De soldaat met het houten beeldje (2)

Het antwoord van de jonge ridder kwam verrassend snel: "Oh ja? Vergeet jij dan eens een week om je offers te brengen!" De vorst reageerde ook scherp: "Bewijs jij dan maar eens dat die god van jou en zijn houten hulpje de besten zijn!" Toen hij na een paar klappen zijn adem weer hervonden had, riep hij: "Alles wat wij Christenen onder de hoede van Nicolaas brengen beschermt en vermeerdert hij..."
Dat laatste sprak de vorst wel aan. Om zijn gelijk te bewijzen voor eigen volgelingen kwam hij met het volgende idee: "Laten we die heilige van jou eens op de proef stellen. Dat houten plankje van jou mag voor één nacht mijn schatkist bewaken hier op het plein van de stad. En als er maar één roebel ontbreekt...nee, als mijn schatten zich niet vermeerderd hebben, dan zullenwe je morgen ter dood brengen." De jonge ridder werd vervolgens opgesloten in een kerker.
De vorst zette de kist open, midden op het plein op de verhoging die er voor al zijn executies al stond en liet het houten beeld van Nicolaas er boven op zetten. Daarne trok hij zich terug.
In de nacht ging het natuurlijk mis met de schatkist.
De godsvruchtige burgers van de stad durfden niets uit de kist te halen. (wordt vervolgd)