Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
04-11-2009
Klasfoto's...
Schooljaar 1930-31 - 2de leerjaar van de RMMS
Blanche ABBELOOS Hortense BLONDEEL - Ghislaine CADRON - Diane CALLEBAUT Margriet DEBOEY Elza DE COCK - Emma DE COCK Josine DE RIDDER - Leona GEERAERT Yvonne KELBAERT Irène LAUWERS Marie-Charlotte MAES Paula PHILIPS Fernande RUMBAUT - Simone SMET Olga T KINDT Georgette VANDENBERGH Germaine VANDEN BORRE - Denise VAN GEIRT Jeanne VAN REGENMOORTEL Josephine VERCAUTEREN Suzanne VERHOFSTE - Francine VERSCHELDEN Mariette VLIEGHE
(Dank aan F. & J. Van Cauter-De Vriese)
Schooljaar 1930-31 - 5de leerjaar van de RMMS
Onderste rij (v.l.n.r.): Liliane VanDerDonckt Maria van Nuffel Yvonne Moens Paula Piqueur Maria Meulebroeck Leontine Putteman Odile Van Haver Maria Wauters Rachel De Baetzelier Marcella Boel Francine LanckBeeN
2de rij: Julia Temmerman Diane Lefevre Georgette Daeninck (mijn tante!) - Maria Durinck Suzanne Willems Georgette tKindt Julienne De Coster Francine Vermoezen Mariette De Koninck Sophie De Geest Gilberte Abbeloos Jeanne Van Aken X Gilberte VanDeVelde
3de rij: Lea De Bock Albertine De Decker (?) Yvonne Van Haver Léa Van Cauter (?) Paula Bosteels Rachel Boone Emilienne Bauwens Marie-José Philips Jeanne Van Den Haute Elza Heuvinck
Bovenste rij: Suzanne VanDeVelde Herm. Schevernels Jeanne Luypaert Germaine Van Muylders Georgette DethIse Diane Rombaut Mathilde De Meester Celine Minner X
't Kwamp van de wéik nog isj te pas auver ons Pèirt mè-j-iënen dâ nief in de gebiere komme wuënen is. Den iëste kiër datten zanne smikkel aupedéi ouë' al g'uërt dâ't nen Oilsjtenèir was! Ik pèisdegen i man èige, Piër mènneke, ziet dâ'g op â kievief zait, nowô! A zèi dâ zin Oilsjt uëk attait e pèirt g'at èmme. Ik zei: 'Vanèigest dâ, dâ stik ballatom op wiele, alléi as ge dad' e pèirt kèn noeme!". Diën Ajoin antwaurdege mè: "Ge moet ni-j-onnuëzel doen, 'k èmme'k ik dad' ier ni-j-auver dâ ballatommepèirt, ik spréik auver véil vroeger... "Wacht twië menniete" zèi dië téige mèi "ik ben derèkt vedrom!". A gingk in zan ouizeke binne en e poër sekonde nodien kwampen bouite mè-j-e portret in zan ant. "Ier zi" zèi diën Ajoin "daddis 't Ros Bajjort van Oilsjt!". Nâ kéike'k ik nor dâ portrèt en nâ begoste 'k ik d'r toch te lache, nowô. Diën Oilsjtenèir bekéik mè ze dwoës as iet... Ik zèi: "Mor mènneke, noemde gè dâ nâ-j-e pèirt?"... "Daddis nondezjuë e schèrmingkel dâ bè-j-ons alènsj in de stoet ni zouë mauge"... "Jommer" zèi dië kèirel "daddis ier ni vèr te lache zènne, daddis ècht 't Ros Bajjort van Oilsjt en de réize". Ik antwaurdegen èm: "As ge gè vintj dâ dâ 't Pèirt van Oilsjt is, tèn zouë'k ik dâ'k ik van aa was toch isj nor ne spèsjalist goën zènne...
Alléi zeg nâ zelf, beziet dâ nâ-j-isj! Kènde doër nâ-j-om de liefde Gots é Ros Bajjort en réize vâ moëke??? 't Is nondedzjuë pessies nen éizel mè ne kaulezak auver zâ laif! En die réize??? Wel, wel wel! Tèn is ons Pèirt en ons Gruëte Manne toch ewwâ d'anders, nowô?
Klasfoto Heilige-Maagdcollege. Schooljaar 1988-'89 - 5e leerjaar.
Boven: v.l.n.r. Paul Verhaege, Ruthger Hofman, Jeroen Mortier, ..., Kim De Kinder, Michael Beeckman, Sam Heuvinck, Hans Preneel Midden: Ben De Troch, Tim Ophalvens, David Caudron, Toon Pauwels, Bart Windey, ..., Erwin Buggenhout, Bart De Coker, Geert De Rijcke, Tom Geerinck Onder: Tim Wauters, Carl Willaert, Patrick Smekens, Wim(?) Van Impe, Dennis Verhofstadt, Nicolaas Vander Plancken, Franky (?), Christof Vercauteren(?), Bart Eeckhoudt, Rob De Schutter Leerkracht: Wim Piqueur
Vroeger was hier een 'bewaarschool' (thans kleuterschool genaamd) van de Zusters Maricolen, waar wijzelf ook nog op de schoolbanken gezeten hebben (zie een foto op dit blog).
Alvorens toe te leven naar het nieuwe jaar komen wij nog even samen bij elkaar. Met bloemen, chrysanten met prachtige kleuren, gaan wij rustplaatsen van geliefde familie opfleuren.
Zij die niet meer zijn, staan die ene dag centraal. Wij herinneren ons en aanhoren hun levensverhaal. Over hun liefde, geluk, het lijden, het gaan en zoveel meer dat in onze herinnering blijft bestaan.
Wandelend op het kerkhof, van zerk tot zerk gaan hier en daar eens, bij familie of vrienden blijven staan. Een gebedje en een traan
5e jaar Kantoor. Boven: Robby Testard, Ivan "Swa" Haelvoet, Dennis Verhofstadt, Bjorn Schapmans, Filip Van Geertruyen, Klaas Uyttenhove Onder: Mario Moyson, Frans Junior Van Limbergen, André Govaert, Directeur Walter Deygers, Jurgen Vrancken, Roel Van Biesen
We herkennen onder meer Jean Van Houteghem, Clement Leybaert,Dirk Mertens, Rik Van Gucht, ... Willen is Kunnen. De vereniging voerde de stukken op in zaal Antikens op de Oude Vest.
Te herkennen: Alfons Van Weyenbergh, gebroeders Van Herreweghe, Rosa Machiels, ... Baeck, ... Speels podium. Was actief op de wijk het Keur in zaal 't Klokske.
In zijn boek 't Geloëzen Euske hekelt Georges Dierickx de 'stinkende' Dender uit de zeventiger jaren... Een bijhorende tekening 'Denderparfum' werd gepubliceerd...
De Ros Beiaardpins zijn een succes, ze vliegen de deur uit
Er rezen bij ons enkele vragen Wat zijn pins eigenlijk? Wanneer zijn ze ontstaan? Waar zijn ze ontstaan? We zochten een antwoord op deze vragen.
De meeste middeleeuwers liepen rond met een handig sieraadje dat als een speld op hun hoed of hun vest was geprikt. Deze insignes, soms vroom, soms scabreus, waren de pins of de badges van onze voorouders. Duizenden exemplaren werden in heel Europa al teruggevonden bij opgravingen, maar nergens waren ze zo talrijk en verscheiden als in onze streken. Pelgrims, bedelaars, vorsten, schutters, stadsmuzikanten: allemaal droegen ze insignes om hun status, hun devotie of hun overtuiging voor iedereen kenbaar te maken. Pins zijn een beeldtaal die iedereen in de middeleeuwen verstond en die recht uit het leven gegrepen waren. De lood-tinnen insignes waren een massaproduct. Ze moeten erg goedkoop geweest zijn. Insignes hoorden bijvoorbeeld tot de basisuitrusting van de pelgrims. Die droegen een speldje met de schelp van Sint-Jacob of met een voorstelling van Maria of een andere heilige. Deze ,,pelgrimstekens'' waren in de middeleeuwen alomtegenwoordig, want iedereen ging wel eens op bedevaart: de rijken naar Jeruzalem, het gewone volk naar Compostela of een genadeoord in de buurt. Als er maar een aflaat te verdienen viel. Het insigne was een herkenningsteken voor de andere pelgrims en later, als de reis voorbij was, werd het bewaard als souvenir van het avontuur.
De afbeeldingen staan heel dicht bij de volkscultuur en weerspiegelen zowat alle facetten van het leven. Leden van een schutterij droegen een insigne met pijl en boog, bedelaars liepen rond met het wapen van de stad waar ze ,,aan het werk'' waren, grapjassen en schuinsmarcheerders tooiden zich met een breed gamma van seksueel getinte voorstellingen. Fallussen die aan het spit gebraden worden, gekroonde vulva's, copulerende paren: veel speldjes getuigen van een vrijmoedige verbeelding die wij gewoonlijk niet met de middeleeuwen associëren. De sieraden moesten in de eerste plaats geluk brengen en het kwade afweren. In die zin zijn ze te vergelijken met de amuletten van niet-westerse culturen. Seksueel expliciete insignes werden waarschijnlijk als vruchtbaarheidssymbolen beschouwd, hoewel er ongetwijfeld ook een ruwe vorm van humor in meespeelde. Al die lopende en stoeiende fallussen en vulva's verbeeldden het onbeheersbare van de driften. Het valt trouwens op dat de gepeperde insignes na de veertiende eeuw niet meer voorkomen, wat wijst op een evolutie in de mentaliteit. In de vijftiende eeuw verdwenen de seksuele verwijzingen of werden ze meer gepolijst. De beeldtaal van de insignes is onwaarschijnlijk rijk aan motieven. Er circuleerden insignes met zeemeerminnen, wildemannen en duiveltjes; met paarden, leeuwen, hanen, draken en vliegende vissen; in de vorm van munten of letters. In Ieper werd een insigne teruggevonden versierd met het Ros Beiaard en de vier heemskinderen, in 's-Hertogenbosch vond men een insigne met de banderol Helpt God, het motto van de opstandige gilden van Gent in 1382. Vandaag zou men daar misschien een tattoo van maken of de boodschap op een T-shirt zetten. Of op een pin, natuurlijk.
De pin heeft ook zijn ingang gevonden in carnavalsmiddens. Menige vereniging maakt reclame bij middel van een dergelijk kleinood. De pins worden uitgereikt of verkocht, omdat ze goedkoper zijn dan medailles.
Een bijdrage over de schoenfabriek die door iedereen gekend was als de Nadia
Eerst een stukje geschiedenis over het schoenmakersambacht.
De Dendermondse schoenmakers waren sedert de 14de eeuw in één ambacht verenigd met de huidevetters of leerlooiers. Het ambacht, met als patroon de heilige Crispijn, kende in de 15de en 16de eeuw een grote bloei. Het was toen het derde belangrijkste ambacht van de stad, na dat van de wolwevers en de beenhouwers. Dendermonde was in de wijde omtrek vooral bekend om zijn leerlooierijen.
In de tweede helft van de 19de eeuw waren er in Dendermonde de leerlooierijen van de familie Van Steenbergen en van de jonge industrieel Emiel Casteel (1857-1891). Deze laatste richtte in 1887-88 op de hoek van de P. Van Duysestraat een nieuwe schoenfabriek en een leerlooierij op. De fabriek werd verwoest door een brand in 1909.
Omdat Dendermonde in 1906 van het Ministerie van Oorlog het statuut van open stad had verkregen, diende de fabriek niet meer binnen de stadsmuren herbouwd te worden, maar ging men zich vestigen op de wijk 't Keur aan de Mechelsesteenweg. Daar groeide de fabriek (merknaam Diamond Shoe) geleidelijk uit tot een complex van 1 ha 35 a.
In 1928 werd de fabriek gesplitst. De oude fabriek bleef in handen van de familie Schellekens (grootste aandeelhouders), terwijl op 24 mei een tweede bedrijf onder de benaming Chaussures de l' Escaut (merknaam Nadia) opgericht werd, met als grootste aandeelhouders de familie Vermeersch. De oppervlakte van de oorspronkelijke fabriek werd verdeeld onder deze twee firma's. De laatste firma vervaardigde vooral damesschoenen.
Ca. 1938 kwam het tot een fusie van beide firma's, waarvan de benaming in 1945 gewijzigd werd in Entreprises et Manufactures de l'Escaut. In de zestiger jaren raakte de schoennijverheid in ons land in een crisis, door de scherper wordende concurrentie met landen als Nederland, Italië en Spanje. Ook in Dendermonde liet deze crisis zich duidelijk voelen in deze fabriek en in een aantal kleinere bedrijven.
Om te kunnen blijven verder werken diende men een deel van het overtollige personeel te ontslaan. Dit is echter niet gebeurd, zodat men uiteindelijk met verlies ging werken. De faling werd in januari 1966 slechts vermeden door een belangrijke kapitaalsverhoging van de Amerikaanse maatschappij Genesco inc., gevestigd in Nashville. De benaming van de firma werd op 14 januari 1966 veranderd in N.V. Nadia.
In 1968 werd er nog een tweede firma, N.V. Studio Moda (nadien Nadia Sales), opgericht, doch de toestand bleef verslechteren. Uiteindelijk werd het bedrijf, dat in zijn bloeiperiode 800 werknemers had geteld, op 6 april 1973 failliet verklaard. De gebouwen werden, na verbouwing, in 1981 door de firma G.B. als supermarkt in gebruik genomen. Later vestigden zich op het terrein nog andere bedrijven zoals Brico.
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
