Tijdens de wandeling gisteren met Toby, ontdekte Karel een reusachtige paddenstoel. Het exemplaar was niet meer in frisse staat. Maar ja, hoe lang staan paddenstoelen in volle glorie … een paar dagen of eerder, een paar uren?
Dus gingen we samen op pad: eerst langs de notenboom die ons weer voorzag van behoorlijk wat noten en daarna sloeg Karel het weggetje in dat naar die fameuze paddenstoel leidde. Het is een weg die langs een gracht loopt die het afvalwater opneemt van de enkele huizen die er staan. Voor mij stinkt het enorm maar voor Toby is het een paradijs. Toby kan er niet genoeg van krijgen en duikt voortdurend het gras in dat aan de zijkant van die gracht groeit. Waarschijnlijk is hij dan op zoek naar ratten of ander ongedierte dat zich thuis voelt in afvalwater. De gemeente gaat deze riool volgend jaar dempen door de straat van een moderne riolering te voorzien.
Maar om dat pracht exemplaar van die paddenstoel te zien wil ik wel even mijn neus dichtknijpen. Gelukkig heb ik mijn fotoapparaat meegenomen, want dit wil ik toch wel vastleggen: ik heb nog nooit zo’n exemplaar gezien. Wellicht zijn er nog zo’n specimens in de buurt, uitkijken dus. Bijlagen:
221015 Wat een paddenstoel.JPG (569 KB)
|
