De hele maand augustus 1970 hebben mijn goede vriend Geert en ik gewerkt in de Colruyt van Elsene. Het was een warme zomermaand en het werk was zwaar want de rekken moesten altijd gevuld worden. Ik leerde er met een elektrische clark rijden. De job was goedbetaald en dat kwam goed van pas want vanaf september zou ik mijn hogere studies aanvatten, en die waren niet gratis!
Op 1-2-3 augustus 1970 werd in Aix-en-Provence in Frankrijk een progressief festival gehouden en onze bekendste Brusselse groep, de Wallace Collection, trad daar toen op! Op de affiche stonden o.a. Leonard Cohen, Johnny Winter, The Flock, Arthur Conley, Colosseum, Deep Purple, Family, Irrésistibles, Magma, Majority One, Mungo Jerry, Pete Brown & Piblokto, Rahda Krishna Temple, Rare Bird, Renaissance, Titanic, Triangle, en Wallace Collection (zie foto rechts).
In eerste instantie wordt het festival verboden door de burgemeester zogenaamd omwille van de brandveiligheid. De echte reden is dat de autoriteiten Mei ’68 en de tragedie van Altamont ’69 nog niet zijn vergeten en bang zijn voor rellen van het “langharig werkschuw tuig”! Na protesten wordt het festival verplaatst naar een locatie ver buiten de stad. Het aantal deelnemers heb ik niet kunnen achterhalen maar ik heb wel een filmpje op YouTube gevonden van de openingsact door Leonard Cohen, die op het einde van de maand ook in Wight van de partij was! Daarnaast ook de groep Rare Bird met hun origineel van ‘Sympathy’.
1970 Isle of Wight Festival
Het laatste en grootste Isle of Wight Festival uit de hippietijd was dat van 1970, gehouden van 26 tot 30 augustus in Afton Down. Er waren tussen 600.000 en 700.000 belangstellenden voor optredens van Redbone (woensdag), Tony Joe White (donderdag), Procol Harum (vrijdag), The Doors en The Who (zaterdag) en Jimi Hendrix en Joan Baez (zondag). Er was ook een groot aantal andere bands die optredens verzorgden, waarvan sommige later ook zouden uitgroeien tot wereldbekende groepen: Rosalie Sorrels, Kris Kristofferson, Kathy Smith, Supertramp, Black Widow, The Groundhogs, Fairfield Parlour, Lighthouse, Melanie, Chicago, Taste, Family, Cactus, Sly & the Family Stone, Free, Joni Mitchell, Ten Years After, Emerson, Lake & Palmer, Gilberto Gil, Miles Davis, Mungo Jerry, John Sebastian, Cat Mother, Moody Blues, Jethro Tull, Leonard Cohen, Richie Havens, Pentangle, Donovan en Tiny Tim. Dit festival verliep nogal chaotisch omdat veel festivalgangers geen kaartjes hadden en om toch binnen te komen de omheining vernielden ("gatecrashers"). De organisatie zag zich genoodzaakt om het festival dan maar tot een "free festival" uit te roepen, net zoals dat in 1969 bij het Woodstock festival gebeurde. Urbain Servranckx woonde het festival bij en hij zou enkele jaren later met zijn groep Anus stilaan bekend worden. Toen hij solo ging als “stand-up comedian” avant-la-lettre wijzigde hij zijn naam in Urbanus van Anus en was het hek van de dam! Eens bekend boven de Moerdijk werd zijn “familienaam” weggelaten want sommige noorderburen waren daardoor gechoqueerd…
Niettegenstaande mijn dagen goed gevuld waren kon ik ’s avonds en in het weekend toch naar de radio luisteren. En de meeste hits van toen werden ’s zaterdags ook gespeeld in De Reinaert.
Dit waren de hits van augustus 1970 in de Radio 2 Top 30:
- ‘Maybe Baby’ – Father’s Brown (Belgische groep uit het Gentse, dacht ik -Dirk van Gansbeke speelde drums bij Father's Brown, later bij Luna Twist en na de split in mijn groep, ~K13~, verduidelijkte Tom Thienpont op Facebook); - ‘Ride Captain Ride’ – Blues Image (Amerikaanse rockband uit Tampa);
- ‘Neanderthal Man’ – Hotlegs (Zeer leuke eendagsvlieg: op het hoesje stond te lezen: “Play it loud!”, wat mij altijd geïntrigreerd heeft. Wist ik toen veel dat de groep zou evolueren naar 10cc…);
- ‘Parlez-moi d’amour’ – Wallace Collection (bijzonder mooie cover uit de soundtrack van de film ‘La Maison’ met Michel Simon – Het oorspronkelijk lied van Lucienne Boyer uit 1930 kende ik via mijn moeder); - ‘Looking Out My Back Door’ – CCR (b-kant: ‘Long As I Can See The Light’);
- ‘Natural Sinner’ – Fair Weather (Welshe groep van Andy Fairweather Low, ex- Amen Corner - eendagsvlieg); - ‘Something’ – Shirley Bassey (met deze geweldige compositie van George Harrison bereikt de Welshe zangeres hier en daar de eerste plaats in de hitparade. De ex-Beatle beklaagde er zich over nooit een dankwoordje van haar ontvangen te hebben. Als overmaat van ramp zou Frank Sinatra het lied later ook coveren en hij beweerde toen dat het een geweldige compositie was van Lennon/McCartney!);
- ’25 or 6 to 4’ – Chicago (bijna niemand begreep die rare titel tot “Dr. Google” mij later leerde dat hij het volgende betekende: 25 of 26 to 4. Robert Lamm schreef dit liedje rond vijf- en zesentwintig minuten voor vier uur ’s nachts (3:34/3:35). Het intro van het nummer vertoont gelijkenis met een gitaarriff rond 2:26 van Jimmy Page uit Led Zeppelins versie van ‘Babe I'm Gonna Leave You’);
- ‘Spring Summer Winter And Fall’ – Aphrodite’s Child (de 4 seizoenen van Vangelis en niet van Vivaldi!); - ‘Tighter, Tighter’ – Alive And Kicking (Amerikaanse band uit Brooklyn – eendagsvlieg).
Dit waren de hits van augustus 1970 in de Top 40 van Radio Veronica:
- ‘The Letter’ – Joe Cocker (alweer een schitterende cover, ditmaal een nummer van The Box Tops); - ‘Long As I Can See The Light’ – CCR (b-kant van ‘Looking Out My Back Door’);
- ‘Another History’ – Ekseption (een jazzy ballade); - ‘The Bull And I’ – Hal Dorado (Instrumentale tune van een stierengevecht dat gebruikt werd door o.a. Radio Luxemburg, Radio Veronica en Radio Noordzee Internationaal);
- ‘Rainbow’ – The Marmalade (de hoogdagen van deze Schotse popgroep waren bijna voorbij);
- ‘I’m Going Man, I’m Going’ – Blue Planet (Haagse hardrockformatie met een eendagsvlieg); - ‘Wild And Exciting’ – Earth & Fire (symfonische rockgroep met de zoveelste hitsingle!);
- ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’ – The Rolling Stones (waarom deze hitsingle uit 1965 opnieuw werd uitgebracht is mij een raadsel); - ‘Summertime Blues’ – The Who (deze rock-‘n-roll classic van Eddie Cochran werd in 1967 gecoverd door Blue Cheer en op het Monterey International Pop Music Festival (juni 1967) brachten Pete Townshend en zijn collega’s het nummer ook al. Deze live versie komt uit de LP ‘Live At Leeds’, een optreden van 14 februari 1970);
- ‘Spill The Wine’ – Eric Burdon & War (Toen Burdon in 1969 in San Francisco woonde, ontmoette hij de Deense mondharmonicaspeler Lee Oskar. Samen sloten ze zich aan bij de Californische funkrock-band The Nightshift. Ze waren de enige ‘witte’ leden in de verder ‘zwarte’ band, die werd herdoopt in Eric Burdon and War);
- ‘Get Up (I Feel Like Being a) Sex Machine’, al vrij vlug afgekort tot ‘Sex Machine’ – James Brown (op de single uitgesmeerd over twee kanten van het schijfje: Part 1 en Part 2 – Waarschijnlijk een van de eerste platen waarin het woord seks voorkwam!);
- ‘Wigwam’ – Bob Dylan (His Bawbness die iedereen een neus zet door dit pseudo instrumentaal nummertje uit te brengen en daarmee hier en daar zelfs hoge ogen gooit!);
- ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ – Iron Butterfly (het psychedelisch nummer werd al in 1968 uitgebracht, op 33 èn op 45 toeren en in 1970 dus opnieuw uit op single!); - ‘Mama Told Me (Not To Come)’ – Three Dog Night (magistrale bewerking van deze compositie van Randy Newman – Eric Burdon waagde er zich al aan in 1967 en ik heb die moeilijk te vinden versie toch op de kop kunnen tikken dankzij een verzamelalbum van The Animals!).
