Cliff Nobles was in 1968 een nobele onbekende voor mij tot hij met de b-kant van onderstaande single dagelijks te horen was op Radio Veronica in het programma Veronica's Drive-In Show. Latere persingen van de single zouden trouwens van die instrumentale b-kant de a-kant maken!
'Love Is All Right' van Cliff Nobles is de gezongen versie van 'The Horse' en op de flipzijde staan Cliff Nobles & Co met 'The Horse (Instrumental)'.
Rechts kun je genieten van de volledige instrumentale versie!
Deze Amerikaanse groep begon als The Union Gap. De frontzanger stak er met kop en schouders bovenuit zodat de band herdoopt werd tot The Union Gap featuring Gary Puckett om niet lang daarna definitief te worden herdoopt als Gary Puckett & The Union Gap.
In 1968 werd hun single 'Young Girl' / 'Woman, Woman' uitgebracht en beide zijden werden toen meermaals op de radiozenders uitgezonden.
Charles Stepney was een ervaren jazzpianist en vibrafonist, bekend van zijn werk voor het Chesslabel in de 1960s, die zich zou opmerken tot tekstschrijver, arrangeur, en producer. In de psychedelische periode wist hij een haast onbekende blanke rockgroep genaamd The Proper Strangers aan te vullen met de stemmen van zwarte stemmen Sidney Barnes en Minnie Riperton. Met deze laatste had Stepney al gewerkt op haar solosingle 'Lonely Girl' onder de naam Andrea Davis. En The Rotary Connection was geboren.
Ik zag het plaatje 'Soul Man' / 'Like A Rolling Stone' uit 1968 enkele jaren later liggen in een Brussels warenhuis tijdens de koopjesperiode en dacht meteen "met zulke componisten kan dit geen slechte koop zijn". De single kostte zowat 20 BEF.
Kant A: David Porter en Isaac Hayes / Kant B: Bob Dylan.
Het was bij een eerste beluistering toch wel even wennen want dit zijn psychedelische versies van overbekende nummers.
Minnie Riperton zou ik pas leren kennen in 1975 dankzij haar fenomenale hit 'Lovin' You'. Ze had een bijzonder stembereik van vijf octaven, dat haar onder andere in staat stelde vogels en muziekinstrumenten te imiteren.
In 1968 had je de "tweestrijd" tussen Tom Jones en Engelbert Humperdinck maar er was ook één andere kaper op de kust: John Rowles uit het verre Nieuw-Zeeland. Hij nam een geweldige Engelstalige versie op van 'Je n'aurai pas le temps' van Michel Fugain: 'If I Only Had Time' en die scoorde toen geweldig goed.
Eerlijkheidshalve moet ik erbij voegen dat ik niet de oorspronkelijke single uit 1968 heb kunnen kopen maar wel een heruitgave uit 1973 met op de b-kant 'Honey' gecomponeerd door Bobby Russell, een wereldhit van Bobby Goldsboro. 'Honey' met slechts één N natuurlijk!
