Maandag kan ik nauwelijks op mijn benen blijven staan in de kantles. Na de koffiepauze trek ik dan maar naar huis. Het was leuk om iedereen terug te zien … maar de verhalen zullen wel in de loop van volgende weken komen.
Terwijl ik naar huis rij, laat ik de voorbije dagen terugkomen: ik heb er van genoten maar nu ben ik dringend aan rust toe.
Waarom neem ik deel aan zo’n markt? Gewoon omdat de sfeer van een markt mij aanspreekt. Mensen komen en gaan, soms zijn er onverwachte ontmoetingen, dan weer zie je vrienden of kennissen om een leuk gesprek mee te voeren.
Ook is zo’n evenement een stimulans om wat door te werken. Ik heb me nu toegelegd op het snijwerk, Christel op haar portretten. Alleen al voor jezelf die spullen eens op een rijtje (of in een standje) zetten heeft een soort heel makend effect: dit is een stuk van mezelf.
Natuurlijk is iets verkopen leuk, zeker als het gaat om mensen die je niet kent. Ik verkoop wel eens iets, maar niet massaal, daarvoor spreekt mijn werk te weinig het publiek aan dat zich daar aanbiedt. Zoals een dame in een rolstoel, voortgeduwd waarschijnlijk door haar dochter, mij vroeg: waarvoor dient het, wijzend op de leporello’s en de uitgesneden … ja, hoe benoem je die uitgesneden dingen met een ledkaarsje erin? Die dingen dienen tot niets, het zijn gewoon dingetjes die je wellicht mooi vindt, sfeer brengen, hebbedingetjes die je een tijdje ergens neerzet om van te genieten.
Toen ik aan Karel vertelde van die mevrouw en erbij zei dat ik meer ‘herkenbare’ dingen zou moeten maken om te verkopen, antwoordde hij: wil je dat? Neen, ik wil dat niet, ik wil gewoon de dingen creëren die ik leuk vind. Gelukkig hoef ik niet te leven van ‘de verkoop’, dat geeft me de vrijheid om te genieten van wat ik doe, feitelijk terug te ‘spelen’ zoals in mijn kindertijd.
Maar tegenover die dame die vroeg: waartoe dient dat (mijn moeder zou ook die vraag stellen en met haar wellicht de meeste mensen) was er ook iemand die een leporello kocht: alleen Oost-Indische inkt, zonder kleur. Met haar heb ik een heel boeiend gesprek gehad over kinderen en de zorg om ‘problematische’ kinderen. Wat waren we dicht bijeen als mede-vrouwen, als mede-moeders. Daarna verdwijn je uit elkaars wereld … maar het maakte voor mij die dag meer dan geslaagd. Zoiets van: de echtheid van leven mocht even verwoord worden.
|