Wanneer ik terug ben, ‘geland’ van de trip naar Parijs, blijft de ‘art deco’ me opwinden. Ik probeer zelf een tekening in dat genre uit. Ondertussen verbeeld ik me zoiets in het groot te maken. Ik heb ooit eens doek gekocht in de Aldi: 70cm op 4 m. Het doek is echter niet zo goed om op te schilderen: de oppervlakte is ruig zodat de borstels rap verslijten en de kwaliteit is niet echt bestand tegen nat. Eerst zou je het doek op een plank moeten kleven zodat de buitenranden niet meer omkrullen. Dat zal iets voor de zomer worden. Een abstract werk dat ‘art deco’-achtig aandoet. Wellicht in bister of Oost-Indische inkt, dat moet ik eerst nog uitproberen. In de winter maak ik liever kleine werken achter mijn tekentafel.

Nog een laatste blik op de foto’s die Christel nam. Dan is het terug aan het werk: tekenen en schilderen … en wellicht geïnspireerd door wat ik zag wat goede dingen maken. In elk geval stimuleert het mij wanneer ik naar exposities ga en ik hoor ook van de anderen dat ze er extra zin in hebben om terug aan het werk te gaan.

     spelen met onze schaduw: Christel links met het fototoestel

Als ik thuiskom blijft mijn aandacht nog gedeeltelijk in Parijs hangen: flarden gesprekken komen terug, schilderijen  blijven me aanspreken … net of een vorm van heimwee komt opzetten: zo goed was het. Wanneer we elkaar drie dagen later weerzien, is de begroeting uitbundig. We kunnen de collega’s alleen maar van ons enthousiasme laten meeproeven.

Stilaan zal de intensheid van de korte reis wegzakken en blijft alleen een positieve herinnering. Christel bezorgt alle deelneemsters haar foto’s … bij het bekijken wordt alles weer levendig. Het feit dat je niet op een foto meer of minder moet kijken met de digitale toestanden, kan je veel beelden nemen zonder  je af te vragen of het wel nodig of betaalbaar is.

Hier volgen nog wat foto’s, geniet maar mee.

     een affiche die er keurig bij hangt