De volgende single uit 1962 die in mijn verzameling steekt is ook geen alledaagse: 'Theme From "Come September"'/'Walk Bach To Me'.
De a-kant werd toegeschreven aan "Bobby Darin & His Orchestra" terwijl op de b-kant "Bobby Darin at the harpsichord" werd vermeld!
De producer was Ahmet Ertegün en de film 'Come September' heb ik nooit gezien. Hoofdrollen waren er voor Rock Hudson, Gina Lollobrigida, Sandra Dee en Bobby Darin speelde ook mee.
Beide kanten van de single zijn instrumentale liedjes gecomponeerd door Darin zelf.
Vanuit Canada was Paul Anka goed bezig de hele wereld te veroveren met zijn liedjes. In 1962 was dat 'I'm Coming Home' met op de b-kant 'Cry'. De a-kant vooral niet verwarren met het gelijknamig lied van Tom Jones uit 1967. De b-kant werd gecomponeerd door Churchill Kohlman (geen verre familie van mij!) en was al een hit in 1951 dankzij de versie van Johnnie Ray.
Het volgende plaatje op 45 toeren was opnieuw een EP, dus met vier nummers: 'J'entends Siffler Le Train' ('500 Miles')/'J'irai Pleurer Sous La Pluie' ('Crying In The Rain')/'J'irai Twister Le Blues' ('Twistin' To The Blues)'/'Reviens Vite, Mon Amour' ('Lover, Please').
Met een Franstalige aanpassing van de Amerikaanse traditional '500 Miles' scoorde Richard Anthony in 1962 een wereldhit. De gelijktijdige versie van Hugues Aufray ging onopgemerkt voorbij. In de VS hadden The Journeymen al een versie uitgebracht in 1961, The Kingston Trio in februari 1962 en Peter, Paul and Mary in mei 1962. Bobby Bare (met een nieuwe tekst) in 1963 en Joan Baez ook datzelfde jaar.
Richard Btesh, alias Richard Anthony, werd geboren in Caïro (Egypte) en was van Syrische afkomst. Zijn bijnaam was "le père tranquille du rock". Hij zong in zes talen: Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans en Arabisch!
Ik ga nu voor de eerste twee liedjes, tevens de bekendste aanpassingen.
Marcie Blane, een Amerikaans meisje van achttien in 1962, had een hit met 'Bobby's Girl'/'A Time To Dream'. Achteraf kon ze dat succes niet meer herhalen zodat haar plaatje een eendagsvlieg bleek te zijn. Ontgoocheld in de muziekindustrie ging ze in 1965 lesgeven.
De b-kant is een zeemzoet liedje dat perfect past bij een achttienjarig meisje. Het werd geschreven door Henry Hoffman en Gary Klein.
