In de map van mijn herinneringen
berg ik de jaren op
vanaf de kindertijd tot op vandaag
met alle mooie dingen,
de vreugden groot en klein
maar ook wat hier verdriet
en pijn kan zijn,
en ál de tederheid
van wie mij ooit heeft liefgehad
of elke dag nog lieft,
ja, allen wie en álles wat
ik heb bezongen
en altijd zal bezingen
in mijn poëtisch lied.
Want dit is nog het einde niet
van wat ik van hun kreeg en krijg
maar ook weer zou willen geven,
met na elk voltooide jaar
de steeds hernieuwde droom-wens
van een lang, gelukkig leven.
Vandaar ook nu weer onze wensen
voor een mooi tweeduizend zeven.
Mogen jullie allen Vrede, geluk
en liefde schenken aan elkaar.
Luc Verbeke , nieuwjaar 2007,
|