p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
De naderende Lente liet zich al geweldig voelen; leek te naderen, het einde van het Winterseizoen. Ook zag je aan bomen, heesters het eerste groen. Zachtjes naar buiten mijn tafel en de zomerstoel.
Dronk met buur een glas wijn als de Lente-zegen; blij dat ik ook geen bladeren meer hoef te vegen. Tot de Winter,dra boos weer ten tonele verscheen. En hoe hard hij dat deed; zo is er toch geen een.
Zet maar eens op de ijsvloer uw zware beentjes; laat zien hoe vrolijk wij dan toch nog kunnen zijn. Wat dacht gij; zouden we die lof nog waard zijn. Ach; laat kriebelen in de schaatsen uw teentjes.
Beter zo; dan dat het Voorjaar wat gaat knoeien; laten we niet het weermannetje gaan verfoeien. Ach kom,,; de Lente is al lang weer onderweg; Of zit steels lachend achter de bocht in de weg.
auteur:Adrie.10.2.2012.
Het dagelijks zo vermoeiend aangezicht; een schrijver noest op zijn papier gericht; tot de maan schuift; gordijnen weer dicht, en ziet verflauwen zijn olielampjes-licht.
Schrijft niet alleen over politieke heden; maar schrijft soms ook over het verleden. Of hij antwoord mist in zo triest verleden, of iemand dat toen wist te ontvreemdden.
Zie soms een diepe pijn achter in zijn ogen; dieper dan 't schrijven hem heeft bewogen Man; welk vuur en pijn heeft jou gedreven; dat je hart en ziel nu in stukken zijn gereten.
auteur:Adrie.29.1.2912.
