuwe overslagcentrum River Terminal Roeselare (tot 2022), aanbrengen van bodembescherming ter hoogte van 3 kaaimuren (Zandhandel in Roeselare, Danis/Delvaza in Izegem, Cargill in Izegem), verbouwen van kaaimuren en oevers oa. bij Braet in Ooigem. Eind dit jaar volgen nog baggerwerken in Ooigem, Ingelmunster en Roeselare.)

In 2022 volgt het verbouwen van de kaaimuur aan Vanden Avenne in Ooigem en aanbesteding van de nieuwe Lysbrug in Ingelmunster.

16-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Mooi initiatief om in de naamgeving van het parcours aandacht te geven aan Waregemse wielerkampioenen. Daarbij moest zeker Briek Schotte horen, die weliswaar nooit de Belgische titel kon behalen maar driemaal tweede werd in 1946, 1948 en 1950. Het kampioenschap brengt ook André Defoort terug op de actualiteit. De Beverse wielerheld werd kampioen van België in 1941 in Namen. Maar we zijn toch niet vergeten dat Paul Haghedooren in 1985 kampioen van België werd in Halanzy?

Wij hebben alvast nog mooie herinneringen aan die 23 juni 1985, toen Desselgemnaar Paul Haghedooren op het selectieve parcours in Halanzy de wedstrijd naar zijn hand zette en de spurt won tegen wereldkampioen Claude Criquielion, Rudy Dhaenens en Paul Wellens. Rudy Pevenage werd toen vijfde op 7’’.  Eerder dat jaar had Haghedooren ook al de Grote Prijs Pino Cerami gewonnen in Wasmuel, was tweede in de Memorial José Samyn en derde in La Marseillaise (Bessèges). In de kampioenentrui won hij dat jaar nog in Hasselt-Spalberg en was tweede in Wielsbeke.

Met de verovering van de kampioenentrui bezorgde hij het Briek Schottedorp opnieuw enige wielerberoemdheid. We volgden de geboren Oostrozebekenaar eigenlijk al in de jeugdreeksen. Mijn broer had hem leren kennen als een eenvoudige kerel met karakter, die toen nog dagelijks naar school fietste naar VTI-Waregem. Hij was een werker in de koers, die trouwens als profrenner buiten koersseizoen nog werkte op fabriek. Zijn inzet werd uiteindelijk beloond met de titel van kampioen van België.

Die zondagavond stonden we hem met een hele groep wielerfans en enkele journalisten op te wachten aan zijn woning aan de garage Bossuyt langs de Gentstraat in Desselgem. Voor die bijzondere gelegenheid hadden we na de wedstrijd nog een speciaal nummer gestencild van het plaatselijke soldatenmaandblad ’t Piotje en dat kende natuurlijk veel bijval. Er werd zelfs uit dit gelegenheidsnummer geciteerd in de sfeerreportages in de maandagkrant en in de interviews met de nieuwe kampioen de week na het legendarische kampioenschap. Natuurlijk volgde voor het maandnummer van ’t Piotje nog een uitgebreider “ten huize van onze kampioen van België” met een foto van Paul Haghedooren in de kampioenentrui. Die nummers van Piotje zijn ondertussen opgeslagen in het stadsarchief.

Op zijn palmares staan 14 overwinningen. In 1987 won hij de Grote Prijs Raymond Impanis en de vierde etappe van de Kellogg’s Tour of Britain. Hij blijft in de herinnering als een vechter, een werker die altijd bereid was om koers te maken. Hij was ook een niet onverdienstelijk ronderenner, al bleef hij steeds een bescheiden ploegrenner. Hij had bijvoorbeeld het potentieel om een klassement te rijden in de Ronde van Frankrijk, in mindere jaren werd hij zelfs eerste Belg. Hij nam deel aan de Tour in 1983 (49e), 1985 (33e), 1986 (67e) en 1990 (106e). In 1988 werd hij 34^e in Ronde van Spanje. Hij behaalde tal van ereplaatsen in klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen (6^e in 1983, 12^e in 1987), Parijs-Roubaix (11^de in 1985), Milaan-SanRemo (19^e in 1988), Amstel GoldRace (18^e in 1986), Luik-Bastenaken-Luik (18^e in 1983), Parijs-Tours (19^e in 1986, 16^e in 1988), Brabantse Pijl (2^e in 1991, 3^e in 1983, 5^e in 1989, 9^e in 1984, 17^e in 1990), Waalse Pijl (3^e in 1982, 16^e in 1988, 19^e in 1985).

Op het strand van Knokke-Heist  bezweek Paul Haghedooren tijdens een strandloopje op zondag 9 november 1997 aan een plots hartfalen. Hij was net 38 jaar geworden en was na twaalf jaar profbestaan (1982-1994) nog altijd actief bij de elite zonder contract. Hij woonde in Nieuwenhove, waar zijn vrouw een kapperszaak had. Daar ging al een wielerwedstrijd georganiseerd ten zijne ere. Van 2005 tot 2009 werd op het Leeuwke in Waregem nog een Paul Haghedooren derny-criterium georganiseerd.

Paul Rigolle schreef in 1981, toen Haghedooren nog bij de beloften reed, al een ode aan Paul Haghedooren. Die werd later opgenomen in zijn dichtbundel 'De hel van het Noorden' (Vers, 1982). Het gedicht werd de dichter toen ingegeven door het temperament van de jonge renner die door gebrek aan snelheid aan de aankomst vrijwel altijd geklopt werd, maar zich vooraf toch nooit verloren gaf.

Paul Haghedooren in concert

De renner is zijn pijn

Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal

zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,

schiet als een bebrilde duivel kurkdroog

van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij

met het grootste mes. Achter hem vloekt het,

draait het vierkant als de wereld. Men schuift

het decorum in, men brandt en sterft voortdurend

in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:

Elke ren is een soloren en voorbij de pijn

haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.

Zo total-losgelaten jongleert de renner met zijn pijn.

Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.

Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,

in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.

Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om

zijn overwinnaar alleen en verloren achter

te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.

Paul Rigolle

Uit 'De Hel van het Noorden' - Vers, 1982

http://www.blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=587

16-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Zondag 20 juni 2021 organiseert Waregem Sportief met de Stad Waregem, KSV Waregem Vooruit (Dwars door Vlaanderen) en SV Zulte Waregem het Belgisch Kampioenschap wielrennen. Het parcours loopt zowel voor dames als heren over alle deelgemeenten (4 X Schotte- en Defoort ronde) en de finaleronde (4 X Herlegemstraat – Holstraat Nokere – Karmeldreef) gaat ook over Kruisemse bodem. Het volledig parcours is gesloten en verkeersvrij.

Onder het motto ‘Iedereen kampioen’ zijn er allerlei fietsgerelateerde activiteiten. Tot 31 juli kunt u deelnemen aan 1 wandel- en 2 fietstochten nav het BK Wielrennen in Waregem. Alle tochten volgen grotendeels het parcours dat de profrenners op zondag 20 juni afleggen. In het Koetshuis in park Casier loopt tot 27 juni (14 tot 17 u.) een expo rond het Waregems wielerverleden. In de bibliotheek vinden we de 40 authentieke wielerkoppen van Nesten. Voor info verwijzen we naar de folder en De Sprong, die elke inwoner in de bus ontving.

Twee Waregemse wielerlegendes Briek Schotte en André Defoort geven hun naam aan de lokale rondes, die zowel de dames als de heren door Waregem, Sint-Eloois-Vijve, Desselgem en Beveren-Leie brengt. Die ronde gaat over de Vijfseweg, Posterijstraat Vijve, Schoendalestraat, Nieuwstraat Desselgem, Grote Heerweg BL, Hoonackerstraat, centrum BL, Nijverheidsstraat, Sprietestraat, Knokstraat, Deerlijkstraat Nieuwenhove, Expressweg Biest. De Schotteronden gaan over de Henri Lebbestraat en Westerlaan. De Defoortronden gaan over de expressweg, Verbindingsweg, Zuiderlaan en Oosterlaan.

IJzeren Briek woonde jarenlang in Desselgem en won twee keer Dwars door België, de voorloper van Dwars door Vlaanderen. IN 1942 en 1948 won hij de Ronde van Vlaanderen. Wereldkampioen werd hij in 1948 en 1950. In 1948 won hij het regelmatigheidsklassement Challenge Desgrange-Colombo. Op Belgische kampioenschappen kwam hij driemaal als tweede op het podium in 1946, 1948 en 1950.

Wie wel kampioen van België werd was Andre Defoort in 1941 te Namen. Hij behaalde als prof 26 overwinningen op de weg en 32 overwinningen op de piste. Een mooi eerbetoon aan deze wielerlegende is het boek “André Defoort, Flandrien en Volksvriend”. Komt de Schotteronde net niet langs het Schottepleintje in Desselgem, dan kan ook de Defoortronde net niet langs de vroegere café Sportpaleis in Beveren-Leie voorbijkomen. Met Paul Haghedooren, Kampioen van België in 1985 te Halancy, hadden we nog een Waregemse kampioen kunnen herdenken. Paul Haghedooren woonde in 1985 langs de Gentstraat in Desselgem en verhuisde nadien naar Nieuwenhove.

Startplaats is de hippodroom en vandaar verloopt aanloopronde via de ring richting Zuiderlaan en Oosterlaan, waar de officiële start wordt gegeven. De dames starten om 10 u. voor 122,4  km. (geen Defoortronden), de heren om 12.05 u. voor 220,2 km. Er is continu koers. Hopelijk komen de beide koersen niet in elkaars vaarwater.

Op en rond het parcours komen maar liefst 1119 extra verkeersborden. In het weekend van 20 juni zorgen 35 medewerkers van de stad ervoor dat alles op zijn juiste plaats komt en achteraf weer wordt weggehaald.

Omdat het BK op een gesloten verkeersvrij parcours wordt gereden, zijn er op twaalf plaatsen doorsteken in het parcours (aangeduid met D op parcoursfolder). Dat zijn de enige plaatsen waar je met een gemotoriseerd voertuig onder begeleiding van de politie over het parcours kan. Er zijn ook een aantal zones met beperkte mobiliteit (aangeduid in paars).

Door corona moesten de fandorpen worden afgelast. Toch kunnen we langs het parcours volledig gratis supporteren. Wegens de veiligheidsmaatregelen zijn supporters echter niet toegelaten in de start- en aankomstzone en het rennersdorp, de eerste zone Herlegemstraat, de Holstraat en de Karmeldreef. Langs het afgesloten parcours is er overal een parkeerverbod. Voor de mobilhomes is een dorp georganieerd op de camperweide in de Karmeldreef.

De klassieke noodnummers blijven van toepassing. Het Waregemse ziekenhuis blijft bereikbaar via de Roger Vansteenbruggestraat.

Problemen of onvoorziene hinder kan op zaterdag en zondag nog gemeld worden op 0484 67 29 35

https://www.waregem.be/bkwaregem

14-06-2021, 14:32 geschreven door wareber  

Het Waregemse station krijgt eindelijk de nodige heropfrissing. In het kader van de toegankelijkheid zullen de perrons verhoogd worden en komen er nieuwe liften. De werken starten in het tweede kwartaal van 2022 en lopen tot midden 2023.

Er is al minstens 20 jaar vraag naar kleinere opstap- en afstaphoogte op de perrons in Waregem. Verschillende moties van gemeenteraad, Somival, politieke jongerenbewegingen, ea. bleven telkens in dovemansoren steken. Ondermeer An Vanheusden onderhandelde jarenlang met de NMBS en kreeg in 1999 een onderhoud met toenmalig gedelegeerd bestuurder Etienne Schouppe al toezegging, maar andere perikelen dwarsboomden een oplossing. De Statievrienden stuurden we in april 2017 na de vaststelling van uitblijven van investeringen een motie naar NMBS om de stiefmoederlijke behandeling van Waregem aan te klagen. In het bijzonder wezen ze op het uitblijven van de lang verwachte en beloofde verhoogde perrons, nochtans een absolute voorwaarde voor een veiliger treinverkeer voor de 2500 treinreizigers die in het station van Waregem dagelijks op- en afstappen. De naburige stations van Harelbeke en Deinze hadden al jaren verhoogde perrons. “Waregem is het minst reisvriendelijke station van Vlaanderen. Politici waar wachten jullie nog op ?”, was hun wanhoopskreet.

Hun kreet leek gehoor te krijgen, want in februari 2018 kwam van NMBS-woordvoerder Geert Dierckx de bevestiging dat het station van Waregem toch was opgenomen in een nieuw investeringsplan van in totaal 5,3 miljard euro in het spoor. Het station van Waregem zou eindelijk hogere perrons krijgen. De werken zouden starten in 2019 en duren tot eind 2020. Benevens hogere perrons zouden ook nieuwe schuilhuisjes en zitbanken komen en ook een nieuwe geluidsinstallatie. “We investeren dus vooral in een beter onthaal en een betere toegankelijkheid”, was toen het antwoord. Het spoor werd vernieuwd maar de perrons behielden hun oncomfortabele hoogte.

Nieuwe hoop

Burgemeester en Vlaams parlementslid Kurt Vanryckeghem stuurde enkele weken geleden nog een brief naar de CEO van de NMBS, Sophie Dutordoir. De vraag naar een beter bereikbaar station en zeker naar meer toegankelijke perrons ligt al heel lang op tafel. Er wordt momenteel werk gemaakt van nieuwe roltrappen, maar over de grote opfrissing was nog geen timing bekend.

De NMBS liet vandaag weten dat de grote opfrissingswerken voor volgend jaar ingepland staan. Er komen nieuwe liften, die voldoende groot zullen zijn om een fiets mee te nemen. Daardoor zullen de perrons autonoom toegankelijk zijn vanaf de kant van het station. Terzelfdertijd wordt de volledige perronuitrusting vernieuwd en wordt ook het stationsgebouw aangepast voor autonome toegankelijkheid.

“Het stadsbestuur is al vele jaren vragende partij om het station en dan vooral de toegankelijkheid aan te pakken”, zeggen burgemeester Kurt Vanryckeghem en schepen van mobiliteit Philip Himpe. “We zijn blij dat de werken eindelijk op de kalender staan. Het zal ongetwijfeld een grote verbetering zijn voor alle reizigers.”

Voor de autonome toegankelijkheid vanaf de kant van de parking plant de NMBS de sloop van het einde van de onderdoorgang, de aanleg van een lichte helling en de aanpassing van de fietsroute. Hierover zijn besprekingen bezig tussen de stad, NMBS en provincie.

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=1349504

10-06-2021, 20:15 geschreven door wareber  

100 jaar geleden werden de al bestaande werkliedenbonden omgedoopt tot 'werkersverbonden' en op een congres in juli 1921 verenigen ze zich in het Algemeen Christelijk Werkersverbond (ACW), de koepel van de Christelijke Werknemersorganisaties (sedert juni 2014 onder de naam beweging.net). Het eeuwfeest wordt wegens corona-omstandigheden bescheiden herdacht met plaatselijke wandel- en fietstochten in tientallen gemeenten en steden.

Ook de Waregemse afdeling presenteert van 1 juni tot 20 juli zijn ‘fietstocht in eigen bubbel’ n.a.v. het 100-jarig bestaan van de beweging. Het is een fietslus (je kan op gelijk welk punt starten) die vanaf de Markt, fietsknooppunt 67, de fietsknooppunten volgt over het grondgebied van Waregem en deelgemeenten. Doorheen het parcours staan 13 pancartes met info. Ontdek hier het deelnameformulier, de routekaart van de fietstocht en de kaart met de knooppunten. Doe mee (gratis), ontdek de geschiedenis én maak kans op een mooie prijs! Vooraf inschrijven is niet nodig. Download de documenten en vertrek op een moment naar keuze.

U vindt een routegids via je smartphone. Je hebt dan naast de routebeschrijvingen ook een interactief kaartje dat je op elk moment de weg wijst. Hiervoor moet je de app Actionbound installeren op je GSM. Als je met je smartphone de QR-codes van één van de routes scant, wordt automatisch gevraagd om de app te installeren als die nog niet op je smartphone staat. Het is mogelijk om de route al op voorhand op je GSM te installeren, zodat mobiel internet onderweg niet noodzakelijk is: Actionbound op Google Play - App Store. Het volstaat dat één deelnemer van je bubbel de app op zijn of haar GSM installeert.

De fietslus volgt de fietsknooppunten. Doorheen het parcours staan genummerde pancartes (1 tot 13). Hieronder vinden jullie de titels van de pancartes (A tot M). Koppel de titels aan de juiste pancartes (vb. 1 = F) en maak kans op mooie prijzen. 

A. Maatschappelijke leiders

B. Zorgzame buurten

C. Zorg voor anderen

D. Leefbare omgeving

E. De zachte weggebruiker

F. De sociale zekerheid

G. Sociaal ondernemerschap

H. Werk voor iedereen

I. Politieke actie

J. Duurzame samenleving

K. Zorg voor het kind

L. Betaalbaar wonen

M. Vakantie, vrijetijd en sociaal toerism

Locaties pancartes: Driesstraat 4, Karmeldreef 3, Bergstraat 15, Biezenhof 5, Drogenboomstraat 85, Emiel Clausstraat (Leievoeders), Trakelweg (vlak voor Dolagestraat - tank), Sint-Jansstraat 46 (tuinbedrijf Vantieghem), Wagenaarstraat (hoevewinkel), Wedagestraat 33 (O-BIO), Wetstraat 74 (De Stege), Jozef Duthoystraat (gebouw ACV), opgelet: pancarte op de linkerkant Olmstraat (Wereldwinkel), opgelet: parcours gaat naar rechts richting Markt maar pancarte hangt 50m links in de Olmstraat.  

De fietstocht loopt van 1 juni tot en met 20 juli 2021. Het antwoordformulier dient uiterlijk zondagavond 25 juli 2021 om middernacht ingediend te worden door ofwel:

- jouw antwoord te mailen naar luc.decavel@skynet.be

- jouw antwoord te deponeren in de ACV brievenbus - Broekstraat 1 te 8790 Waregem

Geschiedenis

Op het einde van de 19e eeuw kent West-Europa een zeer sterke industrialisering en verstedelijking. Tegen die achtergrond ontstaan het socialisme en de moderne arbeidersbeweging. Deze nieuwe sociale bewegingen brengen arbeiders samen en streven naar ontvoogding. Ze willen een einde maken aan de sociale en economische uitbuiting en eisen politieke rechten op voor de werkende massa. Wanneer paus Leo XIII in zijn encycliek Rerum Novarum in 1891 oproept tot 'katholieke sociale actie', rijgt hij een grote respons in België. In 1891 wordt de Belgische Volksbond opgericht. Van bij het begin onderscheidt de beweging zich duidelijk van de socialisten. De katholieke arbeiders prediken geen revolutie, maar kiezen voor samenwerking tussen arbeid en kapitaal. Dat verschil in visie laat zich tot vandaag voelen, zij het minder uitgesproken.

Onder impuls van Rerum Novarum en de Belgische Volksbond worden her en der in België plaatselijke verenigingen uitgebouwd: de verenigingen van onderlinge bijstand, de vakverenigingen en de werkliedenbonden. De verenigingen van onderlinge bijstand zijn mutualiteiten, waarmee arbeiders zich proberen te wapenen tegen ziekte en invaliditeit. De vakverenigingen krijgen in het begin, dus op het einde van de negentiende en in het begin van de 20e eeuw, te maken met grote tegenstand. Ze willen de arbeidsvoorwaarden van de arbeiders verbeteren en komen daardoor in conflict met de patroons, die ook veelal katholiek zijn en al hun invloed aanwenden om het christelijke middenveld te kortwieken.

De pater dominicaan Georges Rutten weet samen met anderen het katholieke verzet in 1904 te doorbreken. Hij voert propaganda voor de vakbonden en erkent de staking als legitiem wapen in de strijd voor sociale vooruitgang. Onder zijn impuls ontstaan er steeds meer plaatselijke vakverenigingen. Die verenigen zich geleidelijk in nationale beroepsverbonden per sector, de centrales, bijvoorbeeld voor steenkool, textiel of metaal. In 1912 verenigen die zich op hun beurt in het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV).

Een derde pijler van de christelijke arbeidersbeweging groeit aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, de werkliedenbonden. Deze verenigingen ontstaan uit het groeiende zelfbewustzijn van de arbeidersklasse. Die wil niet alleen een volwaardige plaats in het bedrijf, maar eist ook erkenning buiten de fabriekspoorten, met name in de cultuur en in de politiek. De werkliedenbonden willen aan volksontwikkeling doen en tegelijk ijveren voor meer inspraak van de arbeiders binnen de katholieke partij. De werkliedenbonden zullen uiteindelijk ook de aanzet vormen voor de stichting van het ACW.

De ontwikkeling van de christelijke arbeidersbeweging komt in een stroomversnelling na het einde van de Eerste Wereldoorlog. Met name de invoering van het algemeen stemrecht (voor mannen) en van het recht op staken zorgen voor een steile groei van de beweging. Veel aandacht gaat uit naar de verdere uitbouw van de werkliedenbonden, waarmee de arbeiders een volwaardige plaats in het politieke spectrum willen verwerven. Uiteindelijk wordt de Belgische Volksbond opgeheven en vervangen door het Algemeen Christen Democratisch Verbond, een koepel van vakverenigingen, werkliedenbonden, mutualiteiten, coöperaties en vrouwenverenigingen.

De West-Vlaamse priester Louis Colens pleit ervoor dat de werkliedenbonden niet langer naast de vakbonden en mutualiteiten zouden bestaan, maar als een overkoepelende structuur. Zo wilde hij versnippering vermijden en volksontwikkeling, vakbondswerk en ziekenfondsen verenigen in één beweging. De visie van Colens haalt het uiteindelijk. De werkliedenbonden worden omgedoopt tot 'werkersverbonden' en op een congres in juli 1921 verenigen ze zich in het Algemeen Christelijk Werkersverbond (ACW).

ACW in Waregem

De geschiedenis van het ACW of Cbristelijk Werkersverbond in de Waregemse deelgemeenten moet nog worden geschreven. Het zou een heldere kijk kunnen ge en op de ontwikkeling van onze stad. Hierbij alvast een oproep om daar aan mee te werken. Een belangrijke mijlpaal was het bekomen van een ontmoetingsplaats met vergaderlokalen, de Gilde. Naast het plaatselijk vakbondswerk, mutialiteit en cooperatieve welvaartwinkel ontstonden plaatselijke afdelingen van kajotters, kajotsters, culturele mannen- en vrouwenbeweging.

Ouderen hebben nog legendarische herinneringen aan Zaal Eldorado, het trefpunt voor culturele ontspanning, toneelgroep Pogen en cinema.  Eind 1924 werd op die locatie al toneelmaatschappij Pogen gesticht als afdeling van het Kristen Werkersverbond van Waregem. Elke winter zagen vele Waregemnaars met verlangen het optreden van Pogen tegemoet. Pogen haalde tal van onderscheidingen, zoals in 1952 wanneer Pogen . hun werkstuk ‘Dood van een Rat’ te Kortrijk laureaat werden in eerste categorie. Eldorado was de trekpleister met wekelijkse filmvoorstelling.

06-06-2021, 16:19 geschreven door wareber  

Raadsleden Monia Arroudi (Vooruit) en Marij Vanlauwe (Groen) dienden voor de gemeenteraad van 1 juni 2021 een motie in tegen de hoge distributietarieven van Gaselwest/Fluvius.  De regio Waregem heeft met Gaselwest/Fluvius het duurste distributienettarief voor elektriciteit van ons land. Het verschil met de goedkoopste regio bedraagt gemiddeld 208,60 euro. Ook voor mensen die hun elektriciteitsfactuur niet/moeilijk kunnen betalen en terugvallen op het ontradingstarief, behoort Gaselwest tot de duurste. De motie werd echter meerderheid tegen oppositie niet gevolgd. Er komt wel een formeel schrijven van de gemeenteraad  aan de raad van bestuur van Gaselwest/Fluvius om de bezorgdheden over te maken.

Monia Arroudi : “Je kan, in tegenstelling tot je energieleverancier, je netbeheerder niet zelf kiezen. Je postcode bepaalt de kostprijs en het feit dat je in Waregem woont, zorgt er dus voor dat je tot de helft meer betaalt voor dezelfde diensten. Onaanvaardbaar! De vraag leeft dan ook al langer om tot één en hetzelfde lagere distributienettarief in Vlaanderen te komen. Het distributienettarief voor elektriciteit is goed voor 36% van de totale elektriciteitsfactuur van een gezin. Eén tarief voor heel Vlaanderen zou niet alleen de factuur duidelijker maken, het is ook eerlijker dat de kost van elektriciteit niet afhangt van toevallig in de ene of de andere regio te wonen.”

Marij Vanlauwe : “Als een van de oorzaken voor de hoge tarieven wordt steeds het landelijke bedieningsgebied van Gaselwest genoemd. Dit zal mogelijk een deel van de verklaring zijn. Toch stellen we vast dat er distributienetbeheerders actief zijn die nog minder inwoners per kilometer bedienen en toch een (op)merkelijk lager tarief hanteren. Op termijn is het grote verschil in tarifering tussen regio’s niet houdbaar. Het jaarverslag 2020 van de Vlaamse Ombudsdienst  pleitte nogmaals voor een eenheidstarief voor elektriciteit en gas voor heel Vlaanderen. We kunnen ook verwijzen naar een recent onderzoek van de consumentenorganisatie Test Aankoop en de oproep van Samenlevingsopbouw West-Vlaanderen om tot één gelijk distributienettarief te komen. Vele steden en gemeenten (als Anzegem, Ardooie, De Panne, Kortrijk, Moorslede, Spiere-Helkijn, Zulte …) hebben reeds goedgekeurde motie betreffende de distributienettarieven van Gaselwest/Fluvius.”

Motie : “Daarom vraagt de gemeenteraad van Waregem aan de algemene vergadering en de raad van bestuur van Gaselwest/Fluvius om 1. de huidige distributienettarieven te evalueren en naar beneden te brengen 2. de distributienettarieven op termijn meer gelijk te schakelen met de andere distributienetbeheerders om op die manier tot een uniform tarief voor heel Vlaanderen te komen 3. minstens jaarlijks terug te koppelen naar de vertegenwoordiger van de stad Waregem en de gemeenteraad van Waregem over de stappen die worden ondernomen in opvolging van deze motie.”

Gaselwest is er mee bezig

Schepen Rik Soens : “ Waregem heeft niet de gewoonte om te werken met moties. Ondertussen hebben wij en andere gemeenten al een aantal acties ondernomen. We hebben ondertussen ook een schrijven ontvangen van Gaselwest zelf dat aan alle leden werd overgemaakt. Daarin staat een antwoord op de drie vragen die hier gesteld worden. Als lid van een intercommunale en een distributiemaatschappij als Gaselwest, dat men de boodschap op een andere manier kan overbrengen dan via een motie. Een motie doet denken aan een motie van wantrouwen… Vandaar de voorkeur om een brief te schrijven aan Gaselwest met dezelfde inhoudelijke vragen.” Schepen Rik Soens is voorzitter van RBC Centrum Gaselwest.

1) Tarieven evalueren en naar beneden brengen: Wij kunnen dit niet. We zijn aangesloten bij een distributiemaatschappij tot in de jaren ’30. De schepen heeft contacten gelegd, o.a. met de voorzitter. Het stadsbestuur is deze motie wel genegen, maar we geven er de voorkeur aan om een schrijven te richten namens de gemeenteraad aan de raad van bestuur met bepaalde bezorgdheden die we kunnen onderschrijven.

2) Gelijkschakeling van tarieven over Vlaanderen: De schepen zou hier graag mee instemmen, maar hij weet niet of de grootsteden (in concreto Antwerpen) dit zullen genegen zijn. Bij gelijkstelling zullen hun tarieven naar boven gaan.

3) Jaarlijkse terugkoppeling: De schepen leest de vervolgstappen door uit de brief die doorgestuurd werd: “De raad van bestuur van Gaselwest hield eraan deze brief met toelichtende verklaring bij het niveau van de DNB-tarieven van Gaselwest aan al zijn aangesloten gemeenten te bezorgen. Ondertussen zal de raad van bestuur formeel de nodige initiatieven nemen om de problematiek en zienswijze van Gaselwest hieromtrent op de betrokken en bevoegde niveaus te agenderen. Van zodra er hierover nieuws is, zullen we niet nalaten onze aangesloten gemeenten hierover te informeren.” Dit is dus al voldoende besproken op de raad van bestuur van Gaselwest. Gaselwest is er mee bezig. Het is een regelgeving die op Vlaams niveau moet aangepast worden. Die aanpassingen zal Gaselwest ook proberen te sturen. Het is geen gemakkelijke oplossing, maar we staan er zeker achter. De schepen stelt dus voor om geen motie goed te keuren maar als lid van Gaselwest een schrijven te richten aan de raad van bestuur met deze bezorgdheden.

Vlaamse stroomfactuur duurste van Europa

In 2017 werd de Vlaamse stroomfactuur de duurste van Europa. Dat heeft niets te maken met dure elektriciteit, maar wel met de spectaculaire stijging in 2015 en 2016 van allerlei tarieven en heffingen. En dat heeft dan weer alles te maken met het beleid van onze verschillende regeringen.

De stroom zelf is tussen april 2015 en april 2019 amper 4,4% duurder geworden. Er zijn zelfs momenten waarop onze stroom de goedkoopste is in West-Europa en we toch de duurste facturen hebben. Zo is bijvoorbeeld de Britse stroom makkelijk 40% duurder dan de onze, maar toch zijn de Britse stroomfacturen sinds een drietal jaar tientallen procenten goedkoper dan de Vlaamse. Er zijn dus andere factoren die onze elektriciteitsfacturen de hoogte hebben ingejaagd. Factoren die niets te maken hebben met de internationale energiemarkten, maar alles met het beleid van onze verschillende regeringen: die voerden vanaf begin 2015 een aantal lastenverhogingen en hervormingen door die de Vlaamse stroomfactuur in geen tijd tot de duurste van Europa maakte.

Onze nettarieven zijn gewoon de duurste van allemaal.  Van 2016 tot 2019 zijn ze met bijna 50% gestegen. Vooral omdat er subsidies voor de hernieuwbare energie worden in verrekend.  Want het onderhoud en de aanleg van onze elektriciteitsnetten zelf kost ons niet veel meer dan in onze buurlanden. Maar in de nettarieven zitten nog andere, merkwaardige kosten. Zo voerde de federale regering vanaf 2015 een vennootschapsbelasting in voor de intercommunales. Die moest zo'n 200 miljoen extra in de staatskas brengen. De intercommunales rekenen die kosten door op onze energiefactuur, via de nettarieven. Bij elk gezin gingen de distributiekosten met gemiddeld 8 à 10 euro naar omhoog. De netkosten zijn in Vlaanderen het hoogste van de ons omringende landen.

05-06-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Het huidige stadsbestuur heeft duidelijk de switch gemaakt naar een veilig fietsverkeer en blijft investeren in trage wegen. Het project Trage Wegen brengt de laatste jaren een omwenteling op gang. Gemeentebesturen en provincie werken aan de opwaardering en heraanleg van die trage wegen. Het stadsbestuur beoogt een slimme aaneenschakeling van voetpaden, autoluwe straten en trage wegeltjes.

Weggetjes langs en over velden van landbouwers, oude kerkwegels en doorsteken zijn veelal het ideale alternatief voor fietsers en voetgangers die drukke wegen willen vermijden en via een mooie omgeving op hun bestemming willen komen. Op kaarten van buurtwegen worden ze nog officieel met nr aangegeven. Maar na de Tweede Wereldoorlog geraakten die trage wegen steeds meer in de vergetelheid, werden ze opgeslorpt door landbouwers en werden ze geraakten daardoor in onbruik.

Veertig jaar geleden lanceerden we met Milac in het Desselgemse Piotje al een actie ‘veilig naar school’ langs voetwegen. Concreet zagen we daar de verbinding langs de officieel geregistreerde oude voetwegen nr. 37 (langs Saelens) en nr. 38 (toen nog verdoofde wegel Bunders van Dries naar Wijwaterputweg) voor veel schoolkinderen een veilige schoolroute met ingang langs poortje aan achtertuin van de gemeenteschool. Uiteindelijk is die veilige schoolroute een paar decennia later gerealiseerd. De realisatie van de heropening van de wegel was een verhaal apart.

Het project Trage Wegen brengt de laatste jaren een omwenteling op gang. Gemeentebesturen en provincie werken aan de opwaardering en heraanleg van die trage wegen. Waregem blijft met het huidig gemeentebestuur daarbij geenszins afzijdig. Behalve de invoering van een aantal fietsstraten in het centrum van Waregem, maakte de stad de voorbije jaren werk van de opwaardering van verschillende trage wegen, die nuttig zijn voor voetgangers en fietsers om drukke straten te vermijden. Ze zijn ook handig als doorsteek, om een kortere weg af te leggen dan via gewone wegen.  In 2018 en 2019 investeerde Waregem al samen 640.000 euro in de heraanleg van trage wegen

Drie jaar geleden werd gestart met de vernieuwing van de Potegemwegel, tussen de Potegemstraat en Zuiderlaan. De druk gebruikte voetweg kreeg een nieuw en breder wegdek en een breder brugje over de Gaverbeek. De voetweg kreeg met Potegemwegel ook als eerste trage weg in Waregem een officieel naambord, dit met de steun van de provincie.  Ze vallen op door hun groene kleur en zijn zo zichtbaarder in het straatbeeld.  

De Hoogmolen-, Ossekop-, Paters-, Ter Elst- en Potegemwegel in Waregem en de wegels op Ter Zompt - Kleurvinge en Kouters in Beveren-Leie werden vernieuwd. Een volgende stap in het uitrollen van een netwerk van duurzame fiets- en wandelverbindingen was de Olifantwegel in Nieuwenhove. Die hebben zeker een positieve rol gespeeld bij heel wat troostende wandelingen tijdens de huidige coronacrisis.

Groot-Waregem telt 185 trage wegen. Het stadsbestuur beoogt een slimme aaneenschakeling van voetpaden, autoluwe straten en trage wegeltjes. In dat kader moet ook de heraanleg gezien van de verbindingen in Het Spei, Churchilllaan, Damweg en Zuiderlaan in Waregem, het zgn. Bernardpad in Desselgem en de Stuivenberg- en Leenakkerstraat in Beveren-Leie. Het Bernardpad verbindt de stedelijke basisschool via de Wijwaterputweg met de Meierie en de Astridlaan (Dries - Insectenwijk).

Dit jaar neemt het stadsbestuur opnieuw vier trage wegen in de deelgemeenten onder handen. Voor het project, dat net geen kilometer aan nieuwe paden omvat, trekt Waregem 336.000 euro uit. Nu gaat het bijvoorbeeld om het weggetje aan het kruispunt van de Barmbeekstraat en de Grote Heerweg in Beveren-Leie. Dat pad richting de Leie bestaat uit grind en aarde, maar er komt een opwaardering met een tweekarrenspoor in beton. Naast de weg komt een buffergracht, waar het regenwater in de bodem kan sijpelen.

Nog in Beveren-Leie krijgt de verbinding tussen de Pontstraat en Beveren-Trakel er een wegel in beton bij. Ook hier voorziet het stadsbestuur zo'n buffergracht. In Desselgem geven we de wegel die van de Meierie naar de Liebaardstraat loopt een opfrisbeurt. In Sint-Eloois-Vijve komt een nieuwe weg van 236 meter die de Hoevelaan en de Trakelweg met elkaar verbindt.

22-05-2021, 18:16 geschreven door wareber  

Cultuurcentrum De Schakel gooit alle deuren toe en trekt naar buiten voor anderhalve maand culturele opluchting. Na een jaar van annuleren en verplaatsen, verkast het podium van binnen naar buiten. Van dinsdag 1 juni 2021 tot zaterdag 10 juli kan je op het grasplein naast het cultuurcentrum in Waregem terug een fris pakje cultuur opsnuiven tijdens BINNENsteBUITEN.

Het concept is simpel: wat binnen zou doorgaan, vindt nu gewoon buiten plaats. Naast De Schakel is het grasplein groot genoeg om jullie - op veilige afstand van elkaar en met perfecte verluchting - opnieuw te laten genieten van anderhalve maand optredens en voorstellingen. Op het programma staan topnamen die het afgelopen seizoen keer op keer verplaatst werden. Had je een ticket dan blijft dit natuurlijk gewoon geldig. Maar er is ook plaats voor een hele reeks nieuwe namen, zo is er voor elk wat wils.

Sommige artiesten zijn bereid om meerdere keren per dag te spelen. Ticketkopers van Alex Agnew, Raymond van het Groenewoud kregen ondertussen de kans om te herboeken. Kopers van een ticket voor Kommil Foo krijgen binnenkort een persoonlijk bericht. De lijnen staan open om extra tickets te kopen voor een streep live-muziek, een stevige brok theater of een avondvullende lachsalvo. Extra tickets via: www.ccdeschakel.be/Binnenstebuiten

Zondag 6 juni om 20 u. en 21.15 u. staat Ruben De Gucht geprogrammeerd op de Schakelweide met Sportman II. In Sportman II gaat Ruben Van Gucht op jacht naar legendarische uitspraken in de sportgeschiedenis. Grappige, beklijvende, historische en inspirerende uitspraken. Aan de hand van legendarische oneliners vertelt Ruben Van Gucht het verhaal achter de quote, het verhaal van de persoon die ze uitsprak, het verhaal van wat de gevolgen ervan waren. En geflankeerd door troubabroers Mathieu & Guillaume kom je te weten hoe die woorden een rol spelen in het leven van Ruben. Meteen zitten we in de sfeer voor het aanstaande Kampioenschap van België op 20 juni in Waregem.

Woensdag 9 juni brengen Mich en Raf Walschaert van Kommil Foo twee voorstellingen om 18 en 20 u. Ticketkopers van eerder aangekondigde voorstellingen  ontvangen binnenkort een persoonlijk bericht met de mogelijkheid om gratis te herboeken. In 2021 staan Raf en Mich 32 jaar samen op de planken. In de concertversie van Oogst blikken ze terug op jaren onafgebroken maken en spelen. Hoog tijd dus om uit al dat moois een nieuwe voorstelling te destilleren. Een piano, een gitaar, een viool, hun twee karakterstemmen: meer hebben de broers Walschaerts niet nodig om hun publiek een memorabele avond te bezorgen. In een gezellige setting brengen ze zonder toeters en bellen hun mooiste liedjes en hun strafste verhalen.Kommil Foo, intiem op z’n best!

Het wordt een drukke kalender met ook Die Verdammte Spielerei op 10 juni met ‘Slockdown’, Raven Ruëll & Bruno Vanden Broecke (KVS) met ‘Ouder Kind’ op 16 juni, Raymond van het Groenewoud op 17 juni met ‘Glorieuze Bevrijding’, An Evening With Alex Agnew op 18 en 20 juni, Pascale Platel op 23 juni met ‘Gezegend zij’, Xander De Rycke op 1 juli met ‘Uitgerust & Immuun: Golf II’, Dylan 80 op 4 juli, Cirque Content Pour Peu (familievoorstelling) op 8 juli met ‘Entre le Zist et le Geste’, The Serious Five op vr 9 jul 21, Anderslander & STIJN op 10 juli.

20-05-2021, 15:43 geschreven door wareber  

De Sint-Jozefskerk, waar de Sint-Michielsbeweging in Waregem nu thuis is, wordt omwille van het kerkenplan in 2021 gesloten. Er wordt nu een verhuis voorbereid naar het Woonzorgcentrum De Karmel in Waregem van de zorggroep Curando om er actief samen te werken met hun werking en dus niet zomaar een gebruiker van een ruimte te zijn. Op Pinkstermaandag 24 mei 2021 organiseert de St-Michielsbeweging aan het WZC De Karmel een openluchtviering met eerste steenlegging en boomplanting.

Zowel het kerkgebouw als de St-Jozefsparochie op de Biest werden opgericht in 1966. De eerste viering vond plaats op kerstavond van datzelfde jaar. De bewoning op de wijk Biest nam vanaf de 100 jaar geleden toe door de bouw van arbeiderswoningen, zodat omstreeks 1950 ook een school werd gesticht. Vanaf 1960 groeide de roep om een eigen parochie. Die werd gesticht op 1 mei van dat jaar (feestdag van Sint-Jozef) met de eerstesteenlegging voor een kerkgebouw. De nieuwe parochie kwam er door het enthousiasme van eerwaarde deken Jozef Verzele. De naam van de parochie verwijst naar deze initiatiefnemer, die op zijn beurt een houten beeld van de Heilige Jozef schonk. De kerk, naar ontwerp van Paul Felix, werd met kerstmis 1966 in gebruik genomen. Dit jaar wordt de kerk onttrokken aan de eredienst en in gebruik worden genomen als school en kinderopvang.

Het betreft een zaalkerk in de stijl van het naoorlogs modernisme, als een betonnen constructie met plat dak, en losstaande open klokkentoren van beton. Het interieur is sober, maar het bevat enkele schilderijen en beelden uit de jaren '80 van de 20e eeuw.

De parochiale gemeenschap op de Biest stond allesbehalve achter het kerkenplan. Dat bleek nog uit bijdrage in Biesteneirke op 29 november 2019.  “De kerk van de Biest is de goedkoopste kerk van Waregem, zonder schulden. Naast de wekelijkse mis op zondag waren er de dopen, de begrafenissen, dagelijkse opvang voor de school, lessen van de school zoals muziek, turnen, bijlessen, wekelijkse repetities van het koor, regelmatig spreekbeurten, recitals, retraites voor het college, pastorale avonden, ontmoetingsruimte, schoolfeesten, grootouderbijeenkomsten, optredens, enz… Er is geen enkele kerk in Waregem waar de zondagsmissen zo worden opgeluisterd en zo wordt meegezongen en waar 5 tot 8 misdienaars behulpzaam zijn dankzij de Sint-Michielsbeweging, het is de jonge en nieuwe katholieke kerk, kerk voor de toekomst.”

Verhuis Pinkstergemeenschap

Na de succesvolle actie met De Warmste Doos voor alle bewoners van de Waregemse woonzorgcentra in december 2020, richt de Sint-Michielsbeweging in Waregem nu alle aandacht op haar verhuis van de Sint-Jozefskerk op de Biest naar de Karmel. De oorspronkelijke kleinere kapel die voorzien was in het WZC, krijgt een flexibele wand zodat de kapel toegankelijk is voor een grotere gemeenschap en deze extra ruimte ook voor ontmoeting gebruikt kan worden, wat voor de Sint-Michielsbeweging cruciaal bij gemeenschapsopbouw hoort.

Zo zal de Sint-Michielsbeweging een inclusieve en intergenerationele gemeenschap vormen waar men kiest voor vriendschap met bejaarden en liturgie viert met gezinnen met kinderen, tieners, volwassenen, senioren, bejaarden en hun eventuele familie, religieuzen, zorgverleners en vrijwilligers. De keuze om de geloofsbeleving altijd te laten samengaan met sociale inzet, krijgt in Waregem een natuurlijke invulling in deze vriendschap met bejaarden.

Pinkstermaandag 24 mei 2021

Charlotte Vanrobaeys en Klaas Decat : “Met de tieners fietsen we om 9.30u van de Biest naar de Karmel en houden dan op de site van de Karmel om 10.30u een viering in openlucht met max. 50 personen, zoals de maatregelen voorschrijven. Dit is samen met Raf Lust, projectcoördinator van Space for Grace. In de viering wordt een symbolische eerste steen gelegd en een boom als teken van nieuw leven gepland.”

In kerkgemeenschappen in Nederland, Duitsland en België werd de projectoproep ‘Space for Grace’ gelanceerd om financiële steun toe te kennen aan vernieuwende initiatieven. De Sint-Michielsbeweging in Waregem is een van de geselecteerde projecten. In dit kader komt de projectcoördinator, Raf Lust, op bezoek op Pinkstermaandag. Hij fietst deze week van project naar project en is op 24 mei te gast in Waregem.

https://www.sint-michielsbeweging.be/waregem/

https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/tracing-grace-%E2%80%93-verbindende-tocht-tussen-geloofsgemeenschappen?microsite=108

20-05-2021, 11:33 geschreven door wareber  

Op de site van woonzorgcentrum De Karmel in Waregem start de tweede fase van de bouwwerken. In deze fase wordt het woonzorgcentrum uitgebreid. En na renovatie krijgt het oud herstelverblijf een nieuwe invulling. De werken moeten in de zomer van 2022 afgerond zijn.

Het gloednieuw woonzorgcentrum De Karmel Waregem werd op 19 november 2019 in gebruik genomen. De bewoners van het WZC Ter Bilkhage namen dan hun intrek in de kamers van wat ooit gekend was als het hersteloord van De Karmel. Het woonzorgcentrum is er gekomen nadat het O.L.V van Lourdesziekenhuis en Curando een samenwerkingsovereenkomst afsloten. WZC De Karmel telt vandaag 48 woongelegenheden. Na elf jaar had Waregem opnieuw zijn hersteloord De Karmel en kon een decennialange traditie op de Karmel worden verdergezet.

Het lokaal dienstencentrum als plaats van ontmoeting

Momenteel wordt de volgende fase van het bouwproject uitgevoerd. Hierbij breidt het woonzorgcentrum uit tot 60 woongelegenheden en 7 assistentiewoningen. Deze uitbreiding wordt aangebouwd in het verlengde van de nieuwbouw, waar vroeger de lagere school ‘Het Kleurenbos’ zich bevond. De kamers zullen afgewerkt zijn in de zomer van 2022.

De oude gebouwen van het herstelbedrijf. De ingebruikname is voorzien voor januari 2022. Het lokaal dienstencentrum zal ook ter beschikking gesteld worden van de lokale verenigingen.

“De Karmel wil een plaats van ontmoeting worden tussen al onze dienstverleningen en de buurt. Ook heel wat verenigingen zoeken een plek voor hun activiteiten, wij kunnen hen ontvangen” zegt zonaal directeur Anje Degraeve. Daarnaast wordt het park verfraaid en aangelegd. Het staat open voor de wandelaars van het stadsbos. In de tuin werden enkele kunstwerken geïnstalleerd, van de hand van Kris Van Gent, Jan Desmarets en Marleen Vandewalle. Aan de voordeur van De Karmel is een beeld van Willem Vermandere te bewonderen. De vijver werd uitgerust met een fontein en opnieuw voorzien van vissen.

Curando wil de verkeershinder voor de buurtbewoners tot een minimum beperken en streeft naar voldoende parkeerruimte. Curando zoekt samen met de stad Waregem naar een structurele oplossing om meer parkeergelegenheden te voorzien.

Op de foto ondermeer Paul De Meulemeester, voorzitter vzw Curando, Zonaal directeur Anje Degraeve, algemeen directeur Dirk Lips, aannemer Ibens, burgemeester Kurt Vanryckeghem, Schepenen Pietro Iacopucci, Rik Soens, ...

19-05-2021, 15:32 geschreven door wareber  

Volgende week opent Inloophuis ‘Thus’ in Waregem de deuren. T’HUS is een laagdrempelig ontmoetingshuis voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Het is gelegen in De Ark, Zuiderlaan 44 te Waregem (site jeugdcentrum). Dit initiatief kwam tot stand vanuit Groep Zorg H. Familie vzw - De Bolster, in samenwerking met Stad Waregem en OLV van Lourdes Ziekenhuis Waregem.

Kristof Vankeirsbilck (algemeen directeur Groep Zorg H. Familie vzw): “Groep Zorg H. Familie vzw heeft een lange traditie in de ondersteuning van mensen met een psychische kwetsbaarheid vanuit een kwaliteitsvolle herstelvisie gedragen door een ondersteuning op maat via verschillende deelinitiatieven in de Kortrijkse regio. Ook in Waregem werd de afgelopen jaren ingezet op een kwaliteitsvol aanbod binnen het initiatief Beschut Wonen ‘De Rank’. Begin dit jaar vonden we het tijd om de initiatieven en de expertises samen te leggen om deze verder te laten groeien i.f.v. een breder aanbod in de regio, het inloophuis ‘T’hus’ is een mooie vertaling hiervan.

Het inloophuis is een laagdrempelig ontmoetingshuis voor mensen met een psychische kwetsbaarheid.  Rita Wietendaele (coördinator Groep Zorg H. Familie vzw, De Bolster): “We willen een ontmoetingsplaats, waar een thuisgevoel heerst en waar er veiligheid en warmte is, creëren. Het is een plaats waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en waar men ook gewoon kan ‘zijn’.”

Het kunnen ontmoeten en aangaan van betekenisvolle sociale contacten blijven belangrijke streefdoelen in een herstelproces onder de noemer ‘herstellen doe je zelf maar niet alleen’. Ont- moeten primeert, men hoeft er niets. Men kan er terecht voor een vrijblijvende babbel. We gaan voor individuele en ook verbindende zorg. Samen gaan we op pad om te verkennen hoe we alle levensdomeinen in iemand zijn herstelproces kunnen optimaliseren met als ultieme doel kwaliteit van leven te verbeteren.

Noël Cierkens (directeur OLVL Ziekenhuis Waregem): “We steunen dit project graag omdat het essentieel is dat ook de bevolking van Waregem en omgeving van deze vorm van dienstverlening kunnen genieten. We geloven immers echt in nog intensievere samenwerking tussen eerstelijnszorg en allerlei vormen van laagdrempelige zorg dicht bij de bevolking én het ziekenhuis als één van de pijlers van waardegedreven zorg.  

T’hus wil ruimte creëren voor ieders levensverhaal en met erkenning en zorg de bezoekers op de eerste plaats zetten. Door het aanbieden van zowel ontspannende activiteiten als van psycho-educaties willen we mensen ondersteunen in hun herstelproces.

Joost Kerkhove (Schepen Stad Waregem): “Vanuit het beleid zijn we zeer gelukkig met dit initiatief. Het is een mooi voorbeeld van  hoe je door samenwerking en het bundelen van krachten  een integrale aanpak kan  garanderen en realiseren. Hiermee vullen we een lacune in op ons grondgebied.  Het psychisch welbevinden van onze mensen vraagt immers ook de nodige aandacht. Door de centrale ligging van De Ark is het activiteitencentrum makkelijk bereikbaar en toegankelijk”.

Groep Zorg H. Familie vzw, De Bolster maakt deel uit van het netwerk Geestelijke Gezondheidszorg Zuid-West-Vlaanderen. Indien gewenst kan er vanuit T’hus een warme overdracht zijn naar gepaste herstelondersteuning. Op die manier hopen we ook preventief iets te kunnen betekenen.

T’hus wordt gedragen door een team van vrijwilligers met ervaringskennis. Dit is volledig nieuw in de regio. Ervaringskennis is een bijkomende bron van kennis in de wereld van de Geestelijke Gezondheidszorg, die meer en meer ingang vindt in verschillende organisaties. Groep Zorg H. Familie vzw,  De Bolster is voor de regio één van de pioniers in het werken met ervaringsdeskundigheid.

Kelly Vercaigne (medewerkster van T’hus en deskundige in ervaringswerken) zal het team van vrijwilligers coachen zodat deze hun eigen verhaal kunnen overstijgen ten dienste van de andere.

T’hus is gelegen in De Ark in de Zuiderlaan 44 te Waregem.

Vanaf volgende week is het ontmoetingshuis open. De website www.thusinloophuis.be  staat binnenkort online. Info https://www.facebook.com/thus.waregem  

19-05-2021, 14:07 geschreven door wareber  

Aan de oude Leie-arm  in Sint-Eloois-Vijve plant De Vlaamse Waterweg de aanleg van een nieuwe vispassage aan de oude stuw, die trouwens ook wordt gerenoveerd. De werken kaderen in het rivierherstel, een Europees project van Seine Schelde Vlaanderen. De voorbereiding van de werken zijn gestart. Op het terrein zullen de werkzaamheden pas na de zomer opstarten.

De Vlaamse Waterweg blijft investeren in de waterweg aan de sluis in Sint-Baafs-Vijve. Naast de sluis op de rechtgetrokken Leie werd de afgelopen jaren een gloednieuwe moderne sluis gebouwd van 16 meter breedte en 280 meter lengte. Die is nu in gebruik genomen en is gestart met omgevingswerken. Op de plaats van de oude sluis komen nieuwe kaaimuren en een insteekdok. Zodoende wordt de overslagcapaciteit uitgebreid en krijgen de bedrijven in de buurt een extra stimulans.

Door de verbreding van de waterweg ter hoogte van de nieuwe sluis, zullen het jaagpad en de beek enkele meters moeten opschuiven. Naast de beek komt een groenstrook met bomen. Ter hoogte van de nieuwe sluis wordt ook een nieuw gebouw gebouwd met onder andere kantoren voor medewerkers van De Vlaamse Waterweg nv en stockageruimte voor reserve-onderdelen.

Renovatie stuw in Vijve

Ook de huidige stuw op de oude Leie-arm krijgt een opfrisbeurt. Stuwen regelen de stand van het water, maar dat betekent wel dat ze voor vissen een groot obstakel vormen. De bovenbouw krijgt een hedendaagse look die aansluit bij de stijl van het nieuwe dienstgebouw en de elektromechanische uitrusting wordt volledig vernieuwd. Het portiek van de stuw wordt volledig vernieuwd en krijgt een hedendaagse look. De gevelbekleding van het nieuwe portiek krijgt sluit aan bij de gevelbekleding van het nieuwe dienstgebouw. Zo worden alle bouwwerken omgevormd tot een mooi geheel.

Aan de stuw in Sint-Baafs-Vijve op de oude Leie-arm, bouwt De Vlaamse Waterweg in het kader van rivierherstel een vispassage om de verplaatsing van de vissen makkelijker te maken. Vissen verplaatsen zich voortdurend in een waterloop op zoek naar voedsel, voortplantingsplaatsen, overwinteringsgebieden of nieuwe leefgebieden. Stuwen zorgen voor een te hoge stroomsnelheid waardoor vissen er niet zomaar voorbij kunnen zwemmen.

De nieuwe vispassage komt in de oude, klasse I sluis. Dat gebeurt met de bouw van een ‘enkel vertical slot’-constructie, waarbij de vissen zigzaggen door de passage naar de andere kant. Daarnaast werkt men met een 'toegevoegd debiet'. Dit wil zeggen dat er ‘extra’ water via een klein, parallel kanaal in het laatste deel van de vispassage wordt ingebracht om zo de lokstroom voor de vissen te versterken. Tegelijk zorgt dit toegevoegd debiet ervoor dat de vispassage kan blijven werken in periodes van droogte.

Stuwen en sluizen vormen een fysiek obstakel en zorgen voor een te hoge stroomsnelheid van het water. Daarom is dit een knelpunt voor de vismigratie. Vissen kunnen er namelijk niet zomaar voorbijzwemmen. Waar mogelijk worden dan ook vispassages gebouwd om de verplaatsing van de vissen makkelijker te maken. Deze passages zorgen ervoor dat vissen trapsgewijs om een stuw of sluis heen kunnen zwemmen.

Er zijn verschillende soorten vispassages. Sommige bestaan uit een eenvoudige buis, sommige zijn heuse trappen. De vispassage is telkens aangepast aan de soorten vissen die in de waterweg voorkomen. Een vis merkt nauwelijks dat hij door een vispassage zwemt. Vissen zwemmen intuïtief tegen de stroom in. Daarom lokken we de vissen met een nagebootste stroming de vispassage in, een zogenaamde lokstroom. Door te zorgen dat de stroming vanuit de vispassage sterker is dan de stroming die van de stuw komt, sturen we de vis de goede kant op. De lokstroom mag niet te sterk zijn, want dan kunnen kleinere vissen er niet tegenin zwemmen.

Rivierherstel Leie

De Vlaamse Waterweg blijft werken aan een betere toekomst voor de binnenvaart om transport via het water een duwtje in de rug te geven. Ze doen hier ook aan rivierherstel en geven we zo de natuur weer alle kansen. Om grotere schepen een vlotte doorgang te verlenen op de Leie, wordt de rivier verruimd. Door meer ruimte te creëren, wordt de Leie heel wat toegankelijker voor de binnenvaart. Hierin kaderen de nieuwe brug in Desselgem en de nieuwe sluis in Sint-Baafs-Vijve. Eerder werd de brug in Vijve al verhoogd. Er komt meer ruimte onder de brug om schepen tot drie lagen containers te kunnen vervoeren. De sluis is nu voorzien voor grotere schepen.

Naast een verbeterde infrastructuur voor onze binnenvaart, is er in Waregem ook oog voor rivierherstel. Tussen Ooigem en Munkenhof, tussen Sint-Baafs-Vijve en Oude Plaats en tussen Desselgem en Schoonaarde worden oude meanders opnieuw verbonden met de Leie. De oevers worden bovendien op een natuurvriendelijke manier hersteld, zodat de rivier een waar paradijs wordt voor de ontwikkeling van typische fauna en -flora. Tot slot maken fauna-uitstapplaatsen het plaatje compleet. Hier kunnen dieren makkelijk uit het water geraken om langs de oevers op zoek te gaan naar een nestplaats of naar lekkers op het land.

Er bestaan verschillende soorten meanders. De meander Desselgem-Schoondale is een boogvormige meander. Hier wordt nog onderzocht of er bepaalde gedempte stukken terug open kunnen worden gemaakt en of een verbinding met de Leie wel wenselijk is en hoe die verbinding het best kan gebeuren. Via een constructie moeten we ook het waterpeil in de meander kunnen regelen.

Door de oude meanders opnieuw te verbinden met de Leie worden deze terug onderdeel van het riviersysteem. Hierdoor kunnen de ecologische kansen van de typische flora verbeteren en wordt de rivierdynamiek herstelt. Bij het opnieuw verbinden van de meander Desselgem-Schoondale met de Leie kan het water terug doorstromen en komen ook de aanpalende gronden weer in contact met de rivier.

Met deze aanpassingen zal het ook mogelijk zijn om het waterpeil in de meander te regelen. Hierdoor kunnen we in periodes met veel regen, voornamelijk in de winter, hoge waterstanden creëren waardoor natte natuur terug meer kansen krijgt in het valleigebied.

Kanaal Ooigem-Roeselare

Specifiek voor Wielsbeke betekent een verruiming van de waterweg op de Leie de renovatie van oude kaaimuren, het vernieuwen van het regionaal overslagcentrum (River Terminal Wielsbeke),  het opwaarderen van natuurelementen en de herstelling van de sluis van Ooigem. Het kanaal wordt aangepast voor schepen tot klasse Va: 110 meter lang, 11,4 meter breed en een laadvermogen van 3.000 ton (Evenveel als 150 vrachtwagens!). Dat vereist diep water, hoge bruggen, toegankelijke sluizen en ruimte om elkaar veilig te kruisen.

Het kanaal Roeselare-Leie wordt aangepast voor hedendaagse binnenvaartschepen. Het kanaal is een belangrijke trafiekzone waarlangs steeds meer goederen vervoerd worden, en kan een upgrade gebruiken. Dit jaar herstelt De Vlaamse Waterweg kaaimuren en voert bagger- en oeververstevigingswerken uit ter hoogte van de firma Braet. Ze starten ook met de renovatie van de Ooigemse sluis. Die wordt in de zomer van 2022 gestremd tot het afronden van de werken later dat jaar.

https://www.seineschelde.be/aanpassing/wielsbeke-aanleggen-vispassage-en-renovatie-stuw?

17-05-2021, 11:05 geschreven door wareber  

Tijdens het Hemelvaartweekend van 13-16 mei krijg je een unieke kans om zowel het indrukwekkende pand Villa Gaverzicht als het unieke werk van Jonas Vansteenkiste te bewonderen. De talentvolle Kortrijkse kunstenaar Jonas Vansteenkiste is momenteel aan het werk in Villa Gaverzicht in Waregem. Met zijn artistiek project Membrane gaat hij op vraag van Leiedal de dialoog aan over het belang van modernistisch erfgoed. Jonas laat zich onderdompelen in de ruimtes, architecturale elementen en de persoonlijke verhalen van Villa Gaverzicht. Hij vertaalt deze in autonome sculpturen.

Dit artistieke project kadert binnen het Creative Europe-project Modernism for the Future 360/365 waarvoor Leiedal de handen in elkaar sloeg met onder meer Kaunas, Europese Culturele Hoofdstad in 2022, het Instituut voor Culturele Strategie (CSI, Lviv, Oekraïne) en Industra Art (Brno, Tsjechië). Intercommunale Leiedal is hierbij betrokken vanuit haar rol als intergemeentelijke onroerenderfgoeddienst voor Zuid-West-Vlaanderen. De internationale jury selecteerde 16 artistieke projecten. Twee kunstenaars gaan tussen 1 februari en 30 april 2021 aan de slag in de regio met Villa Gaverzicht in Waregem en het Joegoslaviëpaviljoen in Wevelgem. Tussen 1 mei en 30 juli 2021 gaan twee buitenlandse kunstenaars aan de slag met de IJzerwinkel in Wervik en de Verrijzeniskapel in Kortrijk. Vanuit onze regio stuurt Leiedal ook kunstenaars uit naar Kaunas en Brno: Erich Weiss en Malgorzata Maria Olchowska. De resultaten van de 16 werken worden in januari 2022 voorgesteld tijdens het openingsmoment van Kaunas als Culturele Hoofdstad 2022.

Bram Lattré (Leiedal) : “Het modernisme is een van de sterkste recente verhalen in Europa op het vlak van cultuur en architectuur, een beweging die Europese regio’s verbindt. Toch zien wij nog steeds onontgonnen kansen voor interculturele dialoog, culturele identiteit en toekomstbestendig hergebruik van onroerend erfgoed. We betrekken zowel lokale besturen, kunstenaars, eigenaars, gebruikers, experten als het bredere publiek. De kunstenaars-onderzoekers ontwikkelen met hun artistiek project een interpretatie van de gebouwen in kwestie als aanzet voor een holistische aanpak van duurzaamheid en een dialoog over het belang van modernistisch erfgoed voor deze en volgende generaties.”

Villa Gaverzicht, Churchillaan 16

Villa Gaverzicht is één van de mooiste pakketbootvilla’s van ons land. De villa werd in 1937 ontworpen door architect Gentiel Van Eeckhoutte en is een typevoorbeeld van modernistische interbellumarchitectuur, met allerlei gekleurde bouwvolumes die als blokken in elkaar passen. Villa Gaverzicht werd in 2009 door de Vlaamse Regering als monument beschermd.

Visueel kunstenaar Jonas Vansteenkiste (°1984) woont en werkt in Kortrijk. Hij stelde al diverse werken tentoon in binnen- en buitenland. Met Membrane verkent hij de architectuur, de diverse vertrekken en de persoonlijke elementen en verhalen van de vroegere en huidige bewoners van Villa Gaverzicht. Zijn ervaringen en inzichten vertaalt hij in autonome sculpturen. Deze weerspiegelen de drie verschillende lagen van zijn onderzoek.

“Membrane verwijst naar mijn overtuiging dat een woning en zijn omgeving als een soort tweede huid functioneren voor zijn bewoners. Die huid knelt soms en is op andere momenten net te ruim voor ons tijdens onze zoektocht naar betekenis en zingeving.” Jonas wil de bezoekers een actieve rol geven en hen uitnodigen om fysiek en mentaal aan de slag te gaan met de beeldtaal die hij ontwikkelt op basis van zijn residentie in Villa Gaverzicht.

De kunstenaar, de eigenaar van Villa Gaverzicht, Leiedal, het stadsbestuur van Waregem en Be-Part, Platform voor actuele kunst zetten daarom tijdens het Hemelvaartweekend de deuren open om je mee te laten reflecteren op de modernistische villa en het werk van de kunstenaar.

Waregem Tekent

Op zaterdag 15 mei kun je ook deelnemen aan Waregem Tekent in de tuin van Villa Gaverzicht. Ga met een gratis schetsboekje en potlood aan de slag en schets je unieke plaatje op papier. Geen zorgen als je niet de nieuwe Picasso bent: iedereen kan deelnemen. Mis deze unieke kans niet om zowel het indrukwekkende pand als Jonas zijn werk te bewonderen.

Reserveren op voorhand is verplicht en kan via www.waregem.be/villagaverzicht  Dit artistieke project kadert binnen het Creative Europe-project Modernism for the Future 360/365 waarvoor Leiedal de handen in elkaar sloeg met onder meer Kaunas, Europese Culturele Hoofdstad in 2022. Intercommunale Leiedal is hierbij betrokken vanuit haar rol als intergemeentelijke onroerenderfgoeddienst voor Zuid-West-Vlaanderen. Drie andere kunstenaars/collectieven gaan elders in de regio aan de slag met het Joegoslaviëpaviljoen in Wevelgem, de IJzerwinkel van Huib Hoste in Wervik en de Verrijzeniskapel in Kortrijk. Vanuit onze regio rollen ook twee kunstenaars in het buitenland een artistiek project uit rond toonaangevende modernistische gebouwen.
info: https://jonasvansteenkiste.wixsite.com/portfolio/me

30-04-2021, 14:34 geschreven door wareber  

Op 20 juni 2021 organiseren SV Zulte Waregem, Dwars Door Vlaanderen en Stad Waregem het Belgisch Kampioenschap Wegwielrennen. De profs rijden voor het kampioenschap 4 x de Briek Schotte Ronde  en  4 x de André Defoort Ronde,  zodat ze op het parcours 8 x passeren door Beveren-Leie en Desselgem. Een mooi eerbetoon aan André Defoort, die exact 80 jaar geleden het BK won op de Citadel in Namen. Briek Schotte werd tweemaal wereldkampioen, maar nooit Belgisch kampioen. In 1985 werd Paul Haghedooren kampioen in Halanzy. Hij woonde toen langs de Gentsesteenweg in Desselgem.

In dat kader van het kampioenschap in Waregem hebben Marc Vercruysse en Dirk Defoort een actie opgezet, waarvan de opbrengst ten goede komt aan SoNoBeg (Solidariteitsfonds Noodlijdende Beverse gezinnen) en VZW Ten Anker (voor mensen die het moeilijk hebben). Enerzijds is er een speciale champagneverkoop Delicham, die capsules hebben met afbeeldingen van André Defoort. Daarnaast zorgde brouwerij Bavik voor pakketten Kwaremont, ook met speciale capsules gemaakt. Anderzijds wordt deze week  een biografisch boek uitgegeven met als titel:  “André Defoort, Flandrien en Volksvriend”. Het is een uniek boek met heel veel foto’s, niet verkrijgbaar in de boekhandel en kost 25 euro. Info en voorintekeningen: Marc Vercruysse, 0471 07 54 69 of vercruyssemarc@skynet.be  en Dirk Defoort, 0475 59 63 07 of d.defoort@skynet.be. Boek en/of champagne worden aan huis geleverd in Beveren-Leie en deelgemeenten.

André Defoort (°Harelbeke, 22 juli 1914 - †Beveren-Leie, 14 januari 1972) was beroepsrenner van augustus 1934 tot 1944 en werd Belgisch kampioen in 1941 op de Cmitadel in Namen. Hij behaalde als prof 26 overwinningen op de weg en 32 overwinningen op de piste. Een mooi palmares ondanks een jaar legerdienst 1935-36 en daarna gemobiliseerd voor WOII, waardoor hij bijna twee jaar weinig kon koersen.

De oorlog heeft André Defoort zeker afgeremd. Hij werd verschillende keren opgeroepen voor de dienst en kon zich dan niet concentreren op het wielrennen. Een beetje in tegenstelling tot generatiegenoot en goeie vriend Marcel Kint die daarvoor wel meer tijd kreeg. Bij de nieuwelingen was hij bijna onverwinnelijk. In 1932 won hij 37 wedstrijden en in 1933 won hij drie op vier wedstrijden. In 1934 won hij de Ronde van Vlaanderen voor onafhankelijken. Ook bij de profs heeft hij nog een mooie erelijst bijeen gekoerst. Hij kon aardig uit de voeten in het rondewerk en had alles in zich van een oerdegelijke, stevige flandrien.

Daarnaast was hij ook een grote volksvriend die samen met Ivonne Deneve in hun café Sportpaleis heel wat klanten over de vloer kreeg. Vandaar ook de ondertitel van het boek: flandrien en volksvriend.

Dirk Defoort: “Over mijn vader is tot nog toe niet zoveel verschenen. De informatie voor het boek haalde ik uit het familiearchief. Gelukkig had wijlen Marcel Decavel, een fervente wielerfanaat die een enorme verzameling krantenknipsels en foto’s over het wielrennen verzamelde, ook van mijn vader een vrij gedetailleerd overzicht van zijn loopbaan nagelaten. Dat document vormde de basis. Ik ging verder op zoek naar documentatie in kranten en tijdschriften. Ook heel wat onbekende foto’s kwam ik op het spoor. Het resultaat is het boek, gedrukt en uitgegeven bij drukkerij Baert in Beveren-Leie. Het verschijnt naar aanleiding van het BK Wielrennen dat op 20 juni van dit jaar in Waregem wordt gereden. Een deel van het parcours is genoemd naar mijn vader.”

Marc Vercruysse: “Ik vernam dat Dirk bezig was aan een boek over zijn vader en stelde voor om het heel wat ruimer aan te pakken. Niet alleen bedoeld voor de familie maar eigenlijk voor iedereen die in het wielrennen en in de geschiedenis van de flandriens is geïnteresseerd. Vandaar dat wij de voorbije maanden goed hebben samengewerkt. Belangrijk is dat het dit jaar precies 80 jaar geleden is dat André Defoort op de Citadel in Namen de tricolore trui mee naar huis mocht nemen. Da’s zeker voor Waregem een belangrijk feit dat wij willen herdenken in de aanloop naar het BK. Goed dat de organisatoren van de titelkoers daarmee rekening hebben gehouden door de naam van de Beverse wielerkampioen op te nemen in het parcours dat voor een deel door Beveren-Leie zal trekken. Dat is meer dan verdiend. André was in zijn tijd een zeer goeie renner, zowel op de weg als op de piste.”

André Defoort wandeling

Er komt ook een nieuwe wandeltocht van 8 km in Beveren-Leie, genaamd “De André Defoort-Wandeling“.  Het parcours loopt doorheen  het  woondorp van  André Defoort waarbij de drie Beverse woonplaatsen van André - eerst met zijn ouders én daarna met zijn vrouw  Yvonne  Deneve -  in het parcours zijn verwerkt.

Het gezin Defoort-Meesseman met André als tweede zoon, verhuisde in 1929 van Harelbeke naar Beveren-Leie, en nam haar intrek in de Leenakkerstraat 38. Vroeger was dit café “Sportman”. De ouders van André hebben hier het café geopend. Vader André was geboren in 1914 en was dus 15 jaar toen ze naar Beveren verhuisden. André heeft hier gewoond tot zijn huwelijk in 1943 en alle  sportieve overwinningen werden hier gevierd en … nederlagen doorgespoeld. Het opschrift “ café Sportman” is nu overschilderd maar als je goed kijkt, zie je het nog.

Na zijn huwelijk in 1943 is André naar (huidig)  Ruifeleinde 11 verhuisd om er samen te wonen met zijn echtgenote Yvonne Deneve. Op deze melkhoeve woonde Achiel Deneve, de vader van Yvonne. Deze had zijn echtgenote Margriet Goussaert verloren door een dramatisch sterfgeval. Ze was in het kraambed gebleven bij de geboorte van hun vierde kindje.  Achiel bleef dus achter met drie kleine dochters. Yvonne  was de jongste en amper 2 jaar oud.

André had ondertussen een pand gehuurd langs de Kortrijkseweg 207 en vestigde zich hier voorlopig als fietsenmaker. Yvonne reed rond met de “triporteur” vol zuivelproducten, in het dorp Beveren-Leie.  André (  Foorie  ) en Yvonne ( Vontje ) zijn bij Achiel blijven wonen tot 1950 en zijn dan verhuisd naar hun nieuwbouw, café “Sportpaleis”, met bijhorende fietsenzaak.

Het traject passeert of benadert daarbij ook de woonplaatsen van vele familieleden van André Defoort, die nu nog steeds in Beveren-Leie huisgevestigd zijn !

Het  parcours van “De André Defoort-Wandeling“ is uitgestippeld door ex-Bevernaar Ron Verbeke, vriend en voetbalmakker van Dirk Defoort, indertijd  bij KSK Beveren-Leie toen de ongekende Francky Dury er zijn succesvolle trainerscarrière startte. Deze wandeling omvat vrijblijvende opdrachten en is gelukkig ook kindgericht vanaf de leeftijd 7-8 jaar. Ook mensen begeleid in een rolstoel, of baby’s en kinderen in een kinderwagen kunnen deze tocht maken. Er valt wel een spoorwegbrug te overbruggen en een ondergrondse fiets- en wandeltunnel in en uit te stappen…  Méér info is te vinden in de bijlage én op website www.v-route.be

25-04-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Van zaterdag 24 april tot zondag 9 mei presenteert het Stadsarchief i.s.m. de Statievrienden en de Stadsbibliotheek een erfgoedwandeling langs locaties uit het vroeger Waregems nachtleven. Het initiatief kadert binnen de jaarlijkse Erfgoeddag, De jaarlijkse hoogmis van het erfgoed, Erfgoeddag, viert haar 20-jarige jubileum met het thema De Nacht. De grootse feesteditie stond aanvankelijk gepland in 2020 en kan dit jaar onder aangepaste omstandigheden wel doorgaan. Het stadsarchief, erfgoedvereniging Statievrienden en de bib hebben de handen in elkaar geslagen om dit jaar in Waregem een coronaveilige erfgoedbeleving te kunnen presenteren, waarin liefde en passie voor erfgoed centraal blijft staan. De vorig jaar voorziene nachtelijk feestevenement kan evenwel ook dit jaar niet doorgaan. De denkbeeldige kroegentocht door het Waregemse centrum kan gewandeld van 24 april tot 9 mei.

Beleef ‘Waregem by night’ aan de hand van een wandeling langs legendarische locaties uit het Waregemse nachtleven. Oude herbergen, vergane cinema’s en hedendaagse tentoonstellingen passeren de revue. Ga op stap tijdens deze (avondlijke) tocht met de ErfgoedApp. Tijdens het Erfgoeddagweekend lees je extra verhalen op de infopanelen. Het start- en eindpunt van de wandeling is de bibliotheek. De wandeling blijft ook na Erfgoeddag beschikbaar.

Tip: download vooraf de erfgoedapp op je smartphone via de QR-code!

De Statievrienden verrichtten de nodige opzoekingen samen met het stadsarchief. De Statievrienden bereiden een nieuw boek voor over het herbergleven vanaf eind achttiende eeuw tot heden. U kunt ook nog altijd deelnemen aan de hun fotowedstrijd rond het Waregemse herbergleven, waarvan de uiterste inleveringsdatum wellicht eind augustus wordt. De erfgoedwandeling was vooral het werk van stadsarchivaris Thomas Bertram, administratief medewerker Janne Gysels en de Statievrienden Hendrik Ghistelinck (info herbergleven) en stadsgids Bernard Vandenbussche (wandeling).

Aan de hand van een avondwandeling van een viertal km biedt het Waregemse aanbod voor  erfgoeddag een nostalgisch beeld over het uitgangsleven van pakweg een halve eeuw geleden. De erfgoedtocht start in de bibliotheek op het boekenplein aan de Zuiderpromenade. Vandaar gaat het naar de Markt en worden het uitgangsparcour gevolgd langs de Stationsstraat, Noorderlaan, Olmstraat en langs de Stedelijke Academie naar de Stormestraat. Langs het parcours staan elf didactische borden, die het verhaal vertellen van de nostalgische plek van het Waregems uitgangsleven uit de 20e eeuw.

De Markt, met brouwerij Damman, was gegeerd door de feestneuzen, In het Zangershof kon je terecht voor een toneelvoorstelling van Kunst en Eendracht, dat in 1901 verhuisde naar een nieuwe zaal achterin gasthof De Rode Poort in de Stationsstraat. Zowat 50 jaar geleden floreerde daar het kunst- en liedjescentrum De Hoop. De Zwaan en de Gouden Leeuw waren  andere herbergen op het markplein. In park Casier gingen onder meer in 1958 Tirolerfeesten door. Waregem telde aantal dancings zoals langs het parcours Cirao.

De Statiewijk telde net als Olmstraat tientallen herbergen zoals Gambrinus, Au Pavillon, De Mooie Molen, Hotel Du Parc, … We komen ook langs het klooster van de Paters Oblaten, dat werd omgevormd tot de Academie voor Muziek, Woord en Dans en de Academie voor Beeldende vorming. Waregem kende reeds in 1865 een Academie voor Architectuur en Kunst of Tekenschool.  Een cruciale straat in het nachtleven van Waregem was zeker de Setormestraat met verschillende cafés en festiviteiten. Onder andere café In den Tuba, Dancing Palace 28 en De Groene Lanteern waren er gevestigd.

De erfgoedwandeling langs de uitgaansplekjes van vroeger kunt u wandelen tot zondag 9 mei. Nadien blijft de route bestaan en wordt ze opgenomen in het toeristisch aanbod voor wie de stad een bezoekje wil brengen en meer wil vernemen over haar geschiedenis. Voor dat alles is vanaf 24 april een app beschikbaar, die je via de website van Waregem kan downloaden.

https://www.waregem.be/erfgoeddag

20-04-2021, 00:00 geschreven door wareber  

Begin december vorig jaar, dus in volle tweede covid-lockdown,  startte Dirk Van Overwalle van DVO Photographics een fotoreeks met portretten van mensen uit ‘gesloten sectoren’. Het is een campagne om de Waregemse ondernemers, die zwaar getroffen waren door deze gezondheidscrisis,  een gezicht te geven. Zowat 50 prachtige zwart-wit foto’s verschijnen  op social media, samen met het verhaal achter de afgebeelde ondernemer. De fotocampagne wordt ook nog gebundeld in een boek en een openlucht tentoontelling.

Dirk Van Overwalle heeft al ruim 30 jaar ervaring  als professioneel fotograaf. Hij volgde zijn opleiding aan Sint-Lucas Gent voor architectuurtekenen (80-84) en Bachelor of Arts publiciteit en fotografie (84-88). Zijn bedrijf DVO Photographic is gevestigd in de Boulezlaan. Hij opende begin dit jaar nog zijn gloednieuwe fotostudio in Wielsbeke.

Gesloten Sectoren

Dirk Van Overwalle: “De maatregelen om covid in te dijken hebben ook een grote impact gehad op ons beroep van fotograaf. De opdrachten daalden zienderogen. Maar ik kon toch wel in beperkte mate verder werken. Vele ondernemers waren er erger aan toe en zagen hun activiteit tot nagenoeg nul herleid. Het idee om iets te doen voor hen kwam van twee verschillende kanten. Onze Waregemse Unizo-voorzitter Peter Van Luchene deed een oproep tot de bestuursleden om na te denken over wat kon gedaan worden voor de getroffen ondernemers en anderzijds had ik contact met Berten Steenwegen, een collega-fotograaf uit Aartselaar. Deze laatste is voorzitter van de Vzw Studio, een Vlaamse federatie voor fotografen in hoofdberoep, die gestart was met een project om mensen uit de horecasector een hart onder de riem te steken.”

“Met mijn project wil Ik zelfstandigen die zwaar getroffen zijn door de corona-crisis een gezicht geven, vooral in de sociale media. Ik beperk me niet tot de horeca, want ook andere sectoren zoals kappers, wellness en schoonheidsinstituten werden in volledige Lockdown geplaatst. Die kunnen ook een steuntje gebruiken. Maar een gezicht geven is niet voldoende. Het was ook de bedoeling de betrokkenen hun verhaal te laten doen: hoe ervaren ze de crisis, hoe proberen ze de problemen op te lossen? Wat vooral opviel waren de boodschappen vol hoop en de positieve ingesteldheid van de ondernemers, ondanks het loodzware jaar dat ze achter de rug hebben.”

“Ik heb heel wat zelfstandigen gecontacteerd. Ik wou het sober en sereen houden. Op die manier wilde ik hun ziel bloot leggen. Daarom maakte ik zwart-wit foto’s. Hen fotograferen en hen zo een gezicht geven was een ding, maar ik wilde meer. Iedereen heeft zijn eigen verhaal van ontmoediging, frustratie, initiatief nemen, hoop op de toekomst. Ze kennen allemaal miserie, maar we stellen vast dat ondernemers niet bij de pakken blijven zitten. Dat wil ik aantonen met dit project. Met elke fotoshoot kwam altijd een creatief, grotendeels positief en emotioneel verhaal naar boven. De betrokkenen spreken ronduit over herstructureren, hun passie voor hun beroep, aanpassen aan huidige omstandigheden.”

“Het was wel een persoonlijke gratis opdracht waar zowel de geportretteerde zelfstandigen als ikzelf veel deugd van hadden. Op deze manier mensen steunen geeft een goed gevoel, dat niet in geld is uit te drukken. Kortom, dit is een van de warmste opdrachten die ik ooit realiseerde. De dankbaarheid van, het persoonlijk contact met en de warme ontvangsten door de ondernemers, niet evident in huidige omstandigheden, zullen me altijd bijblijven. Met dit project keerde ik ook terug naar mijn roots. Ik ben ooit gestart als portretfotograaf, maar sedert vijf jaar zit ik volledig in de B2B fotografie, fotografie voor bedrijven en reclamebureaus. Ik heb daartoe in 2020 een nieuwe professionele studio geïnstalleerd met de modernste technieken . Het was dus even aanpassen, maar ik heb dat met plezier gedaan.. De gefotografeerde ondernemers mogen hun foto houden en gebruiken voor doeleinden die ze zelf bepalen. Voorwaarde is dat ook ik ze mag gebruiken.”

Om deze vijftig beelden en verhalen levendig te houden, bundelt Dirk Van Overwalle alles in een boek dat eind september zal verschijnen. Dirk Van Overwalle legt uit: “De foto’s worden aangevuld met een interview, zodat de verhalen uitgebreider aan bod komen dan in de social media-campagne. Bij Unizo-Waregem, waar ik al jarenlang bestuurslid ben, kwam bovendien het idee om alle foto’s in een openlucht tentoonstelling te gieten. In september zullen de foto’s en verhalen in het Waregemse straatbeeld  opduiken. Het doet me veel plezier dat de campagne die ik gestart was nog een mooi vervolg krijgt. Het was zo aangenaam om de drive bij deze ondernemers te zien. Het zijn stuk voor stuk inspirerende verhalen om te delen.”

https://www.instagram.com/dirkvanoverwalle/

https://www.dvo-photographic.be/

10-04-2021, 00:00 geschreven door wareber