En dan brak de lente door met het overvloedige aanbod van kleuren. Na het werken aan het oorlogsthema, deed die blijheid van kleuren en warmte deugd.

De muziek en de zang, waaronder de stilte, van de sjamaan doordringt elke vezel van je lichaam, van je beleven, van je gemoed. Het is een universele taal.

Dagelijks worden we geconfronteerd met de verwoesting die oorlog aanricht. Welke beelden grijpen het meest aan. De doden, de gewonden, kinderen … de vernieling van huizen? Steeds moet ik denken: stel dat het mij overkomt. Welk rouwen kan je nog aan als je je geliefden verliest, mensen verminkt ziet worden, doodsangst moet overwinnen, het huis waarin je woonde verwoest terugvindt.

Het zou zo anders kunnen. Waarom kunnen we geen gemeenschap opbouwen waar je je veilig mag voelen als individu, waar je je kinderen mag opvoeden tot volwassenen die een gemeenschap verrijken, waar het dak boven ons hoofd ook nestwarmte en geluk betekent.

Elke tentoonstelling is een vorm van herdenken van mijn overleden zoon. Achttien jaren terug stapte hij uit het leven. Als een vogel verkoos hij de de vrijheid van de ruimte om zo te ontsnappen aan het ondraaglijke lijden dat we schizofrenie noemen. Bij elke tentoonstelling neem ik een of ander werk mee dat naar die vrijheid verwijst. Hier zijn het vogelvluchten die ik een paar jaren terug maakte.

Op zaterdag 09.09.17 opende mijn tentoonstelling ' Met taal van lijnen en vlakken' in 'De Schuur van A.'

De Schuur van A. is een deel van gerenoveerde boerderij: de oude schuur werd, met behoud van het oorspronkelijke gebinte, opnieuw verbouwd tot één grote, prachtige ruimte. Daar worden af en toe tentoonstellingen georganiseerd.

De sterkte van het gebinte die de ruimte draagt en de rust die de ruimte uitstraalt, geven aan het tentoongestelde werk extra ademruimte: in alle rust kunnen de werken zich kenbaar maken. Ook voor mij was het een blije verrassing mijn werken hier tegen de muren te zien.

Terwijl ik rommelde in mijn 'bewaarplaats', ontdekte ik nog een ouwetje uit de reeks Ruach. Dan krijg ik zin om aan die reeks verder te werken en mijn inzicht van levensenergie in lijnen en vlakken om te zetten

Elke deelnemer kreeg een ruimte van 3 meter. Ik koos om drie nieuwe werken van 50 x 70 cm te tonen, en twee werken van 40 x 50 cm, die ik al een paar keer ten toon stelde, maar waar ik me toch erg mee verbonden voel.

Deelnemen aan een tentoonstelling stimuleert om hard te werken. In september heb ik een solotentoonstelling in het Leuvense en ik wil daar met nieuw materiaal komen. Dus sta ik van 's morgens vroeg achter mijn tekentafel en leg mijn pen pas neer wanneer ik doodmoe ben. 't Is net of ik een race tegen de tijd hou, bang dat ik niet alles gezegd of beter getekend ga krijgen wat me bezig houdt. Ik weet dat ik niet anders kan dan die race verliezen, maar ondertussen geniet ik tot in de diepste ruimte van mijn 'nu' van wat me aangeboden wordt.

In de inleiding bij de openingsreceptie, is het volgende gezegd over mijn werk:

Lut De Rudder woont in Werchter. Haar werken in Oost-Indische inkt zijn een zoektocht naar de expressieve mogelijkheden van lijn en vorm.
De twee kleinere werken komen uit de reeks ‘Grensdoorbrekend’. Hoe kan de energie gevisualiseerd worden die leidt tot het doorbreken van afgebakende grenzen? De drie grotere werken maken deel uit van de serie ‘Stad zonder toekomst’ -refererend naar steden die door oorlogen herleid zijn tot een slagveld- en willen de hoop en droom verbeelden hoe het anders kan. In alle tentoongestelde werken staat evenwel de vorm centraal en wordt het perspectief overboord gegooid. De werkelijkheid is er als een bron van informatie en een mogelijkheid tot interpretatie, maar is tegelijk ook een oord van contemplatieve beschouwingen.

B-Art organiseert een groepstentoonstelling in De Panne, waaraan ik deel neem. Het is wel een heel eind reizen vanuit Werchter, maar er zijn nog kunstenaars uit deze streek die mee doen en dat verzacht de pijn.

De tentoonstelling loopt van 14 tot 30 juli in het Gemeentehuis van De Panne (Zeelaan, 21) en is dagelijks te bezoeken van 9 u tot 12 u en van 13 u tot 17 u. De toegang is gratis.

Dus, wie toevallig verzeild geraakt in De Panne en wat verkoeling zoekt tegen de zon of beschutting tegen een plensbui: altijd welkom.