p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Uitgever van deze bundel
http://www.desk-nijverdal.nl
bestellen van deze bundel bij:blauwhartje@gmail.com
HARTKRONKELS GEDICHTEN
27-08-2014
Liefde boeken
Liefde boeken
De zon stond vanmorgen weer eens heel uitlokkend op; om even te krijgen, toch eens, nu behoorlijk op zijn kop! Had iin mijn jeugd ook geleerd, vergeving schept deugd; onze lieve grootouders, zieden dat ook al, in mijn Jeugd!
Alles aan liefde uit het hart aan je naasten echt gegeven; kan ons brengen een gezamenlijk spoor, wat liefde heet; daar maakt liefde,in warmte en echte vergeving alles heel. Geef vergeving nu; anders blijft het echt in het verschiet!
Geef naasten echt de hand; en de liefde krijgt de overhand; vaak maakt in liefde gegeven hand een echte liefdesband! Een leven wat moet missen; liefde warmte, en; wat respijt; kijkt luisterend het leven in, naar het verlopen van de tijd!
In je leven zijn er tijden, dat het heel hard regent in je Hart. Maar wacht dan niet, tot je verdere leven dan raakt verward. Ga ook niet in vermolmde en vergeten liefdiesboeken duiken; kijk weer na echte warmte, en alles komt in kannen en kruiken!
Och Dichter, wat zwoegt en slooft gij nog zo laat in de avond; ziet gij niet dat het Daglicht valt bij de naderende avond-pond; en een donker avondkleed nu neervalt voor de voeten van God! Ja je hart maakt natuurlijk nog snel een dicht vol vrolijke trots!
En ik weet ook; dat je de zandloper des levens voor wil blijven; daar je ook weet dat de loper zich vult met gestage regelmaat! Je ziet zo het leven door de loper, heel langzaam voorbij gaan; natuurlijk heel dom zou zijn als je het leven vroeg afnemen laat!
Mijn armspieren zijn nog licht in beide weer zwoegende armen; terwijl ik met de loper mee, langzaam mijn leven zie verglijden! Als oefening, laat ik soms hangen, beide armen naast me wijd; zo laat ik moeheid in de armen, steeds weer ontspannen vallen.
Zo gaat de Nacht me vaak de armen ontspannen heffend voorbij. Terwijl de nacht van me afduwend, komt de dageraad naderbij! Bij daglicht, zie ik dan weer het kabbelende water van de Vliet; wat dan aanhoort als heel liefelijk een van Mozart zijn melodie.
Lieverd; jou liefde het beste wat in mijn leven kon overkomen; ook al vonden buren; dat onze liefde niet verder mocht gaan! Alleen de gedachten van afscheid; doet me al ontzettend pijn! Heb jullie agressieve daden ook zeker niet serieus genomen!
Moment van scheiden, zal alleen maar door de dood komen! Wie is zij; dat Buren de zoete vruchten, weg willen plukken? Wie is zij dat zoveel kwaad in ons leven lijkt te gaan komen? Een doelloos kwaad, waar men van hoopt dat het zal lukken!
Voor het kwaad lijkt het nog steeds op een doelloos streven; van een positief einde voor jullie; kan men nog niet spreken! Steeds eerlijk en trots zo zijn steeds onze woorden en daden! Zelfs felle donder, regen, bliksem en vele felle hagelvlagen; veranderde alleen onze weg met veel bloemen van volmaking!
Van alle vrouwen; heb ik jou steeds het meest heb lief gehad; nee Lieverd; wij kennen en deppen nog het meest onze smart! Jij was het die ziekte leerde te maken tot deel van mijn hart; accepteren ziekte; tot deel van in mijn hart aanwezige smart!
Ik voelde en zag zijn zanglust al uit zijn gevoel op komen; en trilde al genietend vaak met mijn handen in de schoot! Als hij niet kan zingen worden zijn gevoelens rusteloos! Dan zag je zijn onrust bijna trillend door de aders stromen!
Ik ben anders dan mijn zoon, laat liever het gevoel spreken! Je ziet mij dan meer verf, penseel of de dichter pen hanteren! Mijn ogen zien meer rupsen of spinnen hun huisjes weven! Ja maar we dragen beiden bij, aan de kunsten van het leven!
Zie en hoor vaak mooie woorden tot de gedichten schieten! Tochten met mooie woorden vaak gemaakt door de vlinders.
Merk; dat mijn Zoon nog niet door wichten wordt bewogen. Ook houden de wichten hem nog geen strooppot voor ogen!
Met recht mag je zeggen; mij dagdromer gelijk te vinden! maar zie mij ook niet vaak met bootje bij realiteit liggen? Schoonheid op het land, waar zal ik snel de zeilen strijken; Zie ik op Aarde niets, dan zweeft mijn geest door paradijzen!
Ze gaf het gevoel van een teer bloemetje in ruig gras; Je kan ook merken, dat haar Leven altijd vrolijk was! Nee, maar nu zo ruig! Hij wist van geen Kerk of kruis! Maar bij haar zingt, hij steeds woorden van Gods huis.
Zij huppelt dan steeds heel licht en frivool bij hem rond! En zei tegen hem ,dat ze zijn luide stem zo heerlijk vond. Heel verliefd, zwerven ze in h't zonnetje over veilig aard! Waar planten en bloemen nu bloeien als in Gods gaard.!
Heel mooi hoe hij met zijn hoofd tegen haar schouder liep. Zijn verliefde ogen droomde dan heel blij, vrolijk en diep. Ooit dacht men, dat hij kwam uit een erg triest tranendal Maar hij is lief, maar zijn leven geeft hij niet aan ieder af!
Maar eens kijken ze verdrietig en stilzwijgend elkaar aan, Tinus zei ze dan, verdrietig; voel dat ik naar huis moet gaan. Ze trad dan eens heel verstandig en verdrietig met lefde op; hij luisterde dan wel wat ;met verdriet en verlegen rode kop!
Vraag het zonnetje; laat me bij u warmte inslapen; nachts laten mijn spieren me niet meer met rust! Hoop dat God en Klaas Vaak hier van zijn bewust; lig niet te klagen, geniet van al die mooie dagen!
Probeer met Klaas Vaak en Maan slapen te gaan! Mensen zien mijn slaapogen vaak verwijtend aan! Maar ik probeer al jaren te leven met die m.s.-pijn; heb ik al 35 jaar gedaan, maar mag het eens uit zijn?
Vraag vaak; 'O God kom me eens met engelen halen! Nu wordt het, leven met medicijnen en pijnlijke dagen. Wil dat mijn kind later denkt;wat een grappige gedichten Mijn kind mag niet gaan denken; mijn geboorte een gril?
Hoorde in het Ziekenhuis; uitgebraakt door t.v 's. Verhalen schreeuwend op de vele kleine apperaten, die op mijn gevoel en verstand in gingen praten! Klachten waar ze voor lagen als stukjes uit een!
220 lichamen naambordje,s; hadden ze nog niet om! Vakantieplannen in hun gedachten zo bij het begin! Hun weg; ook een naam hadden ze voorlopig niet! Nu het geweld gemaakt tot hun vakantieherinnering!
Handen, armen zochten onder brokstukken en zoden. Vermiste naasten nu geworden tot een van de doden! Mijn oren hoorde aan, vele gelaakte rampverhalen; zag wel dat Seperatisten; lijken hadden opgeslagen!
Overgevlogen specialisten reikten al onder de doden; op de media te horen nu daags vele elendeverhalen! Huilend zochten wij in elkaars armen naar warmte!
ik denk en schrijf niet om te doen;alsof; nee, praat, schrijf niet om te doen alsof! lijkt nu of; het leven me onmogelijk maakt! Mijn dood nu naar bevrijdeinde rust smaakt Het moois, van mijn Leven me dan pas raakt.
Zie voor ogen alleen nog onduidelijke plekken mis die warme hand die me er uit kon trekken! In mijn gedachte alleen nog niet te lezen taal! Waar voor mijn ogen eerst alleen sterren staan!
Verzoek steeds; Heer laat het daglicht neer! Verrijzen misschien ook wolken en sterren weer! Nooit gedacht aan mijn dood of in mijn graf neer! Met de dood overleven de gegane liefdes weer.
Mijn nieuwe leven geeft iets anders in mijn hoofd. iets wat me misschien ook weer gelukkig maakt” Ja de Liefdesvlam weer in me brandt en niet dooft Ik wil weer mooie dingen in mijn schrijvend hoofd.
Wil nog altijd mooie dingen in mijn schrijvershoofd; mensen zullen zeggen; mooie blijven in hem branden; Weet dan dat mijn ogen dan weer zullen gaan glanzen; ook al hoort hij, klok-geluid voor hem zelf valt te horen!
Ik voel me nu soms het Dichterke; door God geholpen; en nu soms door mijn levenservaringen, voort gedreven! Soms als door een Beul aan de schandpaal opgeheven! De Dood die voor mij nu vaak mijn maten laat meten! Of het Graf juist was, wat ze voor me hadden gedolven!
Krijg dit gevoel, als Artsen zich op mijn Ziekte werpen; ik niet mijn mening over mijn leven kan laten gelden! Zijn wel wijze mensen hoor; die zich nu komen melden! Maar bij al wat ik hoor; gaan mijn ogen niet glanzen; ook geen meningen; die me in het rond laten dansen!
Verdrietig, als mijn Engel voor mij een strookje raapt; voor mij, zeer ongunstige strookje's bijeen vergaard! Hoor en zie even niets meer, het is of mijn ziel slaapt. Zie nu ook dat naasten nergens naast me gaan staan!
Maar Lieverds;ik ben nog niet te koop; ben erg duur! Zie jullie ook bij al die vele gebeden niet al te secuur; zie rode wangetjes vangen, als bij een brandend vuur! Och gij allen, die zeiden te zijn; mijn steunende lichtjes; pas jullie nu op, anders komen jullie toch nog te dichtjes!
Hoor weer het nachtegaaltje, fluiten in de bomen; net als ik de gordijnen; voor de ramen schuif. Krijg tranen in mijn ogen als ik naar hem wuif! Steeds iedere avond hoor ik zijn mooie tonen!
De Maan heeft de ogen op het zonnetje gericht; Nachtegaaltje, fluit voor vrienden van het licht. Hoe het vandaag was; het zonnetje toch zo schoon; hoop dat het zonnetje zich morgen weer ontbloot!
Hoor nu alleen de Uilen en Kraaien in de nacht! Mooi hoe het Nachtegaaltje, de berichtjes nu zend; in mooie tonen is steeds te horen, wat hij verteld; wat ik steeds graag hoor zijn mooie Lenteverhaal!
Blauw en wolkeloos schept morgen weer de Hemel; boven huizen, akkers en weer boven de blauwe zee! En gij mijn ziekte, omgeving die me steeds zo kwelt; wordt me echt wel gewaar; wat ze me willen vertellen!
Gisteren een dag om weer snel te vergeten; de dag dat mijn huissleutel vergeten waren; buiten door het raam zag ik ze zegen pralen! Mijn Fam., niet thuis, overleden of vergeten!
Sleutels keken nu met antwoord omgeven; heb even radeloos aan mijn raam gezeten; of ik wachttte op wat hulp, steun een geluid; maar wist het; de kabouters waren niet thuis!
Maar raad kwam, toen ik stil even neer zat; Toen mijn geest bracht; raad in lege handen; komen vreemde handen, tot Broederschap! Wist, rust roest, en niets zekerder dan dit!
Dromen vandaag moet ik even wat bewaren; Ook dromen die door de zon beschenen waren; Genoot wel van de avond die al beneveld was! Waren herinneringen van vervlogen dagen!
Denkend deze morgen weer aan jou; elkaar beminnend;
ontluiken bij mij nog steeds de mooiste herinneringen; zo het geboren worden van ons liefdescadeau, ons kind! Liefde nu bezegeld, met geboren worden van ons kind!
Onze liefde stroomde nu naar hem als een zachte wind; onze liefde en zorg die zo zacht en lief bij ons ontsloot! Stralende ogen toen bij de eerdere bruidegom en bruid! zo kust nu nog elk woord elkaar in dat geboorte gedicht!
Zo gaat het nog steeds als die deoom bij mij ontgloeit! In die droom gaan onze lippen dan nog naar elkander! Het was denk ik Gods wil, die het me steeds laat weten; dat we ons geluk toen in die onmetelijke diepte smeten!
Menselijke gevoelens laten het verlies nog steeds weten; dat we geluk, toen heel woest, zo van een hebben gereten! Gevoel dat me heel vaak als strontvliegen komt kwellen; en mij nog heel vaak schuldig en verdrietig vergezellen!
Zei vanmorgen nog tegen mijn weerbarstig lichaam; zeg vriend; ik ben niet geboren voor de tijdelijkheid! Wil liever terug kijken naar jaren van heerlijkheid! En niet met een Vriend, steeds ver bij me vandaan.
Wil met je voelen een lichaam, wat spreidt de armen; om samen te lachen, en ook samen weer te wachten; na herstel niet terug te kijken; naar die gedachten! Sluiten dan weer samen, sterkere armen en handen!
We hebben onze haren weer even drijfnat in de nek; merk leg je zware been, nu op mijn verlamde knie! En steeds hoger klinkt je naar vervelend pest-lied; heel lang, erg lang klonk zijn vervelend pest-lied!
Leefde enkele jaren met dwang en regels samen. Zag ze loeren en roddelen van achter de ramen. Zong en sprak niet de woorden die ze spraken! Besloot die woorden voor altijd achter te laten!
Hun en mijn woorden, moesten tot ontij leidden; kon mijn ziel en hart, hier niet zien verkwijnen. Zelfs geen pen en papier omdat mee te schrijven! Zag alleen donkere wolken die niet over drijven!
Nu ik weer zachtjes op het brugje in me zelf ween; denk ik; tranen vloeien steeds naar de Zeeën heen! Wil de jaren hier zien als; het Leven opgeschort! Snel grafkuil uit, voor dat hij op me in een stort!
Geen voort bewegen op nooit uitkomende ideeën; geen tranen meer weg zien vloeien naar de zeeën! De morgens breken weer door met een nieuwe dag; met op gezichten, steeds weer een heerlijk open lach! Auteur:Adrie.8.April.2014.Copyright.
Was mijn mooie vaas met al gestorven rozen; door poes met een klap van de kast geveegd. Het gebeuren roerde haar nu maar heel even; geloof niet, dat poes ook maar even bloosde!
Mijn kamer gaf even een erg stinkende walm; rotte bloemen op mijn juist geboende vloer! Door de gebroken vaas even pijn in het hart! Ja dichter; het was poes zijn staart; die slag!
Snel vloer gereinigd van zijn stinkende vloed; op mijn zo juist nog glanzend geboende vloer! Een lucht van wel vele rotte eieren, met daarin: de dichter, met gedachten: een vlucht heeft zin!
Hallo lieve Bloggers ik mis jullie enorm, maar zit nu in een heel vervelende situatie die door bepaald Zorgveleners wordt in genomen! Maar ga morgen bij mijn lieve Vtiendin mijn Paasvakanttie vieren, heb een advokaat ter hulp geroepen, om mij terzijden te staan; om mijn situatie te bezien! Ga waarschijnlijk ook weer in Midden-Delfsland bij mijn lieve Vriendin wonen, maar gaan het tijdens mijn Paasvakantie allemaal nog eens bezien!
Krijg van Fransje weer een Lap-topje, dus heb vanuit mijn vrijere en andere woonplaats weer snel contact met jullie!!
De mooiste dagen van mijn Huwelijk die mij staande blijven; gezamenlijke zorg voor ons kind, straalde van liefde en ijver! Zijn geboorte bond ons geluk, gaven elkaar het hoogste cijfer! We maakten in ijver en zorg geen dagdromen die vervliegen!
In mijn hart brandt nog steeds, een dankbaar goddelijk vuurtje; Als ik hem voor me zie, brand in mij nog dankbaar het vuurtje! We blijven nog steeds met die blijdschap en voldoening bezield. Met zijn geboorte, is veel van oude pijn en herinnering vernield!
Eerst kreeg onze liefdesband; een kroon met rode rozen gevuld; ruikt hij nu na onze scheiding, geef ik de schillenman de schuld. Je hoort denk ik wel; soms wat voet gebonk, dreunend als boor; rust dichter met die onrust; zo wordt je door iedereen gehoord!
Aks ik “Heen” ga; zullen er weinige van mijn verdriet af weten! En maar weinige hoeven van mij, er dan om te gaan wenen! Vraag me wel eens af; hoe snel ben ik bij een ieder vergeten! Bij verdriet laat ik zelf herinneringen even voor me spreken!
Ik voelde in mijn hart; nog steeds het warme en vertrouwde; vriendschap voor een dapper Vrouw, waar ik veel van houd! Weet het, volgens roddels zou ze mijn Moeder kunnen wezen; steunen elkaar in wat voor naam roddelaars het ook geven!
Lief maatje, welke ziekte je ook raakt; laat je kracht niet roven; we verzorgen elkaar als een kostbare door God gegeven plant! Vriendschap gegroeid in Delftsland 't mooie weidse waterland; Geboren als kind, leefde in vele fantasierijke mannen hoofden..
Op haar zorgend vrouwenhoofd; alleen een kroon klatergoud; Je ziet nog steeds; dat ze een ieder die liefde en zorg zou geven. Weet niet, welke naam ik die zorg voor medemens moet geven! Haar gelaat wordt nu wel oud; haar Hart steeds meer van goud!
Je ziet, krachten gaan henen; maar haar zorgen niet verdwenen; maar tijd schrijft wel bewust, en gaat met haar krachten henen., Lieverd ,je krachten gaan heen. wil je dat je leven nu verdween;
op verjaardagen, je Fam, Vrienden en dankbaarheid om je heen!
Leefde nog teveel met mijn verlies en ziekte samen; leefde te weinig met alles wat leefde om me heen! Dat verdriet vertroebelde al, en maakte mij alleen. Ontdekte weer dat mijn wereld nog andere diepte ha
Mijn wereld werd na de scheiding moeilijker en koud! Het leek dat ik vele jaren; voor verwerking nodig had! Zag niet, dat overal te vinden is nog een nieuwe schat! Zo ik eerst leefde, bleef mijn wereld erg kil stil en koud.
Toen inzicht eenzaamheid wat mijn wereld verkleinde. Door dat in mijn leven meer warmte dan kou ontstond; stond heel de wereld en alles weer in die warme zon! Wilde weer dansen en springen in die purperen Heide.
Eens las ik: schoonheid zelfs in het armoedigst kleine; alleen te zien als je ogen en hart geheel,ver open staan! Van mijn scheiding niet verwacht; dat het zo zou raken! Maar die Draak; kon meester van mijn Leven maken!
