Ja t'kon ni beter vallen,mijn leven begon just 45j geleden!! Ze zijn er van den eersten dag bij mij al wreed ingevlogen wat mijn lot betreft!! Mijne pa zei bij de geboorte direkt tegen mijn ma:"Awel vrouwe ik peis dat we met diene kleine het groot lot gewonnen hebben"!! Ja en een lot winnen in dienen tijd da was t'één en t'ander!! Ge moet ni vragen hoeveel waarde ik had )))) Zonder teveel meststoffen begon ik te groeien op weg naar mijn eigen lot Het ging van de borst naar de papfles. Van de zemelenpap naar rijst en pataten. Van t'pak friet naar Restaurant t'hemelryk. Toen mijn voeten begonnen door mijn wieg te steken,kreeg ik een groter bed. Het leven begeleide mij naar het lot des levens met alle stations waar ook ik moest stoppen. Stations waar het lot steeds anders lag!! Naar mate ik de stations aandeed,begon ik te begrijpen dat ik op nen omnibus zat!! De trein die naar mijn lot reed,werd soms afgekoppeld door een scheiding of verlies van een vriend. Maar na enige tijd zette hij zich terug in beweging. De kaartjesknipper,knipte na elk station een gat in mijn vervoerbewijs naar Lot,zonder echt te weten hoeveel stations ik nog te gaan heb. Lot is niet de eindbestemming!!!! Lot is er paseren!! Paseren en stoppen bij het verdriet en bij het geluk. Wat mijn lot is of wordt weet ik niet!! Het voornaamste is op de juiste trein te zitten. groetjes chauffeurke
Ik was weer op reis in één van mijn dromen, en ik kom daar toch wel terecht in Madurodam zekerst! Jawadde, dat was nu ne keer ferm zie. Ik was daar de grootste, en iedereen moest uit mijne weg. Telkens ik mijn voeten in die kleine straten zette, daverden de huizen op hun grondvesten. De mensen moesten naar omhoog kijken om mij aan te spreken, en ik kon gewoon naar beneden kijken hoe ze daar nog zelfs niet aan mijn enkels kwamen. Ik was groter dan de kerktoren. De koeien kon ik met één vinger optillen. Ik kon zelfs de treinen opheffen en van spoor veranderen. Zelfs het reuzerad op de kermis was niet groter dan het speelgoed dat ik ooit heb gehad. In mijnen droom ging mijn reis verder, en kwam ik in mini-Europa aan. Jawadde, hier was dat just hetzelfde. Ik was groter dan den Eifeltoren, en met enen duw kon ik de scheve toren van Pisa rechtzetten. Met de bollen van het atomium kon ik knikkeren, en met ene stap kon ik van onze kust naar Engeland stappen. Alles was zodanig in miniatuur, dat ik ne reus geworden was. Amai, azo plezant. Ik was de sterkste en de grootste, en alles moest wijken. Terwijl ik daar aan het wandelen was, verstuik ik mij daar toch wel over den arc de triomphe in Frankrijk zekerst!! Jawadde, van 't verschieten was ik plots klaarwakker.
Om te bekomen was ik ne keer gaan wandelen, maar ge kunt niet geloven wat een verschil dat was. Ppfffffffff de mensen waren groter dan mijn, en de gebouwen waren enorm. Het reuzerad op de kermis draaide zijn rondjes, terwijl ik mij moest achteroverbuigen om het rad volledig te kunnen zien. Ik keek rond mij, en voelde mij plots heel klein. Ik was potverdekke klein duimpje geworden. In feite was het mijnen droom die mij doen inzien heeft hoe klein een mens kan zijn in de wereld van de realiteit. Ja, in mijn dromen kan het soms reuze zijn, maar in het echte leven ben en blijf ik dat kleine ventje.
Stalking,Ik had dat letterlijk vertaald en ik dacht dat da koningen waren die in stallen leefden )))). Maar da schijnt ni waar te zijn,en nu ik hier eens gelezen heb wat het wel just is,moet ik zeggen dat ik vroeger wreed gestalkt ben. In de tijd dat ik naar school ging was het elken dag prijs!! In de klas,op de speelplaats,overal waar ik zat of stond zat diene meester achter mij. Ja ik moet een echte vedette geweest zijn in dienen tijd,want diene meester zag mij nog maar staan of hij schreeuwde al achter een handtekening. Is uw rapport getekend???? Is uw schrift getekend??? Zijn uw nota's getekend??? Ik deed er snachts geen oog meer van toe!!! Op de speelplaats verstopte ik mij soms achter ne struik om op mijn gemakske met een sigaret te bekomen van zijn achtervolgingswaanzin,maar toch wist hij mij te vinden. En zelfs diene dag dat ik het moe was en de school ontvlucht,stond hij daar plots naast mij in het buffet van het station!!! Ik had nog den tijd niet om mijn pint uit te drinken,of hij had mij al bij mijn oor vast!!! Ja als veertienjarige kunt ge daar wreed vannaf zien van zo ne stalker. Ja't'is maar als ik het school heb verlaten dat ik er vannaf was. Maar dan begon ik af en toe naar de meiskes te kijken,en die hebben mij ook ne gansen tijd gestalkt. Maar t'is maar nadat ik getrouwd en gescheiden was,dat ik echt besefte wat stalken was. Als ze op uw werk staan met de grootste zever als uitvlucht,of als ze u snacht's uit uwe nest bellen om te zeggen dat nu we gescheiden zijn,ze nog meer van mij hield. Ja t'zijn lappen!!! Maar ik kan mij goed inbeelden dat het voor iemand die er echt mee te maken heeft geen lachertje moet zijn. Groetjes chauffeurke
Ik weet dat valentijn al achter de rug is,maar die dag was er een ander thema voorzien. Dus vandaag ben ik curieus te lezen hoe de mailers hun valentijnsdag hebben doorgebracht. Ondertussen probeer ik nog ne keer iet uit mijnen duim te zuigen.
Ik wist niet wat doen met valentijn!!! Ik zat voor mijne pc,en dacht in mijn eigen moest ik nu eens een zoekertje plaatsen om een afspraak te maken. Allee,ik mijn zoekertje geplaatst in de rubriek vrijgezel zoekt schoon mamaselleke met schoon carrosserie voor afspraak.
Naam:Chauffeurke Leeftijd:had ik geschreven ja ik leef graag in de tijd en had van mijn 44j er 35 van gemaakt Haarkleur:Zwart met grijze mechen Ogen:1bruin,en 1 blauw van te vallen met mijne velo Groote:1m90 ja ik had er direkt 20 cm bijgedaan,want ik ging toch hoge schoenen aan doen. Gewicht:80kg spieren
Nog geen 5 minuten later krijg ik ne mail binnen dat er iemand wou afspreken. Ik zat al te denken dat het valentijnsdag was,en dat ge daar toch ni met lege handen kon aankomen hé. Dus ik rap naar de winkel!!! En ik had geluk dat het valentijn was,want de winkels hingen vol met liefdeshartjes en anderen brol. De verkoopster vroeg mij of ze mij kon helpen. Ja,ik zoek iets om af te geven voor mijn lief dat ik nog nooit gezien heb. Ha dan moet ge goede indruk maken,en op geene frank zien. Allee,na een half uurke kom ik daar buiten met ne pluchen beer,een pluchen hart,een muziekdoos,een doos koeken met de koninglijke familie op en een rose strik. Een roos hemd met hartjes op,een paar witte sloffen met hartjes en nen boké (boeket) van 50 rozen. Ik direkt met mijn gerief naar huis,om dat allemaal in een valies te steken want ge kunt da zomaar ni in uw armen houden hé. Allee op den duur was ik toch klaar geraakt,en was ik met twee valiezen met mijn valentijsgerief naar de afspraak gereden. Ik stond daar 5 minuten,en de mensen keken mij aan met een glimlach. Ja ik was den enigste die daar stond met twee valiezen en mijn hemd met hartjes en mijn witte sloffen. Na een half uur komt er daar een autoke aangereden met een madam in die in mijn richting kijkt. Ze zet haar voituurke op het voetpad,en stapt met vlugge stap naar mij toe. Ik zeg nog bij mezelf,amaai de die moet wreed verliefd zijn. Ze kijkt mij aan,en zegt:Da zijn zeker uw valiezen van thuis!!! Ja zeg ik ge hebt da goed gezien!! Ze geeft mij daar een lap op mijn oor met de woorden. T'is niet omdat uw madam u met uw valiezen aan de deur zwiert dat ge van mij moet proffiteren hé. En ze stapt evenvlug terug naar haren auto terwijl ik daar met zeer aan mijn oor sta. Jawadde zijn da lappen zeg!! Die dacht omdat ik daar met mijn valiezen stond dat ik thuis buiten lag. Ne mens koopt dan al eens wa gerief om goede indruk te maken. In het vervolg zal het veel minder zijn,en kopp ik just de botten. Ik heb geleerd dat liefde niet altijd geven en nemen is,maar gewoon het hart laten spreken zonder materiaal aan toe te voegen. Ik ben dan maar met al mijn gerief naar de weide getrokken waar ik met valentijn mijn verliefd varken had leren kennen. Awel ge kunt ni geloven hoe blij dat beestje was. Als ge nu ergens in een weide een varken ziet lopen,met een pluchen hartje rond hare snuit,en een muziekdoos aan hare staart. Dan weet ge dat dit het lief valentijntje van chauffeurke is. Groetjes chauffeurke
Gisteren was ik ne keer gaan wandelen in het dorp! Met zo'n koud weer en temidden van de week ziet ge daar niveel volk rondlopen natuurlijk. Geene mens om tegen te klappen, niemand die u goeiendag zegt. Ppfffffffffffff azo een triestig dorp dat da is waar ik woon! Ik was dan maar verder naar het kerkhof geweest, en ne keer tot aan de zerk van mijne vriend Rogéke gegaan. Zijne steen lag er bevroren bij, en er stond nog een rieten mandje als enig aandenken aan één of ander bezoek. Ik keek naar zijne foto op de grafzerk, en da wil toch wel lukken dat er daar telkens nen traan onder zijn oog hangt. Pppfffffffffff en ik die al tegen geen verdriet kan!! In de lente is het nen druppel ochtendnevel, in de zomer nen traan van zonnecondensatie, en in de herfst nen regendruppel. Telkens veeg ik dan diene traan van zijne gezicht om da verdriet te wissen hé! Gisteren wou ik dat ook doen, maar dienen druppel was daar toch wel aangevroren zekerst!!
-Wat staat gij hier te doen chauffeurke?? -Euh.....awel dienen traan van uwe foto vegen hé Rogéke!! -En gaat het? -Euh......ha precies ni want hij plakt met da vriesweer serieus vast. -Ja, chauffeurke er zijn zo van die perioden waar ne mens meer verdriet heeft dan andere dagen hé. -Ha ja???? -Ja, tijdens mijn leven had ik ook soms verdriet, maar daar was het mijn verdriet, en zag ik niet altijd dat van een ander. En nu ik hier onder mijne grafzerk lig moet ik niet meer aan mij denken, maar zie ik het verdriet van een ander hé! -Jawadde, da moet daar triestig zijn Rogéke!! -Wij voelen hier ook de rust en de lach van een ander hé. -Ja ge hebt het mij al verteld! -En hoe is het met u chauffeurke? -Euh.....awel,.....goed en ni goed....! -Wat is dat voor een antwoordt? -Awel ja, ik heb ook verdriet. -Verdriet, en ge leeft nog? -Euh.....ja vaneigens! -Ja, dat is soms nog erger, want ik zie hier wel het verdriet maar voel het niet. -Ja manneke, 't leven is ni simpel hé. -Chauffeurke, het leven is niet simpel omdat men het zo wil of niet wil. Waar ik hier lig, heb ik niks meer te willen. Het leven kan mooi zijn, en uit alles moet men een les trekken, zowel uit de goede als uit de slechte zaken. -Ja Rogéke, 't is toch niet altijd gemakkelijk zenne. -Nee ik weet het chauffeurke! En weet ge wat er nog erger is bij u! Gij leeft in twee werelden! -Hoe, ik leef in twee werelden...???? -Ja chauffeurke, ge leeft in uwe wereld als Erwin, en in nen virtuele wereld als chauffeurke. -Ha ja, dat is waar. -Als ge als Erwin verdriet hebt dan is dat al heel erg, maar als ge als chauffeurke verdriet hebt, dan hebt ge twee maal verdriet want uw virtueel persoon is een onderdeel van uwe echte persoon. -Euh.......mmm....ja zekerst. -Daarmee wil ik zeggen dat ge kunt verdriet hebben en ook kwetsen. En dat in welke wereld je ook leeft. Behalve in de wereld waar ik hier lig, maar daar streeft niemand naartoe. Zou het dan niet beter zijn van zoveel mogelijk vreugde en vriendschap te brengen in al deze werelden waar er nog leven is! -Euh......awel vaneigens Rogéke, ge hebt weer eens gelijk. Awel ik ga dat ne keer direkt gaan schrijven zie, en zeggen dat ik nog just in ne wereld van vreugde en vriendschap wil leven of dat ik anders rap den hof zal af zijn.
Ondertussen was de zon met een straal door de wolken gekomen, en hoe eigenaardig het soms kan lopen, de druppel op Rogéke zijn wang was ontdooit. Ik veegde hem af, en dat geeft me steeds een raar gevoel. Rogéke is er niet meer, en het enigste dat ik nog kan is zijne foto schoon houden en zijne grafzerk sieren. Het zijn die momenten waar ik ook verdriet heb, maar op een ander manier. Virtueel heb ik verdriet omdat ik mensen zou kunnen verliezen terwijl ze er nog zijn. Maar hier heb ik verdriet omdat ik iemand kwijt ben die nooit meer terugkomt.
Ik stap dan telkens via een veldbaantje naar huis omdat de mensen mijn tranen niet zouden zien. Maar telkens weer heb ik zoveel bijgeleerd. Bedankt Rogéke
Ja de solden zijn weer in het land!! Ik was zo ne keer de winkelstraat ingewandeld, en zag de vitrines volgeplakt met publiciteit op de kortingen.
Hier 50% tot 70 %
Hier uitverkoop wegens verbouwingen.
Hier wegwerpprijzen
Hier weggeefprijzen
Ik was zo ne winkel binnen gestapt waar alles aan 50% was. Awel dat is nogal interessant zenne!
Ik heb daar een papierversnipperaar gekocht aan de helft van de prijs. En een deegrol met verlichting in aan 50% Ik heb ook twee kandelaars gekocht met knipperende kaarsen. Ja, ik kan daar nu allemaal niks mee doen hoor. Maar ik heb het toch goedkoop kunnen kopen hé )))))
Ik was ook zo ne winkel binnengestapt waar het wegwerpprijzen waren. Maar ik peis dat ik dat wa te letterlijk had opgenomen. Ik had al die prijzen dar afgesnokt, en weggesmeten. Ik liep met mijn gerief de kassa voorbij, en da spel waar ge daar tussen loopt begint daar toch wel te piepen zekerst!!
-Hela manneke waar gaat gij naartoe met al da gerief. -Euh.....ha naar huis hé madam -Zou ge dat dan niet eerst betalen??? -Euh.....hoe betalen? Ik heb zoals op de vitrine staat al de prijzen weggeworpen, dus staat er nu geene prijs meer op en ben ik er mee weg hé.
Jawadde, t'was daar mijnen beste dag niet. Ik heb daar wreed onder mijn voeten gekregen voor hunnen uitleg dat ze op de venster geschreven hadden zenne. Ge zijt nog veel beter van in diene eerste winkel zaken te kopen aan halve prijs die ge niet nodig hebt. Dan buiten te gaan zonder te betalen met de solden hé )))
Ik ben nu wel een week thuis, maar meestal heb ik al geen tijd om naar de gewone prijzen te gaan kijken, laat staan de solden.
Maar de keren dat ik naar de solden geweest ben was wel de moeite zenne. Je ge ziet daar ne pull-over hangen met een prijseticket die al eens overplakt is omdat ze de prijs waarschijnlijk just voor de solden hebben opgeslagen )) En dan hangen ze daar een kartje aan van -20%, -30%, -50%, -70%. De mensen staan soms voor de deuren te wachten als de solden beginnen, en dan is het spurten naar die bakken waar ze alles op nen hoop geworpen hebben. Ge staat dan aan één van die bakken waar ze ook den overschot van hun kleine en veel te grote maten hebben ingelegd. En als ge dan de juiste maat vindt, dan wil dat lukken dat er vier andere zijn die just diene pull-over in hun handen hebben. Het is dan trekken en sleuren tot den diene met de meeste macht dien pull-over aan de kassa krijgt hé. Aan de kassa stelt ge dan nog ne keer de vraag:
-Is diene pull-over nu niet wa uitgerokken?? -nee nee madammeke, dat is zo een model en ze staan in solden hé.
Ja natuurlijk moet ge dan ni beginnen op de kwaliteit te discussieren hé, want ze doen er 50% aan af. Dan is het ook maar normaal dat ge 50% krijgt hé )))))
Ge stapt dan ne schoenwinkel binnen, waar de schoendozen door elkaar staan en waar het drummen is om nog een stoeltje te vinden om die schoenen te passen. De meesten mogen blijven rechtstaan om te passen, en meestal passen ze dan maar ééne schoen, omdat uwe rechtse met uwe linkse voet niet veel verschilt hé. Thuis doet ge ze dan alle twee aan, maar dan ziet ge dat er twee verschillende maten in uw doos zitten. Terug naar de winkel, en daar den uitleg doen dat er twee verschillende schoenen in zitten.
-Jamaar, wat in solden staat wordt niet teruggenomen hé.
Ge kunt dan in de winkel op zoek om de andere doos te vinden waar ook twee verschillende schoenen in zitten die bij de uwe passen )) Ge hebt dan twee keer 50% gekregen op twee paar waar de twee schoenen al aan 50 voeten gepast geweest zijn, zodat uw twee schoenen rapper uitgerokken zijn en dat ge met uw twee schoenen maar 50% van den normale tijd aan uw twee voeten doorbrengen hé )).
Nee nee, ik zit nu te zeveren, solden is voor velen een uitstap, een hobby, een nood. Maar eerlijk gezegd, voor mij is het meer een thema voor een verhaaltje dan een nood om te kopen.
Mijn eerste echte liefde dat was.....euh.......euh...... Awel ik moet hier ne keer napeinzen, want ik weet niet of ik die al gehad heb )) Ik bedoel dan wel de echte liefde hé!
Ha ja, nu schiet het mij te binnen zie ))) T'was in de jaren stillekes, en ik had juist ne wens mogen doen bij een fee die voorbijgevlogen kwam in mijnen droom. Ik had gewenst, dat ze mij op de weg van de liefde zou zetten. Potverdekke, ze had mij daar op de weg van de puberteit gezet, en ik wist met mijn lijf geenen blijf. Mijn ogen draaiden in mijne kop, en er was vanalles aan mijn lijf dat begon te kriebelen. Mijne pa had dat ook gezien, en den diene had mij daar direct wat geholpen door mij met een paar lappen op mijne kop op het rechte pad te houden. Volgens hem moest ik over geen lief komen klappen als ik niet wist wat liefde was. Ik was dat ne keer gaan opzoeken wat het woord lief wou zeggen. "Lief" dat zijn in feite maar vier letters, en daar moest ik toch aan uitgeraken hé.
L = Leep I = Intiligent E = Elegant F = Frouwelijk
Nu ik wist wat liefde wou zeggen kon ik op zoek gaan hé ))
Ik in mijne zoektocht mijn schouders goed naar achter, en mijnen buik wreed ingetrokken. Ja, t'is niet omdat ge in uw puberteitsjaren zit, dat ge geen buikske hebt hé. Dat zijn die melkbuikskes die nog moeten wegtrekken hé. Op nen dag had ik prijs.
Ik had mijn eerste echte liefde gevonden!!!!!! Ze was leep, intiligent, elegant en frouwelijk ))) In het begin gingen we naar het park, en lagen we naast elkaar in het gras. Ik wreef door haar wilde haren, en ze keek mij aan met haar donkere ogen. We begonnen elkaar te knuffelen, en we waren zot van elkaar! Ik zag haar lopen, en vond dat ze het veel eleganter deed dan al de anderen. Ja, ik had een goei keuze gemaakt. De liefde was zo groot, dat ze mij van ver hoorde afkomen. Mijne pa zag dat we onafscheidelijk waren geworden, en hij kon niet anders dan ze binnen te laten. Maar het heeft niet lang mogen duren, want mijne pa stelde zijn wetten. Mijne pa was niet akkoord dat ze in huis plaste en dat ze onze zetel had kapot gebeten!!
Ja, Mira was mijn eerste hondje waar ik echte liefde van kreeg!
Jawadde, ik heb deze nacht weer wreed gedroomd!! Gisteren had ik voor het slapen gaan een glas warme melk gedronken met een blad sla! En dan droom ik steeds van een koe of van een schildpadJ)) Ja vraag mij niet hoe dat komt, want nen droom daar krijgt ge toch geen verstand aan hé.
Awel deze nacht was het van een schildpad dat ik heb gedroomd.
Ik lag daar zo schoon in mijne pyjama te ronken (snurken) dat mijn twee motten van colére al een ganse mouw hadden opgefret (opgeten).
Tussen slaap en droom, komt er mij daar toch wel een scchildpad uit mijne winterslaap halen zekerst!!
-Chauffeurke slaapt gij al???
-Snurk .ronk ..geeuw snurk .pffwiet .prot snurk
-CHAUFFEEUUUUUUUURKE!!!!!!!!!!!!!!!
-Help .niet schieten ..want ik .ik .ik lig hier in mijne pyjama en heb mijne portefeuille en mijne portemoné en mijne revolver niet mee!!!!
Potverdekke ik dacht dat ik overvallen werd, maar twas gewoon mijn schildpad die aan mijn bedde stond om te mogen meereizen in mijnen droom.
Allee zeg, zelfs in uwen droom kan ne mens nimeer op zijn gemak liggen hé!
Ik dus op die schildpad hare rug gekropen om op avontuur te vertrekken in mijnen droom.
Pppffffffffffff jawadde zeg, da ging daar niks vooruit zenne!!
Azo traag!!
Als ik daar nen deftige droom moest mee door reizen, dan moest ik zeker twee dagen slapenJ))
Allee na ne zekere tijd waren we door de droomtijd in de middeleeuwen beland.
Amai mannekes, azo een miserie, dat da daar was!!
We waren dan nog just in een gevecht van ridders terecht gekomen, waar ze aan het vechten waren dat de stukken eraf vlogen.
Toen ik daar op de rug van mijn schildpad naast ne ridder reed die just van zijn paard geschoten was, vroeg ik eens wat er gaande was.
-Euh .zeg Winnetou,kunt gij mij zeggen welke film ze hier aan het draaien zijn???
-Het is hier dikken ambras chauffeurke!
De drie kasteelheren hebben den oorlog uitgeroepen. Koning Di Flupo wou Brussel-Halle-Vilvoorde niet splitsen.
En Koning Karel de Klucht wou dat wel.
Ondertussen was Koning Bert den Bleiter in een colére geschoten omdat Prinse Freya de eerste hem had afgewezen.
-Amai, zeg!!
Ondertussen vlogen de lansen en de pijlen langs mijn oren. In volle galop reed ik met mijn schildpad het strijdgewoel in.
Terwijl ik daar een gevecht aan het leveren was op leven en dood, dacht ik in mijnen droom het land te verdedigen.
Ik nam mijn schildpad als schild, en vocht gelijk zorro mij had geleerd.
Twas wel een ongelijke strijd, want die ridders vochten daar met scherp geslepen zwaarden, terwijl ik in mijn slaapkamer just ne kapstok en een breinaald van mijn grootmoeder had kunnen meescheren (meenemen).
Hun pijlen schampten af op het schild van mijn schildpad, terwijl ik met mijn breinaald in ene zijn oor stak.
Ja ik peis dat ik daar tezelvertijd de piercing uitgevonden hebJ))).
Maar die ridders waren natuurlijk beter getraind dan ik hé!
Er was er daar ene die al ne knop van mijne pyjama geklopt had, en nen andere een grote scheur in mijn broek.
Na een half uurke dromen, lagen de gulden sporen te rapen op het slachtveld naast mijn bedde.
Toen den oorlog voorbij was, was er in feite niks veranderd. Maar twas wel wreed slecht weer geworden!
Ik had aan mijn schildpad gevraagd om wat op te schuiven, zodat ik ook onder haar schild kon kruipen om te schuilen.
Na wat geduw en gewring, zaten we daar met ons tweetjes onder één schild.
In mijnen droom zijn we daar de ganse winter blijven zitten, en tis maar toen de eerste lente- stralen op ons schild schenen dat we weer wakker geworden zijn.
Ik keek naast mij, en zag zo ne rare kop met twee grote ogen en ne grote bek.
Amai zeg, is dat verschieten als ge zo naast een schildpad wakker wordt!!
Het slachtveld was ondertussen geruimd, en onder het schild gingen we op zoek naar wat te eten.
In een groentetuin vonden we sla en tomaten.
-Ja ik weet het wel dat ge dat in de lente niet in uwen hof vindt, maar tis ook nen droom héJ)))
Wij zaten daar te fretten (eten) van die sla en die tomaten, tot we geene pap meer konden zeggen.
We waren zo dik geten, dat we tijdens onze jogging die ook al niet wreed vooruit ging, daar toch wel van nen berg waren gerold zekerst!!
Nu lagen we daar beneden op onze rug, en hoe we ook wiggelden en waggelden , we konden niet meer op onze poten geraken!
We lagen daar nu ondersteboven op onze rug in de middeleeuwen !!
Na een uurke met ons spel omhoog gelegen te hebben, en de zon in ons ogen te hebben gehad, komt er daar toch wel ne kleine snotter voorbijgelopen!
Het ventje keek ons aan, en verschoot van een schildpad te zien met twee koppen.
Ne kop van een schildpad en ne mensenkop.
Het ventje nam ons op, en keek naar ons aandachtig aan.
Vermits het in de middeleeuwen was, was het ventje doodarm en verbaast van wat hij zag.
Het ventje nam ons onder zijnen arm en wandelde tot aan zijn woonst die een krot was.
Het ventje gaf ons een stukje gras en een stukje sla, terwijl het daar zelf mager en vel over been zat.
Ik was ondertussen dat zwijgen moe, en was het ook beu van in mijnen droom al die miserie te moeten zien.
-Dag ventje!! Riep ik
Het ventje keek ons verbaast aan met grote ogen gelijk de schildpad naast mij.
-K .k ku..kunnen ju..jullie praten???
-Ja ventje, ik ben chauffeurke en dat is mijn schildpad waar ik momenteel onderdak gekregen heb.
En wie ben jij ventje, en waar zijn je ouders???
Het ventje keek ons triestig aan, en zijn ogen werden vochtig!
-Ik ben een gewoon ventje,mijn ouders zijn naar den oorlog gegaan en zijn nog steeds niet terug.Ik woon hier ondertussen in het vervallen krot .snik te wachten tot ze terug zijn ..snik .
Ik keek naar de schildpad, en de schildpad keek naar mij.
We wisten dat zijn ouders nog heeeeeeel lang zouden wegblijven,
Ondertussen waren we in onzen droom in de winter beland, en zagen we het ventje al bibberend met flarden van kleren aan zijn lijf, terwijl wij daar warm onder ons schild zaten.
De feestdagen kwamen er aan, en het ventje staarde dagen lang door het raam op zoek naar
Ik riep naar het ventje, want er schoot mij plots een idee te binnen.
-Ventje, draag ons naar het dorp en roep naar de mensen dat ge een sprekende schildpad hebt!
Het ventje keek ons aan, maar nam ons onder zijnen arm en begaf zich naar het dorp al roepen.
-Ik heb een sprekende schildpad!!
Mensen komt kijken ik heb een sprekende schildpad!
In dienen tijd kon ge op den brandstapel belanden als het niet waar was, of wreed veel geld verdienen als het wel waar wasJ))
De mensen stroomden toe op het marktplein, en keken verbaast naar het ventje met de schildpad.
-Awel leugenaar!! Laat uw schildpad eens spreken!!
De schildpad stak hare kop naar buiten, en ik leende haar mijn stem.
-Dag mensen allemaal!
Hoe gaat dat hier nog met u???
Ge bekijkt mij, precies of ge hebt samson gezien, maar ik ben een schildpad hé!
De mensen keken met grote ogen, en sommigen vielen zelfs op hun knieën.
-Toe schildpad, zeg nog ne keer iets!!
-Als ge mij nog iets wilt horen zeggen, gaat ge ne cent moeten gooien in het ventje zijn klak zenne.
Het ventje legde zijn klak op de grond, en de middeleeuws Euros vlogen in het rond. Ik vertelde daar ondertussen een verhaaltje dat ik uit mijnen duim gezogen had, en het volk kwam ondertussen van einde en ver.
Toen de avond was gevallen keerden we terug naar het vervallen krot.
Het ventje zette ons naast zijn gevulde klak.
-Kijk ventje, je hebt genoeg geld om een mooie kerst door te brengen. Ge koopt u nen middeleeuwse kerstboom, met ne middeleeuwse kerstal. En ge brengt een zalige middeleeuwse kerstmis door.
Het ventje keek ons aan, maar zijn ogen waren nog steeds vochtig.
-Het is waar, ik kan nu alles kopen!
Maar daarmee heb ik mijn ouders niet terug, en zit ik hier met de feestdagen alleen.
Ik moest even slikken om een krop door mijn keel te krijgen, en zelfs de schildpad die zat gespannen in haar eigen huis.
Op dat moment wordt er op de deur van het varvallen krot geklopt!
Aan de deur stond een koets met een gezant van de koning.
-Ik heb gehoord dat ge een sprekende schildpad hebt!
Sprak de Heer tot het ventje.
-Ja meneer
-De koning heeft uw ouders in het kasteel opgesloten om voor hem te werken omdat ze den oorlog verloren hebben.
Maar als ge mij die sprekende schildpad geeft, laten we uw ouders vrij.
Het ventje keek in onze richting, en ik knikte.
Het ventje nam ons van de tafel, en gaf ons aan de afgevaardigde van de koning.
Het ventje zat met de feestdagen met zijn ouders bij de kerstboom, en was van de armoede verlost.
Ik was ondertussen als schildpad bevorderd tot chauffeur van de regering.
Af en toe wordt ik wakker uit mijn droom, maar heel vaak zit ik nog achter het stuur, terwijl de middeleeuwen ondertussen al heeeeeeeeel ver achter ons liggen.
Maar of het nu een droom is of niet, vaak denk ik nog aan het ventje en aan mijn schildpad.
En dat is vaak in een droom, omdat je daar zoveel kunt verwezenlijken!
Ik wens ieder van u dan ook nog vele mooie dromen die in moeilijke tijden de realiteit overwinnen.
Toen den ooievaar mij bij mijn ouders tussen de bloemkolen gesmeten had,was ik nog zo slecht niet gevallen ))). Ge groeit en ge groeit,en na ne zekere tijd stelt iedereen zich de vraag hoelang ge onder het ouderlijk dak gaat blijven wonen!
-Chauffeurke sta ne keer op,ge zijt nu al 10j en ge kunt toch al alleen den trap afkomen en uw boterhammen klaarmaken hé!! -Snurk.....ronk.....slaap....snurk....ronk.... -Chauffeeeeeeeeeeeeeeuuuuuuuuuuuurke!!!!!!!!!! -Euh.....watte.....snurk.....wa gebeurt er???? -Dat ge moet opstaan kieken t'is tijd!!En maakt uw boterhammen klaar,want uw ma staat in de winkel! -Ppfffffffffffff........jawadde als ze mij hier zo elke dag gaan wakker schudden,ga ik hier rap den hof af zijn zenne!! -Chauffeurke neem uw boekentas en ga naar school,ge zijt weer al een half uur te laat! -PPfffffff........ja zeg!!! -Ja wie??? -Euh.......ja pa. -Jamaar t'is precies weer tegen uw goesting???Als het u ni aanstaat kunt ge op een ander gaan wonen zenne!!
Toen ik bijna 15j was legde ik de schoolboeken neer!! Mijn studies waren failliet,en ik was slim genoeg om de werkvloer op te stappen ))
-Pa vanaf volgende week (t'was op ne vrijdag) ga ik nimeer naar school! -Wablief???????? -Awel dat ik nimeer naar school ga!!! -Ik zal u hier ne keer ne patat op uw oor geven ,dat ge tot in t'school zult rollen kieken!!! -Jamaar.....pa ik ken bijna alles,en de meester vroeg ook al waarom ik nog naar school kom! -Awel als t'zo zit,en meneerke wil gaan werken die kunt ge zien dat ge maandag werk hebt of ge zet hier geene voet meer binnen!!!
Mijn moeder had in de winkel aan iedereen gevraagd of ze geen halve gast nodig hadden,en de maandag mocht ik als ganse gast beginnen ))) Toen ik 19j was,kreeg ik mijn eerste echte lief!!
-Zeg chauffeurke,hoe komt dat da gij s'avonds zo laat thuiskomt??? -Awel pa omdat ik met een lief zit hé!!! -Wablief????? -Awel dat ik kennis heb hé!! -Kennis???Ge weet nog ni wat kennis is dommerik en ge komt hier over een lief klappen! -Jamaar pa....t'is een schoon zenne en nog bijna ni gebruikt!! -Schoon of ni schoon,werken moet ge doen inplaats van uwen tijd te verspelen met iet waar ge geen verstand van hebt!! -Jamaar pa.....ik zie haar graag zenne!! -Ha ja??? awel ga er dan maar bij wonen!!!!
Een jaar later was het van dadde ))))
-Pa !!!! Ik ga trouwen!!! -Wablief????? -Dat ik ga trouwen! En ge moet ne keer naar uw oren laten kijken want gij hoort echt ni goe zenne. -Ik zal u ne keer ne patat op uw oor geven dat ge direkt zult getrouwd zijn dommerik!!! -Jamaar pa ge zijt uitgenodigd zenne!! -Uitgenodigd???Ge zijt nog groen achter uw oren en ge klapt van trouwen! Awel ga er dan maar rap bij wonen ook!!
Den dag van den trouw,was ook den dag dat ik het huis verliet!
-Chauffeurke ge zegt niveel!! -Nee pa...ik....ik -T'zal wel lukken jongen! -Ja pa......het doet zo raar dat ik hier morgen nimeer zal wonen. -De deur staat altijd open jongen!! -Danke pa. -Chauffeurke maak u nu maar klaar want straks gaat ge zoals in t'school weer een half uur telaat zijn. -Ja pa.....maar ik ben ni echt meer gehaast.
We keken elkaar aan,en terwijl ik jaren had moeten horen dat ik het huis zou moeten verlaten om elk geschil dat we hadden,wist ik nu maar al tegoed dat hij het nooit meende. We gingen uit elkaar,en geen van ons beiden stond echt te springen om de deur achter ons toe te doen.
-Chauffeurke veel geluk en wees verstandig!! En kom af en toe uw moeder eens bezoeken.
Dit laatste zei hij omdat hij mij dan ook zou terugzien.
Een paar jaar later stond ik terug voor zijn deur,en hij liet mij binnen zonder een vraag of een woord!
Vader en moeder bedankt voor de deur die steeds open stond!!!
Toen ik 1m70 groot was,besloot ik het huis te verlaten! Den ouderdom speelde op diene moment geen grote rol,want op 20 jarige leeftijd is men al twee jaar volwassen en weet men toch alles beter hé ))) Dus ik maar met mijn lege valiezen en een volle madam het huis verlaten ) Nog een sjance dat mijn ouders da weekend wat boodschappen hadden gedaan,en dat ze een paar kasten en stoelen en een bed en ne frigo en nen volle diepvriezer tussen hun boodschappen hadden om ons mee te geven! Ja ze hadden mij gezegd dat ge van water en liefde kon leven,en dus was ik achter al dienen brol die ne mens echt nodig heeft vergeten te gaan hé ). 9 Maanden later was mijn madam leeg,en stond ons huis vol ))) Ja da kan rap veranderen hé )) Just bij mij veranderde niks!! Toen we zijn gescheiden,ben ik met dezelfde lege valiezen als dat ik gekomen was,terug naar mijn moeke getrokken.
De jaren gingen voorbij,en mijn 30j stond voor de deur!! Of beter gezegd,ik stond weer voor de deur van mijn moeke!! Ik was toen 1m73 en was drie cm gegroeid. Het verstand was blijkbaar nog steeds hetzelfde,en ook was het nog steeds dezelfde deur die voor mij open stond!!
Toen ik 40j was,duwde ik de deur bij mijn moeke terug open,op het moment dat zij mij voor altijd verliet. Ik stond daar weer met mijn lege valiezen,maar ik kon ze nu vullen met verdriet. Maar dat zou mijn moeke zeker niet gewild hebben,en ik ruilde het verdriet voor wa meer verstand! ppfffffff ze hadden mij altijd gezegd dat het verstand niet voor de jaren kwam,maar dat ik daarvoor tot 40j moest wachten,dat hadden ze mij nu toch ook kunnen zeggen hé!
Toen ik 45j ben geworden,zat ik alleen met de foto van mijn moeke op de schouw. Ik had precies nog wa meer zagemeel omgeruild voor een beetje verstand,want ik had ook leren nadenken door omstandigheden. De afwezigheid van mijn moeder had mij geleerd dat ik nu een deur geworden was voor mijn vader en voor mijn kinderen. De deur waar je naar binnen gaat in een hart! De deur waar je gaat bellen voor een woord. De deur die je de steun en de doorzetting geeft in het leven!
Op een dag droomde ik!! Ik droomde dat ik niet meer wist hoe oud ik was!! Het moest tussen de 45j en de 99j geweest zijn. Ik droomde dat ik ginder boven bij mijn moeke ging aankloppen,en dat er daar ééne de deur kwam opendoen. Da was de portier aan de hemelpoort waar we hier zoveel over praten. Vermits het nen droom was,en ik nog niet dood was,mocht ik maar just ne keer kijken om waarde aan mijnen droom te geven. Maar binnen mocht ik nog niet. Ik zag mijn moeke zitten,en Rogéke en .....en...... Allee teveel volk om op te noemen!!
Toen ik ben ontwaakt lag ik in mijn bed naar het plafond te staren en liet ik mijn slaperig verstand eens werken. Ik dacht aan de deur van het leven en mijn moeke die ze kwam openen. Maar ik dacht ook aan al die mensen die het geluk niet hadden om ooit zo'n deur te vinden. Ik dacht aan mijn kinderen,en ik die de deur voor ze opende. Maar ik dacht ook aan al die kinderen die nooit het geluk hadden van zo'n deur te vinden. Ik dacht aan al die mensen die op een dag aan een deur staan te kloppen,maar die voor een gesloten deur staan! In feite had ik van mijnen droom weer iets geleerd!! Mijn moeke stond tijdens haar leven ook vaak voor een gesloten deur.
In feite is er maar één deur die altijd open gaat!! Maar deze kan men niet openen tijdens het leven,en men is niet gehaast om er te gaan kloppen omdat men niet weet wat er zich achter bevindt )))
Tijd is in feite onzichtbaar!!! Ge kunt den tijd aflezen op uwe wekker en op de kerktoren,maar dat noemen ze het uur! En de tijd is veel algemener dan het uur. De tijd is niet alleen onzichtbaar,ge kunt hem ook niet voelen!! Hoewel ne mens af en toe zegt,"met den tijd voel ik mij ouder worden"! Tijd is overal!! Naast ons ,onder ons,maar meer achter ons dan voor ons!!! Tijd kunt ge niet stoppen!! Den tijd gaat zo snel dat hij rapper is dan gij! Ja we zullen allang gestopt zijn met achter den tijd te lopen,dat den tijd nog steeds verder zal gaan! Soms wordt den tijd ingedeeld!! Er is nen tijd voor dit en er is nen tijd voor dat!! En soms proberen we voor ons in den tijd te kijken,zonder echt den tijd te zien! Achter ons is het iets makkelijker!! Daar wordt de tijd nostalgie omdat hij vervlogen is! Maar in feite is het tijd, om nu de tijd te nemen om van de tijd die nu bezig is te genieten. In feite gaat de tijd zo snel, dat wat ik juist geschreven heb, en wat jullie lezen ook al vervlogen tijd is. Ja, de tijd is niet te stoppen, de tijd vliegt voorbij. We moeten de tijd niet inhalen, maar zien dat we nog tijd hebben om de tijd van morgen te beleven. En stopt de tijd voor mij, dan weet ik dat de tijd voor een ander verder gaat. In feite is de tijd een tijd die tijdloos is, maar waar de mens met tijdgebrek door het tijdperk stapt. We vullen de tijd op met een tijdverdrijf die soms eerder een tijdsverlies is. De tijdwijzer draait verder,en tijdens die tijd gaan we soms op zoek naar raad in bepaalde tijdschriften. Maar daar lezen we, dat hoe meer we in de tijd vorderen, hoe meer we op een tijdbom leven. Hoewel we vandaag allemaal in dezelfde tijd leven, is er voor sommigen wegens leeftijd een tijdsverchil. Het komt er dan op aan om ieder van ons geen tijd te verliezen, en door het leven te gaan zonder teveel tijdsverspilling. Ja, nu is het echt tijd om onze tijd te nemen, om na te denken wat we met de tijd van nu gaan doen die ondertussen ook al verleden tijd is )
Ja waar is den tijd??? Awel achter ons zeker!! Hoewel er ook nog nen tijd voor ons ligt,maar dat we daar ni just den exacte tijd van kennen!! Ja waar is den tijd dat ik nen tutter in mijne mond stak om na te denken!! Waar is dienen tijd dat mijn moeke mijn boterhammen smeerde,en waar ze mijn schoenen dicht deed! Waar is den tijd dat ik een paar lappen op mijn kop kreeg om mij op het rechte pad te houden?? Waar is den tijd dat ik dienen eersten dag zo goed geleerd had in t'school! Waar is dienen tijd dat ik achter mijne bompa in t'café moest,en dat ik telkens een stuk chocolat kreeg! Waar is diene tijd dat ik als misdienaar bijna heilig verklaard werd?? Ja waar zijn al die tijden naartoe??? Moesten we ze op deze dag nog beleven,dan zouden we ons die vraag niet stellen hé!!! Maar t'is omdat we dienen tijd laten gaan hebben,en hem bewust achter ons gelaten voor één of ander reden! Misschien omdat we uit de tijd uitgegroeid zijn en ook niet anders kunnen dan hem los te laten!! Ja ge kunt toch niet tot uw 25 de borst nemen hé!! -Euh......hoewel da nu just een slecht voorbeeld is ))))) Ik bedoel dat ge niet tot uw 25 met nen tutter kunt rondlopen om na te denken hé! Er zijn momenten die ons verlaten,en dan als nostalgie achterblijven. Maar als we ons de vraag stellen,is het dat we er nog aan terugdenken! Vaak hebben we het over die mooie tijd van toen! Wel ik kan deze mensen maar bijtreden,want ik vond dat ook een fantastische tijd!! Ik zie mijn kousen nog roken tegen de leuvense stoof! Ik zie nog dienen boer achter mij zitten omdat ik aan zijn pruimen zat,terwijl we thuis zelf nen boom staan hadden. Ik zie mijn grootmoeder nog aan haar naaimachien zitten om weer een gat in mijn broek te stoppen. Toen ik bij tante Marie ging,moest ik altijd iets doen om te lachen,en dan kreeg ik ne cent om mij nen boek van Jommeke te gaan kopen! Ik zie mij nog zitten op de pikdorser om wa in de weg te lopen van die da serieus aan het werk waren! Ik zie......ik zie........ Ik zie niks meer,want ik ben verplicht met een traan achter mij te kijken naar zaken die nooit meer terugkomen!!!!!
Ik stond 's morgens op zonder wekker omdat mijn mémé mij wat langer liet slapen,dan al deze die al zeer vroeg naar het werk vertrokken waren! Ja het was vaak met de fiets,en het duurde wat langer eer men op het werk was. Toen ik mijn oogskes open deed keek ik door het raam om te kijken of mijnen bal nog in den hof lag,of dat mijn zelfgemaakt soldatenkamp nog altijd rechtstond! Als ik wat te lang boven bleef hoorde ik de stem van mijn mémé of van mijnen bompa!! mémé- chauffeurke zijt ge al wakker??? bompa- vaneigens is hij al wakker,ik heb de planché al horen kraken!! Allee haast u dat ge beneden zijt!! Ik dan met zakken onder mij ogen dienen trap af naar de keuken waar het altijd naar koffie rook,en waar de hesp in een handdoek aan het plafond hing! mémé- Maar chauffeurke ge zijt weer ni gewassen!!! bompa- allee haast u naar de pomp en was ne keer u gezicht want ge zijt gisteren zeker zo in uw bedde gekropen!! ppfffffffffffff weeral mijn gezicht wassen,en dat terwijl het mijn voeten zijn die zwart zagen!! mémé- chauffeurke ik heb vandaag een werkske voor u!!!Ge moet in de lochtink (groententuin) boontjes plukken!! bompa- en als ge daar gedaan hebt die komt ge naar de schrijnwerkerij,en neemt ge uw ijzeren kanneke om bij boer" te nuses" achter botermelk te gaan!!! ppffffffffffff jawadde azo een werk dat ik weer heb!!!En wa gaat gijlen dan doen misschien?? bompa- als ik u nog hoor,u een paar lappen verkopen!! Ik ging dan maar boontjes trekken,dat ik zo vlug mogelijk bij boer "te nuses" kon gaan,want daar hadden ze de beste botermelk!! Mijnen bompa zei altijd dat da van zijn zuur koeien kwam!! Ik ging tevoet naar de schrijnwerkerij waar mijnen bompa werkte achter ne cent en dat ijzer kanneke!! bompa- hier zie chauffeurke,en haast u wa hé!! chauffeurke- ja ja bompa!! Ikke dan op mijn dooie gemak door het veld al de natuur te bewonderen!! Ik zag daar af en toe ne krekel springen,en diene pakte ik dan mee in da kanneke!! Ge kon hem zo schoon tegen diene ijzeren wand horen springen! Als ik ne nest mieren tegen kwam stak ik dat ook in da kanneke,want als ge dan een mier uit ne andere nest daarbij stak,was dat telkens een wreed gevecht!! Just voor ik de boerderij opwandelde kapte ik al mijn gevangen beesten weer op de grond! Boerin- ha wie we daar hebben chauffeurke!!!Is't voor botermelk??? chauffeurke- ja,en goe vol doen heeft mijnen bompa gezegd!!! Da was wel geen waar,maar zo had ik wa meer om onderweg al wa te drinken!! boerin- euh......chauffeurke moet da kanneke nog uitgespoeld worden??? chauffeurke- euh.....nee nee,z'is verleden week al ne keer uitgespoeld!! Ikke dan tot buiten de boerdrij en daar da deksel afgedaan en ne keer ne ferme slok genomen,dat via diene brede rand de botermelk tot in mijne nek liep!! Ha waar is dienen tijd,ik zie het nog zo gebeuren!!!!! De boerderij staat er nog steeds!!! En ook de velden liggen er nog steeds vreedzaam en rustig bij! Het zou gisteren kunnen geweest zijn! Maar ja!!! De hoofdpersonages zijn verdwenen!! Bompa en mémé hebben ons voor eeuwig verlaten ,en ook de boerin is er niet meer om het kanneke te vullen! Het huis ruikt niet meer naar koffie,en ook de hesp aan het plafond is verdwenen!! Het is jammer dat het decor blijft,maar dat de acteurs verdwijnen!!
Ik ben just terug van mijn boodschappen te doen. Awel nu ben ik ne keer diep teleurgesteld zie!!
Terwijl ik daar met mijne plastieken zak met witloof en champignons loop, zie ik daar aan ne winkel een pak volk staan waar ge ni kon over kijken.
Ikke daar direct naartoe omdat ik dacht dat er weer iets voor niks te rapen viel. Toen ik daar in de rij stond, vroeg ik aan die madam voor mij wat de bedoeling was.
De die zegt mij dat het de Sint is die op bezoek is in de winkel.
Awel merci, da wil ook lukken! Deze morgen had ik er nog naar geschreven, en hij had mij geantwoord in de mailgroep. En nu stond den diene hier al in de winkel.
Wij waren in den tijd twee dagen onderweg om naar Spanje te rijden, en de Sint den diene staat hier zo rap als euh .als Telenet héJ))
Ik ben dus in de rij blijven aanschuiven om de Sint persoonlijk te spreken hé!
Al die klein mannen die stonden daar met hun ma of hunne pa aan hun hand, maar dat is gewoon uit schrik hé! Jawadde zeg, ik ben daar alleen staan aanschuiven hoor. Ik zie mij daar al staan met mijne pa aan mijn hand.
Terwijl iedereen mij daar uit jaloezie stond aan te gapen omdat ik een paar maten groter was als diene gemiddelde kleine, was ik al goed opgeschoten.
Ik zag in de verte de Sint al zitten op zijnen troon, met naast hem een paar zwarte pieten.
Elke snotter mocht op zijne schoot gaan zitten, en kreeg dan wat snoep en een geschenkje.
Toen de laatste kleine op zijne schoot kroop, toverde ik mijn braafste gezicht tussen mijn voorhoofd en mijn kin en zette mijne schoonste smile op.
Toen het aan mij was, stapte ik diene trap op en zette mij op de Sint zijne schoot.
Jawadde zeg dat had ge daar moeten zien!
Diene zwarte piet, den diene trekt daar aan mijn oor, precies of ik was een gans jaar stout geweest.
-Awel grote loebas, wa zijn dat voor manieren u hier op de Sint zijne schoot komen zetten.
-Zeg stukske schoenblink, ik mag op de Sint zijne schoot zitten want ik heb er deze morgen nog mee geschreven op de mailgroep.
-Ge hebt gij just niks, en ge gaat u haasten dat ge van de Sint zijne schoot zijt.
-Zeg manneke, als mijn spieren hier uit mijn mouw gaan rollen gaat ge direct wa bleker zien zenne.
Den diene pakt mij daar bij mijnen arm zeg, en trekt mij met ne snok naar voor.
Maar ik had nog just de reflex om mij bij de Sint aan zijne heiligen baard vast te houden.
Awel ge gaat mij ni geloven hé!!
Ik lag daar op de grond met ne witten baard en een witte peruk in mijn handen.
Da waren daar potverdekke twee valse pieten en ne valse Sint!!
Terwijl ik diene ene piet daar ne klop met mijn witloof gaf, was diene valse Sint al uitgeschoven op mijn champignons.
Ikke ondertussen staan roepen dat het valschaards waren die hier op den troon zaten.
Ineens komt diene directeur daar af, en ge gaat mij ni geloven hé.
Den diene laat mij daar buiten zetten, en laat die valse Sint en pieten daar toch wel verder doen zekers.
Diene zat potverdekke zelf in da complot!!
Maar dan kennen ze chauffeurke nog ni goed zenne!
Da zal waarschijnlijk die bende geweest zijn, die met mijn raap mijne wortel en met mijne schoen de pist in was.
Ja ze zeggen dat ze Sinterklaas zijn, komen langs uwen open haard binnen, en ondertussen zijn ze met uw gerief weg hé.
Ik daar op diene parking op zoek geweest naar diene Valse Sint zijn paard. Het stond bijna aan den ingang te knabbelen op één van mijn rapen.
Ikke daar ne keer ne goeien duw gegeven aan da paard, zodat de siréne van da paard zijn alarm afging.
Twee minuten later kwam diene piet naar buiten gelopen, om da alarm af te zetten hé!
Awel tis daar dat ik hem pootje gelapt heb,en dat ik rap zijn schoenen heb uitgetrokken om de mijne te vervangen die hij mee genomen had hé.
Nu heb ik thuis wel twee blinkende schoenen, maar ik ben toch wreed teleurgesteld zenne.
Ja vooral omdat de grote bazen uit geldgewin zo ne valse Sint op den troon zetten om hunnen omzet te doen stijgen, in plaats van op den echte Sint te wachten.
Als ik nu ééne in de straat tegen het lijf loop zal ik het vlug weten.
Den echte Sint ziet ge niet in de straat, want den die loopt maar just op de daken.
Dus wie op straat ne Sint ziet, trek dan maar ne keer goed aan zijnen baard met de groetjes van chauffeurke.
En ge zult wel zien dat het ne valse isJ)))))
Groetjes chauffeurke
Ps
Euh als ge diene tekst door kinderen laat lezen, ga dan misschien mee als ze de straat opgaan héJ))))))))
Toen ik daarnet boodschappen ging doen,viel mijn mond open van verbazing! Ik stap de gazettewinkel binnen,en wie staat er daar karamellen uit te delen!!!!! Just,de Sint! Ik direkt de ganse rij klein mannen voorbij gestoken,om zeker te zijn dat hij nog iet voor mij zou hebben. Zwarte piet keek mij eens diep in de ogen,en vroeg of ik niet wat groot was om nog snoep te krijgen. "Ba nee gij,waarom zou ik te groot zijn"??? Kom kom riep de Sint,geef chauffeurke wat lekkers.Zwarte piet ging in zijne zak en nam een handvol snoep,die al evenvlug in mijne vestzak verdween. Met een diepe buiging nam ik afscheid van de sint. Ik liep naar buiten,en iets verder liep in het grootwarenhuis binnen. Mijne mond viel voor de tweede maal open!!!! Stond er hier toch ook wel ne Sint voor mij zekers!! Ik weer die rij snotapen voorbij gestoken,en weer mijn hand uitgestoken. Maar diene zwarte piet was bijlange zo vriendelijk niet als diene in de gazettewinkel!!! Hela gij daar!!! Riep hij. Ga eens vannachter in de rij staan!! En wat komt gij hier feitelijk doen,gij zijt toch veel te groot om nog iets van de sint te krijgen! Hela zwarte gierigaard,waarom zou ik te groot zijn met mijn 1m73. Diene zwarte nam mij bij mijnen arm en sleurde mij naar buiten. Amai ik dacht echt dat hij mij in zijne zak zou gestoken hebben,en mij van de roede gegeven. Zeg manneke ik ben wel braaf geweest hé,ge moogt het aan alle senioren vragen. Maar diene bleef maar sleuren en trekken! -Braaf braaf???haast u dat ge buiten zijt,en dat ik u nooit meer zie. -Zeg manneken t'is niet omdat ge voor de Sint moogt werken dat ge zo nen toon moet opzetten hé. Terwijl we daar aan het trekken en aan het sleuren waren,valt hij toch wel met zijne zwarte smikkel op mijn witte Milet vest. Ik kijk naar mijn vest,en daar waar hij opgevallen was,een heel zwarte plek!!! Potverdekke,da was geenen echte zwarte!! Maar waarschijnlijk ne zwarte,die in het zwart voor zwarte piet kwam spelen. Ik heb hem daar ne keer ne goeie stamp tegen zijn geschilderd scheenbeen gegeven,en een lap op zijn zo gezegd zwart oor. Toen ik gedaan had zagen mijn handen en schoenen zwart,precies of ik had mijne schoorsteen gekuist. Ne mens kan nu toch in niemand meer vertrouwen hebben hé!! Toen ik wist dat dit ne valse zwarte piet was,ben ik weer naar binnen gelopen want diene Sint zag er ook al niet te echt uit. Gans uitgedost gelijk de Sint,maar met basket-sloefkes aan. Ik al fluitend,en al doende of er niks aan de hand was naast hem gaan staan. En plots trok ik aan zijnen baard!! Awel ge gaat mij niet geloven,maar t'was ook ne valsen. Ik dan rap weer naar de gazettewinkel gelopen om dat tegen den echte Sint te vertellen,maar ik was te laat. Hij was juist vertrokken.Awel dat vind ik nu spijtig zie. Zo de kinderkes bedotten,maar ik ga nen brief schrijven naar spanje,om aan den echte Sint te vertellen wat er hier allemaal achter zijne rug gebeurd. En als hij zal weten dat ik dat ontdekt heb,zal ik volgend jaar nog meer krijgen. Maar dus mailerkes ge zijt verwittigd hé.Weet dat er ook valse sinten zijn. Hoe ge dat kunt zien???? Awel de zwarte piet spreekt met een geraardsbergs dialect,en zijn zwart gaat af. En de Sint zijnen baard is vals,en hij loopt op basket-sloefkes. Groetjes chauffeurke ps Ne mens komt toch nogal wa tegen hé. )))))
Het was zo één van die dagen, waar ik geen post of geen mails gekregen had. Maar ook geen telefoontje, of zelfs geen menselijk contact. Ik verzonk in mijn fantasie, en dwaalde af in mijn dromen. Moederziel alleen en zonder woorden dreef ik af op de oceaan van mijn dromen, om aan te spoelen op een onbewoond eiland.
Ik strande met mijn knal rode gummiboot op een wit strand. De kleuren staken fel tegen elkaar af. De rode boot op een achtergrond van witte golven. Witte golven die de grens waren geworden tussen mij en de bewoonde wereld. Ik liep blootvoets over het strand, waarvan de zandkorrels tussen mijn tenen kropen. Om de zoveel stappen riep ik uit volle borst om te zien of ik antwoord zou krijgen. Hoewel het mij ook enige angst bij bracht omdat ik niet wist wie er zou antwoorden. Na lang stappen, was achter mij de boot uit het zicht verdwenen, en kwam ik tussen de bomen terecht die schuin over het strand helden. Het was een prachtig eiland, maar o zo stil. Ja, ik was de stilte niet gewoon. Dagelijks kreeg ik honderden mailtjes te verwerken, en plots niets meer. Buiten het geruis van de aanspoelende golven was er niets te horen. De bladeren hingen als vellen papier aan de takken, waar de nerven als onbeschreven regels te zien waren. Daar waar ik dagelijks honderden woorden verwerkte tot tekst of verhaal om naar de buitenwereld te sturen, was er hier geen letter te zien. De dagen gingen voorbij, en elke dag zat ik op het witte strand voor mij te staren naar de oceaan van mijn fantasie. Af en toe schreef ik een woord in het zand met een takje die als pen moest dienen. Maar de golven gomden de woorden weg, en woordeloos bleef ik achter. Ppfffffffff ne mens hoort daar veel verhalen over, maar dat is nog geene zever zenne, zo op een onbewoond eiland zitten. Het enige contact die ik had, waren de woorden die ik tegen mezelf sprak. Elke dag maakte ik een wandeling, en elke dag stapte ik een beetje verder. Op een dag vond ik een fles die half onder het zand zat. Het was een fles zonder etiket, en zonder stopsel. Waarschijnlijk was ze ergens overboord gegooid van één of ander schip, en zo haar weg gevonden naar het eiland waar ik nu al dagen mailloos verbleef. Hoewel men met mails geen woorden spreekt, maar schrijft, is het onvoorstelbaar hoe stil en eenzaam het kan zijn zonder woorden van de buitenwereld. Ik nam de fles die mijn enig aandenken was aan de buitenwereld. En dag na dag nam ik de fles mee op mijn wandelingen. Tot op een dag dat ik een boom zag met helder en donker groene bladeren. Die bladeren deden mij denken aan de homepage van seniorennet. Het waren precies dezelfde kleuren.
-Kijk fles, dat is precies een seniorennetboom.
Maar buiten de wind die door de hals van de fles blies kreeg ik geen antwoord. Ik trok een paar bladeren van de boom, en maakte groene letters. Ik stopte ze in de fles en sloot de hals met een stuk tak. Ik stapte tot aan mijn knieën in het water, en smeet de fles zo hard ik kon in de richting van de horizon. Dagen gingen voorbij, en op een dag zag ik honderden flessen in het water die naar het eiland dreven. Waarschijnlijk zou één of ander vrachtschip zijn lading verloren hebben. Ik keek hoe de flessen nader en nader kwamen. Toen ze op zwemafstand waren dook ik in het water en haalde fles na fles op het droge. Ze waren niet doorzichtbaar, en ik was verplicht van elke fles te openen om te zien wat er inzat. In de eerste fles zat een mailtje! Een doodgewoon mailtje met goedemorgen er op. Het was een mailtje zoals B.I.T.C.H er elke dag stuurde. Het is niet te geloven hoeveel deugd zo een goedemorgen op papier kan doen. Ik opende fles na fles, en in elke fles zat een mail. De quote van de nacht van Charlotte. Een fles die vol kennis zat van Trema. Een smalle fles van de slanke lijners. Een roze fles met leuke verhaaltjes van ons Yitse. Enz.....enz.....ja, ik was terug verbonden met de mailgroepen. Het was dan ook tijd om terug te reizen van fantasie naar realiteit. Gewoon mijn boot instappen en varen tot aan de kade van seniorennet en zijn mailhaven. Een woordeloze tijd lag achter mij, en het was tijd om terug in mijn pen te kruipen om de woorden te versturen naar de buitenwereld. Woorden en teksten die het strand van mijn eiland verlaten om in de bewoonde wereld op zoek te gaan naar de mens die ze wil lezen.
Men ziet ze niet veel meer, de velden met klaprozen. Vroeger stonden ze tussen het goudgele koren, maar vandaag wordt er zodanig gesproeid dat ze bijna uit alle velden verdwenen zijn. Maar in Deftinge licht er toch nog zo een veld waar de tijd is blijven stilstaan, en waar de klaprozen klappen. Van in de verte kon men het contrast zien van de mooie kleuren, en het veld trok de mens aan. Maar het is maar in je fantasie dat je de klaprozen echt kan horen klappen (praten). Ik was in feite op zoek naar foto's en beeldmateriaal voor mijn blog, toen ik langs het klaprozenveld kwam.
-Dag chauffeurke! -Euh.......dag.
Ik keek rond mij maar zag niemand in het veld staan die mij kon goeiedag zeggen. Ik dacht eerst dat er iemand zich in het veld verstopt had en mij een poets wou bakken. Maar na enige tijd hoorde ik honderden stemmetjes.
-Dag chauffeurke, dag, goeiedag, dag, hello......... -Euh......zeg manneke ge moet u niet wegsteken ik heb u euh.......gezien hoor. -Ha hahahahahahaha chauffeurke, ge hebt nog niks gezien want er is helemaal niemand weggestoken. -Euh.....ha nee?? Tegen wie ben ik hier dan aan het klappen?? -Wat staat er nu in een veld dat kan klappen chauffeurke? -Euh......ik zou het niet weten! -Awel wij de klaprozen hé!! -Hoe......kunt gijle klappen??? -Ge hoort ons toch.
Ik keek rond mij en hoorde de stemmen telkens de wind de blaadjes van de klaprozen deed bewegen als de lippen van een mens. Amai dat had ik nog nooit gezien! Ja, 't is maar juist in Deftinge dat er weer zo'n veld ligt hé )).
-Euh.....awel dat is de eerste keer dat ik klaprozen hoor klappen zie! -Ja chauffeurke, ge hebt gij ook nog niet veel meegemaakt hé. -Jamaar,......als jullie kunnen klappen, dan had ik dat toch moeten geleerd hebben in 't school? -Chauffeurke......ik peis dat ge in 't school al geene straffe waart, en de keren dat ge naar de school ging, zal waarschijnlijk niet voor de les natuurkunde geweest zijn. -Euh......nee ge hebt gelijk, natuurkunde was niet mijn sterkste vak, en diene meester kon mij ook niet goed verdragen,hoewel we daarin overeen kwamen want het was wederzijds. -In feite leert ge zoveel in 't school, maar het brengt ne mens soms veel verder van de natuur dan goed is. -Ja, diene meester had mij toch kunnen vertellen dat klaprozen kunnen klappen hé, dan was ik al veel vroeger komen een klapke doen. -Chauffeurke, we klappen alleen maar in uw fantasie, en dat kan de meester u toch niet leren of geven.
Ik keek over het koren en zag de klaprozen dansen en zingen op het ritme van de wind. Het was een prachtig schouwspel. De zon zette haar stralen als spots op het veld, en als enig publiek genoot ik van dat klaprozenveld. De graanhalmen deden af en toe een wave met de hulp van de wind. Ik vond het zo prachtig dat ik een paar klaprozen wou meenemen om thuis in een vaas te zetten in de veranda. De mensen zouden nogal opkijken, als ze daar met die klaprozen konden klappen. Ik bukte mij, en nam een klaproos bij haar fijne groene stengel, en trok ze uit de grond. Ik hield ze voor mijn gezicht en begon er tegen te klappen. Maar ineens liet ze haar blaadjes hangen,en de stem was verdwenen.
-Zeg chauffeurke wat steekt gij uit???? -Euh......awel ik ga hier een paar van jullie exemplaren meenemen naar huis om tegen te klappen hé. -Zeg manneke, wij kunnen maar alleen klappen als we in een veld staan. Als ge ons plukt verliezen we het leven en onze stem. -Oei e oei!
Ik heb ze dan maar laten staan, en als ooit iemand de klaprozen wil horen praten, dan zal hij moeten naar Deftinge komen. Maar misschien ligt er ergens bij jullie in de buurt ook nog zo een veld. Ga dan tussen de klaprozen staan, en luister naar wat de wind hun blaadjes laat vertellen. Maar pluk ze niet, want nooit zullen ze schoon staan dan in een open veld. Dat is nu éénmaal de sterkte van de natuur! De natuur kan je horen praten als je er respect voor hebt, want anders is hij dood!
De zee, niet meer of niet min. Geen meer, maar een oceaan te min. De zee wou meer en niet min. Bewoond door een zeemeermin was ze meer en niet min. Hoewel het meer zichzelf wou zijn het water ongezouten en rein. maar voor de zeemeermin te klein. Nog liever zou ze versteend zijn om te baden in een fontein. Pronken op een plein waar ze niet meer of min de zeemeermin kan zijn.
)))) 
