Die melodieuze Britse groep, The Moody Blues, kende ik al van medio jaren zestig dankzij hun hits 'Go Now!' en 'Boulevard de la Madelaine'. Hun hoogtepunt kwam er in 1967 met 'Nights In White Satin', een heerlijke slow waarop Chantal en ik zo vaak hadden gedanst.
Het leek mij dan ook niet meer dan normaal een of meer elpees van die band in huis te halen.
The Moody Blues bestonden in 1967 uit:
Ray Thomas: dwarsfluit, saxofoon, mondharmonica en zang [1964-2002]; Mike Pinder: keyboards, zang [1964-1978]; Graeme Edge: drums, percussie en gesproken woord [1964-2018]; Justin Hayward: gitaar, zang [1966-2018]; John Lodge: bass, zang [1966-2018].
Maakten ooit deel uit van The Moody Blues:
Clint Warwick: basgitaar [1964-1966]; Denny Laine: leadzang, gitaar [1964-1966] (later bij Wings); Patrick Moraz: keyboards [1978-1991].
Op hun conceptalbum 'Days Of Future Passed' (november 1967) werden de Moodies bijgestaan door het London Festival Orchestra o.l.v. Peter Knight.
Deskundigen noemden het genre "Psychedelic Rock, Symphonic Rock" terwijl de Britten in 1965 nog nummers van o.a. Sonny Boy Williamson, Willie Dixon en zelfs James Brown coverden!
Tracklist:
'The Day Begins'; Dawn: 'Dawn Is A Feeling'; The Morning: 'Another Morning'; Lunch Break: 'Peak Hour'; The Afternoon: 'Forever Afternoon (Tuesday?)' / 'Time To Get Away'; Evening: 'The Sun Set: Twilight Time'; The Night: 'Nights In White Satin'.
Ik kocht deze langspeelplaat in 1973 in West-Duitsland voor slechts 150 BEF.
Van het melodieuze en mysterieuze geluid van de mellotron heb ik altijd gehouden. De track 'Forever Afternoon (Tuesday?)' van meer dan 8 minuten werd ingekort tot single en had in 1968 vooral succes in de Verenigde Staten onder de titel 'Tuesday Afternoon'.
Ik blijf het herhalen: Rare Earth was een van de weinige blanke acts die onder contract stonden bij Tamla Motown, net zoals o.a. de Britse zangeres Kiki Dee en de Canadese zanger R. Dean Taylor.
De Amerikaanse muzikanten waren zo geliefd dat ze zelfs een eigen plekje kregen bij Motown: "Rare Earth" was een Motown sublabel opgericht door Harry Balk en actief van 1969 tot 1976.
In 1971 bracht de veelkoppige groep de elpee 'One World' uit met een knappe tekening op de hoes. Ik kon die langspeelplaat kopen in West-Duitsland voor 150 BEF.
Tracklist:
'What'd I Say'{Ray Charles}; 'If I Die'; 'The Seed'; 'I Just Want To Celebrate'; 'Someone To Love'; 'Any Man Can Be A Fool'; 'The Road'; 'Under God's Light'.
♫♫♫ One, two, three, four .... 'I Just Want To Celebrate'! ♫♫♫
James Brown kwam daarstraks al even ter sprake bij The Moody Blues (!) en nu was The Godfather of Soul zelf aan de beurt. Begin jaren zeventig was er bij Omroep Antwerpen (nu Radio 2) een programma na de middag waarin veel soul- en funkmuziek werd gedraaid. De naam ervan ben ik jammer genoeg vergeten. Zou de deejay Willy Delabastita geweest zijn? Goedemorgen, Willy (een Facebookvriend)!
Ik was dan ook zeer blij een verzameling hits onder de naam 'Soul Classics Volume II' van James Brown in de platenwinkel terug te vinden. De LP werd in 1973 in West-Duitsland uitgebracht en toch kostte die plaat niet meer dan 150 BEF. Het was nu afwachten of ik 'Volume I' zou kunnen terugvinden!
Tracklist:
'Get On The Good Foot (Part 1)'; 'Honky Tonk (Part 1)'; 'Talking Loud And Saying Nothing (Part 1)'; 'I'm A Greedy Man (Part 1)'; 'I Got Ants In My Pants (Part 1) (And I Want To Dance)'; 'There It Is (Part 1)'; 'Talking Loud And Saying Nothing (Part 2)'; 'King Heroin'; 'I Got A Bag Of My Own'; 'Think'.
Hopla met de beentjes, hier is 'Honky Tonk (Part 1)', destijds grijsgedraaid in Jeugdclub De Reinaert!
De funkgroep War uit Zuid-Californië kwam voor het eerst in de schijnwerpers dankzij Eric Burdon, voorheen bij The Animals. In 1970 hadden Eric Burdon & War een wereldhit met 'Spill The Wine'. Na twee albums verliet de Brit de groep en War ging solo, met succes.
De elpee 'Deliver The Word' uit 1973 vond ik als eerste in de platenwinkel en ik keek al uit naar 'The World Is A Ghetto', uitgebracht het jaar voordien. Voor deze nieuwe uitgave moest ik wel 180 BEF neertellen, want de petroleumcrisis liet zich meer en meer voelen.
Tracklist:
'H2 Overture'; 'In Your Eyes'; 'Gypsy Man'; 'Me And Baby Brother'; 'Deliver The Word'; 'Southern Part Of Texas'; 'Blisters'.
'Gypsy Man' werd ook als single uitgebracht. Het kenmerkend geluid van de mondharmonica kwam van de Deen Lee Oskar, de enige blanke in de groep maar wel met een Afrokapsel!
