Op de uitnodiging voor de tentoonstelling staat:

Hilde Plessers schildert de gewone dingen van het leven, haar medium is sinds geruime tijd olieverf. De thema’s van licht die ze schildert zijn verstilde personages, koeien in het landschap. Op de tentoonstelling ziet u schilderijen en houtskooltekeningen.

Het doet vreemd aan een jonge vrouw koeien te zien schilderen. Ze kan erg goed tekenen en dat zie je in de doeken. Ze blijft daar ook tekenen. De weiden met koeien komen op je af alsof je in de natuur wandelt.

Ze stelt ook tekeningen met houtskool ten toon. Nogal klassiek maar wel goed uitgevoerd. Haar gezichten zijn, zowel de getekende als de geschilderde, erg aansprekend.

Kijk zelf maar mee met de foto’s van Christel.

Zaterdagnamiddag komt Christel me ophalen om naar de opening te rijden van de dubbeltentoonstelling van Hilde Plessers en Brigitte Simons. Christel en ik hebben een afspraak gemaakt: richting Aarschot rijdt zij, richting Leuven rij ik. Christel werkt in Aarschot en kent daardoor de omgeving op haar duimpje. Ik heb in Leuven gewerkt … en durf daar nog verloren rijden.

Hilde Plessers kennen we niet, maar Brigitte is de docente schilderen in de avondklas schilderen in Werchter. En die tentoonstelling wilden we niet missen

Het regent, het waait … maar gelukkig vinden we een parkeerplaats op het domein van cc het Gasthuis, zodat we niet te ver moeten stappen om binnen te geraken;

Stilaan leren we de weg naar dit cultureel centrum kennen. Het is een oud gebouw (een gasthuis van de Zwartzusters) met veel zalen (vooral zaaltjes) en gangen. Een mooie omgeving buiten en een uitdagende ruimte binnen om ten toon te stellen.

Neen, een glas cava slaan we voorlopig af. Eerst willen we de tentoonstelling bekijken, daarna kunnen we bij een glas nog wat nagenieten.

Donderdagavond ga ik samen met Christel naar het eindejaarsfeestje van de schilderklas. Het weekend staat echter in teken van vernissages. Vrijdagavond is het de opening van de tentoonstelling van Meindert Gerckens, een nog jonge kunstenaar uit Heist o/d Berg in het lokaal van Gesigneerd in Baal. Tot zijn achttiende was hij intens bezig met tekenen en schilderen maar dan veranderde zijn interesse. Tot zowat twee jaren terug de wereld van lijn en kleur terugkwam.

Deze tentoonstelling toont hij werk van het laatste jaar. Doeken waarop hij met verf een poëtische taal uitprobeert.

We zijn vrij vroeg vertrokken en daardoor hebben we alle ruimte om rustig de tentoonstelling rond te gaan en met Meindert te praten. Natuurlijk zie je dan wel mensen die je nog nieuwjaarswensen wil overbrengen. Maar lang blijven we niet. Morgen zien we elkaar weer voor een andere tentoonstelling … en ik verlang naar een avondje lekker thuis zitten. Vooral omdat het zo’n ellendig regenweer is met veel wind. Wie komt dan graag buiten, zelfs als het alleen maar in en uit een auto stappen betekent.