p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
10-01-2009
Een heroine hoertje
Een heroïnehoertje
Ze liep zo leek het als op een avondwacht, wilde zich aan iedere man die wilde zich verbijten! Als ze maar een klant had voor vannacht! Maar leek nu gekomen om haar zolen te verslijten.
Draagt uit kroegen; half dronken mannen. Zingt voor hen, wanneer men borrels in haar giet! Lacht met hen, heeft haar moraal verbannen. Danst voor hen, als ze haar restje trots verliest.
Ze werd als een hond geschopt en geslagen, streelde dan de vuisten die haar pijnlijk wisten te raken. Liet zich tegen haar borsten stompen en trappen, vaak gevolgt door een pooier zijn serie rake klappen!
Haar eens zo mooie gelaat, bezaaid met bonte vlekken! Zichtloos staan haar eens zo mooie ogen, als uitgepeld. Onbeweeglijk als een mimespeelster, haar gelaatstrekken. Haar eens zo mooie neus, leek nu wel met spelden vastgezet.
Het is een ijselijk koude zaterdagochtend in Januari. Probeer ondanks ieder zijn ontwaken; nog wat te slapen. Hoor mijn buur druk scharrelend in mijn rommelladen, op zoek naar mijn aftandse verroeste Noorse schaatsen.
Maar kreeg bij het ontwaken, een gevoel van onbehagen. De lucht is vroeg vol met onvolkomen drang, een drang waarin ieder zijn metertjes wil gaan schaatsen.
Ineens dat koude vlees van die handen van die ander, tegen mijn nog warme wangen. Zegt weer wat hij niet denkt, dat alles voor die verroeste oude schaatsen.
De trein die mij naar het ontwaken voert, heeft door de koude een aanzienlijke vertraging. Mijn warm bed belichaamd mijn nog te begaan koud parcours.
Mijn dag begon als het ontluiken van een rode roos De zonnestralen beschenen haar, zo oogstrelend bloot Mijn ogen en zinnen streelde haar als Bach zijn melodieën Gespeeld op een harp, op wel heel zuiveren toon
Je lag daar mijn ogen te strelen als een parel zo mooi Het komt me weer voor ogen, alles veranderde in goud, Door mijn verdriet werd mijn hart een welgewillde prooi, maar nu werd ik weer verliefd op een parel van een vrouw.
De liefdesbronnen en waters leken eerst droog te blijven staan, waardoor de ijzige kou bijna mijn hart en ziel bevroor. Toen kwam jij als een heerlijke zwoele zomerbries naast me staan, en ging mijn ijzige kou en verdriet er weer pijlsnel vandoor.
