Deze blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Je kan ook een onderwerp in onderstaande inhoud aanklikken. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Van alles wat... ... over de enige échte Ros Beiaardstad! Het wel en wee van Dendermonde, veel fotomateriaal en af een toe een vleugje humor in ons dialect!
Bent u in het bezit van fotomateriaal van alles wat met Dendermonde (geen deelgemeenten) te maken heeft, en wenst u dit op het blog te zien verschijnen? Aarzel niet en geef ons een seintje op jpmc@skynet.be.
Wij danken u bij voorbaat!
En... mocht u dit blog goedvinden, kan u in de linkerkolom een waardering geven (beoordeel dit blog).
07-04-2008
Gelegenheid tot drinken...
In onze rubriek 'Studie van het cafébezoek' behandelen we het onderdeel betreffende de gelegenheden tot drinken...
Hieromtrent bestaan verschillende meningen. Volgens sommige dames zijn er mannen die diverse soorten gelegenheden creëren om te kunnen 'drinken'. Enkele van de klassieke gelegenheden zijn: kermissen, allerlei feesten, geboorten, huwelijken, ruzies, sportmanifestaties, jaarmarkten, nieuwe buren, begin en einde van het verlof, de verlofdagen zelf, pensioen, vergaderingen, lottowinst, carnaval, bals, enzomeer. De speciale geledenheden daarentegen zijn onder andere onaangekondigd bezoek van schoonmoeder, pech met de wagen, een slecht rapport van zoon of dochter, de hond of de kat is loops, en vele andere...
Een ietwat speciale gelegenheid is toch wel een begrafenis. Vooral wanneer een collega-tooghanger naar de eeuwige jachtvelden is vertrokken. Zo'n gebeurtenis krijgt een dubbel facet. Er is aan de ene kant de treurnis om het definitieve afscheid, maar daartegenover staat ook de stille vreugde om het overleven... De triestheid wordt soms enigszins afgezwakt door het feit dat de aflijvige 'collega' kon terugblikken op een 'rijkgevuld' leven, zoals dat vaak zo mooi op het doodsprentje staat. Voor de collega-drinkers van de overledene zijn sommige begrafenissen regelrechte topdagen. Desnoods wordt er een snipperdag voor uitgetrokken. De vrienden willen allemaal present zijn. Vaak gebeurt dit zonder voorafgaandelijke afspraak. Ook al heb je bij vergetelheid geen rouwbericht ontvangen. Het enige gevolg daarvan is dat vaak de weduwe hiervan de volledige schuld krijgt, want een rouwbrief is het enige bewijs voor hun uitgebreid verdriet om het heengaan van hun toogmaat. Volgens hen hoort het nu eenmaal zo, je dient afscheid te nemen van je café-vriend, en daarmee amen en uit. Vanzelfssprekend eindigt de begrafenis niet na de teraardbestelling. De niet-drinker gaat na de begrafenis huiswaarts, maar de drinker ziet het helemaal anders. Een 'collega' begraven vereist een speciale techniek. Het begint al vroeg in de morgen. Zonder officieel te hebben afgesproken bevinden de vrienden zich in groten getale in het dichtst bij de kerk gelegen café. Er wordt weinig gepraat, ze kijken somber en de cafébaas rouwt mee om het verlies. De pint smaakt anders dan gewoonlijk. Als tijdens de offergang aan de lijkbaar wordt gepasseerd worden de 'collega's' zeer verdrietig. Als in een film zien ze hun overleden vriend nog samen met hen aan de toog staan, horen ze zijn moppen, zijn uitroep van geluk bij iedere pint... Nadat ze het prentje in ontvangst hebben genomen, verlaten ze onmiddellijk de kerk, volledig door verdriet overmand... Ze staan in het portaal allen samen nog even te wachten, juist alsof de overledene nog zal volgen, zoals de vorige keren. Er is altijd één individu dat het initiatief neemt, ondanks het feit dat hij het hoofd vol leed heeft. Hij geeft een bijna onzichtbaar teken om in het café van daarnet verder te gaan treuren. Na enkele pinten gaan ze even aan het raam staan en aanschouwen de 'stoet' die voorbij trekt. Daarna trekken ze zich terug aan de toog met enig respect voor de lege plaats die er nu is. Opnieuw neemt iemand het initiatief en zegt: "Geef ons nog iets"... Daarna beginnen de verhalen, eindeloos lang en veel. Naarmate de dag vordert worden ze nog uitvoeriger. De uren glijden voorbij en 's avonds, of 's nachts, naargelang, hebben ze allen zoveel bier in hun lijf dat er met hen niets meer aan te vangen is. Ze zijn wel unaniem overtuigd... de overledene zou het zo gewild hebben, hoe je het nu draait of keert. In al hun verdriet stuiten de meesten dan thuis weer op onbegrip. Zelfs wanneer ze dan antwoorden dat ze de laatste wil van hun vriend wilden respecteren zit het er bovenarms op. Sommige vrouwen hebben écht geen greintje respect voor het overlijden van een vriend-tooghanger, waar ze zovele uren hebben mee gesleten en practisch nooit een woord hebben mee gehad...
I iëkenaut: dierem bazaar ieveranst: ni wéite woër iffra: zjust véire dat de mokkes een vraa wèrre iksel: ramp ingeval vâ kèrt èireme isj: derde waurt van 't begin van e spraukske (d'r was isj...)
J jaawatte: komméireproët Janneke: en Mieke jommejâ: wie pèist doër nâ-j-op joër: komd' alle joëre vedrom joëremèrt: zatte bedoeningk jongkait: mait van de paster jongkman: slimme mènsj jonne: iet / ne frang / mizéire
K kabas: manne die waineg te zeggen èmme mauge die droëge kabbeljaa: vroeger te kuëp in de vissemain kabbenèt: mennisterbèrrau / 't euske kalf: ne stommen achterwèsauver kannikel: kornain kanoël: drèi - bestoë nemiër, is TV-uëst karramèlle: 't zèlde as een kokkenaut kastojne: uëk 't zèlde as een kokkenaut katouit: zatte bedoeningk kèirpel: ... "en mèire danse de réize!"... kéitingk: wordâ verschèi manne oënligge kiek: famille van d'ènne kokkenaut: 't zèlde as kastojne en karamèlle (doed éive zjiër) komméide: ne gemintjeroët kwik: vouil gazet
L lantèire: de mèrt stoë vol léivere: bè de koitsjers libberoële: zu blaat as een schoille lieke: d'r zain d'r gralaik véil, schuëne en liëleke liëpe: trikke lingkoërt: nuët ni vèir betraa! loensj: ni zouiver
Prudent De Corte was jarenlang kapelmeester van de Muziekkapel van de Brandweer (aangesteld in februari 1946). Hij bleef deze functie verzorgen tot 1986. Wij herinneren ons van 'Predang' zijn speciale manier van aangeven welke mars er ging gespeeld worden... Wie herinnert zich bijvoorbeeld niet: "Numerau 4 blad af"... Prudent De Corte overleed op 18 mei 1994.
De Muziekkapel van de Brandweer in 1960. We herkennen o.a. op de onderst rij:Edgard Korte, Louis Willems, Jozef Lenssens, Corthals, Louis De Rop, Gustaaf Vergaelen, Willem Everaert, Willy Van Beveren, Prudent De Corte, Jef Vergaelen, 'Pakenau' Frans Bogaert, Sylvain Goeman. Op de tweede rij: Arthur Neefs (tamboer-majoor), Charel Schelfhout, Roger Dauwe, Jozef Verstrepen, William Van Den Brande, Isidoor Van Vlemmeren, Albert De Smedt, Brootaers, John Haffner, J. De Schrijver. Derde rij: Willy Beeckman, Louis De Brandt, Gust Ghijssels, Gustaaf Van Gijseghem, Jan De Donder Vierde rij: Louis Erpels, Valerie Peeters, Theo Pieters, ... Helemaal bovenaan: Pierre Van Gijseghem, Benoit Van Geertruyen, Pierre Huylebroeck, ...
We vervolgen onze ludieke woordenboek met de letters E - F - G - H.
E èffe: potte pakke éitkoëmer: ploitsj / valse tanne èkkonomie: afangkelaik van de doppers èllembaug: vèr e ploitsjke on 't stat of on de stoët ènne: famille van de kiek èrtefrètter: azuë kanne'k er verschèi èssepikker: azuë uëk èttalaasj: vèr poepe in te zètte ewwâ: majonèis op â frit èzzele: gelèk sommege mennisters
F faméis: 't omgekiërde vâ ni faméis Fikke: véirnoëm van Tsjing Boem filjamméirekèi: préparéi of gewuëne filloe: volgd op "iëte" floréire: wâ dâ de miëste stammenéis nimme doen fottau: dâ's goed as g' op papier pakt, mor anders... fritkot: waineg goej in Dèrremonde frotte: de vraas zegge dâ ze ni-j-anders moete doen futtuletaite: bepoële miëstal oe langk dâ de regéiringk oënblaift fuuze: aster nog iën komt is Oilsjt bè Dèrremonde
G gaizelt: bring miër verbrouik vâ zaut méi galle: van de zouip galosje: schoenen mè nen èimpèrméjabel gamèlle: e stik van 't servies van de mennister â lantsverdéidegingk gardavau: wâ dâ man vraa zegt azze'k 't soëterdogs vertrek om een pintj gardeboe: vailegait téige vraamènsje die parkéire gatlèkker: vind op ieder wèirek garsong: waineg goej te vinne gebouist: probléimù van de jéigt géimelte: blaffong van de mont gekapt: sossisse zonder vèl gillegans: wèr miëstal gevolgd déir 'nor de kluëte' glaurie: allèloeja goddelaik: de miëste saurte bier gotverdomme: de virde persuën van d'Ailege Drèivildegait grabbeléir: kan miëstal zam puëte ni touis ave grendel: èireme mènsjeslot
In dit derde en laatste deel is ons voorbeeld ter plaatse gekomen in het volgend café, zijn stamcafé!
De collega-drinkers van elke week zijn aanwezig. de muziek staat nogal stil en er lijkt niet al te veel sfeer aanwezig. Ons voorbeeld bestelt zijn pintje en vraagt om de muziek enkele decibels meer te gunnen. Gezien er niet veel vrouwen aanwezig zijn in de zaak wordt door onze vriend dan maar eens gedanst met een barkruk die in zijn onmiddellijke omgeving staat. Het minder stabiele van zijn tred valt enigszins op. Wateroverlast dringt zich op en hij trekt naar de WC. Voor de meeste aanwezigen is het duidelijk dat hij niet meer zo goed te been is. Heeft hij nieuwe schoenen aan of wat? Wat hem ineens bezielt weet geen mens... Met het 'gereedschap' in de hand en waggelend van links naar rechts worden een aantal scheldwoorden geuit aan het adres van de nieuwe regering. Betreft het een nawee van de oplossing van de politieke problemen van de vorige dag? De discussie met zichzelf is nogal vlug geluwd en terug in het café luistert hij naar de tonen van een nummer van Elvis Presley. Prompt begint onze vriend zijn talenten als play-backer en rock'n roller te demonstreren. De nepzang en het dito gitaarspel kunnen er door, maar de danspasjes blijken eerder afkomstig van een miskende Afrikaanse stam. Door de toeschouwers wordt fors gelachen en dit geeft hem de stimulans om als gelegenheids-showman nog beter uit de hoek te komen. Een hels gerammel overstemt plots de muziek... Het gerammel is afkomstig van de niet voorziene buiteling die onze 'showman' maakt, waardoor hij tussen de caféstoelen en -tafels belandt... "Elvis" wordt rechtgeholpen en neemt rustig plaats op een barkruk. Van de pint wordt de eerste minuten niet gedronken. Waarschijnlijk heeft de 'vrije val' daar wel iets mee te maken. Door het feit dat hij zo rustig en verzadigd voor zich uitstarend aan de toog zit, ziet hij duidelijk hemelse visioenen. Na enkele minuten begint hij in te dommelen bij de onaangeroerde pint. Er is op dat moment muziek te horen van Abba... 'I have a dream...".
Als de andere klanten de zaak hebben verlaten is het ondertussen 1.30 u geworden en "Elvis" wordt door de waardin uit zijn diepe roes gewekt. Een beetje mompelend, waarschijnlijk omdat ze hem uit het bed van 'Priscilla' heeft gehaald, zet hij zich recht en gaat naar buiten. Op de fiets wordt enigszins verder geslapen, maar toch wordt 'thuis' bereikt zonder kleerscheuren. Deze keer geen tuimeling over een achtergebleven attribuut van de kinderen, maar wel om veiligheidsredenen richting zetel... de 'Mount Everest' van de dag ervoor kon waarschijnlijk om dezelfde reden niet beklommen worden.
De zondag wordt een echte rustdag. Een dag van eten en slapen. De nakende werkweek moet fris worden aangevat...
Een oude foto van Café Den Ooievaar op de Grote Markt. Thans is dit café er nog steeds gevestigd. Op de gevel staat de naam van de toenmalige uitbaters, De Smet-Van Puyvelde. Het jaartal van de foto is ons onbekend. Ooit was daar café 'De Patapoef' gevestigd.
Het overlijden werd ons gemeld van de heer Piet Moereels, 'Ere-Draeckenier tot Aelst'. Piet was 'hippoloog', een paardenkenner, en wist dit steeds op zeer spirituele wijze te verwerken en aan te brengen in verband met de gezonde rivaliteit tussen Aalst en Dendermonde. Zijn verbondeheid met de 'klassiekers' en zijn gehechtheid aan paarden kwam vaak tot uiting in de teksten die hij hieromtrent schreef. We herinneren ons een artikel van Piet uit 1963 met als titel 'Staarten zonder paard' dat werd opgenomen in de brochure 'Mijn Paard schoon Paard', uitgegeven naar aanleiding van de Ros Beiaardommegang 1990 (Dendermonde). Ook zijn voordracht op de 'Paardenzitting' te Aalst in 1975 zullen velen onthouden hebben.
Piet Moereels werd Opperdraeck, na het overlijden van Frans Wauters in 1999. In 2007 legde hij het voorzitterschap neer wegens zijn leeftijd (toen 86 jaar), en werd hij opgevolgd door Odilon Mortier.
Op 4 april is Piet Moereels overleden. Langs deze weg willen wij onze innige deelneming betuigen aan de familie en aan de Kaiserlycke Souvereine Caemere der Draeckenieren tot Aelst.
Op vraag van enkelen die onze ludieke Dèrremonse woordenboek kennen uit het verleden publiceren wij deze graag (in delen uiteraard) op deze blog. Misschien zullen velen niet altijd akkoord zijn met de verklaring die wij eraan geven, maar daarom is het nu eenmaal een ludiek woordenboek.
We starten met de eerste vier letters van het Dèrremons alfabet; A abbazjoer: lampekap, of oet van een madam ajoin: nen Oilsjtenèir Ajoinegem: troetelnoëm vèr Oilsjt akker: 't lant van den ... alf kortier: 1/8 van em biëst alierblouire: uëftdeksel van èlde - uëk vèr in stauverèi te doen allabonuir: auvergewouët vam Brissel alwéiter: nen ontvanger van de belastinge ammeloëke: toëfelloëke mè karraukes aurèkka: attait kontèntj as't bier opsloëgt auverluëpe: spèsjalletait vâ polletikkers auverpampele: manne doen dâ bè de vraan
B balkong: verouitstéikent sieroët bè 't vraavolk bauningk: goe gezaute bèirpit: iet vèr léig te trèkke en op 't lant van den akker te kappe belot: rebelot bistsje: kan vrië zjiër doen brakkenier: ne muësser brèdde: avangent lichoëmsonderdiël
C niks gevonne...
D dansingk: wâ dä m'n ier mangkéire dèirem: g'ètj nen dikke, nen dinne en nem blènje déirlichte: program van 't schéipekolléizje déirslag: wèr nogâ dikkes isj gegéive dèlper: dâ pakt auver as ge stammenéi goëd ave demonstroësse: werd uëk gegéive deprèsse: waurt van de wéirman of -vraa dèrp: iet gelèk as Oilsjt dèsteg: de miëste manne zain dâ dobbel: iëste gedilte vâ krait dollaars: wâ dâ de miëste mangkéire droët: werd uëk gegéive duë: as de snië smèltj
We publiceren een foto van een (onbekende) wielrenner, waarvan wij vermoeden dat hij toch wel iets met onze stad te maken heeft. Weet u hier meer over? Laat het ons alvast weten.
Wij ontvingen een reactie op dit bericht van dhr. Robert Asselman, die ons schrijft hetgeen volgt: "bijna met zekerheid dat dit, Frans Bonduel uit Baasrode is, geboren 26-09-1907, overleden 25-02-1998".
Onderstaande foto, van het stedelijk politiekorps anno 1956 werd al eens eerder gepubliceerd op dit blog, doch was van mindere kwaliteit. We plaatsen de foto opnieuw en trachten er zoveel mogelijk namen bij te plaatsen.
Bovenaan vlnr: Florent Claessens, Jozef Gribbe, Cyriel Peleman, Hendrik Spanoghe, Ivo Van Lijsebetten, Marcel De Meyer. Midden vlnr: Xavier Segers, Albert De Saeger, Marcel De Boeck , Desiré De Clippel, Emiel De Bock. Onderaan vlnr: Jean Van Der Veken, Florent De Potter, Jozef Claessens, Adjunct-commissaris Beeckman, Commissaris Hillewaert, Robert Van Nieuwenhuyse, Jozef Van Wiele, Isidoor Van Vlemmeren.
In datzelfde jaar werd voor het eerst een politiewagen - merk Austin - aangekocht tegen de prijs van 119.780 Belgische Franken. Aanvulling M. De Meyer werd gedaan door Louis Scholliers, waarvoor onze dank.
Zoals beloofd in deel 1 breien we hier een vervolg aan ons artikel... We hebben het nog steeds over ons zelfde 'voorbeeld'.
Thuis aangekomen heeft ons voorbeeld problemen met het vinden van het sleutelgat en begint te mompelen dat hij toch beter wat minder zou drinken... Goede voornemens zijn alleszins een begin. Na enige tijd is het probleem opgelost en kan hij zijn nederige woonst betreden. Ondanks het feit dat hij weet dat hij miskweekte kinderen heeft verwekt is hij blijkbaar toch onvoorzichtig genoeg om over een rolschaats te vallen die blijkbaar in de gang is blijven staan. De nodige decibels worden geproduceerd, wat tot gevolg heeft dat het ganse huishouden en hoogstwaarschijnlijk ook de buren langs beide kanten gealarmeerd worden. Met een geruststellend "Ik ben het!" zet hij zijn weg verder terwijl de andere gezinsleden zich op een andere zijde draaien en verder slapen. Ze zijn er blijkbaar gerust in en wetende dat het de nacht van vrijdag op zaterdag betreft. Wanneer hij klaar is om te trap te beklimmen om zich naar zijn bedstee te begeven volet hij aan dat hij als het ware de 'Mount Everest' moet gaan beklimmen, en besluit zich dan maar op de zetel te slapen te leggen en zijn in het stamcafé opgestarte roes verder af te maken. Weggezakt in de divan vertoeft hij nogal vlug in dromenland en zaagt hij menig boompje middendoor, wat dan weer op de zenuwen werkt van moeder de vrouw die een drietal keren vanuit haar bed vraagt 'of dienen boogaard nog niet plat ligt'... Wat een vader toch lijden kan...
Slapend als een roos brengt hij de nacht door die de 'grote' dag voorafgaat. Ja, de zaterdag is de grote 'uitgaansdag' en daar zal geen mens hem van tegenhouden. In de late namiddag is hij al op pad, om toch maar niets te mankeren met de stamgasten en collega-pintendrinkers in de zo begeerde cafeetjes op zijn wekelijks parcours. Na een stevig maal wordt het badje genomen en om 17.30 uur is de start voorzien. de vrijetijdskledij is tot in de puntjes in orde, de haren zijn gekamd en dat is zowat het voornaamste voor de aanvang. Stipt om 17 uur worden nog enkele boterhammen naar binnen gewerkt en is nu alles rond voor het vertrek. Er wordt op de fiets gestapt en een rit van zo'n 10 minuten brengt hem bij zijn eerste kroeg. Daar wordt een spelletje darts afgewerkt en worden de eerste vijf pinten naar binnen gegoten. Rond 19 uur gaat het richting café 2. Zijn drie kaartgezellen zitten reeds op de voorziene plaats en bestellen een pintje voor de binnengekomen 'vierde man'. Er worden vier rondjes 'op het spel' gegeven en de drie 'boomkes' eindigen rond 20.30 uur. Er wordt nog eentje gedronken op de winst en de koers naar het volgende café kan een aanvang nemen. Door het feit dat ons voorbeeld elke week zijn zelfde parcours rijdt is het geen rariteit dat bij aankomst in het volgende café het tapbiljart vrij is wanneer hij zijn fiets tegen de voorgevel onder het raam plaatst. Eerst een pintje bestellen en dan de keu in elkaar vijzen. De partij kan beginnen. De eerste partij verloopt zowat vlekkeloos en wordt gewonnen. Er worden weer pinten besteld en bij de tweede 'manche' wordt het duidelijk dat de alcohol zich laat gevoelen. Enkele flagrante missers zorgen ervoor dat de medemaat begint te zagen. De tweede partij wordt dus verloren en bij aanvang van de derde partij wordt er nog eens besteld. Bijgevolg wordt de derde partij ook een regelrechte ramp en wordt er dus nog maar eens gedronken op het verlies. Kwart na tien is het vertrek voorzien naar de volgende post. Bij het buitengaan mompelt hij iets tegen zichzelf... Gaat het over het biljart? Spreekt hij tegen zijn fiets??? De ruimte die nodig is om zich te verplaatsen met de fiets is vooral breder geworden, er lijkt wel iets te schorten aan de besturing van de fiets. Om 22.30 uur precies wordt het volgende café betreden...
De rest van het verhaal krijgt u in een volgende aflevering.
Een foto van 1988. De Gildereuzen staan opgesteld aan het vertrek van de Middeleeuwse Reuzenommegang in augustus. De begeleidende agenten zijn vlnr: Dennis Foster, Edgard De Boeck (+), Paul Leemans, Xavier Segers, Patrick Vandenhove, Louis Scholliers (vroeger ook zelf reuzendrager van 1961 tot 1970) en Emiel De Bock (+).
Een foto uit 1954. de reuzen Goliath, Mars en Indiaan voor 'de politiewacht'. De dragers van dienst zijn: vlnr: Oscar Van Beglen, Henri Van Beglen, Pierre Van Den Brempt, Gustaaf Coenen (Den Didong), Lievin Van Iersel, Maurice De Wolf en Frederik Van Den Brempt (Free Kotsje).
De politieagenten zijn (links) Petrus Van Den Broeck en (rechts) Karel (Charel) Van Gucht. Naast de politieagent links, ziet u half verscholen Henri Dauwe, toenmalig persmedewerker (Denderland) en helemaal rechts beenhouwer De Munter uit de Dijkstraat.
Onderhavige bijdrage putten wij uit een verslag van een onderzoek van een college van professoren, volkskundigen, psychiaters, rechtsgeleerden en oudheidkundigen. Tien jaar heeft het onderzoek in beslag genomen. Tal van discussies werden gevoerd in de schoot van dit college. Toch moeten wij meedelen dat de selectie van de collegeleden zeer zorgvuldig is gebeurd, opdat de volledige onvooringenomenheid zou zijn gewaarborgd. De bevindingen van het college:
Na ernstig onderzoek en rijp beraad is het college in concensus tot volgende bevindingen gekomen. De vestiging Dendermonde is ouder dan dat algemeen wordt aangenomen, en is ontstaan kort na de zondvloed. Toen het water wegtrok vestigden zich hier de eerste bewoners, afstammelingen van Noach, en dit wegens de uitzonderlijk goede ligging. De duiven, dewelke zich heden ten dage nog steeds in talrijke kolonies, in en rond Dendermonde bevinden, stammen rechtstreeks af van deze door Noach vrijgelaten. De vestiging kende een enorme bloei en welvaart, welke eeuwenlang zou duren. Dit bracht mede dat na verloop van tijd, allerlei duistere figuren in en om de stad neerstreken. De toenmalige heersers van de stad besloten een modelinrichting te bouwen waar die individuën door middel van vooruitstrevende herscholingsprogramma's tot volwaardige en respectabele burgers konden worden omgevormd. De omscholing kende een groot succes, enkel een bepaalde stam, de Ajuinobieten, waren voor herscholing niet ontvankelijk. Het was onmogelijk de Ajuinobieten iets bij te brengen door het gebrek aan intelligentie. Er werden onmiddellijk maatregelen genomen de stamleden werden buiten de stadsmuren gezet. Zij werden verbannen naar een plaatsje met name 'Alostrum', enkele kilometers buiten Dendermonde. De ontleding van die naam staaft de thesis; A = ajuin / los = lossen, gelosten / trum = plaats > dus Alostrum = plaats waar de Ajuinen gelost werden.
Uit de rapporten van een professor emiritus, die deel uitmaakte van het onderzoekscollege blijkt dat de aanwezigheid van een weliswaar onbewuste reflex, om al wat met de stad Dendermonde te maken heeft, te bespotten, veroorzaakt wordt door een minderwaardigheidscomplex dezer Ajuinobieten. Dit complex wordt gecamoufleerd door grootspraak. Dat deze Ajuinobieten zich niet schamen om flagrante leugens te verspreiden om aanspraak te kunnen maken op bezittingen van de stad Dendermonde, kadert in een psychiatrisch totaalbeeld en is het gevolg van hun levenswijze. Bewezen is eveneens, dat sommige bestanddelen van het uiengewas de hersencellen zwaar aantasten en aldus waanvoorstellingen teweegbrengen. Dat zij zich in de loop der tijden 'Kaiserlycke stede' zijn gaan noemen staaft deze stelling.
Toen Keizer Karel op de hoogte werd gesteld van het bestaan van Alostrum, wou hij zich persoonlijk van de toestand vergewissen. Vergezeld van Dendermondse ridders, geroemd om hun moed en dapperheid, bezocht hij het plaatsje. Doch, ook hij diende zijn pogingen om deze stam enige vorming te geven, te staken. Hij verleende Alostrum de titel 'wederopvoedingskolonie', wat door de Ajuinobieten verkeerdelijk als 'vrijheids- en stadskeure' werd beschouwd. Tot zover het verslag.
Stadia van 'voorkomen' na verbruik van pinten - deel 1
In feite konden we dit hoofdstuk ook beginnen met de titel "Stadia van dronkenschap", maar uit ervaring weten we dat 'dronkenschap' niet zo'n bijster goede indruk geeft. Het zal eenieder zeker niet ontgaan, dat aangaande dit onderwerp er ook verschillende categorieën bestaan. Het zou al te gemakkelijk zijn ons te beperken tot een onderverdeling tussen 'licht beschonken' en 'krimineel zat'. We trachten alles duidelijk te maken met een 'voorbeeld'. Een doordeweekse 'drinker' die op pad gaat wordt door ons op de voet gevolgd... Maar al te graag hadden wij hier iemand genomen uit onze café-kenissenkring, maar uit vrees voor represailles houden wij het maar fictief! Om te vermijden dat sommigen zouden gaan vergelijken met personen uit 'hun' kringen nemen we het patroon van een weekenddrinker en zullen af en toe, tussen de regels dan, eventueel een vergelijking maken met de dagelijkse verbruikers...
Na een zware werkweek heeft het leven voor ons voorbeeld blijkbaar niet veel zijn meer. Het wordt hem elke zaterdag duidelijk dat hij met de verkeerde vrouw is getrouwd, miskweekte kinderen heeft verwekt en dat het werk van vandaag ook niet meer is wat het geweest is! Hij kruipt echter niet stomweg voor TV op vrijdagavond, maar gaat hem 'ne goeie gaan halen'. Dit als voorbereiding op de 'grote' zaterdag die voor hem heilig is en waarvan hij de meeste tijd doorbrengt op café... Hij ziet de vrijdagavond als 'opwarming' voor de zaterdag en legt zijn parcours langs herbergen die hij niet als zijn stamcafé beschouwt. Het begint in café A waar hij zijn eerste dorst lest met een viertal pinten. Het weer van de voorbije week is besproken en hij kan zijn weg verder zetten. In café B heeft hij samen met enkele collega-tooghangers bij een drietal pinten, een deel van de politieke agenda van de voorbije week doorgenomen en houdt nog een gedeelte over vor zijn volgende halte. Café C is de ideale plaats om reeds enkele politieke problemen, die door de ganse ministerraad maar niet opgelost raken, tussen pot en pint wel degelijk een oplossing te bezorgen. Uiteraard gaat dit gepaard met de noidige discussie, op het randje af van wat getier en geroep en enige voorspraak voor zijn eigen partij. Met enige fierheid, tengevolge van de gedeeltelijke oplossingen die voor Leterme en zijn companen menig probleem gaven, zet hij zijn weg verder na het betalen van zijn negen pinten. In café D herinnert hij zich plots enkele moppen en begint deze te vertellen tot groot jolijt van sommige aanwezigen en tot spijt van enkele anderen. Er wordt nog nagekaart over hem, terwijl hij al aan de toog van café E geniet van zijn zoveelste pint. Ik raak stilaan de tel kwijt, maar mijn voorbeeld kennelijk ook. In café F wordt mijn voorbeeld nostalgisch en gaat over tot het vragen van een verzoeknummer op één of andere cd die de patron, natuurlijk niet bezit. Hij murmelt tegen de baas dat het nochtans een schoon nummertje is en dat hij zich dat zeker moet aanschaffen. In zichzelf beklaagt hij zich ondertussen nog maar eens over het feit dat hij met de verkeerde is getrouwd, en deze gedache geeft hem de moed om in de ogen te kijken van een dame die in datzelfde café aanwezig is. Hij stelt echter vast dat zijn blik wazig wordt en doet hem vermoeden dat hij stilaan zal moeten gaan 'brillen'. Rond middernacht denkt hij er plots aan dat hij nog langs zijn stamcafé moet passeren voor het betalen van zijn lotto-deelname. Hij trakteert zichzelf nog op een pint en bestelt ook iets voor de tooghangers met inbegrip van de waardin. Plots wordt hij overmand door vermoeidheid en valt met het hoofd op de toog in zuil... Hij hoort nog net de stem van de bazin die zegt: 'Hela, dat is hier geen hotel!'... Hij strompelt naar buiten en begint aan zijn weg huiswaarts...
We vonden een foto terug van de Dendermondse Reuzen in 1963. De foto is evenwel van mindere kwaliteit. Mocht iemand de originele foto bezitten zullen wij deze graag in de plaats zetten. We zien vlnr. Agent Xavier Segers, Romain Waterschoot, Oscar Van Beglen, Willy Verhelst, Jef Raman, Emiel De Weese, Frans Buggenhout, Hector De Vriendt en agent Jean Van Der Veken. Zittend, de trommelaars Lucien, Ernest en Louis Willems.
Blijkt dat een naam verkeerdelijk was opgenomen. We kregen een reactie van dhr. Louis Scholliers die ons liet weten dat de 4e van links niet hijzelf is maar Willy Verhelst. Onze dank voor de reactie!
Onderstaande foto werd ons doorgespeeld, doch zonder enige informatie. We denken dat het om een huwelijksjubileum gaat. We herkennen o.a. sommige personen uit de omgeving Begijnhoflaan - Sint-Rochusstraat... Weet u hier meer over? Laat het ons weten!
Blijkt, enfin, blijkt..., er is voldoende bewijskracht dat de Aalstenaars reeds meerdere malen de vraag hebben gesteld om het Ros Beiaard in de Aalsterse stoet te laten 'paraderen'. Volgens het "Ros-Beiaardhandvest" is dit volkomen uitgesloten. Het enige échte Ros Beiaard van Dendermonde mag niet buiten de 'stadsmuren', laat staan naar Aalst! In 1935 werd ook diezelfde vraag gesteld en kreeg men zowaar een negatief antwoord. In dat jaar werd echter een 'Ros Beiaard' in de stoet gezien, het was eigendom van de Ros Beiaardvrienden uit Sint-Gillis (thans deelgemeente van Dendermonde). Wij vermoeden dat het gaat om 'het Peird van den Halt'.
Ik zouë giëne kauningk wille zain, azuë ne stiel dâ wéize'k af. Attait mor prèzaa zain, van in â wieg tot in â graf. Mè sjandèirme en saldoëte, mè miljoene in â kas. 'k Zouë dië post on een ander loëte, mor 'k wââ wâ'k mennister was...
'k Zouë vèriëst ni langer wille, dâ die-j-iëre vâ fatsoen nutteluëzen tait verspille, en léive zonder iet te doen. Aleman zouë moete wèirke zonder onerschiët vâ klas. 'k Zouë de moëtschappèi verstèirke, azze'k ik mennister was.
Ons lant zouë wel verandere, giëne mènsj waster nog èirem. Ni miër vèr den iëne as vèr den andere, en alles zonder tallèirem. Nieverst waa'k nog disketoësse, alles zjust vâ pas. 'k Zouë zèrge vèr d' ammezoësse, azze'k ik mennister was...
Wil je contact nemen met de blog voor het sturen van een foto, het geven van informatie of het vragen om inlichtingen, stuur uw email via het voorziene vak hieronder. U kan ons helpen bij de identificatie van personen. Herken je iemand dan vernemen we dit graag met een email.
