p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Zie het haantje op de Kerktoren woest gaan draaien; wolken bezig; donkere somberheid te gaan stapelen. Een straathond ziet zich nu al wentelen in de plassen; Ook vogels dromen van plassen waar zij zich wassen.
Maar het zonnetje streelde ons; en doorbloeide harten; laten we weer wachten; en niet meer vallen in smarten. Min het zonnetje; die me lief door deze tijd liet zweven. Me opbeurde in mijn steeds somberder wordend leven.
Wil ook niet langer onder asociale ingrepen zuchten; en gaan leven; ver van de menselijke zoete genuchten. Zo riep ik; ,,Och God hoe erg zijn velen nu verblindt; zij die nu de afbraak ziet; en dat dan bijna nog bemind.
Van waar U vreugd; als men ouderen en zieken kruisigt; waar bleven jullie lesjes; geleerd in jullie geboortehuisje. Wij wachten met onmacht; hoe jullie maaien alles neer! En wat wordt dan ons huis? Zeven planken en niets meer?
auteur:Adrie.27.3.2012.
De naderende Lente liet zich al geweldig voelen; leek te naderen, het einde van het Winterseizoen. Ook zag je aan bomen, heesters het eerste groen. Zachtjes naar buiten mijn tafel en de zomerstoel.
Dronk met buur een glas wijn als de Lente-zegen; blij dat ik ook geen bladeren meer hoef te vegen. Tot de Winter,dra boos weer ten tonele verscheen. En hoe hard hij dat deed; zo is er toch geen een.
Zet maar eens op de ijsvloer uw zware beentjes; laat zien hoe vrolijk wij dan toch nog kunnen zijn. Wat dacht gij; zouden we die lof nog waard zijn. Ach; laat kriebelen in de schaatsen uw teentjes.
Beter zo; dan dat het Voorjaar wat gaat knoeien; laten we niet het weermannetje gaan verfoeien. Ach kom,,; de Lente is al lang weer onderweg; Of zit steels lachend achter de bocht in de weg.
auteur:Adrie.10.2.2012.
