Afspraak aan de sporthal. Lorenzo wou voor het aperitieven eerst wat beweging en koos voor een badminton toernooi. Neen, de oudjes moesten zich geen zorgen maken: naast het veld was er nood aan aanmoedigingen en applaus.
Het samenkomen loopt gesmeerd, zodat men op het afgesproken uur kan beginnen. Het veld wordt voor één uur afgehuurd, en Lorenzo wil elke minuut gebruiken. Hij heeft een papier waarop hij uitgeschreven heeft wie tegen wie speelt, telkens voor een kwartier. De jonge coach doet het voortreffelijk maar is wel veeleisend. De pauzes blijven beperkt tot een slok drinken, vlug de nieuwe samenstellingen van de ploegen aflezen en dan weer aan de slag tegen het pluimpje.
Het samen sporten is al een feest op zich. Er is veel gelachen, vooral als het pluimpje weer eens in de verkeerde hoek terecht komt. In het begin worden de punten nog bijgehouden maar dat evolueert naar louter plezier in het spel. Trouwens, er is geen beker te verdienen en voor een prijzenpot vonden ze geen sponsors. Alle aandacht gaat immers naar afgod voetbal.
Na vier sets staan de deelnemers te zweten en moeten toch even uit blazen. Gelukkig zijn er douches die ook zondagnamiddag kunnen gebruikt worden.
Terwijl ze zich gaan opfrissen hoor ik ze afspreken nog eens zo'n familietoernooi te organiseren. Van een succes gesproken!
|