1967 was een bijzonder druk jaar voor Salvatore Adamo. Het succes begon zijn tol te eisen. Hij zingt in 'Le néon' dan ook zijn ongemakkelijk gevoel van voortdurend in de schijnwerpers te staan en zich toch nietig te voelen. Prachtige woordspeling: "Le néon, le néant, le nez en l'air, l'air d'un ... Qu'on se le dise entre pantins!".
52. The Klan - 'Already Mine' (1967)
De intro doet mij ietwat aan The Yardbirds denken. Belgische rockband actief van 1966 tot 1967. Voorheen bekend als Les Ombres. Leden: Luc Hensill (gitaar en vocals), Cristopher-John Lühr (bas, vocals), Dany Longlegs (gitaar) en Jack Hitchin (drums). Een latere bezetting in 1967 bestond, naast Hensill en Lühr, uit David Dandoy (gitaar), Bob Valtin (bas, piano, orgel) en Garcia Morales (drums), die we gisteren tegenkwamen als lid van The J.J. Band.
53. Clee's Five - 'No Other Man' (1967)
Heerlijke intro! Naar verluidt was deze groep bijzonder populair op bals en speelden zij vaak covers van bekende hits zoals o.m. 'Somebody To Love'; 'Wheel's On Fire'; 'Happy Together'; 'Hey Joe'; 'Ha! Ha! Said The Clown' en 'San Francisco'. Opgericht door Clee Van Herzeele uit Zottegem in 1959! Andere leden waren o.a. Griet De Bock (alias Kate): vocals en Dré Baeckelandt: drums. Kate zou later opduiken als de spilfiguur van Kate's Kennel naast Dré Baekelandt, Jean Blaute en Roland Van Campenhout. Berucht was hun deelname aan Canzonissima waar ze zich profileerden als kleinkunst/folkrock-band.
54. Adam's Recital - 'There's No Place For Lonely People' (1967)
Kenners noemen dit geluid "Belgian freak beat", het vervormd geluid van een elektrische gitaar. En daarop dansten wij de jerk. Adam Hoptman was de hoofdman van de groep en Jack Mauer en Jean-Paul Janssens vervolledigden het trio. Hoptman (gitaar, vocals) was voordien ook lid van The Adams naast Marc Hoyois (drums), Marc Royers (bas), Teddy Grundland (ritmegitaar). Hoyois werd later vervangen door Joe Rampaert. De groep had twee, toen nog onbekende zangeressen: Ann Christy en Liliane Keuninckx (later Saint-Pierre). Zij komen allebei nog aan bod in deze eigenzinnige Top-500. Opmerkelijk feit: Marc Hoyois zou later trouwen met Ann Christy. Na haar overlijden zou hij in 1985 met Liliane Saint-Pierre huwen. Hoptman leeft nu aan de andere kant van de wereld, in Australië met name. Maar hij vond ook werk in Nashville als componist van filmmuziek. Ik heb hem nooit ontmoet maar toch al enkele malen met hem gecorrespondeerd via dit kanaal.
55. The Pebbles - 'Get Around' (1968)
De single werd indertijd hevig geplugd door DJ Mike Verdrengh. Muziek & tekst: Fred "Bekky" Beekmans / Bob "Bobott" Baelemans. Als ik het mij goed herinner was dit plaatje ook een kleine hit in Nederland. Voor het internationaal succes moest de Antwerpse groep nog even wachten tot ze zelfs in Spanje op nummer één terechtkwamen!
56. Will Tura - '20 minuten geduld' (1968)
Wie ook nog geduld moest uitoefenen en wel 20 minuten was niemand minder dan Arthur Blanckaert, beter bekend als Will Tura. Ik hou vooral van de artiest omdat hij zoveel stijlen heeft bezongen. En deze cover komt uit de Amerikaanse countrymuziek. Het origineel werd gecomponeerd door Shel Siverstein en gecoverd door de Brothers Four en Johnny Cash: '25 Minutes to Go'. Zij moesten zelfs 5 minuten langer wachten (grapje!). Producer van dienst voor Tura was de alomtegenwoordige Jean Kluger. Het verhaal gaat over een ter dood veroordeelde die zijn leven ziet voorbijvliegen net vóór het fatale moment. Ik herinner mij dat de tekst toentertijd heel wat stof deed opwaaien! Het was letterlijk "galgenhumor".
