|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Groen! telt bij de komende Vlaamse verkiezingen op 7 juni 2009 twee Waregemnaars op de lijst voor de kieskring West-Vlaanderen. We stelden hier eind vorige maand al Marijke De Vos voor, die de 14de plaats kreeg. Ons werd ook de kandidatuur bevestigd van Peter Vanhoutte, die de 13de plaats kreeg aangeboden. Hij wordt bij de voorstelling van de groene lijst voorgesteld als één van lijstverbreders, al gaat de aandacht hier vooral naar de BVs topatlete Veerle Dejaeghere en Europees meest sexy vegetarer Fiona Dewael. Peter Vanhoutte is ernstig visueel gehandicapt en doof.
 
Peter is licentiaat godsdienswetenschappen en behaalde ook een diploma als kandidaat in de kinesitherapie en motorische revalidatie. Hij is voorzitter van de vzw Anna Temmerman, de Vlaamse belangenvereniging rond doofblindheid. Peter is zelf doofblind. Hij is getuige bij GRIP vzw (Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap) en hij is lid van diverse adviesraden die opkomen voor mensen met een beperking.
De 40-jarige Peter Vanhoutte woont momenteel op het Gaverke, volgens hem de meest verdraagzame buurt van Waregem. Als zoon van Herwig Vanhoutte en Hilda Vanackere in de Leikant te Desselgem, was hij ook actief in de tweede deelgemeente van Waregem. In dat kroostrijk gezin is hij de derde in de rij van tien kinderen. Als kleinzoon van wijlen landbouwer Georges Vanhoutte, gewezen gemeenteraadslid van Desselgem, werd hij al van kindsbeen gebeten door de politieke microbe.
Peter Vanhoutte : Ik ben ernstig slechtziend en doof. Toch woon ik zelfstandig. Enkele technische hulpmiddelen zoals een trilontvanger voor de deurbel een aangepaste computer maken dit mogelijk. Tevens prijs ik me gelukkig dat ik over een PAB (Persoontijk Assistentie Budget) beschik. Met dit budget kan ik mensen betalen die me helpen bij zaken uit het dagelijkse leven die ik om reden van mijn beperkingen moeilijk of niet kan. Gezien mijn vaste persoonlijke assistente momenteel met moederschapsverlof is, valt het op dat ik de laatste tijd bijna elke week met een andere vrouw op stap ben.
Peter voelt zich eigenlijk een beetje een bastaard in Waregem. omdat hij geen Waregems meer spreekt. Hij heeft zijn dialect in Leuven afgeleerd. Sinds een vijftal jaren is hij terug in de omgeving van zijn roots komen wonen. Nu is hij in Waregem vooral gekend van de dopjesactie vorig jaar. Hij is in verschilende Waregemse basisscholen gaan vertellen over hoe blinde kinderen leren lezen, schrijven, spelen en zich verplaatsen. Actief is hij ook bij Somival, waarbij hij elke zaterdag gaat zwemmen, de Wereldraad en de adviesraad voor personen met een handicap. In een vorig leven was hij actief bij de chiro van Desselgem. We kunnen hem nu ook vaak zien op de tandem, of vergezeld van twee witte stokken al wandelend in de stationsbuurt. Mensen die mij niet kennen denken wel eens dat ik ga skiën. Helemaal fout zijn ze niet want ik vind het zalig om vrij te kunnen stappen op het strand van Oostende (zie foto).
Naast het getuigen in scholen, geeft hij vorming aan ziekenhuispersoneel, politiemensen, cursisten persoonlijk assistent en studenten tolk Vlaamse gebarentaal. Ook als bestuurslid van diverse verenigingen is hij vaak onderweg met de trein. Praten doen de mensen door in de palm van mijn hand te schrijven of te lormen (zie foto). Ik heb bewust gekozen om dichtbij het station te wonen zodat ik vlot van het openbaar vervoer gebruik kan maken. Om vergaderingen en informatiemomenten te kunnen volgen doe ik beroep op een schrijftolk, die zoveel mogelijk van wat er te horen en te zien is intypt, wat ik dan kan lezen met mijn braillestar (zie foto).
Leven met een handicap is niet enkel kommer en kwel. OK ik zie nauwelijks en ik hoor niet en dat is meer dan eens best vervelend. Evenwel er is nog de tast en de smaak en de geur en het bewegen waarmee je ook tal van leuke ervaringen kunt opdoen. Niets is zo zalig dan rond deze tijd van het jaar op je gazon in de zon te liggen en de geur van ontluikend leven op te snuiven. Al goed dat ik het geraas van de treinen en de autos niet hoor.
Wat was dan de stap naar de Groene politiek ?
Vorig jaar in september werd ik door Marijke De Vos uitgenodigd naar de kern van Groen
Waregem. Het onthaal was warm en ik voelde me er meteen thuis. Goed, ik heb direct gezegd dat het nooit mijn ambitie is om in de politiek te gaan maar dat het groene gedachtengoed me wel aanspreekt en dat ik de groep wil versterken en helpen waar mogelijk. In februari werd ik dan door Groen West-Vlaanderen aangesproken om als kandidaat voor de Vlaamse verkiezingen op de lijst te staan. Ze hadden namelijk vernomen uit goede bron dat ik een meerwaarde zou vormen voor de lijst, gezien mijn engagementen en mijn positieve uitstraling. Mijn antwoord was dat als ik de lijst kan steunen, dan doe ik dat
maar verwacht niet te veel campagne van mijn kant. Ik ben Groen! En ik ben er trots op.
Groen! gaat naar de Vlaamse verkiezingen met een ecologisch en progressief programma. We gaan niet voor een rechts en egoïstisch Vlaanderen, maar voor een solidair Vlaanderen. We willen geen conservatief Vlaanderen vol beton en files, maar een moderne groene economie met nieuwe jobs. Men wil met Groen! West-Vlaanderen twee zetels halen in het Vlaams parlement. Ik sta volledig achter deze ambitie en wil daartoe mijn steentje bijdargen en verwacht van jou hetzelfde.
Meer informatie kan je vanaf 29 april vinden op internet www.goestingingroen.be
|
