Het was weekend, en de kinderen waren thuis. Het was niet echt zonnig en het was niet echt grijs. Het was zo'n weekend waar we niet echt wisten wat te doen of waar naartoe. We keken op de landkaart, en de kinderen keken naar het uiterste van ons landje. De kust of de Ardennen. Maar er ligt nog zoveel tussen dat onbekend is. Er ligt tussen de twee uiterste grenzen veel geschiedenis. En hoewel we het niet echt van plan waren reden we naar de westhoek. We reden naar de markt in Veurne, en aten er een pak friet met curryworst. Alles overgoten met bijhorende sauzen. En toen we daar in de frituur aan een tafeltje zaten viel ons een affiche op. Een affiche met als titel "de dodengang". Mijn kinderen vroegen of het een affiche van een film was die ze nog niet gezien hadden.
-Is dat ne nieuwe film pa? -Nee Timmeke dat is gene film.
-Da was waar den oorlog was hé pa? -Ja Olivier, het is een plaats waar er wreed gevochten is. -Ziet ge daar nu nog iets van pa? -We kunnen er straks eens naartoe rijden als jullie willen?
We aten ons vettig maal op, en stapten terug naar de wagen om van Veurne naar Diksmuide te rijden. Van in de verte konden we de ijzertoren zien staan. Een symbool voor elke vlaming. Hoe dichter we kwamen hoe groots hij zijn schaduw over de velden wierp. We reden voor de ijzer links naar de dodengang, en kwamen aan op deze plaats waar de oorlog ooit woede en het nu zo stil was. We stapten het kleine museum naar binnen en keken naar de vreselijke beelden. Veel vragen moesten er niet gesteld worden,met de beelden op de schermen keerden we terug in de tijd. In de vitrines lagen de resten van wat opgegraven was. Het was er gewoon ingelegd om een beeld te geven van hoe het was. Maar velen zien een kogel en een bajonet, maar gaan voorbij aan het leed die er mee aangericht is. Velen zien de kapot geschoten helm liggen, maar zien niet het bloed dat er onder vloeide. Velen zien de geschiedenis liggen zonder er echt bij stil te staan. We liepen naar buiten en liepen door de dodengang waar ooit de dood lag.
-Is dat hier dat de soldaten zaten pa? -Ja manneke, hier stonden de soldaten om de Duitsers te stoppen op hun weg naar Frankrijk. Met duizenden vochten ze voor hun vaderland. En met duizenden zijn ze gestorven. Ze hebben de geschiedenis geschreven met hun bloed. De ijzervlakte werd onder water gezet, en hun lijken dreven naar hun laatste rustplaats. Deze die nog naar adem konden snakken hadden dan weer te maken met het gifgas die binnen de korste keren zijn tol eiste. De dodengang was bezaaid met strijders, en de overlevenden liepen op lijken en door het bloed. Een mensenleven lag in de modder te rotten, nadat het zo hard had gevochten voor onze vrijheid. De hemel kleurde grijs en de grond kleurde rood. De geschiedenis was geschreven en de oorlog was gevoerd. De dodengang is een aandenken waar we even moeten bij stil staan.
-Maar pa, dat is hier nu toch wreed proper hé. Ge ziet geen bloed of gene modder meer. Er liggen geen kogels of helmen meer. -Nee ventje, de lijken zijn begraven en het bloed opgedweild. Daarom dat er nog veel komen kijken uit nieuwsgierigheid, en zoder echt te beseffen wat de mens hier heeft meegemaakt. Moest er nog bloed liggen of kogels zouden de mensen niet komen, of zouden de souvenierjagers hun collectie komen aanvullen. Nee ventje, je moet hier tussen de zandzakjes lopen en hopen dat het ons nooit meer overkomt. -Maar pa, als de mensen dat zien gaan ze toch niet herbeginnen? -Na de eerste wereldoorlog zijn ze al eens herbegonnen, en men is nooit zeker dat de geschiedenis zich niet herhaalt.
We liepen door de gangen, en keken af en toe over de zandzakjes waar we nu de vrede zagen. We zagen de ijzertoren waken, met de vraag voor hoelang? We liepen stil naast elkaar, en af en toe gaf ik de oudste een schouderklopje en wreef ik de jongste door het haar met de hoop dat ze hier nooit zouden moeten staan. Zij hebben de verhalen van mijn grootvaders niet gehoord over hun opsluiting en over de oorlog. Zij zien maar de zandzakjes die nu geschiedenis zijn. Gewoon de zandzakjes waar één of ander toerist zijn naam heeft ingeschreven met de datum dat hij is langsgekomen. Mensen die hier over lijken lopen zonder te beseffen dat ze zonder die strijders hier misschien niet zouden gelopen hebben.
De dodengang! Een plaats waar het voor mij even terugkeren is in de tijd, hoewel ik er nooit geweest ben. De letters van de geschiedenis ontleden. Even blijven stilstaan bij hoeveel leed een mens een mens kan aandoen.
Ik was gisteren ne keer gaan wandelen in Geraardsbergen, en tezelvertijd ne keer naar de vitrines gekeken. Overal waren de feestdagen al aangekondigd. De klerenwinkels pronkten al met de avondkledij. Aan bepaalde restaurants kon men al de menus voor kerst en nieuwjaar lezen. En in vele vitrines waren de kerstartikelen al uitgestald.
Maria en jozef stonden te blinken in hunne tenue de soiree . En den os en den ezel stonden op vers hooi. De drie koningen waren hun potten mirre en wierook aan het vullen, en het bakske vol met stro lag er nog verlaten bij. De echte plastieken kerstbomen stonden in alle maten en kleuren versierd in de winkels. Het deed er mij aan denken, dat ik mijnen boom van verleden jaar nog moest afbreken, zodat ik hem dit jaar terug kon zettenJ))
Ik moest juist wat bollen kopen, omdat als ge hem zolang laat staan, die bollen daar uitvallen eens ze rijp zijn héJ)
Voor de rest leek alles nog in orde, just de stal ne keer herbehangen en 16 lampen van diene sliert lampions vervangen. Dus ikke ne keer de winkel binnen gestapt om te zien wat ik zoal moest hebben om mijn feestdagen door te brengen. Die verkoopsters zijn speciaal getraind voor die dagen denk ik.
Want ik was nog maar binnen of er stond er daar al één aan mijn mouw te trekken!!
- Dag meneer kan ik u helpen?
- Euh .ik kom ne keer kijken voor wa kerstgerief! - En aan wat had meneer zoal gedacht?
- Euh ..ja aan wat denk ik zoal,zeker geen paaseieren hé!
- Ha hahaha meneer is ne plezante!
- Euh ..ze zeggen dat ja.
- Had meneer een kerstboom nodig??
- Euh ..nee ik heb nog ééne staan van verleden jaar,maar ik heb een paar bollen nodig om de geplakte bollen te vervangen.
- Aan hoeveel bollen had meneer gedacht?
Jawadde ..azo een verhoor om nen bol te kopen zeg!!
-Ja, niet teveel en ook ni te weinig, den boom moet schoon gevuld zijn hé. - En in welk kleur had meneer ze gewild??
-Awel ze moeten rood zijn, want die dat er nu al 20j in hangen zijn ook rood.
Ze toont me daar verschillende rode kerstballen, maar geen ééne die hetzelfde rood had. Ja, na 20 jaar is alles anders hé!! Ook de kleuren veranderen, en zo wordt rood een ander roodJ)
-Euh ..als de kleur verandert is, zal ik ze best allemaal veranderen zekers!
-Dat is inderdaad het beste meneer, hoe groot is den boom?
-Awel diene was verleden jaar 2m10 hoog, en daar zal niveel bijgekomen zijn denk ik, want plastiek groeit ni rap hé!
-Voor een boom van 2m10 moet ge ongeveer 80 bollen tellen!
-Wablief???? 80 bollen,gaat ge dan nog iets van dienen boom zien??
-Natuurlijk meneer, hij zal schoon gevuld zijn!
Amai mijne frak, ik had ne keer naar de prijs gekeken en wist niet of dienen boom het financieel zou kunnen dragen.
Ze had de kerstballen schoon ingepakt in verschillende dozen, en omdat ik zo ne goeie klant was, kreeg ik als geschenk éénen bol gratis Maar dat kleur mocht ik niet kiezen, en dus was ik verplicht van ne witte te nemen zoals iedereen die 80 ballen kochtJ)
Nadat ik betaald had, mocht ik met mijn 81 ballen vertrekken.
Thuis had ik al mijn oude bollen uit den boom geschud, en om ne keer te proberen de nieuwe erin gehangen.
80 mooie rode blinkende bollen hingen te blinken in mijnen kerstboom.
Het was precies al een beetje kerst!! Het stof die er de laatste elf maanden was opgevallen bootste mooi de sneeuw na.
Het was juist diene ééne witten bol die enorm opviel tussen al die rode!
Telkens ik naar den boom keek, viel mijn oog steeds op diene witte bal.
Zelfs de os en den ezel leken er naar te kijken.
Af en toe ging ik eens dichter bij den boom staan, en dan zag ik mezelf staan in diene witte blinkende bol.
In feite had het iets speciaals!! De witte bal hing er als enige van zijn kleur, en zo viel hij ook enorm op
Maar hij weerspiegelde ook zoveel meer dan de andere.
Hij kreeg plots een speciale betekenis.
Ik begon diene ééne bal te vergelijken met de mailgroepen waar ik ingeschreven was.
Hij hing er zo alleen, zoals bij de alleenstaanden, maar tezelvertijd hingen er nog zoveel anderen rond!
Hij had het gezelschap van al die andere bollen die met hun rode kleur zoveel liefde weerspiegelden op zijn bleke kleur.
Een bal tussen de ballen leek zo algemeen, maar zijn manier van hangen, zijn kleur, zijn schittering was zo apart in de algemene wereld van kerstballen.
Ik vergeleek hem met de mailgroep algemeen, waar iedereen ook een beetje apart is door zijn manier van zijn in de groep.
Het was een bal die plots zoveel betekenis had gekregen, omdat hij mij de waarheid van het leven liet inzien.
Het was een bal die de waarheid van de andere 80 aanvaarde.
Met zijn witte kleur, bracht hij zelf enige waarheid tussen de verschillen.
Ik vergeleek hem met de mailgroep Elk zijn waarheid, waar niet iedereen dezelfde woorden schrijft door opzoek te gaan naar enige waarheid.
Hoewel hij totaal anders was dan de andere, hing hij hier perfect op zijn plaats.
Ik kon niet anders dan hem telkens aan te kijken en te vergelijken met de mailgroepen.
Ik heb dan maar besloten dat ik mijnen boom niet ga afbreken, en dat ik hem laat staan tot met kerstJ)
En wie weet misschien nog langer.
Ja, soms is het eigenaardig, dat een kerstbal zo algemeen kan lijken, terwijl hij zoals de mailgroepen zoveel waarheid vertelt om het alleen zijn te verdringen.
Ik sprak gisteren al over mijn ervaring als coureur!! Vandaag ga ik het hebben over turnen. Ze hadden mij gezegd dat turnen ook zeer goed is voor de conditie,en om calorieen te verliezen. Awel ik heb mij daar bij ons in de geburen in een sportzaal laten inschrijven. Het was een zaal waar verschillende sporten konden worden beoefend.Gewichtheffen,fitnes,turnen enz... Ik was daar den eerste dag naar de zaal van het gewichtheffen geweest. Maar toen ik daar al die kerels zag lopen in hun bloot bovenlijf,waar meer spierbulten dan tepels op staan begon ik er schrik van te krijgen. Ik heb daar dan maar mijn trainingske aangehouden. Maar ik wou niet onderdoen voor die mannen,en had mij daar op een bank gelegd met een gewicht boven mijne kop dat ik moest tot aan mijn borstkas brengen en telkens weer naar boven. Maar ik denk dat er wat teveel gewicht op zat,want ik heb daar met een piepstemmeke ééne moeten roepen om dat gewicht van mijn keel te komen halen. Ja die mannen konden daar mee lachen,maar ikke ni zenne. Ik ben daar dan ni lang gebleven,en heb vlug van zaal gewisseld waar ze gingen turnen en fitnessen. Da was wel plezant,hoewel er oeffeningen tussen waren die ni te makkelijk waren voor mij. Maar na drie weken les kwam die madam mij vragen of ik mij niet van zaal gemist had. Potverdekke ik zat daar toch wel in een zaal voor prenatale oeffeningen zekers. ppfffffffffff ik ben daar buitengekomen met 27 cm opening!!! Ze konden ne mens toch wat vroeger verwittigen hé. Ja ne mens komt nogal wa tegen hé!! Allee ikke toch. Groetjes chauffeurke.
Toen ik mij bij de slanke lijner heb ingeschreven,wist ik dat er niet alleen op de voeding moest gelet worden,maar dat er ook heel wat inspanningen bij te pas komen. Zo nam ik mij voor af en toe te gaan sporten!!
In het begin ging ik fietsen omdat ik gehoord had ,dat dit een sport is waar men toch heel wat calorieen bij verliest als men goed door trapt. En wat goed doortrappen betreft,kon dat bij mij geen probleem zijn ))). Maar ze hadden mij wel gezegd van in het begin niet teveel te doen en een goede indeling te maken. Den eerste dag heb ik mijn twee banden opgepompt,en ik moet zeggen als ge dat niet gewoon zijt,dat ge er inderdaad kunt van zweten. Na twee uur pompen aan elk wiel had ik toch door dat er ergens een gat moest zijn. Na het plakken heb ik nog eens 10 minuten staan pompen,en stond mijne velo klaar voor sanderdaags van start te gaan. Ik reed bij mij de straat af,en na 300m was het al bergop ppffffffff. Na 45,66m ben ik afgestapt,om mij toch niet teveel te forceren omdat ze mij gezegd hadden van de inspanningen goed te verdelen. En met mijn meterke op mijne guidon kon ik tot op de cm juist zeggen hoeveel ik gereden had. Ik ben dan maar met de fiets aan de hand gewandeld,tot aan de volgende bergaf. Ja ik moet wel zeggen dat ik in een streek woon waar het nogal heuvelachtig is. Ja er moeten daar in den tijd van de dinosaurussen heeeeeel grote mollen gezeten hebben. Zo heb ik den eerste dag gestapt tot boven op de muur van Geraardsbergen. Ja de muur moet elke coureur minstens ééne keer gedaan hebben in zijn leven. Pas op tot boven op de muur stappen met de velo aan uw hand is ook ni min zenne. In feite had ik daar al heel wat calorieeen verloren zonder veel op mijn zadel gezeten te hebben. Van boven op de muur spring ik daar weer op mijne velo,en begin naar beneden te bollen. Wat zie ik na den eerste draai,geen kasseien meer,geene muur meer,geen baan meer!!!! Niks nul de botten!!!!! Ze hadden toch wel de muur opgebroken zekers om nieuwe kasseien te leggen. Dus trek ik aan mijn linkerrem,maar die pakte na vele jaren van dienst niet erg goed. Dus ik maar overgeschakeld naar mijne rechter frein,en daar schiet toch wel het kabelke af zekers. Ja als ne mens geen sjance heeft!!! Ik vlieg daar de muur af,terwijl die werkmannen staan te zwaaien gelijk zotten en te roepen en te tieren. In plaats dat ze mij zouden helpen stoppen,nee nog wa van hunnen neus maken. Nadat ik twee van die mannen over hun tenen voorbij gevlogen was,was de volgende bocht al in zicht. Ik neem dienen draai gelijk lucien van impe,maar dan bergaf. En wat staat er daar voor mij???? Ne grote gele bulldozer!!! Ik vlieg mij daar gelijk ne cyclocrosser in dienen hoop zand voor da machien,en wordt met velo en al naar boven gekatapulteerd.Ja dat kwam omdat mijn voeten vast zaten in de haken van die pedalen. Allee om een verhaal kort te maken,ze zijn mij daar met ne man of zes uit da kabin van diene bulldozer komen trekken. En die mannen maar blijven van hun oren maken hé. Maar ik heb daar eens goed mijn gedacht gezegd,dat er ook veel krabben op mijne nieuwe okkazie velo waren. Mijn voorwiel was wat opgestuikt,en zo ben ik nog moeten tevoet weer naar huis lopen ppfffffffffffff. Ik weet ni of dat fietsen echt iets voor mij is,want ik loop toch meer naast mijne velo dan dat ik er op zit. Maar ik moet wel zeggen dat zo af en toe wat sporten deugd kan doen,ware het niet dat er altijd zo van die ambetanterikken in uwe weg lopen. En dan komen ze mij nog zeggen,dat ge de muur van Geraardsbergen just op moogt,en niet naar beneden. In elk geval ik beklaag van peteghem en al die ander coureurs die volgend jaar door dienen hoop zand moeten. Groetjes van een sportief chauffeurke
Ja het zwemmen is mij ook niet goed afgegaan!! Ik ben dan maar op zoek gegaan,naar iets dat mij beter lag. Op tv had ik altijd veel bewondering voor de atletieknummers. Ik was hier in de streek eens gaan horen of ik mij daar kon inschrijven,en dat bleek geen probleem. Ik had hun nog gezegd dat het op aanraden van de slanke lijners was,dat ik veel beweging moest doen. Och dat gaat geen probleem zijn hadden ze mij gezegd. Ge gaat er uw calorietjes hier nogal zien afvliegen!! Allee ik weer naar de sportwinkel om een uitrusting te kopen. Die mamaselle die mij die zwembroeken had aangesmeerd had mij direkt herkend. En ze dook dan met mij ook direkt tussen de rekken. Euh.....om mijn sportgerief te kopen hé!!! Ze toont mij daar een sportbroekske die verdacht veel op die zwembroek leek,maar dan wat langer.En dan toonde ze mij nog de sportschoenen. Je bent best van een paar gewone te nemen zei ze en een paar met spikes!! Als leek kende ik daar toch niets van,en na een half uurke was ik weer gesteld,en kon ik naar buiten wandelen met pakken en dozen. Toen ik den eerste dag in de club kwam,moesten ze nogal kijken zenne naar mijn uitsrusting. We gingen de atletiekpiste op en den trainer zei,dat het best was mij te doen deelnemen aan alle diciplines om te zien de welke het beste bij mij zou passen. Na de training kwam den trainer bij mij,en vroeg of ik de zondag niet wou deelnemen aan een wedstrijd,omdat er verschillende atleten met blindedarmbuikgriepappendicitis zaten. Vaneigens wil ik dadde!!! Ik zou ze daar mijn kunsten eens laten zien Ik neem daar mijnen aanloop,en smijt uit volle macht die speer zo ver ik kon. Ik had eerst een goed mikpunt gepakt,want dat deed winetou ook altijd in zijn films. Winnetou smeet altijd naar een kampvuur,of naar een rookpluim en diene kon wreed ver smijten. Dus ikke ook goed naar een rookpluim gemikt,en mijn speer vloog er recht naar toe. Die mannen die da spel moesten opmeten moesten nogal stappen zenne. Bij al die ander waren ze gaan meten tussen die lijnen op het plein voor de werpcirkel. Maar bij mij zijn ze moeten stappen tot aan dat hamburgerkot waar rook uit kwam. Recht in diene zijn saucissen zat mijn speer!!! T'was precies een mergueze brochette. En wilt ge wa weten,mijne worp afgekeurd ppfffffffff. Ik moest mij ondertussen weer klaarmaken voor de loopcross. Ik dus rap mijn spikes aan,en mij aan de start gezet. Nadat diene jager weer geschoten had,was ik nu mee met den hoop!! Ik begin mij daar te lopen,en het was een parkoer met modder bergop en bergaf. We liepen rond een voetbalveld waar ze just aan het spelen waren,en zo ging het terug naar de meet. Na den derde toer lag ik al bijna twee snotneuzen voor op diene dat met nen tweede snotneus volgde. Just op diene moment stampen ze daar van da voetbalplein diene bal voor mijn voeten. Ik zat zodanig goed,dat ik nog wat tijd had om den bal weer te stampen. Ik geef mij daar ne shot op zeg!!! Boem zegt diene bal,en hij vliegt in stukken rond mijn oren. Potverdekke ik was vergeten dat ge met die spikes niet op nen bal moogt shotten. Ik heb diene wedstrijd daar nog gewonnen ook,omdat ook al die voetballers achter mij beginnen lopen waren. Ja ik weet in feite niet of atletiek echt iet voor mij is???. Ik heb wel wa calorieen verloren,maar de mensen zijn zo onvriendelijk na uw inspanningen hé. Nee ik ga uitkijken naar een sport die mij wa beter ligt Groetjes chauffeurke
Het was deze morgen 4u45 toen de wekker afliep. Vlug douchen en in de wagen springen om naar het werk te gaan.
Het was nog donker en er was in de straten nog geen leven te bespeuren.
Rond 11u zat mijn werkdag erop, en kon ik naar huis rijden.
Toen ik een bakker zag die op zondag open was, stopte ik om een brood te kopen.
Tussen de mensenmassa keek ik naar de taarten in de vitrine en in de koeltoog.
De taarten hadden iets speciaals!!
Gelukkige moedersdag stond er geschreven.
De mensen stonden te drummen om een taart te bemachtigen, en tegen dat het aan mij was schoot er niet veel meer van over.
Er stond nog een taart, zonder chocolade en zonder fruit.
Een taart zonder versiering!
Een taart die aan niets deed denken!
Iedereen was hier naar buiten gestapt met een taart, en ik vond het wat onnozel om een kwartier te staan aanschuiven om dan juist met een klein gesneden brood naar buiten te stappen.
Ik kocht dan ook maar de taart die nog overbleef.
Ik stapte terug in de wagen, en de taart nam plaats op de achterbank waar deze morgen nog de voorzitter van het Kongolees parlement had gezeten.
Ik wou de straat uitrijden en op de hoek was er een bloemenwinkel.
Met een menselijk automatisme deed ik de wagen stoppen, en ook hier ging ik in de rij staan aanschuiven.
Ik heb de gewoonte van mezelf elke week een boeket bloemen cadeau te doen.
Gewoon omdat ik graag bloemen zie, en omdat het kleur geeft in huis.
Vroeger stonden er bij mijn moeke ook altijd bloemen in huis, en ook toen brachten ze kleur en leven.
Het was nog langer aanschuiven dan bij den bakker!
Hoewel ik anders vlug terug in de wagen zou zitten om op een rustiger ogenblik terug te komen, wachtte ik nu met het zelfde menselijk automatisme mijn beurt af.
-Dag meneer kan ik u helpen?
-Euh ja t is voor nen boké bloemen.
-En van hoeveel mag dat zijn meneer?
-Euh .awel, voor ongeveer 20 hé, da komt op een bloemeke niet aan zenne.
-Is het voor moederdag meneer, want anders doe ik er een speciaal lintje rond?
-Euh .euh voor moederdag?
-Ja t is vandaag moederdag hé meneer.
-Euh .ja ja vaneigens .euh maar dat is nen boké voor mij.
Potverdekke, daarmee dat er hier zoveel volk staat!!! Ne mens staat er niet bij stil, omdat alle dagen dezelfde zijn op den duur.
Mijn moeke is vijf jaar geleden gestorven, en ik denk er nog elke dag aan precies of ze er nog is.
Vroeger kocht ik altijd een boeket van een paar omdat mijn moeke altijd zei dat het de geste was die telde. Ik kocht haar dan bloemen, en we gaven elkaar een dikke kus!
Ja ze kreeg er ééntje met moederdag en drie met Nieuwjaar. Maar de dag na moederdag kregen ik en de kinderen zakgeld dat we anders niet kregen.
Ze gaf ons dan 1000fr, terwijl de bloemen maar 500fr hadden gekost.
In feite wou ze niet dat we iets tekort hadden, en kregen we onze gift die met ons hart gegeven was dubbel terug.
Ja, vele moeders zijn zo.
Ze geven buiten de liefde en de opvoeding ook nog de dagelijkse zorgen om het leven door te komen.
Ondertussen was er terug volk binnen gekomen, en ze keken met vragende ogen naar mijn boeket van 20.
Zij kochten een boeket dubbel zo groot met de nadruk dat het voor moederdag was!
-Zou meneer nog iets willen?
-Euh .ja ja, ik wil nog nen boké voor moederdag!
-En van hoeveel AUB?
-Euh ..awel zo ene gelijk die madam hier, maar dubbel zo groot!!
De mensen keken mij raar aan, want ze hadden waarschijnlijk nog zo geen grote vaas uitgevonden om diene boké te kunnen inzetten.
-Doe ik er een lintje aan voor moederdag meneer?
-Ja .doe er maar een lintje aan, en ik wil er ook een kaartje bij voor moederdag.
-Je mag je naam al op het kaartje schrijven meneer, ik zal ondertussen de bloemen inpakken.
Ik nam de stylo uit mijn vest en schreef op het kaartje.
Voor mijn moeke die we enorm missen
Getekend,
Pa-Timmeke-Olivier -Chauffeurke
Ik plooide het kaartje dicht zodat de anderen niet konden afkijken wat er op geschreven stond.
De verkoopster maakte het kaartje vast aan het lint en ik betaalde aan de kassa.
Met twee boeketten stapte ik de winkel buiten.
Ik legde de bloemen naast de taart, en reed naar het kerkhof van Dilbeek.
Ik stapte door de grote middengang om beneden naar de rustplaats van mijn moeke te gaan.
Op haar graf stond een azalea, en zo wist ik dat mijn vader deze morgen al langs geweest was.
Het grote boeket legde ik in het midden van het graf, en nam een waardige houding aan terwijl ik haar naam las op het graf.
-Danke moeke voor alles wat je voor mij en de kinderen gedaan hebt.
Ik bleef nog even nastaren, maakte mij een kruisteken uit gewoonte en liep terug naar de wagen.
Aangekomen lagen mijn bloemen nog op de achterbank naast de taart.
Ik dacht terug aan die tijd waar mijn moeke de bloemen op tafel zette, en mijn vader zei dat het ambetant was omdat de blaren in zijn bord vielen.
De tijd dat de bloemen op een tafeltje stonden aan de inkom en dat mijne pa tegen een lelie gelopen was met zijn kostuum en al vloeken een ander vest moest aantrekken.
Hahahahahaaha waar is diene tijd toch naartoe.
Ze pasten zo goed bij elkaar.
Mijn moeke alles in de bloemekes zetten en mijne pa maar van zijne neus maken, terwijl hij zelf graag bloemen in huis had.
Het was de tijd dat ze elk hun manier van praten hadden
Want mijne pa was altijd bezig te reclameren op mijn moeke voor die bloemen, maar toen ze ziek geworden is, was hij den eerste om het huis van bloemen te voorzien.
Ondertussen zat ik achter mijn stuur, en keek acheruit om te zien of ik van de parking kon rijden.
Maar mijn ogen vielen terug op dat boeket dat ik voor mij had gekocht.
Ik had op het graf het groot boeket gelegd, maar als mijn moeke zou mogen kiezen hebben had ze waarschijnlijk het kleinste gekozen!
Ik stapte terug uit de wagen en liep met mijn boeket terug naar het graf.
Aangekomen zag ik geen verschil van bloemen, juist de grote was verschillend.
Het ene was dubbel zo groot als het andere!
Wel, vandaag zou ik mijn moeke geen keuze laten!
Ik legde het tweede boeket naast het grote!
Het was moederdag, en zelfs duizend boeketten zouden haar nooit terug brengen.
Twee boeketten waren dan zeker niet teveel voor alles wat ze voor ons gedaan heeft.
Ik trok de plastiek open zoals mijn moeke het mij vroeger had voorgedaan op het graf van haar vader.
Het was om de regen tot bij de bloemen te laten komen.
En toen begon het te druppelen!
Deels uit de lucht, en deels uit mijn ogen.
Gewoon omdat het moederdag is zonder moeder.
Omdat zoveel mensen aan het graf van hun moeke staan met dezelfde woorden van dank.
Gewoon omdat we weten dat we zonder moeder hier niet zouden zijn.
Ja mannekes ik ben gaan skiën!! Ik eerst naar mijn sportwinkelke,waar dat mamaselleke mij stond op te wachten met de prijs van de 100ste klant. En wat straf was,ik was daar al 74 keer klant geweest. Allé, na een half uurke passen en haar tezelvertijd uitgenodigd te hebben op een dineetje omdat ze mij al zo dikwijls geholpen had,kon ik eindelijk vertrekken. Na een nachtje rijden kom ik in de alpen aan,waar het wreed bergop was. Ik wist dat ge best waart om nen berg naar beneden te skiën,want bergop is het zeer moeilijk!! Ik mijn latten op mijne rug gepakt en beginnen naar boven stappen. Tegen 's avonds was ik boven,en kon ik nog just voor dat het gans donker was beginnen naar beneden skiën. Awel ge kunt u niet inbeelden hoe gevaarlijk dat is om zonder licht te skiën. Ik had wreed veel sjance dat er geen volk meer was.Ja 's avonds is dat precies wreed kalm op de pistes. 'T is maar toen ik 's morgens beneden kwam,dat er mij daar ééne vroeg van waar ik kwam??? -Awel van boven hé slimmeke!! Tegen dat ik hem dat uitgelegd had,dat het bijna nen dag duurt om naar boven te stappen,had hij mij toch wel uitgelegd dat ge op 5min met ne lift naar boven kunt. Ik heb dan maar de volgende dagen de skilift genomen,maar met de vermoeidheid van den dag er voor naar boven te zijn gestapt,was ik daar toch wel in slaap gevallen zekers. En 't was weer bijna donker tegen dat er mij ééne wakker maakte om mij te zeggen dat ik na 87 toerkes op diene lift te hebben gezeten mocht uitstappen want dat ze gingen sluiten. Ja vermits ik maar voor een weekend gaan skiën ben ,heb ik niet veel pistes gedaan. Maar nu weet ik toch alles voor het volgend weekend zenne.
In feite de sport die ik nog niet beoefend had,was het voetbal. Ik direkt naar mijn sportwinkeltje,waar da mamaselleke mij wreed schoon in mijn ogen keek. Ja wat wilt ge als ge elken dag achter sportgerief gaat. Die zal ook wel gezegd hebben amaai azo ne sportieve ))). Ik dus een paar voetbalschoenen gekocht,en vermits het just solden waren kreeg ik er de scheenlappen gratis bij. Maar op nen bal shotten da kan toch iedereen hé!! Ik mij direkt gaan aanmelden bij den Anderlecht.Polle Gazon ne goeie vriend van mijne pa zijn broer zijne pa zijn vrouw,dus mijn grootmoeder had daar ook nog gespeeld. En hij ging een woordje voor mij doen bij verschuren. Allee na een paar telefoontjes,en met de belofte dat ik het eerste jaar niet teveel ging vragen om te spelen,mocht ik den eerste test-match voor niks mee doen. Ik mijn purper en wit kostuumeke aangetrokken,en mijn benen goed ingesmeerd met algipan. We staan daar op dat veld,en rond ons 15.000 man die staat te roepen en te tieren,van "allons les mauves,allons les mauves". Ja da geeft u wel wat kiekevel hé zeker als ge in Brussel speelt en dat het dan nog ni te warm is ook. Allé, de match begint,en ze beginnen daar langs alle kanten te lopen. Op ne zekere moment gaan we richting doel van de tegenstander,maar mijn pijp was al ver uit van al da lopen!! Ik had mij daar dan maar wat bij den doelman van de tegenstanders gezet om een klappeke te doen. En just op diene moment geeft er daar ééne van mijn ploeg toch wel just ne shot op dienen bal zekers. Recht op mijne kop en binnen!!! Ik lig daar nog half groggy,en ze komen hun daar allemaal op mij werpen om mij te kussen. Ja ge kunt ni geloven hoe ge daar op korte tijd zoveel vrienden kunt hebben. Na een paar minuten krijg ik daar ne pass,en terwijl ik daar met diene bal aan mijne voet,weer probeer mijn truitje in mijn broek te steken,komt er daar toch wel ééne ne stamp geven zekers. Recht over dienen bal,vlak op mijn scheenbeen. Daar kost ik ni mee lachen zenne!!! Ik heb daar direct in zijn oor gebeten,en een lap op zijn gezicht gegeven. Komt er daar ondertussen al fluiten éénen aangelopen,en hij toont mij een gele kaart. Ik zeg nog tegen hem ,is dat uw lidkaart van seniorennet??? Maar kadee kon daar ni mee lachen . Nadat ze met een spons over mijn been gewreven hadden,en den andere zijn oor weer aangenaaid kon de match verder gaan. Maar nu loopt den tegenstander naar ons doel!!! Ik begin daar uit volle speed te lopen,en kan diene speler nog inhalen. Just op de moment dat hij ging shotten,pak ik diene bal van voor zijn voeten op,en zeg hem "hahaha ik was rapper hé manneke". Komt diene zwarte daar weer afgelopen al fluiten,en zegt dat ik diene bal niet met de hand mag spelen. Nee zekers!!Ik zal hem laten ne goal maken!! Allee da was daar direct dikken ambras,en ook mijn medespelers waren wreed kwaad omdat het nu penalty was. Ja ik weet nu dat het in de sport zeer moeilijk is om goed te doen. Ik heb dan maar mijn splinternieuwe voetbalschoenen uitgedaan,en mij in de tribune gezet,waar de supporters just bezig waren met souveniers onder elkaar uit te wisselen. De ééne smeet een flesselke bier naar den overkant,en den andere groep dan weer ne stoel. Ja op de voetbal daar is er ambiance zenne. Groetjes chauffeurke
Heimwee???? Ik weet ni just meer wie dat was,die in het geheim een wee had,maar ik denk dat het mijn vrouw was )))
Als men het over heimwee heeft,dan spreekt men automatisch over vroeger hé! Ja moest ge heimwee hebben naar de toekomst,dan zou dat willen zeggen dat ge er al ne keer geweest zijt hé! En vermits ge dan weer,het woord "geweest" in de verleden tijd schrijft,wil dat zelfs zeggen dat de toekomst voor deze die ze al gezien hebben ook verleden tijd is.
Dus heimwee ligt achter ons!!
Naar wat zou ik kunnen heimwee hebben??? Hum.....hum.........ne keer goed nadenken!
Naar de schooltijd??? Nee zeker niet zenne!! Ik zie mij daar nog zitten bij de broeders! Ppppffffffffffff ik moest daar broeder tegen zeggen,terwijl da zelfs geen famille van ons was ) Ik zat mij daar ne ganse dag te vervelen terwijl die ander daar aan het leren waren dat de stukken eraf vlogen ) Om de maand kregen we een rapport,en dat moest ik dan plechtig overhandigen aan mijne pa,die mij dan telkens zeer protocolair de hand drukte tegen mijn kaak )). Ik ben daar zes jaar tevroeg afgestudeerd met een resultaat van 16% en evenveel buizen. Ik werd daar direkt opgenomen in de schoolstatistieken,want dat hadden ze daar nog nooit gehad ééne gelijk ikke ))) Nee,daar heb ik geen heimwee naar zenne!!!
Naar mijn eerste werk??? Daar denk ik nog veel aan,en het heeft me veel meer geleerd dan de school. Ik werkte bij Massive als magazijnier. Het was een leuk,maar zwaar werk. Maar echt heimwee heb ik er ook niet naar.
Naar mijn eerste lief??? Euh.....nog ne keer goed nadenken eer ik iet schrijf ))) Awel mijn eerste lief is mijn vrouw geworden,just op de moment dat ik nog niet wist wat liefde was! Dus echt heimwee heb ik daar ook niet naar.
Naar de sport??? Hier zou ik kunnen schrijven dat ik er heimwee naar heb! De schaatssport heeft meer dan 30j van mijn leven ingenomen. Ik heb er veel mooie momenten in gekend. Vele mensen leren kennen,veel plezier gemaakt. Zonder de harde strijd van de competitie te vergeten. Ja naar die periode zou ik nog heimwee kunnen hebben,op voorwaarde dat ik ze op dezelfde manier nog zou kunnen beleven. Maar vermits ik een dagske ouder ben,en zie op welke manier de sport nu beoefend heb ik er ook niet echt heimwee naar.
In feite zou ne mens heimwee moeten hebben naar iets dat hij kan herdoen of herbeleven op dezelfde manier als deze waar hij heimwee naar heeft. Er schiet mij niet direkt iet binnen waar ik dus heimwee naar heb.
Maar wie weet heb ik morgen wel heimwee naar vandaag!!
Deze morgen zat ik vroeg voor mijn schermke. Terwijl ik de mailtjes las als middel om mijn dag goed in te zetten,ging de telefoon.
-Hallo met chauffeurke. -Zeg ik sta hier in panne met mijnen auto kom mij ne keer halen. -Euh......met wie spreek ik aub?? -Awel met uwe pa hé kieken!!! -Ha pa!!Zijt gij ook al op?? -Op op???Ik sta hier in pannen met den auto. -Waar staat ge pa?? -Awel hier in het veld hé!! -Euh.....jamaar in welk veld??En wat doet uwe auto in een veld?? -Zeg manneke ge gaat toch ni beginnen met uw 200 parlementaire vragen te stellen hé??Stapt in uwen auto en haast u dat ge hier zijt! -Jamaar ik moet wel weten waar ge staat hé. -Awel ge neemt de autostrade van Ath naar Brussel en daar rijd ge af aan afrit 23. Dan links dan rechts en dan weer links. Dan rijd ge naar de kerk van Beert en daar de tweede links en daar sta ik in het veld hé!!Allee haast u wa!! -Euh.....jamaar da moet ik opschrijven zenne. Pa.....pa..... -Tuut.....tuut.......tuut.......
Ja ik was al te laat ppffffffffffffffff. Ik mijne tekst op het scherm laten staan,en mijnen boterham met spek en konfituur gans in mijne mond gestoken,want ik zou krachten nodig hebben )) Toen ik aan de kerk van Beert was belde ik hem terug om mij te gidsen,en 5 minuutjes later zag ik hem staan. -Awel wa doet gij hier in da veld. -Ik was naar de jacht komen wandelen,en was hier de veldweg ingereden. En met de modder zit ik vast hé! -Maar pa toch.........da ziet ge nu toch ook dat ge hier met zo nen auto niet door de modder kunt. -Ik ben hier in de week ook geweest,en dan was er geene modder!! -Euh......hebt ge de papieren van de verzekering om de dépannage te bellen??? -Nee die liggen thuis,voor wa hebt ge da nu nodig?? -Euh.....awel om een dépaneuse te bellen zekers. -We hebben wij geen dépaneuse nodig kieken!!Zet uwe wagen achter de mijne en trek er mij uit. -Jamaar.......euh..... -Zeg manneke gaat ge nog lang staan treuzelen?? -Euh.....nee zekers,allee zet u in eerste en geef stillekes gas mee als ik trek hé! -Hoe in eerste??? -Awel ja ,uw versnellingsbak in eerste zetten hé. -Mijn versnellingsbak is kapot,want tijdens het proberen vrij te rijden is het beginnen roken,en ik kan niet meer in eerste en ook niet meer in 5e . -Euh......jamaar,als hij eruit getrokken is,hoe gaat gij dan met dienen auto naar huis rijden??? -Awel gij mij trekken tot in Brakel hé!!!Moet ik u nu alles uitleggen!!Tegen dienen tijd hadden we al thuis kunnen geweest zijn. -Maar pa......dat is meer dan 50km!! -Awel en kan uwen auto zover ni rijden misschien??? ppffffffffffffffffffffff jawadde mijnen dag is hier goe begonnen. De trekkabel aan de wagen gebonden,en hem uit zijn benarde possitie getrokken. Vandaar ging het richting Brakel,over binnenwegen. Ik moet zeggen,dat zelfs als beroepschauffeur de zweetdruppels op mijn voorhoofd stonden. Mijne pa op 72jarige leeftijd op 1.50m achter mijne gat zien hangen. Na enige tijd rijden konden we de wagen aan de garage afzetten,en mijn zweet afdrogen. Toen ik hem thuis had afgezet,had ik nog het slecht idee van hem te vragen oe hij nu de week zou doorbrengen zonder wagen! Hij antwoorde dat er nog genoeg vervoermiddelen in de garage stonden. Awel ik ga hier toch de sleutels van mijne moto trekken,want anders is hij daar ook nog mee de pist in )))))
Vroeger droomde ik over wel vijf kastelen. vroeger speelde ik wel vijf ridders in mijn dromen. Maar vandaag kijk ik over wel vijf kantelen, om te zien wanneer die ééne princes zal komen.
Ik weet ni just wat men bedoeld met de ene leraar of lerares! Als men bedoeld die ene leraar die mij bijgebleven is,dan moet ik zeggen dat ze mij allemaal bijgebleven zijn )).
Toen ik de universitaire kleuterschool verliet,hadden mijn ouders mij gezegd:Manneke nu moogt ge eindelijk naar de grote school! Jawadde,toen ik op die zogezegde grote school aankwam,liepen er daar nog evenveel kleine snotters rond dan ik! De leraars waren paters gekleed in lange zwarte rokken. Zes jaar lang ben ik daar op concentratiekamp geweest ppffffffff. Toen ik mijn zes jaren bij de broeders had uitgezeten,mocht ik weer naar een ander school!! Ze vonden het beter mij naar een technische school te sturen,want echt administratief was ik ni aangelegd. Ze hadden in de lagere school goed kunnen zien dat ik met mijn handen kon werken! Ik had in elke klas wel een paar banken uit elkaar gevezen )). Toen ik eindelijk in het middelbare belande,was er in feite niveel veranderd. Behalve de leraars en leraressen. Ja da was hier andere toebak!! Geen paters meer met lange rokken,maar leraressen met korte rokken )) En de meester had ook al een modern tintje!! Allee voor dienen tijd hé!! De leraar van technisch tekenen,da was ne zeer strenge!! Just voor den diene alleen,moesten ze al een paar bomen kappen in het regenwoud. Ja telkens ik met mijn tekening naar voor moest,nam hij da blad en scheurde hij het in vier stukken. Pas op ge moet nu ni peizen dat die tekening ni goe was hé!! Nee nee,just omdat er wa chocolat op gemorst was. De leraar wiskunde,da was ne vriendelijk mens die zo mijn toekomst kon voorspellen!! Chauffeurke ik ga u 1 op 20 geven omdat ge zo schoon uwe naam ingevuld hebt! Doe zo voort manneke,ge gaat het nog ver brengen. De meester van metaalbewerking,diene zijne bijnaam was de cowboy,omdat hij zo altijd met O benen liep en met zijn handen aan zijn heupen,precies dat hij zijn revolvers ging trekken. Iedereen wist dat als ge cowboy riep,en hij het gehoord had,dat ge dan uw boekentas mocht pakken en vertrekken. Op den duur moest ik zelf nimeer binnen komen in zijn les ))). De leraar nederlands diene gaf als straf nen titel en daar moest ge dan een opstel over schrijven! Het aantal regels hing af van de straf. Maar het probleem was,dat ik altijd een verhaal kon uit mijnen duim zuigen.Maar dat ik er nooit kon een einde aan maken. Als hij 20 lijnen vroeg,schreef ik soms 2blz. Diene dacht dat ik da deed om hem te pesten,en dan kreeg ik er nog wa bij.Jawadde ne mens doet dan al eens zijn best!! Ganse boeken heb ik daar geschreven!! De lerares aardrijkskunde da vond ik een toffe!! Die was altijd zeer modern gekleed!! Als ze zo naast mij kwam staan om mij iet uit te leggen wat ik weer ni wist liggen,dan had ik altijd een prachtig zicht over de alpen )). T'is ni voor niks dat het mijn vakantiebestemming bij uitstek geworden is. Ze hadden mij ook gezegd dat als ge in school ni goed leert,dat ge dan ezelsoren op uwe kop kon krijgen!! Awel ik ga u ne keer zeggen hoe dat ge da kunt krijgen!! Da komt door mijne leraar frans,die de slechte gewoonte had van telkens ik een fout maakte,dat diene aan mijn oren kwam trekken! Ja ik kan u verzekeren dat als ge elke dag meerdere keren aan uw oren laat trekken,dat ge dan nogal ne smikkel hebt als ge het school verlaat zenne. Ja ik ben gans misvormd door mijn studies )) Groetjes chauffeurke
Gisteren krijg ik daar toch nen telefoon zekerst van de jury van het groot Nederlands dictee.
Er was nog een plaats vrij omdat Di Rupo niet wou komen.
Ikke met mijn schoonste Nederlands vertrokken naar het goot dictee.
Ik had eerst nog ne keer al mijn opstellen en mijn straf van vroeger bij elkaar gezocht om ginder een goed figuur te slaan hé.
Amai mijn frak, da was toch ni goed georganiseerd zenne.
Op mijn bank was dat inktpotteke leeg en ze hadden ene naast mij gezet van wie ik niet mocht afkijken.
Da stond daar vol met cameras en journalisten, maar die hebben niet alles gefilmd zenne.
Ja,er heeft da niemand gezien dat ik daar met rekkerkes schoot en met krijt smeet hé.
Azo gelachen dat wij daar hebben zeg.
Allé, die dat daar op de voorste rij zaten niet hé, het waren vooral die da naast mij zaten die hun amuseerden hé.
En vermits we maar met twee achteraan zaten was het daar gene vette zenne.
Nee nee, in den tijd van mijn universitaire kleuterschool was da toch plezanter zenne.
Allé na ne zekere tijd vroegen ze of we klaar waren, en werden de cameras gestart. Den diene die daar van voor stond begon dan maar dat dictee voor te lezen!
Jawadde, waar ze dat dictee gevonden hebben weet ik ni, maar daar zaten woorden tussen die zelfs mijne meester van Nederlands vroeger waarschijnlijk niet verstond.
Den diene was daar aan het voorlezen, terwijl dat ik nog mijn potlood moest slijpen.
Allee ik begon daar te luisteren en te schrijven dat de stukken eraf vlogen.
-Ondanks zijn chronische ingewandsziekte begon de comicus zijn dagelijkse cadans met een eigenzinnige gedachte-exercitie over normen en waarden.
Jawadde, ppfffffffffffffffff.
Vermits ik niet alles verstaan had van in het begin, had ik dan maar geschreven wat ik in er van overgehouden had.
Ik had geschreven:
-Omdat hij zeer aan zijn darmen had begon de komiek zijn dagelijkse sleur met zijn eigen verstand te trainen voor die wormen van waarde.
Bij de verbetering hadden ze toch wel gans diene zin doorgestreept zekers!!!
Niks just!!
Wat ik dan wel verstaan had, waren zinnen met woorden die ik zelf niet verstond!!
Allee ze hadden het over een desperate zwaluw
Ik peis dat zelfs ne natuurkundige dat soort zwaluw niet kent
Allé zo een soort heeft er toch nooit ne nest gemaakt in onze schuur zenne
Dan hadden ze het over een gecraqueleerde deur
Ik heb voor mijn vebouwingen veel deuren in mijn handen gehad, van eik tot beuk tot meranti
Maar waar zij hun deur zijn gaan kopen, da weet ik ni zenne
Ik peis zelfs dat ze daar op een zeker moment letters van het alfabet tekort hadden, en andere dan weer teveel
Allee wa vindt ge van de volgende zin?
-Verifieer en royeer, linieer en prioriteer, maar ik interrumpeer, ik stuur jou naar het hellevuur, jij komische karikatuur met je quasi-boeddhistisch surrogaat in je correlerend cosmetisch internaat
Potverdekke, toen ik diene zin herlezen had zat ik bijna zonder asem!!
Ik keek zo af en toe ne keer naast mij om te zien of die mannen wel bleven doorschrijven, maar die schenen daar allemaal geen moeite mee te hebben
Ja ik peis toch dat er daar veel Nederlandse woorden tussen zaten die ze in België niet kennen zenne
En zekerst niet in Deftinge
Ik peis zelfs als ge hier in het dorp zo ne zin durft voor te lezen dat ze u in den bak steken voor laster!
Ja als ge de woorden niet verstaat kan dat van alles zijn héJ)))
Toen ze begonnen te verbeteren, hadden ze met mijn blad het meeste werk
Niet dat ze achter de fouten moesten zoeken hoor!!
Nee nee, er had al ene ne ganse stylo leeg geschreven met lijntjes trekken onder mijn fouten
Er stonden meer lijnen onder mijn woorden als dat er lijnen waren om op te schrijven
Ppfffffffffffff azo in affronte dat ik daar gevallen ben zeg
Ze hadden mij dat toch mogen zeggen dat da een dictee was met uitsluitend Nederlandse woorden hé!
Ja mij moeten ze volgend jaar nimeer vragen zenne
Den dag dat het hier in Deftinge is,dan zal ik er nog ne keer over napeinzen, maar in Nederland moet ge Nederlands kennen hé en geen DeftingsJ))))
'T is grijs en het begint te druppelen,wat moet ne mens dan doen om droog te blijven? Awel ik ben ne keer gaan zwemmen met mijne jongste zoon. Hier in de gavers is er een spik splinternieuw zwembad. Ik had al horen zeggen dat da zo een zwembad was met verschillende baden,een gewoon bad om te zwemmen,één bad met golven en stroming,één bad voor de klein mannen met spuitende beesten,één bad voor de klein mannen zonder beesten,ja want er zitten er tussen die schrik hebben van zo een spuitende giraf hé. En dan zijn er nog van die buizen waar ge kunt naar beneden glijden en ook nog een buitenzwembad. Allé ik mijn schoonste zwembroek uit de kast gehaald!! Mijne zoon ziet mij die zwembroek nemen,en diene schiet daar direct in ne lach. Papa ge gaat die zwembroek toch niet aantrekken?? Hoe??? Azo een lelijke. Ja manneke over 30j was da grote mode zo een floeren zwembroek met bloemen en strepen. Wij daar aangekomen,en elk in zo een kabinneke waar ge eerst bij de slanke lijners moet geweest zijn wilt ge u kunnen draaien. 'T wil just lukken dat het vakantie is,dus was er wreed veel volk. Ik mijn kabinneke uit en direkt mijnen buik ingetrokken en mijn schouders achteruit. Azo beziens dat ik had zeg!!! Ja wa wilt ge met al die spieren!! Mijne zoon wou direkt in die buizen,maar ik wou eerst ne keer mijn spieren opwarmen. Dus zijn we eerst in het kinderbadje gaan zitten waar het water 35° is. Dan zijn we naar het grote bad getrokken,waar ge moest duiken met ne riek in uw handen wou ge nog plaats hebben in da water. Ik deed daar ne sprong op die springplank dat ik al duiken een stuk van den plafond mee had. Bij den tweeden duik moest ik zo hoog nimeer springen,maar wel meer naar rechts waar er minder volk was. Dus ik nog ne keer goed gejumpt en nen duik naar rechts gedaan. Jawadde azo nen duik zeg!!! Ik was wel wa ver,want ik ben daar boven op een madam gedoken die daar in ne zetel aan den boord van het bad lag. ppffffffffff azo roepen en tieren zeg dat die deed. Allee ik had het verstaan ze zijn hier niveel gewoon. Wij dus maar ne keer naar da bad met die golven geweest. Amai azo een stroming!! Ik heb daar drie keer aan een schoon blonde in ne nog schonere bikini mijn zwembroek gaan weer vragen. Ja diene rekker van over 30j zal wa van zijne rekkracht verloren zijn,en met die stroming was ik telkens da spel kwijt. We zijn dan maar ne keer naar die buizen gegaan. Ge moet eerst nen trap op zodat ge goed pompaf zijt tegen dat ge boven komt. Dan moet ge u in die buis laten glijden en gaat da vollen bak naar beneden. Ik mij daar in die buis gezet,en mij laten glijden. Maar toen ik zo halverwege was,wist ik nimeer waar ik moest afdraaien om in da broebelbad te komen. Ik dus maar afgeremd,en weer naar boven gekropen om da ne keer te vragen. Jawadde!!!! Komt er daar ineens ne struize naar beneden gegleden zonder stoppen. Recht met zijn voeten tegen mijne neus!! Da was zo ne klop dat we daar in ne knoop zaten in die buis en dat we gekneld zaten. Ondertussen waren er daar nog 37 naar beneden gegleden die daar vast zaten achter ons ppffffffffffff. 'T is maar een half uur later dat er daar nen badmeester met een bus destop ons weer vrij gekregen heeft. Awel mijn goesting was over zenne. Ne mens peist van hem ne keer te ontspannen,maar ik kom gebroken terug.
Het is buiten grijs en nat. Herfstweer noemen ze dat. Mijn werkdag zit er op, en na een zeer vermoeiende week ging ik mij op mijn gemak houden.
Ik wisselde mijn maatpak voor een jeans en een sweater en ging vlug iets koken. Toen ik naar mijn computer liep om verbinding met de buitenwereld te krijgen, bleef ik even voor mijn raam staan. Voor het raam in de salon, keek ik op een muur van rode bakstenen. Als je op een muur kijkt vind je niet veel woorden. Hij mag dan nog rood gekleurd zijn, hij blijft stil en kil verbergen wat er achter schuilt. Op het raam zelf zag ik een druppel lopen. Hij had zijn weg aangevat in het midden van het raam, zoals een traan op het midden van je wang naar beneden zou lopen. Het begon harder te regenen, mijn raam traande druppel na druppel. Het was maar een trieste bedoening, en ik liep naar de keuken om daar ook eens door het raam te kijken. Ik keek op een kruispunt van twee stille wegen. Er was geen mens te bespeuren, en de straten lagen er verlaten bij. Het was niet de regenkant, maar door het kookvocht waren er toch ook een paar tranen op mijn raam verschenen. Hoewel ze naar kruiden roken, leken ze even triest als deze van de salon. Ik liep naar de veranda, en daar zat ik volledig onder de tranen. Ze borrelden het dak af waar ze samenvloeiden in de dakgoot. Het grote raam gaf op de tuin uit, en het dak toonde mij de trieste grijze wolken. Het groene gras gaf nog enige kleur aan die trieste dag. De vijver stond overvol, en de vissen lagen stil tussen bodem en oppervlak. Ze waren omringd door liters tranen, en konden de moed niet vinden om leuk rond te zwemmen. De treurwilg had nog een tiental blaadjes, maar ook van zijn takken vielen de tranen omdat hij wist dat hij ook deze zou verliezen. Ik stond binnen in de artificiële warmte, terwijl buiten de koelte het verdriet accentueerde . Ik draaide de sleutel van de verandadeur om, en trok ze open. Met één stap naar voor te zetten stond ik temidden van die tranen. Ze vielen op mijn hoofd en op mijn schouders. Op mijn handen en op mijn voeten. Duizenden vloeiden weg zonder dat ik er erg in had. Het waren maar de tranen die me raakten waar ik even bij stil stond. Ze liepen over mijn wang, en ik zag het verschil niet meer tussen het verdriet van de wereld en mijn eigen verdriet. Ik keerde mij terug naar de veranda, en ging even met mijn handen tegen de glazen deur leunen. Toen ik ze wegtrok, zag ik de tranen de afdruk van mijn handen ontwijken. Het vet of het vuil deed de tranen een andere weg kiezen. Mijn handen bleven als afdruk op het raam staan, en de tranen zochten een weg tussen de afgedrukte vingers. Toen ik weer naar binnen liep, droogde ik mijn handen en mijn gezicht. Ik sloot de verandadeur en liep naar de salon waar ik de rolluiken neerliet. Ik sloot mij af van de wereld vol verdriet. Ik keek even rond en zag het blauwe lichtje van de pc. Het was als iets waar ik door aangetrokken werd. Ik keek naar het scherm, en voelde er even aan. Het was droog en er was geen traan te bespeuren. Hoewel ik zeker ben dat er achter het scherm soms ook verdriet zit, is het niet altijd zichtbaar. Tranen worden op het scherm niet weergegeven als druppels, maar eerder als woorden. Maar ook hier wil ik er mijn schouders onder zetten, om er vroeg of laat een lach uit te kunnen toveren.
Het is bijna tijd om in mijn bed te kruipen, en vanaf morgen ben ik weer de baan op. Dus moet ik nu rap nog een verhaaltje uit mijnen duim zuigen héJ)).
Het was hier deze namiddag een afwisseling van schrijven en op mijne zetel liggen. In één van die sessies dat ik op mijne zetel lag, was ik toch wel in slaap gevallen zekers. De moeite van verleden week liet zich voelen. Maar als ge zo plots in slaap valt, dan zijt ge niet echt gerust hoor. Nee, meestal verzeilt ge dan nog in nen droom waar ge doodmoe van wakker wordt.
Ge droomt meestal van iets dat u bijgebleven is, of iets dat laatst uw aandacht trok. Toen ik languit op mijne zetel lag, had ik zicht op een schilderij aan mijne muur. Op het schilderij staat een oud vrouwtje zittend op een stoel in een boek te lezen. Voor haar staat een koffer en aan de muur hangt een spiegel. Toen ik daar zo lag werd mijn blik aangetrokken door het schilderij, en stil verdween ik in mijn slaap. Mijn slaap ging over in een droom, en na enig gesnurk was ik door mijn droom in het schilderij beland. Ik stond daar voor het geschilderde oude vrouwtje, die plots op mijn oma leek. Stil bleef ze verder lezen zoals ook mijn oma soms zat te lezen. Ik keek even rond mij, en zag wat ik van uit mijn zetel had gezien. De stoel met het oude lezende vrouwtje, de houten koffer en de spiegel aan de muur.
Terwijl mijn oma verder las onder haar verflaagje, was ik tot bij de koffer gestapt. Nieuwsgierig tilde ik het deksel op, en in de koffer lagen wat souvenirs.
Ik nam er een foto uit waar ik opstond als kleine snotter. Ik lag er in een wieg met aan de ene kant mijn oma en aan de andere kant mijn moeder. Tis een raar gevoel als ge u in een schilderij op foto zietJ)).
Tussen de fotos lag het dekentje waar ik als kleine snotter warmte onder zocht! Ik nam het uit de kist en legde het op de geschilderde vloer. Onder het deken kwam mijn rammelaar te voorschijn, ik nam hem voorzichtig in mijn handen en onbewust ging ik er mee schudden. Ik keek vlug naar mijn oma op haar stoel, maar ze gaf geen krimp. Het was normaal, want ook mijn rammelaar had geen lawaai gemaakt. Als ze een schilderij een stilleven noemen, kan dat ook niet anders héJ)). Ik legde de rammelaar op het dekentje, en taste met mijn hand in de koffer op zoek naar andere souvenirs.
Ik vond mijn tutter die zo vaak hielp bij mijn problemen.
Een blauw plastiek oortje met een stukgebeten rubbertje aan. Ik keek even rond, om te zien of mijn geschilderde oma me niet zou uitlachen, en ik stak de tutter nog even in mijn mond. 45 J later had hij nog steeds dezelfde smaak! Ik liep er mee naar de geschilderde spiegel, en keek me aan. Maar de spiegel was geschilderd, en hij gaf helemaal geen beeld van mij. De spiegel weerspiegelde wat de schilder er had opgezet.
Maar ik had de spiegel niet echt nodig, want de smaak van de tutter en de geur van het dekentje bracht me terug naar de tijd die hier geschilderd was. Toen ik alles uit de koffer had geladen, vond ik een brief!
Ik opende de enveloppe en trok het briefpapier naar buiten. Ik opende het in vier geplooid blad, en ging op de koffer zitten lezen.
Er zat plots veel meer leven in het schilderij, want we zaten nu al met twee te lezenJ)).
In de brief stond volgende tekst!
Deftinge 28-11-2004
Chauffeurke,
Vroeg of laat beland je in een droom die je terugbrengt naar het verleden.Souvenirs zullen herinneringen ophalen, en zoals vaak zal je fantasie op hol slaan. Maar de wereld van je fantasie ligt zo dicht bij de realiteit, dat ook een droom niet altijd fantasie is. Je vond de foto, je tutter de rammelaar en het dekentje. Het waren die zaken waar jij je warmte bij zocht.
Je bent nu een grote jongen in een grote wereld met grote mensen. Maar ook deze mensen hebben soms behoefte aan warmte en steun. Je kan deze voorwerpen niet meenemen omdat ze aan het verleden behoren die op het schilderij staan afgebeeld. Je bent ondertussen met je schrijfsels in mail-land beland, en ook daar zitten er heel wat mensen op zoek naar warmte en steun. Vervang je dekentje, je tutter en je rammelaar door woorden en verstuur ze als mails. Het zal misschien een manier zijn van warmte geven.
Getekend
De droom.
Ik plooide het blad terug in vier en stak het terug in de enveloppe. Ik plaatste alles terug in de koffer, en keek nog even naar mijn oma die precies boven haar leesbrilletjes keek met een lach.
Ik keek nog even rond, en ook nog eens in de spiegel waar ik nu het spiegelbeeld van de toekomst zal. Ik zag er de groepen Elk zijn waarheid,Algemeenen alleenstaanden.
Ik verliet mijn schilderij, en ontwaakte op mijn zetel waar ik het schilderij tegen de muur zag hangen.
Was het nu een droom of was het nu echt??? Het schilderij was in elk geval echt, en toen ik goed wakker was ben ik ook beginnen schrijven zoals in de brief werd gevraagd.
Nu moet ik nog juist weten of mijn mails warmte gevenJ)))))))
Hello evrybody, 
))). 
