Ondertussen zijn we een jaar verder. Elke week gaan we nu in het atelier van Dirk aquarelleren. De collega’s proberen een model op papier te krijgen, ik worstel met de materie en probeer iets met aquarel tot stand te brengen, want aquarel aanleren en daarbij nog een portret fabrikeren … dat is voor mij te veel. Trouwens, ik ben niet direct geïnteresseerd in portret.
Tremartre kwam er weer aan en Dirk ging ook deelnemen. Hij zou wat portretten meenemen, ook het mijne. Wellicht kon hij het nu afwerken. Ik kreeg een tafel onder een tent van Christel en Dirk zat weer rechtover ons.
Ik stelde voor bij het begin van de markt dat Dirk aan mijn portret zou werken, zodat er wat ‘sfeer’ zou komen. En inderdaad, de mensen bleven staan … en het resultaat mocht gezien worden. De marktbezoekers vroegen wanneer Dirk aan het werk begonnen was. Wat moest je zeggen: een half uurtje geleden of vorig jaar. We deden dan maar het hele verhaal.
Zo is mijn portret ook afgeraakt en ik ben er ook enthousiast over … vooral omdat hij me een jong elan geeft … wie is dan niet gecharmeerd. Ook dat portret ging mee naar huis.
|