In 1971 zat Gert-Jan H. in mijn klas, een boomlange Nederlander die in Meise woonde. Zijn vader was groothandelaar in textiel nabij het Zuidstation en zijn oudere zus was verkoopster in de platenwinkel Rondo op het De Brouckèreplein in Brussel.
Zij raadde mij een gloednieuwe live elpee aan van King Curtis getiteld 'Live At Fillmore West'. De Amerikaanse muzikant werd geboren als Curtis Ousley maar werd helaas vermoord door junkies op 13 augustus 1971. Hij speelde saxofoon op duizenden liedjes en werkte met o.a. The Coasters, Buddy Holly, Sam Cooke, Jimi Hendrix, en John Lennon, op diens debuut soloplaat 'Imagine'.
King Curtis werd studiomuzikant en was tevens de leider van Aretha Franklin’s backinggroep, King Curtis & The Kingpins. In 1967 had hij een hit met 'Memphis Soul Stew', een bekende song die ook in een live uitvoering op deze plaat staat naast o.a. instrumentale versies van 'A Whiter Shade Of Pale', 'Whole Lotta Love', 'I Stand Accused', 'Changes', 'Ode To Billie Joe', 'Mr. Bojangles', 'Signed Sealed Delivered, I'm Yours', en 'Soul Serenade'.
Het was mijn allereerste live plaat en daarvoor moest ik wel 299 BEF neertellen, een flinke hap uit mijn wekelijks zakgeld! Wie goed luistert bij het begin van de opname hoort King Curtis "thank you" zeggen waarop iemand in het publiek precies "smeerlap" terugroept. Het zal wel een "mondegreen" of een "mama appelsap" zijn zeker?
King Curtis stelt al zijn muzikanten één voor één voor aan het uitzinnige publiek tijdens dat optreden van 7 maart 1971 en niet 3 juli, want die Amerikanen hebben een rare manier om data weer te geven! Billy Preston speelt ook mee op het orgel.
In 1971 tikte ik mijn eerste dubbelelpee op de kop en dat was een verzamelplaat van het platenlabel Vertigo, met als toepasselijke titel 'Vertigo Annual 1970'. Dankzij die elpee leerde ik volgende artiesten (beter) kennen: Colosseum, Juicy Lucy, Black Sabbath, Nucleus, Manfred Mann Chapter Three, en Uriah Heep!
Maar het absoluut hoogtepunt op die vinylplaat was zonder twijfel 'Handbags & Gladrags' van Rod Stewart uit 1969, geschreven door Mike d'Abo in 1967 en toen de leadzanger van Manfred Mann. De versie van Stewart staat op zijn elpee 'An Old Raincoat Won't Ever Let You Down' en Chris Farlowe bracht zijn machtige versie uit in november 1967, geproducet door d'Abo die trouwens piano speelt op de versie van Rod Stewart. Die werd als single uitgebracht in 1970!
Stewart kende ik al een beetje van zijn muzikale betrokkenheid bij o.a. Steampacket, The Jeff Beck Group, The Faces en natuurlijk zijn solo doorbraak in 1971 met 'Every Picture Tells A Story'.
Ik had geluk met deze dubbelaar want voor 150 BEF kon ik hem uit de afprijsbakken van een platenwinkel opvissen!
In 1971 kocht ik zoveel elpees dat mijn zakgeld ontoereikend was geworden. Vandaar dat ik tijdens de vakanties (Pasen en juli/augustus) studentenjobs uitvoerde. Maar toch richtte ik mijn een tijdje tot platen die tijdens koopjesperiodes in afprijsbakken terechtkwamen.
De tweede elpee die ik daar vond was 'Fire And Water' van Free uitgebracht in 1970 maar blijkbaar zonder succes in België want ik mocht hem mee naar huis nemen voor de schappelijke prijs van 110 BEF. En de hoes, maar ook het vinyl waren in zeer goede staat.
Slechts 7 songs op die geweldige schijf: 'Fire And Water', 'Oh I Wept', 'Remember', 'Heavy Load', 'Mr. Big', 'Don't Say You Love Me', en de hitsingle 'All Right Now', maar in een lange versie.
Misschien iets minder bekend deze 'Oh I Wept', maar daarom niet minder goed.
De Engelse rockgroep was actief van 1968 tot 1973 en bestond in 1970 uit Andy Fraser, Paul Kossoff, Paul Rodgers, en Simon Kirke. Later voegden Tetsu Yamauchi en John "Rabbit" Bundrick zich bij de band.
De laatste bekende single van Free is 'Wishing Well' en die kocht ik in 1973 in West-Duitsland, tijdens mijn legerdienst. Maar dit geheel terzijde.
Een andere elpee die ik "redde" tijdens de koopjesperiode in juli 1971 was de elpee 'Future Blues' van Canned Heat. Ik had mij laten vertellen door de zus van Gert-Jan H., een verkoopster in de platenwinkel Rondo, dat onverkochte vinylplaten na de koopjes vernietigd werden. En dat kon ik niet over mijn hart laten komen!
Nochtans was die elpee recent want hij werd uitgebracht in 1970. Voor de schappelijke prijs van 110 BEF belandde hij in mijn collectie. Nummer 20 nota bene!
Canned Heat, de Amerikaanse rock & boogie-band uit Los Angeles kende ik al sinds 1968 toen ik van mijn sokken werd geblazen door het fenomenale 'On The Road Again' gevolgd iets later door 'Going Up The Country' dat vooral door de film Woodstock werd gepromoot.
Op deze schijf iets minder bekende songs, alhoewel 'Sugar Bee', 'That's All Right, Mama', en 'My Time Ain't Long' mogen er beslist zijn. Mijn keuze valt vandaag op 'Let's Work Together', een bekend lied geschreven door Wilbert Harrison en veel later nog gecoverd door Bryan Ferry onder de titel 'Let's Stick Together'.
