Deze voormiddag werd ook in de verschillende
deelgemeenten van Waregem de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog
herdacht. De herdenking had in Sint-Eloois-Vijve reeds plaats tijdens de
kerkdienst van 17 u. gisteren zaterdag. De bloemenhulde daar aan het
oorlogsmonument gebeurde ook vandaag. Vandaag werden alle slachtoffers van
beide oorlogen herdacht in de Dekenale kerk van Waregem (10.30u.), in de
parochiekerk van Beveren-Leie (10.30u.) en tijdens de kerkdienst in Desselgem
(9.15u.). De bloemenhulde aan de oorlogsmonumenten in Waregem, Beveren-Leie en
Desselgem gebeurde onmiddellijk na de eucharistieviering. Nadien volgde de
ontvangst van de vrienden van de Vaderlandse Verenigingen in de plaatselijke
gemeentehuizen.
Van de verschillende herdenkingen ontvingen we enkel
de inhoud van de toespraak in Waregem van Denis Vansteenbrugge, voorzitter van
de Vaderlandse Verenigingen in Waregem.
Denis
Vansteenbrugge :
Wapenstilstand, het einde van de eerste
Wereldoorlog, 11 november 1914..., het is zo ver af maar toch zo dichtbij.
De vele historische studies die ook vandaag nog
worden gepubliceerd, het dagelijkse eerbetoon aan de gesneuvelden in leper, de
reizen naar de Somme en de Marne, onze jaarlijkse bijeenkomst op 11 november en
binnenkort de groots opgezette plechtigheden n.a.v. de herdenking van het begin
van deze vreselijke oorlog blijven ons boeien. Het is maar goed ook dat wij met
hen verbonden blijven, met de slachtoffers die de Grooten Oorlog niet hebben
overleefd maar ook, en we vergeten hen soms, de ontelbare soldaten die in
bevolen dienst fel gehavend of besmet met het verwoestende gas uit de oorlog zijn
teruggekeerd.
Getuigen zijn er niet meer maar hun verhalen leven
voort, o.a. dit van één van onze Waregemse oudstrijders Albert Coorevits.
Albert werd geboren te Desselgem op 10 oktober 1893 en is overleden op 1 maart
1986.
Zijn legerdienst begon in Beverlo op 13 september
1913 en had normaal moeten eindigen in september 1914 maar de inval van de
Duitsers heeft er anders over beslist. Met zijn grenadiers, het regiment
waartoe hij behoorde, werd hij onverwacht de oorlog ingeduwd . Na
schermutselingen in Hofstade, Werchter, Schoonaarde en Merendree werd het pas
ernstig in Steenstraete waar Albert de befaamde veldslag die ertussen 22 en 25
april 1915 werd uitgevochten heeft meegemaakt. De tweede dag reeds werd hij
ernstig getroffen door een kogel in de rechterschouder. Het heilig oliesel werd
hem toegediend en hevig bloedend en voor dood werd hij achtergelaten. Uit deze
hel is dappere Albert via Adinkerke en enkele hospitalen in Frankrijk toch nog
levend teruggekeerd. Hij mocht bij de gelukkigen gerekend worden terwijl twee
derde van zijn regiment de slag van Steenstraete niet heeft overleefd.
De herinnering aan de slachtoffers en aan deze
zinloze oorlog die nooit geziene gevolgen heeft gehad mag niet verloren gaan.
De Vaderlandse Verenigingen overal te lande hebben deze boodschap begrepen. Ook
in onze stad zullen wij ons hiervoor verder blijven inzetten.
Nooit meer oorlog, kiezen voor vrede en verzoening,
het was ook het streven van een gedreven maar eerlijk flamingant met wie ik
onlangs een boeiend gesprek mocht hebben.
Zijn motivatie en die van vele anderen om naar
Diksmuide te trekken voor de jaarlijkse Ijzerbedevaart waren de littekens die
de Groote Oorlog in bijna elke Vlaamse familie hadden nagelaten. De
nabestaanden kwamen met betraande ogen naar de bedevaart om hun omgekomen
familieleden te herdenken. Niets mis met de nobele bedoelingen van velen die er
eind de jaren dertig wilden bij zijn. Naderhand zijn deze bedevaarders, de
generatiegenoten van de gesneuvelden overleden. Nieuwe ideeën, andere motivaties
kregen de bovenhand en kreeg de essentie van deze bedevaart, en ik ben
voorzichtig, een totaal andere invulling.
Mevrouwen, mijne heren, het brengt me naar 14
oktober!.!. Eens te meer is gebleken dat een diepe kloof is ontstaan tussen hen
die het goed menen met ons land en hen die er ronduit vanafwillen. Een soepele
bereidheid om te discussiëren, om te zoeken naar oplossingen voor de problemen
die de moeilijke structuur van België toch wel is is ver te zoeken. De
kordaatheid waarmee een aantal politieke tenoren het voortbestaan van het land
in gevaar brengen kent geen grenzen. Ik refereer opnieuw naar mijn gesprekspartner
van daarnet die het op een rustige, doordachte en realistische manier zo
uitdrukt, ik citeer: "In eigen huis zouden we alle Vlamingen moeten kunnen
scharen achter de roep naar een vreedzame en verdraagzame samenleving, steunend
op een dialoog in onderling respect".
Spijtige vaststelling, de bereidheid tot dialoog in
onderling respect is er op vandaag niet. Als we een totale chaos willen
verhinderen is een positieve benadering van de problemen die zich in ons land
stellen het enige alternatief.
Ik heb in het verleden n.a.v. 11 november nooit
nagelaten mijn gehechtheid aan ons vaderland te beklemtonen. Ik meen dat op een
dag als vandaag wij samen met alle Vaderlandse Verenigingen geen reserves
hoeven te formuleren wat dit betreft. Wij blijven gaan voor een onverdeeld
België en een goede en solidaire verstandhouding tussen alle gemeenschappen.
Mevrouwen, mijne heren, goede vrienden, de
Vaderlandse Verenigingen komen niet enkel vandaag in het daglicht. Memorial
Day, V-Dag, 21 juli, herdenking van de bevrijding, 11 november en tenslotte het
Feest Dynastie liggen ons nauw aan het hart.
Het vraagt elk jaar inspirerend enthousiasme om er
opnieuw werk van te maken. Daarenboven moeten we rekening houden met een
slinkend aantal medewerkers maar wij kunnen altijd rekenen op de onmisbare
medewerking van het stadsbestuur. Voor de logistieke en financiële steun wil ik
vandaag de burgemeester, de schepenen en raadsleden zeer hartelijk danken voor
de voorbije zes jaar maar ook en niet in het minst moet ik danken stadsmedewerker
Rik Steeland op wie ik in alle omstandigheden beroep mag doen.
Op zondag 14 oktober l.l. zo kom ik nog even terug
naar deze memorabele dag werd een nieuwe bestuursploeg gekozen. Namens de
Vaderlandse Verenigingen houd ik eraan allen die verkozen werden en die het de
volgende zes jaar zullen moeten doen van harte te feliciteren. Ik twijfel er
niet aan dat o.l.v. burgemeester Kurt, die toch wel een aparte felicitatie
verdient voor zijn fantastisch electoraal succes, we de lijn zullen kunnen
verder trekken en dat de werking van onze verenigingen nooit zal bedreigd
worden.
Aan allen nog een aangename feestdag toegewenst en
meteen ook afspraak zondag a.s. voor het Feest van onze Dynastie. Leve België
en leve onze monarchie!
|