Het negende Eurovisiesongfestival wordt op 21 maart 1964 rechtstreeks op de televisie uitgezonden vanuit de Tivoli-concertzaal in Kopenhagen in Denemarken. Tijdens de puntentelling wordt al gauw duidelijk dat de Italiaanse zangeres Gigliola Cinquetti gaat winnen. Dit zestienjarige meisje uit Verona zingt 'Non Ho L'Eta (Per Amarti)'. Zij wint deze internationale liedjeswedstrijd met 49 punten. Matt Monro wordt tweede voor Groot-Brittannië. Hij zingt 'I Love The Little Things'. Derde is Monaco met 'Où sont-elles passées', gezongen door Romuald. 'Jij bent mijn leven' van Anneke Grönloh krijgt slechts twee punten. Zodoende eindigt Nederland op de tiende plaats. Onder het optreden van de Belgische zanger Robert Cogoi met 'Près de ma rivière' (ex-aequo met Grönloh) rent een Spanjaard het podium op. Op zijn spandoek staat een tekst tegen de Spaanse president Franco. De demonstrant komt niet in beeld, want op het scherm is net een kaart van Europa te zien. De man heeft zich trouwens vergist. Zijn bedoeling is tijdens de Spaanse inzending het toneel op te komen.
Hugues Aufray wordt vierde voor het Groothertogdom Luxemburg met 'Dès que le printemps revient' en Udo Jürgens eindigt op de zesde plaats voor Oostenrijk met 'Warum nur, warum?'. In 1966 zou hij het veel beter doen met 'Merci chérie'.
Leuk detail: Gigliola Cinquetti is even oud als mijn zus, wat betekent dat ik slechts vier jaar jonger ben.
