Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

Martin Vandercruyssen is de Waregemse plichtsgetrouwe stadstelefonist, die elkeen sereen op weg helpt naar de gewenste dienst of persoon op het stadhuis. Al ruim 41 jaren is hij de steeds opgewekte “stem van Waregem”, het waardige ”visitekaartje van de stad” en nooit uit zijn dienstige rol te brengen. Vandaag is het laatste werkdag, vooraleer hij op verdiende rust mag. Zowel voor hem als zijn vriendenkring op de stadsdiensten wordt het even wennen.  Ook de bezoekers en bellers van de stadsdiensten zullen hem missen.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Martin is geboren op de Biest op wapenstilstandsdag 11 november 1949. Het was voor hem ongetwijfeld niet eenvoudig om met zijn handicap als blindgeboren jongeling zich de dienstverlenende bekwaamheden eigen te maken om zijn weg te banen op de arbeidsmarkt. Wijlen burgemeester Coucke heeft het toen goed gezien en met zijn aanwerving op 1 april 1971 bij de stadsdiensten niet alleen Martin, maar ook Waregem een buitengewone dienst bewezen.  Hij werd benoemd op 1 april 1974 als klerk en werd al vlug onmisbaar op het gemeentehuis. In juli 1980 kreeg hij zijn verdiende bevordering tot opsteller. Vandaag wordt hij na 41 jaren en 8 maanden trouwe dienst uitgewuift.

Weinigen hebben een beter geheugen van telefoonnummers, herkennen van stemmen of een sterker en aanhoudend concentratievermogen in hun job dan Martin. Legendarisch is ook zijn ‘zesde zintuig’, waarmee hij ook veel personen reeds herkende aan hun voetstap en zelfs wist of ze fris waren of een zware nacht achter de rug hadden. Bij zijn taak als leverancier en verkoper van huisvuilzakken wist hij blindelings elke kleur van de zakken en waardepapieren te onderscheiden en kon hij elke mogelijke bedrieger te ontmaskeren.   

Zowel voor de telefonerende klanten als voor zijn oversten of collega’s op het stadhuis treedt hij regulerend, maar correct op als een gedroomde tussenschakel. In al zijn bescheidenheid en vriendelijkheid tegenover iedereen is hij dan ook de vriend van iedereen. Zijn het nu de verschillende burgemeesters, die hij goed heeft gekend of zijn rechtstreekse collega’s, allen hebben op basis van respect voor zijn sterke menselijke en professionele kwaliteiten een speciale vriendschappelijke band met Martin. Hij heeft zich ook bijzonder goed geïntegreerd in het maatschappelijk leven in de stad. Evenementen als de opening van de foor, Waregem Koerse en andere buitengewone manifestaties in de stad staan steevast op zijn agenda.

Hij houdt er ook aan zijn enorme ervaring en kennis door te geven aan jongeren met dezelfde handicap, die op die manier in zijn voetsporen willen treden. Hij was trouwens nooit te beroerd of bevreesd om bij te leren. Geen inspanning lijkt hem te veel om nieuwe mogelijkheden te ontdekken om zijn kennis en dienstverlening nog te kunnen verbeteren. Hij mag als voorbeeld voor velen gezien worden inzake aanpassing aan de moderne communicatiemiddelen. Hij moest zich regelmatig aanpassen aan de veranderingen in het gebruik van de telecommunicatie met nieuwe telefooncentrales en andere instellingen.

In 1971 werkte hij nog met een kleine centrale van drie buitenlijnen vanop zijn stoel op een uitgespaarde plaatsje bij de politie. Na de overgang in de zomer 1976 naar het gemeentehuis in het Pand kreeg hij een kleine wat aangepaste centrale, waarbij hij aan de op en neergaande pinnekes de gewenste informatie kon voelen. Iedere verandering bracht heel wat aanpassingswerk met zich mee. In het begin werkte Martin nog zonder computer en moest alles gebeuren met braillepapier. Nu heeft hij zijn eigen computer en kan hij via sneltoetsen en een speciaal programma al zijn werk snel en eenvoudig doen.

Omstreeks 1990 kwam de eerste enigszins met computer gestuurde centrale, maar de grootste overgang maakte hij mee in 2005. Hij werkt nu zeven jaar met de moderne communicatiemogelijkheden en tekstverwerkingsmogelijkheden en e-mailverkeer hebben nu voor hem geen geheimen meer. De informatie op het computerscherm wordt voor hem omgezet in spraaktechnologie en braille. Tegen het einde van zijn loopbaan maakt Martin gebruik van de meeste high-tech van alle personeelsleden met 2 computers, 2 toetsenborden, 2 Brailleleesregels, 1 scanner, 1 gewoon telefoontoestel, 1 mobiel toestel, 1 koptelefoon, …

Met zijn hulp en inzet hebben de communicatiebedrijven gezorgd voor aangepaste middelen. Met zijn bewonderenswaardig aanpassingsvermogen en leergierigheid mogen we Martin gerust benoemen als creatieve wetenschapper. Met zijn vindingrijkheid weet hij nu ook zijn weg te vinden op het internet. Als de behendigste computerspecialist surft hij door de website van de stad Waregem en deze werd trouwens met zijn hulp gebruiksvriendelijk gemaakt voor blinden en slechtzienden. Maar hij heeft ook onze Waregemse internetkrant gevonden. Voor hem is het soms een dankbare informatiebron over het reilen en zeilen in de stad. Op die manier betreedt hij op eigen kracht nog onbetreden paden op het internet. Hij wordt bij zijn computergebruik geholpen door het spraaktechnologische programma Jaws (omzetprogramma van tekst in spraak en braille) en kursweil (scannerkopie in tekst naar spraak en braille).

Martin is dankbaar voor zijn loopbaan bij de gemeentelijke en later stadsdiensten. Het is vooral dankzij die behulpzame collega’s dat hij zich al die jaren erg goed heeft gevoeld op zijn werk. “Ik ben hier altijd erg goed ontvangen geweest”, weet Martin. “En ik kan altijd bij de collega’s terecht als ik eens hulp nodig heb. Enkele collega’s werken met een beurtrol, om mij thuis te komen halen ‘s morgens en ‘s avonds terug te brengen. Er zijn wel blinden die zich met hun witte stok vrij ver durven wagen, maar zelf ben ik -zeker met dat drukke verkeer- geen durver op dat vlak. Ik ga hier toch wel een paar goede kameraden achterlaten. Ik ga nu wat meer tijd hebben om boeken te lezen, en de actualiteit op te volgen. Maar mijn oud-collega’s zullen nu en dan nog een mailtje krijgen.”

Van de leegte die een pensioen met zich meebrengt, heeft Vander Cruysse geen schrik. “Ik zal me wel bezig kunnen houden. Ik ga me abonneren op de audiokrant en wil via de media de actualiteit en sport op de voet blijven volgen. Thuis gaan we een computer installeren, mijn collega's mogen zich dus aan heel wat mailtjes verwachten. Ik kan er nu nog mee lachen maar ik ben er zeker van dat ik mijn collega's enorm hard ga missen. Ik zie hen elke dag en ze hebben me altijd enorm goed geholpen. Toen we nog maar net in de stadswinkel werkten, ben ik meer dan eens letterlijk verloren gelopen. Mijn collega's stonden echter altijd klaar om me te helpen. Zonder hulp zou het toch moeilijk geweest zijn”, besluit de ‘telefoonstem van Waregem’.