|
Afgelopen vrijdag 17 september 2021 werd er in zaal Den Aert (Wielsbeke) een reünie georganiseerd van oud-studenten van de studentenclubs van de West-Vlaamse Gilde. Reeds voor de vierde keer verzamelden oud-studenten met pet en lint op ‘Omnes Commilitones’, een reünie die reeds voor de vierde keer georganiseerd was. Deze vierde editie werd door het bestuur van “Oud-leden Moeder Waregemse” georganiseerd. Er waren 120 aanwezigen.
De West-Vlaamse Gilde werd opgericht in 1882-1883. Oorspronkelijk was dit een vereniging van West-Vlaamse studenten in Leuven. Aanvankelijk was de Vlaamse strijd één van de doelstellingen, maar al snel concentreerde de Vlaamse Gilden zicht op het gezelligheidsleven. (zie bijlage) Nu is de West-Vlaamse gilde een overkoepeling van de West-Vlaamse Gildeclubs in Leuven. Op dit moment zijn er nog zes actieve hoogstudentenclubs in Leuven: De oudste zijn Moeder Kortrijkse (anno 1884) en Moeder Brugse (anno 1886). Moeder Meense (anno 1901), Moeder Oostendse (anno 1912), Moeder Izegemse (anno 1941) en Moeder Waregemse (anno 1947) werden in de volgende eeuw opgericht. Moeder Westland (anno 1890), Moeder Tieltse (anno 1902) en Moeder Mandel (anno 1922) zijn helaas inactief in Leuven, maar hebben ze nog steeds een oudledenwerking die soms nog bijeen komt.
Bovenal vriendschap
“Sinds de oprichting is er de vriendschap de rode draad binnen de West-Vlaamse clubs”, vertelt Karel Thurman, erevoorzitter van Oud-leden Moeder Waregemse. “De reünie van afgelopen vrijdag en de voorgaande reünies zij hier het bewijs van. In 2013 werd voor het eerst een oud-leden activiteit georganiseerd onder de naam Omnes Commilitones. Moeder Kortrijkse was hier toen de initiatiefnemer van. Na dit eerste initiatief nam Moeder Meense en Moeder Izegemse de fakkel over. Dit jaar was het de beurt aan Moeder Waregemse.”
“Ook een 5e editie staat nu reeds op de planning. Moeder Mandel beloofde hier werk van te maken tegen 2023 of 2024.”, licht Karel Thurman toe. “Ondanks de moeilijke en soms turbulente tijden, hopen we dat het clubleven in Leuven blijft bestaan. Het zou fantastisch zijn dat ook de inactieve clubs, Moeder Mandel, Moeder Westland en Moeder Tieltse, nieuwe oprichters kunnen vinden. Elk oud-lid heeft hele goede herinneringen aan zijn studententijd. Dat bleek uit de vele memorabele gesprekken die vorige week over de lippen gingen.”, onderstreept Karel Thurman.
Van het Io Vivat tot De Blauwvoet
“Het was heel fijn om afgelopen vrijdagavond nog eens samen te komen.”, gaat Michiel Vandewalle, oud-senior van Moeder Waregemse en bestuurslid van de Oudleden, verder. “Sinds de laatste editie van Omnes Commilitones in 2018, toen georganiseerd door Moeder Izegemse, beloofde Moeder Waregemse de editie van 2020 op zich te nemen. We hadden net de save-the-date uitgestuurd begin 2020, voor het najaar 2020 toen Corona los barste. Aanvankelijk dachten we -zoals iedereen in het begin- dat dit na de zomer wel voorbij zou zijn. Jammer. We moesten alles een jaar uitstellen. Een avond met de oud-studenten zoals we het willen, kan niet met afstandsregels en/of mondmaskers.”
“Ondanks een jaar uitstel, was het nog steeds bang afwachten naar de geldende maatregelen. We hebben geen risico’s genomen en dank zij het Covid Safe Ticket kon alles op een veilge manier georganiseerd worden. iedereen gevraagd zijn Covid Safe Attest te tonen.”
De avond startte met een receptie, waar de studentenfanfare uit Leuven op bezoek kwam. De sfeer zat er dus meteen in. Na een lekkere maaltijd volgde een korte cantus. Salamanders met speeches van de oud-ledenvoorzitters van elke studentenclubs, de clubliederen en enkele Vlaamse en Latijnse studentenliederen. Van het Io Vivat tot De Blauwvoet. Zelf was ik Cantor die de liederen voorzingt”, vertelt Michiel Vandewalle, “maar voor de gelegenheid had ik vooraf gevraagd aan de koster van Waregem, Brecht Crabeels, of hij ons op orgel zou kunnen begeleiden. Dit werd door alle aanwezigen enorm gesmaakt. Brecht studeerde vooraf alle clubliederen in, waardoor elke club met live-begeleiding hun clublied kon zingen.”
“De avond eindigde met vele herinneringen aan het mooie studentenleven in Leuven. Samen met iedereen, kijk ik nu al uit naar de volgende editie.”, besluit Michiel Vandewalle.
|
