Op de b-kant van deze single stond 'Als de rook om je hoofd is verdwenen', een psychedelisch lied dat ik enkele weken geleden al besproken heb. Het lied werd in 1972 opnieuw uitgebracht als a-kant van 'Wie kan me nog vertellen' en had toen veel meer succes dan in 1968.
‘Waterdrager’ heeft een melodie die zich langzaam maar zeker in je hoofd nestelt. In de Angelsaksische wereld heet dat fenomeen "a haunting melody", een melodie die maar blijft rondspoken. Ik moet dan telkens denken aan 'Atlantis' van Donovan.
De single 'Prikkebeen'/'Eva' scoorde ook goed in 1968; daarna werd het redelijk stil rond de Nederlandse bard, enkele heruitgaven niet te na gesproken, om dan in 1973 in volle kracht terug te komen met een dijk van een elpee!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘This Guy’s In Love With You’ – Herb Alpert & The Tijuana Brass
Verbazing alom toen Herb Alpert zijn trouwe backing band The Tijuana Brass voor 4 minuten in de steek liet en de compositie van Burt Bacharach & Hal David naar de hoogste regionen van zowat alle hitlijsten zong. Heel eventjes is zijn trompet te horen vanaf 2:15 min.
Herb Alpert vierde op 31 maart zijn 87ste verjaardag samen met zijn tweede echtgenote, Lani Hall de vroegere leadzangeres van de groep Sérgio Mendes & Brasil '66.
De b-kant van de single is 'Quiet Tear' en daarop spelen zijn makkers van The Tijuana Brass wel mee. Herb Alpert is de enige muzikant die op nummer één heeft gestaan in de U.S. Billboard Hot 100 als vocalist (‘This Guy’s In Love With You’) èn als instrumentalist ('Rise' uit 1979).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Do It Again’ – The Beach Boys
In 1968 deden de Amerikaanse strandjongens (of "Les garçons de la plage", zoals ze in de Franstalige wereld worden genoemd) het weer! Sinds 1962 stonden ze onafgebroken in de Amerikaanse hitlijsten.
Zodra je de intro hoort en die geweldige samenzang weet je dat dit The Beach Boys zijn. Van ‘Do It Again’ word ik meteen vrolijk! Ik kan hier onmogelijk op blijven stilzitten. Dansen is de boodschap!
De song werd geschreven door Brian Wilson en Mike Love; toen boterde het nog tussen die twee. De jaren zeventig naderden met rasse schreden en dat tijdperk zou het einde inluiden van de surfmuziek.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Sky Pilot’ – Eric Burdon & The Animals
Eric Burdon is net als ik een hevige voorvechter van de wereldvrede. 'Sky Pilot' was toen dan ook een pleidooi tegen de oorlog in Vietnam.
De song duurt meer dan 7 minuten en werd voor de single helaas in twee stukken geknipt, part one en part two. Compleet met het geluid van neerstortende vliegtuigen, bombardementen en zelfs doedelzakken in de achtergrond! Het epos was een gezamenlijk project van Burdon, Briggs, Weider, Jenkins, en McCulloch, zeg maar Eric Burdon & The Animals.
Zoals die ene soldaat ooit zei: "War is hell!" want in een oorlog zijn er geen winnaars, enkel maar verliezers!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘My Year Is A Day’ – Les Irrésistibles
Les Irrésistibles was geen Franse jongensgroep want de leden waren Amerikanen die in Frankrijk woonden. Hun vaders waren namelijk militairen die in de NAVO werkzaam waren. In hun thuisstad werden de jongens The Beloved Ones genoemd.
De line-up bestond uit zanger Jim McMains op keyboards en slaggitaar, zijn identieke tweelingbroer Steve McMains op bas, Tom Arena op leadgitaar en Andy Cornelius op drums.
De Franse klassieke componist en singer-songwriter William Sheller componeerde het lied en gitarist Tom Arena schreef de Engelse tekst. Een Franstalige versie werd door Dalida uitgebracht onder de titel 'Dans la ville endormie'. Het was de b-kant van haar single 'Pars' en Claude Lesmesle schreef de Franse tekst.
‘My Year Is A Day’ werd in de zomer van 1968 een grote hit in Frankrijk en Franstalig België. De single werd een eendagsvlieg en de groep splitte dan ook in 1971.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Little Green Apples’ / ‘The Sun Of Hickory Holler’s Tramp’ – O.C. Smith
- Het emotioneel liedje ‘Little Green Apples’ werd door vele artiesten gecoverd maar ik vind de beste versie die van O.C. Smith, een Amerikaanse r&b-, jazz- en soulzanger die werd geboren als Ocie Lee Smith. Het origineel werd geschreven door Bobby Russell. Wie goed luistert ziet in het liedje veel gelijkenissen met 'Honey', ook geschreven door Russell.
- Dallas Frazier schreef ‘The Sun Of Hickory Holler’s Tramp’, een uptempo song die ook een hit werd in de versie van O.C. Smith. Het lied vertelt het verhaal van een vrouw met 14 kinderen die door haar waardeloze en aan alcohol verslaafde echtgenoot in de steek wordt gelaten en zich verplicht ziet in de prostitutie te gaan om haar groot gezin te kunnen onderhouden. Ik weet niet of Sammy Davis Jr. het lied ooit gezongen heeft maar het zou beslist niet hebben misstaan in zijn repertoire.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘If I Only Had Time’ / ‘Hush … Not A Word To Mary’ – John Rowles
John Rowles kwam uit het verre Nieuw-Zeeland en scoorde vanuit Engeland twee wereldhits. ‘If I Only Had Time’ was een uitstekende cover van 'Je n'aurai pas le temps' van Michel Fugain uit 1967.
Met ‘Hush … Not A Word To Mary’ concurreerde hij zelfs met Engelbert Humperdinck met wie hij vaak verward werd. De song werd geschreven door het bekende duo Mitch Murray en Peter Callander.
Er werden in 1968 hoe dan ook heel veel slows gedanst op deze twee mooie singles.
In 1970 probeerde hij nogmaals te scoren met een cover van het alom bekende 'Save The Last Dance For Me'. De single flopte in de Benelux en John Rowles vertrok voorgoed naar Hawaï om er zich definitief te vestigen. Sindsdien heb ik nooit nog iets van hem vernomen.
Ik las daarnet dat hij in 2018 geridderd werd zodat hij nu als Sir John Rowles moet worden aangesproken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Rainbow Chaser’ – Nirvana
De Britse band Nirvana scoorde in 1968 een onehitwonder met 'Rainbow Chaser'. Toen Kurt Cobain & Co in 1987 ook de naam Nirvana gebruikten werden zij voor het gerecht gedaagd. Er werd een overeenkomst afgesloten buiten de rechtbank.
Geen hit in de Benelux maar ik vond deze song vaak terug op compilaties (zowel op vinyl als op compact disc) over de jaren zestig in het algemeen en 1968 in het bijzonder.
Leuke psychedelische pop met veel phaser geluiden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘You Ain’t Goin’ Nowhere’ – The Byrds
Bob Dylan hield zich in 1968 redelijk op de vlakte en het waren zijn geweldige composities die de hitlijsten toen bereikten gebracht door andere muzikanten. Of zijn kalmere periode iets te maken had met zijn motorongeluk in 1966 weet ik niet. Misschien maakte hij van die gelegenheid gebruik om het wat rustiger aan te doen en zich te bezinnen over de toekomst.
De song werd geschreven in Woodstock, New York in 1967 tijdens zijn periode waarin hij niet meer live voor een publiek optrad.
De eerste auteursversie verscheen in september 1971 op de verzamelplaat "Bob Dylan's Greatest Hits Vol. II". Eerdere opnames uit 1967 van Dylan en The Band waren pas te horen op het album "The Basement Tapes" (1975) en op het album "The Bootleg Series Vol. 11: The Basement Tapes Complete" (2014).
The Byrds werden opgericht in 1964 als tegenhangers van de Britse Invasie, geleid door The Beatles en The Rolling Stones en later gevolgd door The Animals en de Dave Clark Five. The Byrds zijn in feite de grondleggers van de countryrock.
Roger McGuinn is hier te horen als leadzanger en Lloyd Green bespeelt de pedal steel gitaar. De song verscheen op hun zesde elpee, "Sweetheart of the Rodeo". Het album was geen commercieel succes maar plaveide wel de weg voor Gram Parsons en Chris Hillman om The Flying Burrito Brothers op te richten waardoor de countryrock sound nog bekender werd.
McGuinn had midden 1967 zijn voornaam Jim gewijzigd in Roger.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
‘Nobody But Me’ – The Human Beinz
Van countryrock naar garagerock is maar een kleine stap want in 1968 waren zowat alle genres te horen in de diverse hitlijsten.
Platenmaatschappij Capitol Records spelde de naam van de groep verkeerd op hun contract. De "g" werd uit "Beingz" per ongeluk weggelaten. "Human beings" betekent letterlijk "menselijke wezens".
'Nobody But Me' is oorspronkelijk van The Isley Brothers uit 1963. The Human Beinz vervingen de dansstijlen "The Jerk" en "The Twist" door "The Boogaloo" en "The Shingaling".
De single is meteen herkenbaar door de "fuzzy tone" van de gitaar bij de intro.
De Amerikaanse groep bestond uit: John "Dick" Belley – vocals, leadgitaar; Joe "Ting" Markulin – gitaar, vocals; Mel Pachuta – bas, vocals; Mike Tatman – drums. Alexis de Azevedo was hun producer/songwriter.
