Een overvloed van kleur en cirkels geven het geheel iets bombastisch … dan later terug naar meer soberheid?

De kleur maakt hier meer deel uit van het vlak waartoe ze behoort, zodat het speelse lijnenspel naar de achtergrond verschuift.

De kleuren melden zich met meer nadruk. Daardoor ontstaat naast een speels accent van het gele, een strengheid die contrasteert met dat speelse.

Tot hiertoe beperkte ik de kleur tot een 'randverschijnsel'. Het ondersteunde de waarneming van de omtrek van het vlak. Nu wou ik de kleur een meer actieve rol laten spelen. De lijnen van kleur komen nadrukkelijk aanwezig zijn.

Ik werk op een groter formaat (50 x 70) en laat naast de cirkel ook het vierkant zijn intrede doen, waardoor het werk complexer wordt. Je moet even kijken voor je het 'gezien' hebt. Er spreekt meer vermoeden uit dan onmiddellijk begrijpen. Daardoor krijgt het werk iets poëtisch.

Het lijnenspel wordt strakker en complexer.

Lijntje na lijntje zet ik op papier, na het zwarte vlak van de cirkel ingevuld te hebben. Het is heel rustgevend. Wanneer ik het werk van een lijst voorzie lijk ik uit een ontspannend bad te komen: hé hé, dat deed deugd.

De cirkel is de meest eenvoudige vorm die je kan bedenken. Je neemt punt, een middenpunt, en vandaar uit trek je op de zelfde afstand (de straal) een lijn rond dat punt. Als de straal niet overal even lang is, is het geen cirkel meer, dan heb je iets dat gelijkt op een cirkel maar niet aan die twee basisvoorwaarden voldoet: één middelpunt en een straal die overal even lang is.

Nu doet de cirkel definitief zijn intrede in mijn werk. Ik probeer ook een andere zeggingswijze uit: de cirkel verschijnt als zwart vlak en wordt doorsneden door een lijn die een okeren invulling krijgt. De achterkant wordt opgevuld met dunne lijntjes, wat een verzachtend effect geeft.

Dit werkje is 21 cm x 30 cm. Cirkel en vierkant zijn nu in het lijnenspel aanwezig. Zo doen ze definitief hun intrede in de volgende werken.

Via de kleine aanzet in het vorige werk, doet de cirkelvorm zijn intrede.

Hier is wit en zwart zowat in evenwicht. Het roept een soort doolhof op … en onderaan een kleine cirkel, alsof daar het vertrekpunt is. Het is een vorm van visueel grapje.

Ik dacht hoe vroeger, met krijtjes op de grond of een stok 'vijf' gevormd werd in een telsysteem.

Een vermenging van het zwarte vierkant in Oost-Indische inkt en de witte uitgespaarde lijnen. Zo groeit de complexiteit van een werk.

Hier laat ik de witte uitsparing zich als lijn presenteren, daardoor wordt de zwarte vorm van het vierkant geaccentueerd.

Ik gebruik nu lijnen die als vlak kunnen geïnterpreteerd worden, zo ontstaat een forse vorm.

Ik verliet zowat mijn blog op weg naar de tentoonstelling in het UZ Gasthuisberg. Het was zomer, lekker warm, heel vroeg licht … en ik had energie voor twee.

Terugkijkend op mijn werk voor juli 2016 stel ik vast dat ik vooral met 'grenzen' bezig was in de reeksen 'Grensdoorbrekend', 'De Rode Draad', de vele 'Vogelvluchten' en tenslotte 'Vleugels van Vrijheid'. Tussendoor probeerde ik nog wat 'Schrijvenderlijn', een thema dat steeds aanwezig blijft in mijn wereld.

Ik voelde dat het tijd werd om iets anders uit te proberen. Het werden vlakken, geometrische vlakken.

Bij een eerste start op klein formaat (32cm x 32 cm) is de lijn nog prominent aanwezig.

Werken zien hangen in een ruimte geeft een andere indruk dan op foto's, zeker als die ruimte het gemeentehuis van Sint-Katelijne-Waver is. Christel nam een reeks foto's en hieronder een selectie.