Simone Lenaerts wint Debuutprijs 2009 met  “Zeewater is zout, zeggen ze” xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Debuutprijs 2009 -de prijs voor de beste debuutroman van Vlaanderen -gaat dit jaar naar Simone Lenaerts voor haar roman Zeewater is zout, zeggen ze (De Geus). Op de opening van de Boekenbeurs mag ze de prijs ter waarde van € 6.200 in ontvangst nemen, met de steun van de provincie Antwerpen. De winnaar van de Debuutprijs werd op de persconferentie van de Boekenbeurs bekendgemaakt door Boek.be.

Zeewater is zout, zeggen ze van Simone Lenaerts verscheen in maart 2008 bij uitgeverij De Geus. Het is het verhaal van een Antwerpse familie in de jaren vijftig tegen de achtergrond van de Koude Oorlog en een overheersend katholicisme.

Simone Lenaerts (Antwerpen, 1947) was onderwijzeres en bezocht als moreel consulent jarenlang diverse strafinrichtingen. Zij is nauw betrokken bij de activiteiten en de tentoonstellingen van haar man, beeldend kunstenaar en dichter Jan Vanriet. Daarnaast vertaalde zij het toneelstuk Teibele en haar demon van Isaac Bashevis Singer voor het Raamtheater. Lenaerts heeft intussen een tweede roman klaar: Spinnenverdriet verschijnt op 15 oktober 2009.

De Debuutprijs 2009 gaat naar een heel ingrijpend soort roman.

Een Vlaamse vader die zich als arbeider sterkt aan het communistische gedachtegoed. Een Noord-Nederlandse moeder die zich tevergeefs tracht aan te passen aan haar verbrokkelde dromen en het sociale verkeer in de nieuwe woonwijken op de Antwerpse Linkeroever. Een wereldwijs kind dat een gevecht levert tegen de hypocrisie en de kleinburgerlijkheid van haar katholieke leefomgeving. Drie hoofdpersonages die een beeld scheppen van de ‘fifties’, ook toen was het knokken. Het zijn door taal en toekomstdroom getekende mensen.

Simone Lenaerts schreef met Zeewater is zout, zeggen ze (De Geus) een roman die op een zeer intelligente wijze door taal en stijl wordt gedreven. Het is literatuur die een ode is aan de kracht en macht van taal. Lenaerts karakteriseert haar personages door het soort Nederlands dat ze spreken: dialect, Vlaams, Hollands. Haar personages worden bepaald door de uitdrukkingen die ze kennen, de woorden die ze spreken, de boeken die ze lezen, het dialect waarmee ze opgroeiden en de ideologie die ze bezingen.

Doorheen de zedenschets van een familie weeft Lenaerts sociale, politieke en historische thema’s. Het drama van de Vlaamse jaren vijftig wordt vertolkt door een gezin dat niet gelukkig is.

In Zeewater is zout, zeggen ze toont Simone Lenaerts haar meesterschap als een realistische en intimistische tijdschroniqeur. RVH.