Volgende single uit 1969 is 'Venus' van Shocking Blue die nooit op nummer één zou terechtkomen in Nederland maar wel in de Verenigde Staten in 1970. En wie had er toen geen boontje voor de zangeres Mariska Veres? Ik had toen nog nooit gehoord over 'The Banjo Song' maar bij de intro moest ik toch even denken aan 'Pinball Wizard' van The Who uit de rockopera 'Tommy'.
De basis van het liedje is al een stuk ouder dan 1969. Van Leeuwen nam de muziek van 'Venus' volledig over van de versie van The Big Three uit 1963. Robbie Van Leeuwen gaf er een geheel eigen sound aan. 'The Banjo Song' was op zich al een bewerking van de Minstrelsong 'Oh! Susanna' van Stephen Foster, zodat componist Tim Rose geen juridische stappen ondernam. The Big Three bestond uit Cass Elliot (later bekend als Mama Cass), Jim Hendricks (geen familie van Jimi), en Tim Rose.
Op de b-kant van 'Venus' kwam 'Hot Sand' terecht. Gelukkig zag Van Leeuwen de hitpotentie in van 'Venus' want oorspronkelijk was die niet voorzien als a-kant!
Oh ja, ik vergeet bijna het foutje van Mariska wanneer ze "a godness" zingt terwijl het "a goddess" moet zijn. Maar dat euvel bedekken we met de mantel der liefde.
Ik keer nog even terug naar mijn heerlijk verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969.
De Ierse zanger Joe Dolan had toen een dijk van een hit met 'Make Me An Island' / 'If You Care A Little Bit About Me'. Ik had toen nog nooit over hem gehoord, alhoewel hij al sinds 1964 professioneel bezig was.
En dat het een meezinger van formaat was, zullen we geweten hebben!
♫♫♫ Take me and break me and close all your windows and doors Shut me off, cut me off, make me an island, I'm yours Take me away from the world, take me away from the girls Take me and break me and make me an island, I'm yours. ♫♫♫
Terwijl de volgelingen van Hare Krishna de straten van Londen in juli 1969 bevolkten met hun oranje gewaden en kaalgeschoren hoofden kregen ze muzikaal gezien concurrentie van de Church of God in Christ, voorheen bekend als het Northern California State Youth Choir tot Edwin Hawkins en Betty Watson de Amerikaanse gospelgroep omdoopten tot The Edwin Hawkins Singers.
'Oh Happy Day' was in die periode niet uit de ether weg te slaan!
Maar er was een single onderweg vanuit de Verenigde Staten die een nog grotere hit zou worden en dat was 'In The Year 2525 (Exordium & Terminus)' / 'Little Kids' van een nog onbekend duo Zager & Evans.
In 3:10 minuten schetsten de Amerikanen geen fraai beeld van de wereld want als we hen mochten geloven zou de ondergang van de mensheid -relatief gezien- niet zo lang meer op zich laten wachten!
De b-kant was geen depressieve boodschap zoals 'In The Year 2525' die bracht, maar een rustgevende jeugdherinnering aan spelende kinderen.
Was het een eendagsvlieg of niet? Ik heb het duo in de herfst van 1969 nog een aantal keren gehoord op Hilversum III met het fraaie 'Cary Lynn Javes' en toen was er niets meer...
