Historische opnames uit 1969 (5)

'Girl On A Bicycle' – Ralph McTell

Vroeger fietsten de meisjes je gezapig voorbij maar tegenwoordig met al die elektrische rijwielen moet je verdomd goed uit je doppen kijken om niet omvergereden te worden!

Ralph McTell, de Engelse singer/songwriter uit Kent, schreef dit rustig, kabbelend liedje al in 1969. Het werd uitgebracht op zijn elpee 'My Side Of Your Window' en vaak op verschillende radiozenders uitgezonden.

Toch zou het pas op single worden uitgebracht in 1971. In de loop der jaren volgden de heruitgaven elkaar in snel tempo op: 1972, 1974, 1975, 1978, en 1992!

Na Leonard Cohen en Michel Legrand gecoverd te hebben bracht Herman van Veen zijn versie in 1973 uit onder de naam 'Fiets'.

'Streets Of London', de bekendste hit van de Engelse bard, werd in 1971 uitgebracht en nadien nog regelmatig al dan niet in een lichtjes andere versie.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Pretty Belinda' – Chris Andrews

Nog een Britse zanger die ervan hield zijn hits enkele malen opnieuw uit te brengen.

Zo gebeurde ook met 'Pretty Belinda', een vrolijk deuntje dat in 1972 wederom op 45 toeren werd uitgebracht.
Andrews maakte zijn eerste tv-optreden in 1959. Hij schreef tussen 1963 en 1965 verschillende liedjes voor Sandie Shaw. Als zanger had hij in 1965 succes met de single 'Yesterday Man'. Andrews woont een deel van het jaar op Mallorca en een deel van het jaar in het stadje Selm (Noordrijn-Westfalen, Duitsland). In 2007 trouwde hij daar met een Duitse met de voornaam Alexandra. Zij is ook Chris Andrews' manager. In 2016 verwierf Andrews de Duitse nationaliteit, zonder de Britse te verliezen.

Tegenwoordig wordt het liedje vaak gebruikt als country lijndans.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Leave Them A Flower' – Wally Whyton

Een liedje met een boodschap!

De Engelse muzikant, zanger, en tv-presentator Wally Whyton was ooit lid van The Vipers Skiffle Group (later ingekort tot The Vipers).

In januari 1969 bracht hij deze traditional uit als b-kant van 'Wichita Lineman'. Phil Van Cauwenbergh en Louis Neefs zagen potentieel in het ecologisch lied en brachten in 1970 'Laat ons een bloem' uit.

De Nederlandstalige versie werd meermaals gecoverd: door zijn zoon Günther Neefs (2000); door Yevgueni in het kader van "Zo is er maar één" (2006); dooro Hilde Frateur (2006); door Veerle Baetens en The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band om Natuurpunt te helpen om geld in te zamelen voor meer bos in Vlaanderen (2017); en tenslotte in 2020 door de band van de tienerserie LikeMe.

Maar dit is de versie waarop Louis Neefs zich baseerde. Luister, geniet en vergeet vooral hoeveel geld een miljoen is!

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Jennifer Jennings' – Louis Neefs

Wie Louis Neefs zegt denkt onmiddellijk aan zijn twee deelnames aan het Eurovisiesongfestival. Tweemaal werd hij zevende. In 1967 met 'Ik heb zorgen' en in 1969 met 'Jennifer Jennings'. Muziek van Paul Quintens en tekst van Phil Van Cauwenbergh. Dirigent was de onvermijdelijke Francis Bay.

De concurrentie was toen te groot want er waren zelfs vier winnaars! Lenny Kuhr uit Nederland met 'Troubadour'; Frida Boccara uit Frankrijk met 'Un jour, un enfant', Lulu uit het Verenigd Koninkrijk met 'Boom-bang-a-bang' en Salomé met 'Vivo cantando'.

Jennifer Jennings is een echt bestaande vrouw. Ze werd geïnterviewd in de aflevering van Belpop over Louis Neefs.
Legendarisch is de "dansbeweging" die Louis Neefs maakt met beide armen in de lucht (omstreeks 1:15 min.)!

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Un jour, un enfant' – Frida Boccara

Zoals ik hierboven in deze rubriek schreef waren er op het Eurovisiesongfestival van 1969 vier winnaressen! Een nooit geziene uitslag die zich nooit herhaald heeft want het reglement werd nadien spoedig aangepast.

Lenny Kuhr met 'De Troubadour', Lulu met 'Boom bang-a-bang', en Salomé met 'Vivo cantando' moesten het podium delen met Frida Boccara.

Zij was toen mijn favoriete alhoewel ik natuurlijk ook een grote boon had voor Louis Neefs.

Het ingetogen en pakkend lied 'Un jour, un enfant' werd gecomponeerd door Eddy Marnay en Émile Stern. Ik werd hier heel stil van ...

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'C’est extra' – Léo Ferré

De Franse popmuziek tussen ongeveer 1962 en 1968 was vaak een flauw afkooksel van bekende Angelsaksische hitparademuziek.

Maar er waren ook uitzonderingen zoals o.m. Gilbert Bécaud, Charles Aznavour, Jacques Dutronc, Françoise Hardy, Isabelle Aubret, Hugues Aufray, Jean Ferrat, Julien Clerc, Michel Fugain, Marie Laforêt, Claude Nougaro, Claude François, Nino Ferrer, Antoine, en dan vergeet ik er nog want deze opsomming komt uit mijn blote hoofd. En dan natuurlijk ook Léo Ferré.

Wat mij onmiddellijk aantrok in dit nummer was de volgende tekst, duidelijk geïnspireerd op 'Nights In White Satin' van de Moody Blues:
"Un Moody Blues qui chante la nuit
Comme un satin de blanc d'marié
Et dans le port de cette nuit
Une fille qui tangue et vient mouiller ... c'est extra".

Léo Ferré was een Monegaskische dichter, schrijver, componist, pianist en zanger. Hij was een dynamische en controversiële persoon. Zijn carrière strekte zich uit vanaf de Tweede Wereldoorlog tot zijn dood in 1993.
Oorspronkelijk slechts de b-kant van 'La nuit' maar al snel heruitgebracht als a-kant, en terecht!

In 1970 zou hij nog een meesterwerk uitbrengen, namelijk 'Avec le temps'!

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Proud Mary' – Creedence Clearwater Revival / The Checkmates Ltd. ft. Sonny Charles

In 1968 begon Creedence Clearwater Revival stilaan een begrip te worden in de muziekwereld maar 1969 was beslist het jaar van de wereldwijde doorbraak van John en Tom Fogerty, Stu Cook en Doug Clifford.

Maar wat een muzikale explosie want John Fogerty schudde dat jaar zo maar eventjes een tiental hits uit zijn mouw. Vaak werden de singles hits aan beide kanten en op de elpees stonden ook pareltjes!

Ik heb moeten wachten tot 24 september 1971 om ze live mee te maken want toen trad het trio (Tom had de groep inmiddels verlaten) op in het Antwerps Sportpaleis. In dat jaar kwamen Ike & Tina Turner met hun versie van 'Proud Mary' op de proppen maar dit is de enige echte Proud Mary!

The Checkmates Ltd. ft. Sonny Charles waren er als de kippen bij om er hun soulversie van te maken en het geheel klonk als een gospellied! De producer was Phil Spector en dat is te horen aan de "wall of sound".

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Without Her' – Herb Alpert & The Tijuana Brass

En toen legde Herb Alpert zijn trompet eventjes opzij want hij begon zowaar te zingen! Geen nood want zijn makkers uit The Tijuana Brass hadden genoeg trompetten.

'Without Her' is een aardige compositie van Nilsson uit 1967 en vooral niet te verwarren met 'Without You', een compositie van Badfinger waarvan Nilsson een wereldhit zou maken in 1971.

Er bestaat ook een sambaversie die in hetzelfde jaar werd uitgebracht door Neil MacArthur alias Colin Blunstone van The Zombies. Het was de b-kant van zijn single 'Don't Try To Explain'. Heerlijk relax!

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'Marrakesh Express' – Crosby, Stills & Nash

De stemmen van deze drie zangers/gitaristen pasten zo goed bij elkaar dat het leek of Crosby, Stills & Nash hemelse klanken uitstootten.

David Crosby kwam uit The Byrds, Stephen Stills uit Buffalo Springfield, en Graham Nash maakte het mooie weer bij The Hollies ... tot 1968.

Als trio bracht deze Amerikaans-Britse supergroep die folkrockmuziek speelde in 1969 een elpee uit onder de naam 'Crosby, Stills & Nash'. Daarop stonden o.a. 'Marrakesh Express' en 'Suite: Judy Blue Eyes', een ode aan Judy Collins, de zes jaar oudere singer/songwriter met wie Stills ooit een verhouding had.

Het zou niet lang meer duren of er kwam een vierde lid zich bij het trio voegen en dat was de Canadees Neil Young die ook al bij Buffalo Springfield had gespeeld. Daarna solo met zijn begeleidingsgroep Crazy Horse, maar daarover later meer!

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

'I Can’t Get Next To You' – The Temptations

De groep werd gevormd in 1961 in Detroit. Het was een samensmelting van twee plaatselijke groepen uit Detroit, The Primes en The Distants. Toen de groep begon onder de naam The Temptations bestond hij uit Otis Williams, Melvin Franklin, Elbridge Bryant, Paul Williams (geen familie van Otis) en Eddie Kendricks. Later vonden nog vele veranderingen plaats, o.m. met de komst van de wispelturige David Ruffin die in 1968 ontslagen werd.

Door de komst van Dennis Edwards (vorige zanger van The Contours) begon een nieuw tijdperk voor The Temptations. Door zijn krachtige stem kon Norman Whitfield een nieuwe stijl toepassen: psychedelic soul. Samen met Sly & the Family Stone waren zij de grondleggers van deze nieuwe stijl. Deze diende meestal om iets duidelijk te maken aan de wereld. Alle Temptations kregen nu meestal in elk liedje een lead. Ook was er altijd een scheurende gitaar in het nummer. Het eerste psychedelisch nummer van The Temptations, 'Cloud Nine' uit 1968, werd een megahit in de VS en kreeg een Grammy voor beste R&B-nummer van een groep in 1969. Andere psychedelische nummers waren 'I Can't Get Next To You' en 'Psychedelic Shack'. The Temptations oefenden met deze succesvolle stijl ook invloed uit op latere klassiekers als 'Love Child' van The Supremes en 'What's Going On' van Marvin Gaye.

The Temptations werden liefkozend "The Tempts" genoemd door de deejays op Radio London. Ik luisterde in die dagen elke zondagavond naar de Britse hitparade, met mijn transistor radiootje onder mijn hoofdkussen.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

01-06-2022 om 16:59 geschreven door eddy meuris