De muren van het danscentrum staan gratis ter beschikking van amateur kunstenaars die hun werken willen tonen. Kathleen kreeg daar gelegenheid om met haar werken naar buiten te komen.
Omdat Kathleen niet zo vertrouwd is met de weg naar Leuven vroeg ze me mee om haar werken op te hangen. Het is niet de eerste keer dat we samen werken en het zal ook niet de laatste keer zijn.
Kathleen had twee soorten werken bij zich. Een reeks kleine tekenwerkjes met enerzijds een reeks cartoons en anderzijds een reeks karikaturen. Toen we ze aan het ophangen waren kwamen dansertjes vragen wie die mensen waren. Sommigen herkenden ze, zoals Urbanus en Phillippe Geubels, maar de andere waren vreemden. Daarvoor waren ze nog te klein, de soaps zullen pas later in hun leven komen.
Dan waren er nog grote schilderwerken met als onderwerp:oud en nieuw of het contrast tussen vroeger (vb. een stoomtrein, een typemachine) en de hedendaagse tijd (met een TGV of een tablet).
Ontroerend was het werk dat uit vier panelen bestond en verwees naar de Eerste wereldoorlog.
Er was ook nog een werk bij dat uit drie kleinere schilderijen bestond en dat schitterend zou passen boven een hoekzetel die in het danscentrum terecht kwam. Helaas bleek dat bij het vervoer beschadigd: op het middelste paneel was een witte streep getrokken omdat de verf daar weggeschuurd was. Dat moest terug mee naar huis voor een mogelijke restauratie.
Zowel Kathleen als ik waren tevreden met de tentoonstelling. De werken hingen mooi. Natuurlijk zijn de muren van het danscentrum geen muren van een galerie. De ruimte waar de werken hangen is in de eerste plaats bedoeld om de mensen een gezellige ervaring te bieden, zodat wachten op kinderen prettig is. De belichting is bv. niet direct aangepast aan een muur waarop schilderijen hangen. Toch kwamen haar werken tot leven.
De bezoekers van het danscentrum (dansers, ouders, grootouders en de anderen) zullen er tot het einde van het dansjaar van kunnen genieten. Natuurlijk ben ik en ook Kathleen, benieuwd naar reacties.
|